วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (6)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
“ไม่เป็นไร เหมือนจะสะดุดเท้าตัวเองนี่แหละ” แม้จะบอกอย่างนั้นแต่ตลอดเวลาที่พูดก็ใช้มือนวดขาตัวเองไม่หยุด นั่นทำให้มัตสยารีบไปหายานวดจะนวดให้แต่ลูกสาวที่ตื่นเพราะเสียงร้องของตัวเองก็ยังไม่หลับจึงร้องจ้าขึ้นเมื่อเปลที่ไกวเริ่มช้าและหยุด
“คุณมัทไปดูน้องของขวัญเถอะค่ะ เดี๋ยวตรงนี้พี่อ้อยดูแลเอง”
“ค่ะ” มัตสยายื่นยานวดให้กับอ้อยแล้วรีบผละออกไปหาลูกสาว ในขณะที่วาทีนั้นจับรถเข็นและถามคนที่นั่งอยู่บนนั้น “จะไปไหนครับ” ชายหนุ่มถามโดยไม่ได้ระบุว่าถามใคร แล้วก็เป็นอ้อยที่ตอบขึ้น “ห้องน้ำค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยดูแลคุณลุงให้เองรบกวนดูแลคุณป้าด้วยนะครับ” พูดจบชายหนุ่มก็เข็นผู้สูงออกไปและถามทางไปห้องน้ำเอากับท่าน
“ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม เป็นเจ้านายของยัยมัทเหรอ” นายเปรมถามต่อหลังจากบอกทางไปห้องน้ำเสร็จ
“ครับ”
“ตอนแรกตกใจนึกว่าแฟนใหม่ยัยมัทเสียอีก ไม่คิดว่าจะพาเจ้านายมาบ้าน” นายเปรมหัวเราะในความเข้าใจผิดของตัวเอง ทว่าวาทีกลับรู้เก้อเขินเล็กน้อย ก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม “พอดีตอนนั้นว่างและน้องของขวัญไม่สบายเลยแวะมาพาไปหาหมอน่ะครับ ส่วนวันนี้ผมไปหาไอ้แดนก็เลยเจอคุณมัท น้องของขวัญหลับไม่อยากรบกวนเวลาครอบครัวไอ้แดนเลยอาสามาส่งคุณมัทที่บ้านน่ะครับ”
“รู้จักกับแฟนยัยวายเหรอ” นายเปรมถามอย่างแปลกใจ
“ครับผมกับไอ้แดนเป็นเพื่อนกันครับ”
นายเปรมพยักหน้ารับ แล้วบอกในสิ่งที่ตัวเองเป็นกังวล “เรื่องทำงานถ้ายัยมัททำอะไรไม่ถูกต้องหรือถูกใจก็อภัยให้มันด้วยนะคุณเจ้านาย อย่าเพิ่งไล่มันออกเลย เพราะงานสมัยนี้หายากจริง ๆ แถมภาระที่ยัยมัทต้องรับผิดชอบก็มากเหลือเกิน แถมลุงยังมาเป็นแบบนี้อีก สงสารลูกแต่ก็ช่วยอะไรมาได้เลย นอกจากเป็นภาระ” ว่าแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และพยายามออกแรงเท่าที่จะทำได้เมื่อวาทีพยุงมานั่งที่โถส้วม
“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ คุณมัททำทุกอย่างเพื่อทุกคน อย่าให้ความพยายามของเธอสูญเปล่าสิครับ และเรื่องงานไม่ต้องห่วงนะครับคุณมัททั้งขยันและทำงานเก่งขนาดนี้ไล่ออกก็บ้าแล้ว” วาทีบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินมาปิดประตูและยืนรอให้อีกฝ่ายทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ เมื่อถูกเรียกจึงกลับไปพยุงท่านไปนั่งที่รถแล้วเข็นกลับไปเดิม
“ขอบคุณมากนะครับทั้งเรื่องที่ช่วยวันนี้และเรื่องงานของยัยมัทด้วย” นายเปรมบอกอย่างซึ้งในน้ำใจไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้านายของลูกสาวจะยอมมาทำอะไรอย่างนี้ ทั้งที่มันไม่ได้จำเป็นเลย
“ไปขอบคุณลูกสาวคุณลุงดีกว่านะครับ” วาทีรู้สึกอย่างนั้นจริง เพราะที่เขาพูดได้อย่างนี้เพราะตัวมัตสยาเอง
“วางใจนะครับ ที่ลูกสาวได้เจอเจ้านายดี ๆ” นายเปรมหันมายิ้มให้หนุ่มหล่อที่เข็นรถเขามาจอดที่ข้างโซฟา จากนั้นก็พยุงเขาให้ลงไปนั่ง พร้อมกับพูดคุยอย่างเป็นกันเอง ไม่ได้ถือตัวว่าตัวเองนั้นเป็นใคร
“ไม่หรอกครับ ผมก็ธรรมดาทั่วไปมีใจดีบ้างใจร้ายบ้าง แต่ทุกอย่างก็อยู่บนเหตุและผลครับ”
“ขอบใจนะ”
“ยินดีครับ” วาทีค้อมศีรษะให้ผู้สูงวัยพร้อมกับยิ้มบาง ๆ เล็กน้อย ก่อนมันจะถูกส่งไปยังผู้สูงวัยอีกคนที่นั่งอยู่โซฟาเดี๋ยวอีกตัว
“ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม รบกวนทุกครั้งเลย”
“ไม่เป็นไรครับ” วาทีน้อมรับอย่างถ่อมตัว ก่อนจะขอตัวผละออกไปหามัตสยาที่นั่งไกวเปลลูกสาวอยู่ ชายหนุ่มกวาดสายตามองพื้นที่ที่เต็มไปด้วยของใช้ของเล่นเด็กเล็ก แล้วทรุดตัวลงนั่งและหยิบของเล่นในกล่องขึ้นมาดู
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2