วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (3)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
“อย่าพูดเลยยิ่งพูดยิ่งเหนื่อย” วาทีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่ต้องเผชิญในแต่ละวัน
“ทำไมว่ะ”
“แม่จะหาเมียให้ อาทิตย์สองอาทิตย์ที่ผ่านมาพาผู้หญิงมาให้กูดูตัวเป็นว่าเล่น” นอกจากเหนื่อยจากการทำงานแล้วต้องมาเหนื่อยกับแม่และผู้หญิงที่แม่พามาให้เจอด้วย
“อย่างมึงมีเวลาไปดูตัวด้วย” แดนไทถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขางานยุ่งแล้วเพื่อนของเขาคนนี้ยุ่งกว่าเป็นเท่าตัว
“ไม่มีแม่ก็เอาไปประเคนถึงที่ทำงานเลย รบกวนเวลาของกูมาก แต่ยังดีที่บางครั้งคุณมัทยังพอช่วยได้ ถึงบางครั้งจะต้องทำหน้าที่เกินเลขาไปหน่อยก็เถอะ” พูดมาถึงตรงนี้ก็แอบรู้สึกผิดและเกรงใจมัตสยาอยู่ไม่น้อย ที่หลัง ๆ มานี้ต้องทำอะไรแบบนี้บ่อย ๆ
“อย่าบอกนะว่าแกล้งเป็นแฟนกันน่ะ” แดนไทคาดเดาอย่างตกใจ
“มันใช่ที่ไหน แค่ตอนไปกินข้าวหรือต้องไปไหนมาไหนกับผู้หญิงพวกนั้น กูจะอ้างว่ามีงานต่อและลากคุณมัทตามไปด้วยตลอด” แม้จะเป็นมุกเดิมแต่ก็เป็นมุกที่ได้ผลเสมอ เพราะถ้าพูดเรื่องงานขึ้นมาแม้แต่แม่เขาก็ยังไม่กล้าขัด
“มึงนี่นะ ก็หาสักคนก็สิ้นเรื่อง กูไม่เชื่อหรอกว่าอย่างมึงจะหาไม่ได้”
“มันก็เคยมี แต่สุดท้ายก็ไปกันไม่ได้ มึงก็รู้ว่ากูทำงานหนักแค่ไหน ถ้าคนไม่เข้าใจจริง ๆ อยู่ด้วยไม่ได้หรอก” และคิดว่าไม่รู้ชาตินี้จะเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจและรับมันได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะแรก ๆ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ารับได้ แต่เอาเข้าจริงมันไม่ใช่สิ
“บางครั้งมึงก็ต้องปรับตัวด้วยไหมวะ” แดนไทแนะนำ เพราะเขาเองก็เคยเป็นเหมือนเพื่อนมาก่อน แต่พอมีลูกเมีย เขาก็ค่อย ๆ ปรับตัว ถึงไม่ได้ว่างมากมายแต่ก็พอมีเวลา และเอาเวลาพวกนั้นไปให้ลูกเมีย มันก็ถือว่าได้ผลดีทีเดียว
“มึงต้องเข้าใจสิว่าบางครั้งงานมันยุ่งจนเวลากินข้าวแทบไม่มีนะ”
“เข้าใจ แต่มึงก็ต้องแสดงอะไรบางอย่างให้เขาสิว่ามึงไม่ได้ละเลยเขา ยังใส่ใจเขาอะไรทำนองนี้”
“ตั้งแต่มีเมียมานี่ มีความเป็นกูรูขึ้นนะเนี่ย” วาทีล้อยิ้ม ๆ
“ไม่ได้สิ เดี๋ยวเมียทิ้ง” แดนไทตอบเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะทักหนูน้อยที่เพื่อนรักอุ้มอยู่ “ง่วงไหมล่ะนั่น”
“ใช่เหรอ อะไรกัดหรือเปล่าขยี้จนตาแดงหมดแล้ว” วาทีก้มมองดึงมือของหนูน้อยออกพร้อมกับมองหาว่ามีมดหรือแมลงอะไรมากัดหนูน้อยอย่างที่ตัวเองสงสัยหรือเปล่า และในตอนนั้นเองสาว ๆ ก็กลับมาที่โต๊ะ
“ขอโทษนะคะที่ไปนานเลย” มัตสยากลับไปนั่งแล้วยื่นมือไปรับลูกน้อยมาอุ้ม “ง่วงแล้วไหมนี่ขยี้หูขยี้ตาใหญ่เชียว” หญิงสาวอุ้มหนูน้อยในท่านอนแล้วหยิบขวดนมขึ้นมาใส่ปาก
“ผมนึกว่าเขาคันอะไร” วาทีบอกอย่างเขิน ๆ เลยโดนแดนไทแซวขำ ๆ ว่า “ไอ้บ้ามึงนี่นะ แค่นี้ดูไม่ออกแล้วบอกจะมาเป็นพ่อคน”
“ก็กูไม่รู้นี่หว่า”
“กูบอกก็ไม่เชื่อ” คุณพ่อลูกสองที่พอจะมีประสบการณ์บอกอย่างรู้สึกภูมิใจเล็ก ๆ แต่ไม่ทันไรก็โดนภรรยาตำหนิเบา ๆ
“สองหนุ่มอย่าคุยกันดังนักสิคะ หลานจะหลับแล้วค่ะ” ญารินดาพยักพเยิดไปยังหลานสาวที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขในอ้อมแขนของคนเป็นแม่โดนที่มือยังจับขวดนมเอาไว้มั่น
“สงสัยจะง่วงจัดนะคะเนี่ย กินนมแป๊บเดียวหลับแล้ว” มัตสยามองลูกสาวตัวน้อยพร้อมกับยิ้มอย่างเอ็นดู
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2