หลอนจากฝัน ภาพยังติดตา!!

   สวัสดีค่ะ คือกระทู้นี้ไม่มีอะไรมากนอกจากจะขออนุญาตมาเล่าประสบการณ์ฝันแปลกๆ วันนี้(ุ6/5/63=วิสาขบูชา) ไม่มีเลขเด็ดอะไรนะคะ 555 แต่-ฝันนี้เราฝันซ้ำมาสองรอบแล้วสมัยยังอยู่ม.ต้น คิดว่านะ แล้วก็ยังมาฝันอีกเมื่อคืน คือเราเป็นพวกชอบนอนดึกอยู่แล้วไม่ใช่แค่ปิดเทอมหรือยังเปิดเทอม นอนดึกตลอดประมาณตีหนึ่ง ตีสอง คือเมื่อคืนเรานอนตอนตีสองกว่าๆ ก็หลับลึกไปเลยจนไม่รู้สึกอะไร แต่คิดว่านะ ช่วงประมาณเกือบเช้าๆ ตีห้ากว่าๆ จู่ๆ เหมือนเราก็ดันไปฝันเรื่องเก่าๆ อีก เหมือนเป็นเหตุการณ์ที่เคยฝันมาก่อน

     มันเริ่มตรงตอนที่เราลืมตาขึ้น เราก็นั่งอยูในรถบัสกับเพื่อนๆ ที่แต่งตัวเป็นลูกเสือ-เนตรนารีนั่งเล่น คุยกันสัพเพเหระระหว่างที่รถกำลังขับไปตามถนน แถมถนนหนทางที่ว่าเนี่ยก็ไม่ใช่ทางดีๆ มีหลุมมีบ่อเยอะแยะไปหมด ข้างทางมันมีแต่ป่าต้นไม้หญ้าขึ้นเต็มไปหมด ขวามือของรถมีป่าแต่ลึกๆไปจะเห็นทางที่มันเป็นผาเล็กๆ มีแม่น้ำสายเล็กๆ ที่มีน้ำไหลตลอดเวลา แต่ตอนนั้นเรานั่งอยู่ขวามือถ้ายืนหันหนัาไปทางหน้ารถ เพื่อนที่นั่งคู่กับเราก็ลุกไปเล่นกับคนอื่นจนเหลือแค่เราคนเดียวที่นั่งติดหน้าต่างมองดูไปรอบๆ ภายในรถ เราไม่รู้ว่าตอนที่กำลังเดินทางมันกี่โมงกี่ยามแล้วแต่ว่าท้องฟ้ายังสว่างเหมือนเป็นตอนเช้าๆ อยู่ เท่าที่น่าจะรู้เรื่องเนี่ยคือรถของพวกเรากำลังจะไปที่ค่ายจิตอาสาหรือรับน้อง หรืออะไรสักอย่างก็เลยต้องใส่ชุดลูกเสือฯ ของโรงเรียน แล้วที่ที่จะไปก็เป็นค่ายในป่าเกือบๆ จะเป็ค่ายทหารด้วย รถเราเป็นคันที่สามเป็นคันสุดท้ายของกลุ่มลูกเสือที่เดินทางไปถึงค่าย ซึ่งระหว่างที่รถกำลังขับเข้าไปข้างใน เราก็ได้เห็นลูกเสือเนตรนารีคนอื่นๆ ที่กำลังตั้งแถวแล้วก็นั่งรอกันอยู่เยอะแยะไปหมด กลุ่มของเราที่มาถึงเป็นกลุ่มสุดท้ายก็รู้สึกอายๆ ที่ถูกคนอื่นมองเป็นธรรมดา จนกระทั่งตอนที่รถบัสเก่าๆ ทีเรานั่งมาได้ดับเครื่องยนต์ เรากับเพื่อนก็ตกใจที่เห็นทหารกับตำรวจหลายนายที่แต่งเครื่องแบบเต็มยศกำลังเดินมาทางนี้ มันแปลกใจอยู่แล้วที่ค่ายจิตอาสาทำไมถึงมีทหารตำรวจมาอยู่นี่ แต่ตอนที่กำลังจะเก็บสัมภาระแล้วลงจากรถบัส ตำรวจแก่ๆ คนนึงสักประมาณสี่สิบปลายๆ ก็ตะโกนเข้ามาบอกในรถว่ายังไม่ต้องลง ครูที่อยู่หน้ารถก็ลงไปคุยกันครูคนอื่นที่ดูแลเด็กคนอื่นอยู่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมบรรยากาศรอบๆ มันอึมครึมแปลกๆ ลุงทหารคนเดิมก็ชะโงกหน้าเข้ามาสำรวจดูในรสบัสตรงหน้าต่างที่ข้างหน้าผม ตรงนั้นมีเพื่อนที่อยู่ คือรถบัสที่เรานั่งมามันค่อนข้างจะเก่ามากๆ เลยมีแค่พัดลมเพดานพังๆ หน้าต่างก็หลุดๆ ไปหลายบาน ทีนี้พอเขาเหมือนจะไม่เจออะไรผิดปกติก็บอกกับพวกเราในรถว่า ก่อนหน้านี้ตำรวจได้เจอศพของคนร้ายที่กำลังถูกตามจับอยู่ลอยอืดอยู่ที่เริ่มตะลิ่งแม่น้ำหลังค่าย แล้วยังบอกอีกว่ายังมีศพของผู้ว่าฯ ถูกฆ่าตายลอยตัวอืดอยู่ไม่ไกลเหมือนกัน เรากับเพื่อนช็อคมากจนรู้สึกกลัวไปหมด แล้วลุงตำรวจยังบอกด้วยว่าคนร้ายทีตามจับนั่นแหละคือคนที่ฆ่าผู้ว่าฯ ยังเล่าด้วยว่ามันมีการทุรจิตอะไรกันเบื้องหลังไม่รู้ก่อนลุงเขาจะกลับไปหาตำรวจนายอื่น ตอนนั้นเรากับเพื่อนผวาสุดพอเหลือบไปเห็นกองศพคนตายเกือบร้อยคนที่กองรวมกันอยู่ในสภาพที่ร่างบวมอืด ตัวเขียว มีกลิ่นเม็นเน่า เรากับเพื่อนในรถนั่งนิ่งเงียบแบบไม่มีใครกล้าพูดเลยจนครูประจำรถกลับขึ้นมาบอกว่าให้ลงมาตั้งแถวแล้วเตรียมไปทำกิจกรรม เพราะว่ากลุ่มหนึ่งกับกลุ่มสองทำไปแล้ว เหลือแค่กลุ่มสามของเรา ทีนี้ครูให้เรียงลำดับตามกองหมู่ แยกเป็นทีมละสองคนต้องใช้เรือพาย พายไปที่ตะลิ่งหลังค่ายเพื่อช่วยอาสากู้ภัยเก็บศพ คือก่อนหน้านี้มันมีเหตุการณ์น้ำท่วมเลยทำให้มีคนจมน้ำตายกันเยอะ เลยต้องขอจิตอาสามาช่วย ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงให้ลูกเสือมาทำอะไรแบบนี้แล้วก็กลัวมากๆ ด้วย แต่ก็พยายามคิดว่ามันไม่มีอะไร จนเพื่อนๆ ถูกพาตัวไปลงเรือเรื่อยๆ ทีละสองคนพร้อมกับถุงมือแล้วก็ผ้าสีขาวห่อศพ จนถึงคิวของเรากับเพื่อนอีกคนที่เป็นคู่สุดท้าย ตอนนั้นเรารู้สึกว่าท้องฟ้ามันครึ้มๆ แปลกๆ เหมือนใกล้ค่ำ เพื่อนๆ กลุ่มหนึ่งกับกลุ่มสองก็หายไปหมด แต่ก็พอเห็นเพื่อนกลุ่มสามของเราบ้างประปรายที่กลับมาจากเก็บศพแล้ว เรากับเพื่อนอีกคนเห็นพวกนั้นเอาศพไปให้แพทย์ทหารที่เป็นพวกป้าแก่ๆ ยืนรอรับศพกันอยู่ในศาลา เราก็อดแปลกใจไม่ได้เพราะตอนมาตรงศาลามันมีแค่โต๊ะไม้เก่าๆ พังๆ แล้วป้าๆ พวกนั้นมาจากไหน แถมตอนที่มองเข้าไปในศาลาเราแทบไม่เห็นหน้าของแต่ละคนเลยเป็นเพราะว่าเงาด้านในมันมืดเลยทำให้มองเห็นไม่ชัด และพอสังเกตดูดีๆ ป้าๆ พวกนั้นยืนอยู่หลังเงาดำของหลังคาศาลาตลอด ไม่มีใครยืนให้ปลายเท้าโดยแสงเลยสักคน ทีนี้เราก็เดินไปรับอุปกรณ์พวกถุงมือแล้วก็ผ้าขาวมาจากศาลาแบบกล้าๆ กลัวๆ จากนั้นก็เดินไปถามเพื่อนอีกคนที่กำลังมีครูสอนพายเรืออยู่ แล้วถามมันว่าต้องเก็บมากี่ศพ เพราะผ้าที่ได้มามันมีสองผืนเห็นว่ากลุ่มอื่นก็เก็บมาแค่ศพเดียว เพื่อนคนนั้นก็บอกว่าให้ลองไปถามป้าพวกนั้นดูว่าให้มาเกินหรือให้แค่ศพเดียวเพราะมันเหลือจำนวนศพที่ต้องเก็บแค่สอง เราที่กลัวๆ อยู่แล้วก็ต้องจำใจเดินไปถามว่าให้เก็บมากี่ศพ ป้าคนนึงที่เป็นคนให้ผ้ามาก็ตอบว่ามากกว่าหนึ่งศพ เราก็เดินกลับมาบอกเพื่อนแบบงงๆ เพื่อนมันก็เล่าให้ฟังว่าต้องทำอะไรบ้าง ที่นั่นมีกู้ภัยคอยเก็บศพให้อยู่แล้วเราก็แค่เอาผ้าไปให้เขาห่อแล้วก็ขนศพกลับมาที่ศาลาแล้วเอามากองไว้เรากับเพื่อนก็ไปเตรียมตัว ใส่ถุงมือหน้ากากอนามัยพร้อม และกำลังเดินไปที่เรือที่มีครูกับตำรวจทหารยืนเฝ้ากันอยู่ แต่ว่าตอนที่เราเพิ่งลงไปนั่งในเรือได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงของคนจากด้านหลัง พอหันไปก็เห็นเป็นกู้ภัยสองคนที่พายเรือมาพร้อมกับศพสองศพในเรือ เรากับเพื่อนมองไปสักพักก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าศพที่กู้ภัยเอามาส่งไม่ได้ห่อผ้าเอาไว้ก็รู้สึกแปลกๆ ชอบกล กระทั่งกู้ภัยคนนึงบอกว่าเจอศพเนตรนารีจมน้ำสองคน บอกว่าน่าจะเรือคว่ำ เพราะน้ำมันไหลเชี่ยวมาก  ศพลอยอืดมาเกยฝั่งน่าจะเป็นเดือนแล้ว ครูที่มากับกลุ่มเราก็เข้าไปดูแล้วก็พูดกับตำรวจว่าใช่สองคนนี้ เรากับเพื่อนก็งงไปใหญ่แล้วกำลังจะตะโกนเรียกครู แต่ว่าเรือมันก็ไหลออกมาตามน้ำแบบไม่รู้ตัวว่าเชือกผูกมันหลุดตอนไหน เพื่อนเราก็พยายามจะหันเรือให้กลับไปที่ทางเดิม แต่จู่ๆ น้ำมันก็เชี่ยวมากหันหัวเรือแทบไม่ได้ เราสองคนเริ่มสติแตกแล้วก็โวยวาย พยายามตะโกนเรียกให้ครูช่วยแต่กลับไม่มีใครได้ยินเลย จนกระทั่งเราทำอะไรไม่ถูกจนถูกน้ำที่ไหลมาเรื่อยๆ ซัดแรงเข้ากับท้องเรือจนพลิกคว่ำ เรากับเพื่อนตกน้ำแต่เราสองคนก็ว่ายน้ำเป็นทั้งคู่เลยพยายามเรียกหากันและว่ายไปหาที่เกาะ แต่แม่น้ำสายเล็กๆ ที่เห็นจากตอนอยู่ในรสบัสกับตอนนี้มันใหญ่จนเทียบกันไม่ติดเลย จนเราที่พยายามว่ายน้ำไปก็รู้สึกเย็นๆ ที่ข้อเท้า แล้วก็จะจมน้ำทุกครั้งที่รู้สึกเย็นๆ มาโดนขา เรากลัวมากตะเกียกตะกายว่าย แล้วตอนนั้นเอาเราก็ตื่น..




     เรื่องความฝันก็มีแท่านี้แหละค่ะ จริงๆ ตอนตื่นมาก็ยังหลอนๆ อยู่เลยนอนนิ่งๆ ต่อไปไม่กล้าขยับไปไหนเลย แต่มันก็เป็นแค่ฝันนั่นแหละ เราอาจจะดูหนังแล้วเก็บมาคิดมากไปเอง ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์เสียเวลาเข้ามาอ่านนะคะ กระทู้นี้เพ้อล้วนๆ เก็บไว้เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญจะได้ไหม 555

อยากรู้ว่าใครเคยฝันแนวๆ นี้ไหม