วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 10 ผมมีเงิน (1)

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

ตอนที่ 10

ผมมีเงิน

             ด้วยความที่มีคนมาช่วยเลือกทำให้ใช้เวลาไม่นานของขวัญวันเกิดสำหรับลูกค้าก็ซื้อและห่อเสร็จแล้วเรียบร้อย เมื่อเดินออกมาจากร้าน วาทีก็หันมาถามเลขาฯ ที่วันนี้ดูเงียบผิดปกตินิดหน่อย

             “คุณจะซื้ออะไรอีกหรือเปล่า”

             “ไม่มีค่ะ” ถึงจะตอบออกไปอย่างนั้นแต่ระหว่างทางที่เดินกลับไปที่รถ ผ่านร้านขายเสื้อผ้าเด็ก มัตสยาก็ต้องหยุดยืนมองอย่างชั่งใจ ก่อนจะรีบเดินตามวาทีที่นำไปก่อน “บอสกลับก่อนเลยนะคะ มัทว่าจะแวะดูเสื้อผ้าให้ลูกหน่อย”

             “ร้านนั้นเหรอ ไปสิ” พูดจบเขาก็เดินย้อนกลับไปที่ร้านนั้นทันที

             “มัทซื้อเองคนเดียวก็ได้ค่ะ” มัตสยาบอกอย่างเกรงใจ ที่เธอไปบอกเขาก็เพื่อให้กลับไปก่อนไม่ได้ชวนให้มาเข้าเป็นเพื่อนเสียหน่อย

             “ไม่เป็นไร ผมว่างน่ะ” วาทีกวาดสายตามองเสื้อผ้าเด็ก ที่แม้จะตัวเล็กแต่เพิ่งรู้ว่าราคาพอ ๆ กับเสื้อผ้าผู้ใหญ่เลยทีเดียว “ผมว่าแบบนี้เหมาะกับลูกคุณอยู่นะ” ชายหนุ่มพยักพเยิดไปที่ชุดเด็กผู้หญิงชุดหนึ่ง ทำให้มัตสยาหันมามองแล้วส่ายหน้า

             “ใหญ่ไปค่ะ มันสำหรับเด็กสองถึงสี่ปีเลยนะคะนั่น”

             “อ้าว เหรอ โทษทีผมไม่รู้” วาทีบอกเก้อ ๆ

             “ในป้ายเสื้อมีบอกค่ะ ตรงนี้” มัตสยาหยิบชุดนั้นขึ้นมาแล้วจับป้ายที่ห้อยตรงคอเสื้อให้ชายหนุ่มดูรายละเอียด “แต่ก็ขึ้นอยู่กับเด็กแต่ละคนด้วยค่ะ เด็กแต่ละคนตัวเล็กตัวโตไม่เท่ากัน อย่างน้องของขวัญถึงจะเก้าเดือนแต่ก็ใส่เสื้อผ้าเด็กหนึ่งขวบได้เลยล่ะค่ะ” หญิงสาวอธิบายเพิ่มเติม ซึ่งพอรู้สึกตัวเธอก็หันมายิ้มแหย ๆ ให้กับผู้ชายที่ยืนตั้งใจฟังทั้งที่เขาก็ไม่มีความจำเป็นจะรู้ด้วยซ้ำ “ขอโทษทีนะคะที่มัทพูดมากไปหน่อย”

             “ไม่เป็นไรถือเป็นความรู้ใหม่ รู้ไว้ก็ไม่เสียหาย” ชายหนุ่มบอกก่อนจะเดินตามมัตสยาที่เดินดูจนรอบร้านก่อนจะวนกลับมาที่ที่เคยเดินดูไปแล้ว

             วาทียืนมองมัตสยาหยิบชุดนั้นขึ้นมาดูชุดนี้ขึ้นมาดูด้วยท่าทีลังเลอยู่นาน ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปถามอย่างไม่เข้าใจไม่ได้ เพราะก่อนหน้าหญิงสาวเป็นคนอธิบายเองนี่ว่าในป้ายมีรายละเอียดแจ้งไว้อยู่ทำไมถึงตัดสินใจไม่ได้สักที

             “ทำไมไม่มีไซซ์เหรอ”

             “อ๋อ เปล่าค่ะ มันมีแต่น่ารัก ๆ ทั้งนั้นเลย เลยเลือกไม่ถูก” มัตสยาหันมายิ้มแหย ๆ ให้ชายหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจชุดเด็กในมือที่หยิบชุดนั้นขึ้นมาดูแล้วห้อยกลับเข้าที่เดิมแล้วหยิบชุดใหม่ขึ้นมาดูด้วยความลำบากใจ คิดเล่น ๆ ไปว่าถ้าเธอเงินเยอะนะ จะกวาดมันไปให้หมด

             “ก็เอาหมดเลยสิ” วาทีแนะนำพลางขมวดคิ้ว

             “อุ๊ย ไม่ได้หรอกค่ะ ถึงจะเป็นเสื้อผ้าเด็ก แต่ราคาไม่เด็กนะคะ” เรื่องนี้คนมีลูกจะรู้ดี และยิ่งมาอยู่บนห้างแถมเป็นแบรนด์ก็ยิ่งแพงหนักขึ้นไปอีก อย่างเช่นตอนนี้ จากที่ตอนแรกจะซื้อสักสองชุด พอดูราคาที่ป้ายแล้วชุดเดียวก็พอ

             “ผมช่วยตัดสินใจไหม” วาทีที่ยืนกอดอกมองอยู่นานอาสา ซึ่งพอได้ยินอย่างนั้นมัตสยาก็พยักหน้าหยิบชุดที่เธอตัดสินใจไม่ได้ขึ้นมาให้ชายหนุ่มดู “งั้นสี่แบบนี้บอสว่าชุดไหนดี”

             “ลูกคุณใส่ได้ทุกแบบใช่ไหม”

             “ค่ะ” มัตสยาพยักหน้าแล้วรอคอยคำตอบ แต่คำตอบนั้นทำเอาเธอถึงกับกลอกตามองบน

++++++++

อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304

เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834

Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2