นิยาย เซโฮเกะ ฮานามิ เรื่องเล่าจาก"นักเดินทาง"

ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมกับเพื่อนๆได้ชวนกันไปค้นหา"วัตถุหายาก"ชิ้นหนึ่งที่มีระดับ3 ดาวความสามารถของมันคือ"การฟังเสียงความคิด"พวกเราตั้งใจว่าจะนำมันมาใช้เพื่อทดลองเกี่ยวกับเรื่องทางด้านการทำงานของสมอง มันน่าจะช่วยได้เยอะเลยในการทดลองเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ถ้าหากเราได้มันมาครอบครอง แต่การเดินทางไปตามหามันนั้นมีความยากมากถึงขนาดที่นักเดินทางมืออาชีพยังไม่กล้าฟันธงเลยว่าถ้าหากไปแล้วจะหามันพบเพราะ"วัตถุหายาก" ระดับนั้นมันมีระดับที่เกือบเทียบเท่าระดับ4ดาวเลย เพราะฉะนั้นการได้มันมาจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะปะทะกับ พวกสัตว์อสูร หรือพวก ปีศาจ เพราะไอเท็มระดับนั้นจะเป็นสิ่งที่อยู่ในสถานที่ลึกลับที่รอบๆจะมีสัตว์ร้ายปกป้องไว้เสมอการเข้าถึงมันจึงจำเป็นต้องเป็นกลุ่มนักเดินทางที่มีความกล้าถึงขนาดสามารถตายได้เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ.

ถึงจะรู้อย่างงั้นตัวผมเองกับเพื่อนๆอีก3คนก็พร้อมจะเดินทางไปตามหามันเพื่อการวิจัยที่มันอาจจะส่งผลดีต่อผู้คนบนโลก พวกเราเดินทางมาจากประเทศฝรั่งเศษและแน่นอนพวกเราเคยเดินป่ามาแล้วทุกๆปีพวกเราจะนัดรวมตัวกันไปเดินป่าเพื่อล่าสัตว์ตามฤดูกาลต่างๆ เพราะฉะนั้นพวกเราจึงมีความมั่นใจเป็นอย่างมากว่าป่าแห่งนี้คงไม่อันตรายขนาดที่จะทำให้พวกเราตายหรอกมั้ง 

การเดินทางเข้าสู่ป่าในวันแรกมันไม่ค่อยมีอะไรตามที่นักเดินทางมืออาชีพที่มีชื่อว่า นายทีม ได้บอกเราว่าในป่าระดับที่1 ที่เราอยู่ในตอนนี้มันไม่ค่อยมีสิ่งอันตรายมากนักแต่ก็ควรระวังอะไรไว้อย่าง เช่น พวกงู แมงมุม หรือ ตะขาบ เพราะพิษของพวกมันอาจจะทำให้พวกเราต้องเสียเวลาในการเดินทางได้เพราะจะต้องพักรักษาตัวให้พิษหายก่อน ในวันที่2 เราเดินทางไปถึงโซนป่าที่มีชื่อว่า หมอกไร้เงา พวกเราเข้ามาในป่าแห่งนี้ได้สักพักก็มีเพื่อนผมคนหนึ่งหายตัวไป พวกเราต่างก็ตะโกนเรียกหาเค้าอย่างสุดเสียง "แจ็ค!!!" ถึงเราจะตะโกนไปสักเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับบรรกาศรอบๆก็เริ่มจะหนาวขึ้นเรื่อยๆจากหมอกที่ปกคลุม จากสิ่งที่ นายทีม บอกกับพวกเราคือมันใกล้จะมืดแล้วจึงทำให้อากาศหนาวขึ้นเป็นอย่างมากพวกเราเลยจำเป็นต้องก่อกองไฟแล้วก็ต้องทำสิ่งแปลกๆอย่างการสร้างที่นอนบนต้นไม้ ผมค่อนข้างแปลกใจว่าทำไมต้องทำแบบนั้นแต่ดูจากสีหน้าของ นายทีมแล้วผมก็ได้แต่ทำตามที่เค้าบอกพร้อมกับรีบสร้างที่พักบนต้นไม้ก่อนที่มันจะมืดไปมากกว่านี้ พอเราทำมันเสร็จแล้วขึ้นมาด้านบน นายทีม ได้เอาอาหารส่วนหนึ่งมาแบ่งใส่ใบไม้ใบใหญ่แล้วนำไปวางไว้บริเวณใกล้ๆต้นไม้ใหญ่ก่อนจะรีบปีนขึ้นมาบนที่พัก ผมค่อนข้างแปลกใจในการกระทำหลายๆอย่างของ นายทีม แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ตอนนี้ไม่ควรถามอะไรไปและควรจะทำตามที่เค้าพูดไปก่อน

พวกเรานอนไปสักพักก็มีเสียงเหมือนคนเดินอยู่ด้านล่างผมคิดว่าอาจจะเป็น แจ็ค ก็ได้เลยรีบลุกขึ้นมาจะเรียกแต่ นายทีม รีบเอามือมาปิดปากผมไว้ก่อนจะได้ส่งเสียงออกไป พอผมมองลงไปมันไม่มีอะไรเลยแต่กลับมีเสียงเหมือนคนเดินรอบๆต้นไม้ที่เราทำที่พักไว้ มันทำให้ผมรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ถึงจะเคยฟังเรื่องเล่าพวกนี้จากเพื่อนๆชาวไทยแต่ไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริง "นั้นคืออะไรหรอ!!?" ผมเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ "เอาไว้ตอนเช้าผมจะเล่าให้พวกคุณฟัง"

...... จบ ตอนที่1 

เดี๋ยวค่อยมาต่อนะครับ พอดีง่วงนอน