รีวิวป้ายยา เพียงได้รักตราบสิ้นลมหายใจ (มังงะ)

#รีวิวป้ายยา มาอีกครั้งกับ มังงะ ยูริ เช่นเดิมค่ะ เรียกว่าเป็นเรื่องที่ละมุนแบบหม่นๆเลย ชอบแนวราวๆนี้มากค่ะ 555

จะมีอะไรอร่อยไปกว่าสาวๆร่าเริง ที่อยู่ในเรื่องโทนหม่นหมองกัน

เอ๊ะ อะไรนะ? เราก็ชอบมันหมดทุกแนว สาวๆทุกแบบงั้นเหรอ? ไม่หรอกน่า~

ชื่อเรื่อง: เพียงได้รักตราบสิ้นลมหายใจ

ผู้เขียน: Aono Nachi

ลิขสิทธิ์โดย: Zenshu Comics

ราคา: 90 บาท

เรื่องย่อ: เหล่าเด็กสาวไร้ญาติมิตร

ที่ต้องไปโรงเรียนฝึกฝนพัฒนาในฐานะอาวุธสงคราม

ใช้ชีวิตท่ามกลางคืนวันที่ต้องเรียนวิชาฆ่าคนเป็นปกติ

ต่อให้ใครจะตาย ถึงเศร้าไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

แต่คืนหนึ่ง เธอได้พบกับมิมิ

เด็กสาวตัวน้อยผู้ชุ่มโชกไปด้วยเลือด...

ชีนะผู้ปรารถนาถึงความสงบสุขและมิมิผู้เป็นอมตะ มุ่งหน้าไปรบด้วนรอยยิ้ท

เรื่องราวเกี่ยวกับความปรารถนาอันแสนบริสุทธิ์

ที่เด็กสาวสองคนได้พบเจอในโลกซึ่งใกล้ชิดกับความตาย

รีวิวคร่าวๆ: เรื่องนี้เขาเรียกกันว่าแนวอะไรนะ เอ่อ...Human weapon ใช่ๆ แนวนี้แหละ ที่ว่าเอามนุษย์มาเป็นอาวุธซัมติง เรื่องนี้ก็แนวๆนั้น แต่ จะไม่เน้นเรื่องแอคชั่น และโฟกัสไปกับความรู้สึกนึกคิดของตัวละครหลักอย่าง ชีนะ ที่มีต่อ สงคราม และบุลคลปริศนาที่เข้ามาในชีวิตตนเองอย่าง มิมิ

เรื่องนี้จะเดินเรื่องด้วยบรรยากาศหม่นๆปนพะอืดพะอมเล็กน้อยกับความอึดอัดของเรื่อง แต่ถึงกระนั้นตัวละครอย่าง มิมิ ที่เป็นแนวใสซื่อร่าเริงนั้นก็ช่วยดึงบรรยากาศให้น่าอ่านต่อไป พร้อมๆกับความรู้สึกขัดแย้งในใจของคนอ่านที่มองจากมุมผู้ชม ยิ่งตัวละครร่าเริงมากเท่าไหร่ ยิ่งเราได้สัมผัสความใสซื่อบริสุทธิ์ของตัวละครมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้อมยิ้มพร้อมความเศร้ามากขึ้นเท่านั้น

รีวิวแบบละเอียด: ไปๆมาๆ รู้สึกว่าเราจะใจง่ายชอบเกือบทุกเรื่องเลยนี่หว่า 5555 ทำไงได้ ก็มันสนุกจริงๆนี่นา

เริ่มด้วยตัวละคร อย่าวที่เกริ่นไว้ว่าจะเดินเรื่องผ่านตัวของ ชีนะ ที่ไม่ได้เก่งหวือหวา หรือโดดเด่นอะไร ทั้งยังมักจะมีความคิดแปลกแยกเกี่ยวกับโรงเรียนแห่งนี้และสงครามอีกด้วย ซึ่งอาจจะดูเป็นคาร์ที่หม่นหมองพอตัว ก็ใช่ เป็ยตัวละครที่พาโทนเรื่องหมองไปเลย 555 แต่ว่า นั่นคือ 'ปกติ' แล้วค่ะ

ในขณะที่ทุกคนเคยชินกับสงคราม ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่มีคนไม่ได้กลับมา หรืออาจจะต้องออกไปต่อสู้พรากชีวิตคนอื่นๆ ความปกติของชีนะจึงดู 'ไม่ปกติ' ในสถานที่แห่งนี้ ยิ่งตัวตนของมิมิที่ไร้เดียงสาสุดๆนั้นก็ยิ่งทำให้ชีนะเกิดความขมุกขมัวในใจกว่าเดิม

และเมื่อเป็นแบบนั้น มิมิจึงอยากรู้อยากทำความเข้าใจในมุมมองและความรู้สึกของชีนะ เปิดช่องว่างให้ชีนะก็อยากทำความเข้าใจมิมิเช่นกัน หลังจากนั้นเรื่องราวจึงดำเนินต่อด้วยความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ที่มีแนวคิดและทัศนคติต่างกัน คอยเรียนรู้และเติมเต็มช่องว่างในจิตใจของอีกฝ่าย นั่นคือจุดที่ชวนให้เรื่องนี้ละมุนชวนยิ้มออกมาค่ะ

ตัวละครสมทบอื่นๆก็มีบทไม่ค่อยมากเท่าไหร่นัก แต่บอกได้คำเดียวว่า หวานกันสุดๆ จนรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย 555

ต่อที่การดำเนินเรื่อง เรื่องนี้เป็นการเล่าเรื่องแบบเอื่อยๆ อย่างที่เกริ่นไว้ว่าเน้นการนำเสนอความคิด ความรู้สึกของตัวละคร ดังนั้นจะเป็นแนวชีวิตประจำวัน กึ่งๆแฟนตาซี ที่จะค่อยๆบอกเล่าข้อมูลเซ็ตติ้งของเรื่องให้แก่เราเรื่อยๆ พร้อมกับปริศนาของตัวมิมิ ตัวละครหลักที่ดูลึกลับสุดๆ

ดังนั้นโดยคร่าวๆเรื่องจะทำให้เราขบคิดตามตัวชีนะที่เป็นคนเดินเรื่อง ไปพร้อมๆกับความรู้สึกสนใจในเซ็ตติ้งของโลกว่าคืออะไร และจะเป็นเช่นไรต่อกันแน่ ซึ่งสำหรับเรา เราชอบแนวคิดที่คนวาดพยายามสื่อสารผ่านทางชีนะมากค่ะ นั่นก็คือเรื่องของสงคราม

ทำไมล่ะ? สงครามมันเกินขึ้นมานานแล้ว มันมีอยู่มาตลอด แต่มันจำเป็นเหรอ? ที่เราต้องทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ ทำไมเราต้องทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่มีคนตายล่ะ? ของแบบนี้ มันไม่ควรเป็นเรื่องทั่วไปในชีวิตประจำวันเลยด้วยซ้ำ

แต่ถึงกระนั้น ชีนะก็แสดงความคิดเหล่านี้ผ่านทางความ 'กลัว' ค่ะ กลัวว่าวันหนึ่ง นั่นอาจจะกลายเป็นตัวเอง ที่ต้องพรากชีวิตของคนอื่น หรืออาจจะเป็นตัวเองที่จะถูกพรากชีวิตไป ดังนั้น มันเลยยิ่งเป็นความขัดแย้งในใจของตัวน้องไปอีก

และที่สำคัญ เรื่องนี้จีบกันหนักมากค่ะ >< เฝ้ารองานแต่งของทุกคู่แบบหวั่นๆ 555