ท่องโลกดึกดำบรรพ์: ยุคเริ่มต้นของราชาแห่งโลก (ไทรแอสซิก)

        หลังจากการเดินทางก่อนหน้านั้น คุณได้เห็นสภาพของแต่ละยุคกันมาบ้างแล้ว แต่ละยุคล้วนมีระบบนิเวศต่างๆ ต่างกันออกไป แหลากหลายสถานที่นั้นก็มีสิ่งมีชีวิตที่เป็นรูปแบบต่างๆ อาศัยอยู่ทุกที่ ทุกชีวิตต่างมีหนทางบนเส้นทางแห่งวิวัฒนาการ แต่ในไม่ช้า สายพันธุ์ที่ปรับตัวไม่ได้ตามธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลง ก็จะต้องสูญพันธุ์ไป

        ยุคไทรแอสซิก (Triassic Period) มีช่วงเวลา 251-200 ล้านปีที่แล้ว เป็นช่วงเริ่มต้นใหม่ หลังจากการระเบิดของภูเขาไฟยักษ์ในเขตไซบีเรียล้างทำลายสิ่งมีชีวิตลง พวกที่เหลือรอดก็เติบโตขึ้นมาก และที่น่าสนใจ มหาทวีปแพนเจียกลับมาต่อกันอีกเล็กน้อย โดยยุโรปต่อกับเอชียและอเมริกาเหนือ ทวีปที่เห็นในแผนที่นี้เล็กกว่าทวีปเหล่านี้ที่พวกเรารู้จัก หากแต่ทางใต้ตั้งแต่อเมริกาใต้ ออสเตรเลีย แอฟริกาและแอนตาร์ติกายังคงเชื่อมต่อกันเป็นมหาทวีปอยู่ แต่เมื่อเข้าช่วงปลายยุค ทวีปเหล่านี้จะแยกตัวออกมาเอง

        สภาพภูมิประเทศนั้นเต็มไปด้วยทุ่งที่ประกอบไปด้วยพืชอย่างหญ้าหางม้า (Horsetail) แปะก๊วยที่คุณกินในถ้วยของหวาน (Ginkgo) และต้นสนจำนวนมาก ทะเลทรายหดตัวเล็กและแคบลงอันเนื่องด้วยความชื้นที่พัดขึ้นมายังบนบกอันเอื้ออำนวยต่อการเกิดฝนที่หอบความชื้นช่วยให้พืชเติบโต 

        ท่าทางอากาศร้อนแบบนี้ คุณเดินไปที่ธารน้ำตื้นๆ และเงยหน้าขึ้นมา มีฝูงสัตว์กินพืชตัวขนาดพอๆ กับหมูนับสิบตัวกำลังกัดแทะและเคี้ยวกินหญ้าหางม้า ปากเป็นตะขอคล้ายนกแก้วแถมมีงา ดูแล้วเป็นส่วนผสมที่ประหลาด แต่คุณคงอาจจะยังไม่รู้ว่ามันคือสัตว์เลื้อยคลานกึ่งสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นี่คือ ลิสโทรซอรัส (Lystrosaurus) บรรพบุรุษของพวกมันหลบเร้นกายรอดจากภัยพิบัติการสูญพันธุ์ในยุคเพอร์เมียน ครั้งนั้นบรรพบุรุษของพวกมันนั้นตัวเล็กเท่ากระต่ายเอง เมื่อโลกฟื้นตัว นักล่าขนาดใหญ่ก็มีไม่มากนัก พวกมันเลยเติบโตจนขนาดตัวเท่าหมูป่าได้อย่างหายห่วง จากหลักฐานฟอสซิลกระดูกเชิงกรานที่กว้างและมีแผ่นกระดูกไว้รองรับอวัยวะเพศ จึงเชื่อว่าลิสโทรซอรัสอาจจะออกลูกเป็นตัวได้แบบสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมก็เป็นได้  

      คุณคงไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากเดินลัดเลาะตามทางเข้ามายังดงหญ้าเพื่อข้ามไปอีกฝั่ง ปรากฏว่ามีบางสิ่งวิ่งตรงมาทางคุณจากในโพรงไม้ ร่างนั้นกระโจนออกมาด้วยความรวดเร็ว มันมีขนาดตัวเล็กกว่าลิสโทรซอรัสเกือบหลายเท่า แต่มีหัวและปากที่ยาวคล้ายถั่วลิสง เขี้ยวคู่หน้านั้นยาวแหลมอันตรายมากๆ ขาทั้งสี่หนาตันก็จริง แต่ก็สั้นกว่า พวกมันมากันทั้งหมดสี่ตัว ก่อนจะกระโจนเข้าโจมตีลูกลิสโทรซอรัสที่ไม่ทันระวังตัว แย่แล้ว! นี่เป็นนักล่าที่อันตรายลำดับต้นๆ ของยุคเลยนะ! พวกมันคือ เทโรเซฟาเลี่ยน (Therocephalian) เป็นสัตว์เลื้อยคลานกึ่งสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินเนื้อ นักวิทยาศาตร์เคยค้นพบหลักฐานว่าในเขี้ยวคู่หน้าของพวกมันมีน้ำลายที่ต่อต้านการหยุดไหลของเลือด ซึ่งถ้ามันได้ลองกัดอะไรเข้าไป เหยื่อจะเสียเลือดจนอ่อนแอและอาจถึงแก่ชีวิตได้ รีบหนีออกมาซะ! 

       เมื่อถอยออกมาจนห่างพอที่จะไม่เป็นอันตราย ฝูงลิสโทรซอรัสแตกฮือพากันวิ่งหนีนักล่าในเขตแดนทิ้งให้ซากที่ถูกฆ่าตกเป็นของนักล่าไป หากคุณมองที่หน้าของมัน พวกมันดูใกล้เคียงที่จะเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากทุกที ใบหน้าของพวกมันพัฒนาเส้นเคราตินเหนียวบางขนาดเล็ก (Keratin) เคราตินเป็นสารที่พบในเล็บ ขน เส้นผม ซึ่งพัฒนามาจากเกล็ดบนผิวหนัง หนวดและเส้นขนช่วยให้การระบายความร้อนเป็นไปด้วยดี และหนวดเองช่วยในการจับการเคลื่อนไหว เมื่อมีการเคลื่อนไหว จะมีแรงสั่นสะเทือนในอากาศมากระทบหนวด พวกเทโรเซฟาเลี่ยนจึงสามารถรู้ตำแหน่งได้ หากลองดูสัตว์ในปัจจุบัน สุนัขและแมวก็มีหนวดไว้ช่วยตรวจจับการเคลื่อนไหวเช่นกัน

       คุณเลือกเดินทางหาที่ที่ปลอดภัยและที่อยู่ใหม่ดีกว่า ลองตามฝูงลิสโทรซอรัสไปดูสิ การที่พวกมันอพยพไปบนทวีปต่างๆ ทั่วโลก ก็จะทิ้งตัวที่ตายกลายเป็นฟอสซิลบนทวีปต่างๆ นี่จึงเป็นหนึ่งในสมมุติฐานที่ว่า หากมีฟอสซิลของสัตว์ชนิดใดที่เป็นชนิดเดียวกันถูกค้นพบบนทวีปต่างๆ แสดงว่าครั้งหนึ่งทวีปเหล่านั้นเคยหลอมรวมกันมาก่อนอย่างแน่นอน

        คุณเดินตามลิสโทรซอรัสมาจนถึงแม่น้ำอย่างง่ายดาย แม่น้ำใหญ่นั้นช่วงนี้มีน้ำค่อนข้างขุ่นแต่ก็เชี่ยวกราก ลิสโทรซอรัสจ่าฝูงพากันเดินลงไปยังแม่น้ำอย่างไม่หวาดกลัวก่อนจะก้าวเดินลงไปอย่างง่ายๆ พวกมันใช้ร่างกายตะกุยพุ้ยน้ำ ทันใดนั้นเอง หัวขนาดใหญ่พร้อมฟันเต็มปากโผล่มาและกรากเอาลิสโทรซอรัสที่รั้งท้ายว่ายมาอย่างทุลักทุเลเข้ามาก่อนจะกัดกิน นั่นคือโปรเทโรซูคัส (Proterosuchus) เป็นสัตว์จำพวกจระเข้ เป็นนักล่าขนาดใหญ่ที่ว่ายน้ำเก่ง แต่ก็ดำน้ำได้อย่างอึดอดทนและยังพุ่งตัวออกมาล่าได้ ญาติทางสายวิวัฒนาการในปัจจุบันที่ใกล้เคียงที่สุดนั้นคือจระเข้ นี่แสดงให้เห็นว่าสัตว์ตระกูลนี้เริ่มวิวัฒนาการขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

        การล่ากินอาหารแบบนี้จะยังมีอยู่เกิดขึ้นเรื่อยๆ จนกว่าทั้งฝูงจะข้ามจนรอด ตอนนี้มีลิสโทรซอรัสเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียวเองที่รอดขึ้นมาถึงชายฝั่ง อีกฟากของแม่น้ำมีหญ้าหางม้าอันอุดมสมบูรณ์ การอพยพนี้ถือว่าเป็นพฤติกรรมที่สำคัญ เพราะจะช่วยให้สัตว์กินพืชไม่กินพืชในแหล่งใดแหล่งหนึ่งมากจนเหี้ยนเตียน และยังเปิดโอกาศให้สัตว์กินเนื้อได้ล่าเหยื่อเพื่อควบคุมประชากรด้วยเช่นกัน 

       และแล้ว สิ่งที่น่าสนใจผุดออกมาจากพุ่มไม้อย่างรวดเร็ว มันดูเหมือนกิ้งก่าขนาดใหญ่ที่มีลำตัวแบบจระเข้ นี่คือ ยูพาเคอเรีย (Eupakeria) เป็นต้นตระกูลของเหล่าสัตว์เลื้อยคลานกลุ่มอาร์โคซอร์ (Archosaur) ซึ่งเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่แยกสายคนละกลุ่มออกมาในกลุ่มไดแอปซิดหรือพวกมีโพรงในกระโหลกสองรู กลุ่มนี้รวมทั้งไดโนเสาร์ จระเข้ และนกเอาไว้ในกลุ่มเดียวกัน ยูพาเคอเรียมีสะโพกที่ยืดหยุ่น สามารถยืนสองขาได้แม้เพียงชั่วคราว แถมยังมีอัตราการเผาผลาญพลังงานที่ว่องไวทำให้ทุกการเคลื่อนไหวว่องไวเช่น คุณลักษณะนี้ จะมีอาร์โคซอร์กลุ่มหนึ่งที่พัฒนาคุณลักษณะนี้จนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ครอบครองโลกอย่างรวดเร็ว                                                    

        ตอนต่อไป เดินทางสู่ปลายยุคไทรแอสซิก เมื่อไดโนเสาร์ออกครอบครองโลกอย่างน่าตกใจ พวกมันเริ่มด้วยขนาดตัวที่เล็กแต่ก็มากไปด้วยการปรับตัวอันน่าทึ่ง และเมื่อสัตว์เลื้อยคลานกลุ่มแรกเริ่มหันไปออกว่ายน้ำในทะเลจนกลายเป็นราชาแห่งท้องทะเล ตอนนี้ โลกได้พัฒนาขึ้นไปมากๆ จะมีอะไรรอการมาถึงของเราอยู่ โปรดติดตามใน ท่องโลกดึกดำบรรพ์