ความรักที่ดี เป็นแบบไหนกัน

ถ้าหากจะให้พูดถึงความรัก.... ก็สงสัยอยู่ไม่น้อยว่าความรักที่เเท้จริงเป็นแบบไหน แบบที่อยู่ด้วยกันทุกวัน แบบที่คุยกันทุกวัน แบบที่ทะเลาะทุกวันแต่ยังอยู่ด้วยกัน หรือแบบที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้คุยกันทุกวัน ไม่ได้ทะเลาะกันทุกวัน แต่ยังเป็นห่วงเเละให้กำลังใจกันเสมอเมื่อมีโอกาสแบบนี้หรือเปล่า.....

เมื่อเราโตขึ้น มุมมองของความรักจะเปลี่ยนไป บางคนเข้าใจความรักมากขึ้น บางคนอาจจะไม่เข้าใจเลย ผู้อ่านอายุเท่าไหร่กันคะ ? ผู้เขียนอายุ 25 ปี ขอพูดคุยมุมมองความรักของวัย25 ปีสักหน่อย  จากคนที่ผิดหวังจากความรักซ้ำๆ (ความผิดหวังนี้ เกิดจากความไม่รู้ เเละความซื่อในวัยรุ่น) รู้สึกว่าตัวเองไม่สมหวังกับความรักเลย ร้องไห้ เสียใจ เป็นว่าเล่น ถ้ามองเป็นเรื่องสนุก ก็เทียบได้ว่า เเบบสนุกโคตรๆเลย ฮาๆ พออายุได้ประมาณ 20 ต้นๆ ก็เจอความรักที่เเบบไม่เคยเจอมาก่อน เจอผู้ชายที่นิสัยน่ารักมาก จนคิดไปไกลว่า คนนี้คือพ่อของลูก การกระทำของเขา ปฏิบัติต่อเราดีมาก เข้ากับครอบครัวเราได้ ไปไหนไปกัน แต่อาจมีไม่เข้าใจกันบ้างเพราะอายุห่างกัน 3 ปี กับเราที่อายุน้อยกว่า ยังไม่โตพอเรื่องความรัก อาการ งี่เง่า งอเเง เอาเเต่ใจ มาหมด มองในมุมกลับกัน ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันเลิกกับเธอไปละ ความรักในวัย20 ต้นๆ อาจจะมีทะเลาะกันนิดหน่อย เเต่ก็พยายามปรับให้เข้ากัน ไม่ใช่เเค่ฝ่ายนึงปรับ เเต่ปรับทั้งสองฝ่าย จากนั้น ตอนอายุ 22 ปลายๆ ก็มีเรื่องให้ต้องห่างกันไป เเล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย....

นั่นไงความรัก... งง !! ไปหมด จากนั้นเราก็กลับมาทบทวนตัวเอง อยู่กับตัวเอง ฟังประสบการณ์ความรักจากใครหลายๆคน ฟังเเล้วทบทวนแบบนี้ อยู่ซ้ำๆ จนอายุ24 ย่างเข้า 25 ได้เปิดใจอีกครั้ง เเต่ครั้งนี้ ก็ยังไม่เข้าใจความรักอยู่ดี  เราเเยกอาการความรัก กับความชอบไม่ออก สองอาการนี้ ความรู้สึกมันเป็นยังไง พอให้คุยกับผู้ชายคนนึง เหมือนเป็นการเริ่มต้นใหม่ ความคิดเราคือ อยากจะหายก็หายไปนะไม่ตาม เราว่า ผู้ชายก็คิดแบบเราเหมือนกัน การกระทำของเรากับเขาเหมือนกันเลยค่าา.... เราคุย เขาก็คุย เขาไม่คุย เราก็ไม่คุย อารมณ์แบบคุยบ้างไม่คุยกันบ้าง ระยะเวลาก็ หลายเดือน แต่พอมาหลังๆ ได้คุยกันมากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย เราก็เริ่มเข้าใจความรักมากขึ้น เราสังเกตว่าอีกฝ่ายเป็นเเบบไหน รู้สึกแบบไหนกันเเน่ๆ ผู้อ่านเคยได้ยินประโยคนี้ไหมคะ ? ความรักจะสมหวังได้ก็ต่อเมื่อสองฝ่ายรู้สึกเท่ากัน อยู่ดีๆ คำนี้วิ่งมาให้หัวสมองเรา เราก็เลย... ปิ้ง!!! ใช่ ต้องรู้สึกเท่ากัน เราเลยตัดสินใจ ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง เลือกที่จะคุยกับเขาเเค่คนเดียว แต่เป็นการคุยที่ไม่ได้คุยกันบ่อย วันละ ประโยค สองประโยค บางวันไม่คุย บางวันคุย ผู้อ่านอย่าลืมว่าทุกคน ย่อมมีอิสระเป็นของตัวเอง เราจะให้เขาทำตามความต้องการของเราไม่ได้ (ผู้เขียนรักสันโดษ)  จากการคุยกันบ้าง ไม่คุยกันบ้าง เราเกิดความรู้สึก ชอบ... ใช่ เราชอบเขา เราคิดในหัวซ้ำๆ ว่าจะบอกชอบ เลยดีไหม หรือ จะเก็บไว้ในใจ แต่คำตอบ มัน 50 / 50 เลยนะ  กับคำตอบที่เราอยากได้ยิน ว่า ชอบ เหมือนกัน ทุกคน คิดว่า เขาให้คำตอบว่าอะไร ?  ความรักจะสมหวังได้ สองฝ่ายต้องรู้สึกเท่ากัน  คำนี้ลอยมาในหัวอีกแล้ว... ในเมื่อเรารู้สึกชอบเเล้ว เราเลยตัดสินใจ บอกชอบไปเลยละกัน  ถ้าผิดหวังก็ไม่เป็นไร เพราะที่ผ่านมาเราเต็มที่เเล้ว  ยกมือถือ ขึ้นมา

โทรเลย 📞 ..

👮‍♂️:  ฮัลโล 

💁‍♀️: ฮัลโล หนูมีอะไรจะบอก 

👮‍♂️: อะไรครับ

💁‍♀️: หนูชอบ พี่ (ใจเต้น 100 ครั้งต่อนาที)

👮‍♂️: คิดว่ามีอะไร  พี่ก็ชอบหนูเหมือนกัน 

กรี๊ด !!! ชอบ เหมือนกัน เราตัดสินใจไม่ผิด (จากทุกครั้งที่ผิดมาตลอด) เรารู้สึกเท่ากัน ความรักครั้งนี้เลย สมหวังไปหนึ่ง 

 ความรักของผู้อ่าน มีมุมมองแบบไหนกันบ้างคะ มาพูดคุยกันหน่อย อย่าลืมนะว่า ทุกคนมีอิสระ และความรักจะสมหวังได้ ก็ต่อเมื่อเรารู้สึกเท่ากัน ความรู้สึกเท่ากันนี่ จากที่ความเห็นผู้เขียน เราไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ  มีเเต่เข้าใจกัน 😊 สุดท้ายนี้ ขอให้ทุกคนสมหวังกับความรักนะคะ