วิกหนังล้อมผ้า โรงหนังของชาวบ้านต่างจังหวัด

มหรสพ  ของชาวบ้าน  ในลานทุ่ง
ที่ผดุง  ปรุงวิถี  ที่เคยเห็น
คือจอหนัง  ตั้งกลางแปลง  แหล่งเคยเป็น
ดั่งเฉกเช่น  ลานชุมชน  ให้คนดิน

ก่อนหนังฉาย  ในตอนค่ำ  รถตามวิ่ง
ประกาศกริ่ง  ให้คนรู้  ทุกผู้สิ้น
ฮัลโหลเทส  หนึ่งสองสาม  ยามได้ยิน
เด็กโดดดิ้น  แล้วเริงร่า  หนังมาลง

แม่หุงข้าว  เข้าครัว  แต่หัวค่ำ
แล้วรีบจ้ำ  จองที่ไหว้  ไม่ลืมหลง
หอบเสื่อผืน  หมอนใบ  ไปวางลง
นังล้อมวง  ซื้อลูกชิ้น  มากินกัน

หนังเริ่มฉาย  พากันดู  อยู่เป็นกลุ่ม
เสียงประชุม  วิพากษ์หนัง  ดังน่าขัน
ถ้าหนังผี  ซุกผ้าห่ม  ก้มบังกัน
ถ้าหนังขัน  ก็หัวเราะ  เพราะชอบใจ

แต่เด๊ยวนี้  หนังกลางแปลง  เริ่มแปลงร่าง
ไปอยู่ห้าง  มีค่าบัตร  คนจัดให้
ติดแอร์เย็น  มีที่นั่ง  อย่างสุขใจ
ไม่มีแล้ว  แววอุ่นไอ  ในชาวดิน

มหรสพ  ของชาวบ้าน  ในชานทุ่ง
หนังกลางแปลง  เคยเรื่องรุ่ง  กับสูญสิ้น
ลานชุมชน  หน้าจอหนัง  ต้องร้างริน
ไปสู่ถิ่น  ห้างสุดหรู  อยู่ในเมือง