จากปากคำคนขับเรือ!!แตงโมนาทีพลัดตก

‘ปอ’ เจ้าของเรือ ตอบทุกคำถามครับ …

‘ปอ ตนุภัทร’ เล่านาที ‘แตงโม’ นั่งปัสสาวะท้ายเรือพลัดตกน้ำ จับขาเพื่อนชื่อแซนไว้ จังหวะลุกขึ้นเหมือนโดนคลื่นแล้วตก ก่อนแตงโมพยายามจับข้างเรือแล้วตกลงไป ยกมือไหว้ร้องไห้ “ขอทุกคนเห็นใจ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น” ยอมรับทุกคนดื่มไวน์ แต่ไม่เมา ยืนยันไม่คิดหนีหรือหลีกเลี่ยงให้ข้อมูล ระบุ เสียใจรู้สึกแย่ในชีวิต ขอทุกคนช่วยกันหา

วานนี้ (25 ก.พ.) เวลา 23.25 น. ภายหลังที่นายตนุภัทร เลิศทวีวิทย์ หรือปอ เจ้าของเรือสปีดโบ๊ท ให้ปากคำกับตำรวจ สภ.เมืองนนทบุรี กรณีที่ “แตงโม นิดา พัชรวีระพงษ์” พลัดตกเรือจมแม่น้ำเจ้าพระยา นานกว่า 3 ชั่วโมง ได้ออกมาให้สัมภาษณ์สื่อครั้งแรกว่า

“ก่อนเกิดเหตุ เรานัดเจอกัน แล้วเราก็ไปทานร้านอาหาร จากนั้นเราขับเรือมาสะพานพระราม 8 เพื่อมาถ่ายรูป จากสะพานพระราม 8 ก็มาเกิดเหตุที่โมหายไป และเราก็ตกใจ จริงๆ ต้องบอกว่าการเดินทาง เขาจะถ่ายสะพานตรงนี้เป็นแลนด์มาร์ก โมกับกระติกเขาชอบถ่ายรูป ถ่ายรูปตรงนี้ภาพสวย

จุดที่ถ่ายรูปครั้งสุดท้าย คือ ที่สะพานพระราม 8 โมนั่งถ่ายรูปหน้าเรือ หลังจากนั้น เราล่องเรือกัน ตัวผมเองไม่เห็นว่าเขาไปนั่งอยู่ตรงไหน เขาเดินผ่านไป ผมอยู่หน้าเรือ แต่สิ่งที่ผมได้รับฟังมาจากคุณแซน เขานั่งอยู่ท้ายเรือ

ให้ข้อมูลว่า คุณโมจับขาคุณแซนเพราะคุณแซนนั่งอยู่ท้ายเรือและยืดขาออกไป คุณโมจับขาคุณแซนไว้ แล้วคุณโมนั่งปัสสาวะ นี่คือ สิ่งที่ผมได้ข้อมูลกับคุณแซน พอคุณโมลุกขึ้นมาเสื้อเปียกน้ำ จังหวะนั้นเหมือนโดนคลื่น ทำให้เขาตก แต่ไม่ได้ตกแล้วหายเลย ตกแล้วเหมือนคุณโมพยายามจับด้านข้างเรือ แล้วก็ตกลงไป สิ่งที่เรารับรู้ข้อมูลต่อ คือ คุณแซนตะโกนว่าโมตกน้ำ คนที่นั่งติดกับคุณโม คือ คุณจ๊อบ คุณจ๊อบก็บอกว่าพี่ หยุดเรือ โมตกน้ำ เราก็หักเรือ กลับไปหาโมทันที แต่สิ่งที่เกิดขึ้น คือ เราไม่เห็นโม เราวนอยู่ตรงนั้น หลายชั่วโมง พยายามทำทุกอย่างที่ทำได้ครับ (ร้องไห้)

เราไม่ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือเลย เพราะมีเสียงเครื่องยนต์อยู่ท้ายเรือ เรือจะมีลำโพงใหญ่ 4 ตัว เราเปิดเพลง คนตกไป ถามว่าเราได้ยินเสียงไหม ก็ยากมาก ตอนนั้นเรือขับอยู่ แต่ความเร็วน้อยมาก เรือมีชูชีพครบ แต่เราไม่เห็น ไม่รู้จะยื่นชูชีพให้ใคร ทุกคน ณ จุดที่เกิดเหตุ ไม่ได้ใส่ชูชีพครับ ผมไม่เห็นคุณโมตก เพราะผมอยู่หน้าเรือ คนที่เห็นคือคุณแซน ขั้นตอนการตก อยากให้พี่ๆ นักข่าวถามคุณแซนมากกว่า ตอนลงเรือมีการถอดรองเท้า ทุกคนถอดรองเท้าหมด”

เมื่อถามว่า มีการประสานใครหรือไม่ ‘ปอ’ กล่าวว่า สิ่งแรกที่เกิดขึ้น เราทุกคนช็อกว่าคือเรื่องจริงเหรอ เพื่อนเราหายไป เราตกใจ เราก็วนกลับไปดูที่จุดนั้น ดูแล้วก็วน ตะโกนเรียกหากัน ผมคิดว่าระยะเวลาการหาครั้งแรก 15-20 นาที ระหว่างนั้นผมทำหน้าที่ขับ ผู้ชายสองคนโหนเรือแล้วเอาไฟส่อง ส่วนผู้หญิงที่อยู่บนเรือ กระติกกับคุณแซนพยายามโทรศัพท์ ตอนนั้นผมแจ้ง 191 แจ้งกู้ภัย ตัวผมรู้จักท่าเรือเอ็นบีซี เพราะผมรู้จักเจ้าของท่าจอดเรือ เขาก็เอาเรือออกมาช่วยทันที แล้วก็จะมีเพื่อนติดต่อคนชื่อคุณโบ เขาประสานคุณบีมมา นั่นคือ สิ่งที่เราทำได้ ณ เวลานั้น”

“คืนนั้น รับประกันว่าไม่เมา แต่เรามีดื่มไวน์ เรียนตรงๆ ว่า เราเท 6 แก้ว แต่คนดื่มมากดื่มน้อยแตกต่างกันไป เราดื่มตั้งแต่ร้านอาหารแล้ว

ที่บอกว่า เพื่อนๆ คุณโมเลี่ยงให้การกับเจ้าหน้าที่ ต้องถามว่าตอนกี่โมง ถ้าพี่เห็นข้อมูลที่แท้จริง ตอนเกิดเหตุ เราพยายามขับเรือ ประกาศให้คนอยู่ด้านข้างช่วยกันหา ช่วยกันดู แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เรือที่หามีเราลำเดียว ตอนนั้นทุกคนอยู่บนเรือหมด ตอนเกิดเหตุ แต่เราวนหา จอดปุ๊บ คุณแซนเดินมาบนฝั่ง จุดที่คุณโมตก ผมพร้อมชี้จุด เพราะจุดเรามาสก์ไว้แล้ว คุณแซนเป็นคนเห็น ส่วนที่บอกว่าไม่มีคนอยู่ ตอนเกิดเหตุทุกคนอยู่บนเรือ คนที่อยู่ด้านหน้าเรือไม่มีทางเห็นเลย แต่คุณโมอยู่ด้านท้ายเรือกับคุณแซน คนรู้คือคุณแซนคนเดียว พอตกปุ๊บเขาก็ตะโกนเลย ส่วนเรื่องที่โมจะทำธุระ เราไม่รู้เลย ตอนนั้นเป็นรุ่นพี่ผมที่มาด้วยกัน ชื่อคุณเบิร์ดขับประคองเรือ

ส่วนการที่ไวน์หกบนเรือ คิดว่าไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่ได้ขับเร็วเกินไป ถ้าดูจากการเดินทาง จากปทุมฯ มาถึงสะพานพระราม 8 ถึงชั่วโมงกว่า เป็นการขับเรือที่ช้ามาก เรือยี่ห้อนี้มีมาตรฐานค่อนข้างสูง พื้นเรือเป็นลักษณะขรุขระอยู่แล้ว ไม่ใช่เรือที่จะลื่นได้”

เมื่อถามถึงห้องน้ำในเรือ ‘ปอ’ กล่าวว่า “ห้องน้ำในเรือเรามี แต่เรามีของอยู่ในเรือ แต่ถ้ามีคนต้องการใช้ เราสามารถย้ายของแล้วนั่งปัสสาวะได้ครับ เรือสามารถใช้การได้ แต่โดยปกติคนใช้เรือประเภทนี้ เขาไม่ใช้ห้องน้ำกัน เขาจะไปใกล้ๆ อย่างผมไปกินข้าว ก่อนลงเรือกลับ ทุกคนก็เข้าห้องน้ำที่ร้านอาหาร มีเพียงคุณโมคนเดียวที่ไม่ได้เข้าห้องน้ำ โมเพิ่งเคยฉี่ที่เรือครั้งแรก เราไม่ทราบว่าคุณโมจะเข้าห้องน้ำ”

ถามว่าเรื่องที่ไปแจ้งเหตุ ตร. ทำไมเหลืออยู่คนเดียว ถามว่าจะปิดข่าวหรือเปล่า อันนี้ขอถามนิดนึง ผมไม่ใช่คนแจ้ง อาจไม่รู้ดีเทล ตอนนั้นผมกลับแล้ว เพราะผมหาตั้งแต่ 4 ทุ่ม เกือบๆ ตีสองก็กลับ เพราะผมหาไม่หยุดเลย

ส่วนทำไมเพิ่งมาปรากฏตัว ปล่อยให้เวลาเนิ่นนานทำไม ผมเรียนพี่นักข่าวครับ ถ้าพี่นักข่าวอยู่กับเพื่อน อยู่เฉยๆ ไม่ถึง 1-2 นาที เพื่อนเราคนนี้หายไป ผมถามว่าพี่จะมีสติจะมาตอบสังคมแบบนี้ ผมเชื่อว่าไม่มีใครทำได้ เราไม่ได้หลีกหนี เรียนด้วยความเคารพครับ ผมนอนยังนอนไม่ได้ หลับตาเราก็ช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เราไปเจอเพื่อนเก่า มีความสุข แล้วอยู่เฉยๆ ก็หายไปไม่มีคำตอบ และผมไม่รู้ต้องไปแจ้งความที่ไหน พื้นที่ตรงนั้นอยู่ตรงพื้นที่ไหนก็ไม่รู้ นี่คือเหตุผลที่ว่าขอให้ตั้งสติ มาให้ข้อมูลกับ ตร. เป็นข้อเท็จจริง

โมไม่ได้เมา จากพฤติกรรมที่ทานไวน์จำนวนไม่เยอะ เรากินกัน 6 คน ทานไปนิดหน่อย ผมมั่นใจว่าไม่เมา 100 เปอร์เซ็นต์ สิ่งแรกที่อยากบอกเราเสียใจ เรารู้สึกแย่ เป็นอะไรที่แย่มากในชีวิต เพื่อนที่เราไปกินข้าวกันอยู่เฉยๆ ก็หายไป ขอยืนยันว่า เราไม่เคยจะหนีหรือหลีกเลี่ยงข้อมูล

ทำไมต้องหาทนายตั้ม ผมไม่เคยรู้จักทนายตั้มมาก่อน ในกลุ่มของเรา 6 ท่าน มีเพื่อนหนึ่งท่าน บอกว่า ทนายตั้มควรให้คำปรึกษา และคุย เพราะมีประสบการณ์และมีชื่อเสียง เพื่อคลายความกังวลและความกลัว เพราะทุกคนตอนนั้นบอกตรงๆ ไม่รู้จะตอบกับสื่อยังไง เราต้องเจออะไร

เมื่อถามว่าทำไมต้องกลัว ในเมื่อเป็นอุบัติเหตุ ‘ปอ’ กล่าวว่า “พี่ครับ คนเจอเหตุการณ์แบบนี้ ผมมั่นใจครับ ไม่มีใครไม่ตกใจ เรากลัวทุกอย่าง แต่ที่เรามาบอกตรงนี้ เรามาบอกความจริง”

“ส่วนเรื่องโทรศัพท์น้อง ที่มีการโทร.เข้าแต่ไม่รับสาย กระเป๋าอยู่ที่ใคร บอกตรงๆ ผมไม่ทราบ เชื่อว่าอยู่กับเพื่อนคุณโม ส่วนเรือเรา เป็นเรือที่ถูกต้องตามกฎหมาย วันนี้ผมก็เพิ่งทราบ เพราะปกติเรือเราไม่ได้ใช้เป็นกิจวัตรประจำวัน เราไม่ได้ตรวจเอกสาร เราเพิ่งรู้ว่าเรือภาษีขาด หลักวัน ไม่ถึงเดือน อันนี้เรายอมรับว่าเราเพิ่งขาด”

“ผมพูดตรงๆ ผมขอความเห็นใจ ผมเสียเพื่อนคนนึงที่หายไป ตอนนี้อยากขอทุกคน ขอให้ตั้งจิต ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ให้หาเพื่อนเจอ ขอให้ทุกคนเห็นใจกับเจตนาที่พวกเราไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ขอให้ทุกคนเห็นใจด้วยว่า ขอให้โมกลับมา” (ร้องไห้)

ขอบคุณข้อมูลภาพ