เรื่อง เสียงอะไรกันแน่

         เมื่อหลายปีก่อน ผมได้ถูกส่งให้ไปขายของอยู่ที่ห้าง แม็คโคร จังหวัดบุรีรัมย์ ตอนนั้นเพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน หัวหน้างานของผมได้หาเช่าห้องแถวชั้นเดียวไว้ให้พักอาศัย อยู่ในซอยเข้าไปหลังห้างบิ๊กซี เป็นห้องแถวเก่าๆมีพื้นที่ประมา   ณ 4 X 8 เมตร ห้องน้ำในตัว ผมได้อยู่ห้องริม ก็เลยพอมีที่จอดรถยนต์เก่าๆได้ ห้องอื่นๆเขามีมอเตอร์ไซค์กัน และทำงานในห้างเหมือนกัน แต่ผมยังไม่รู้จักใครเลย เช้าก็จะออกไปทำงาน กว่าจะกลับก็ต้องห้างปิดคือ5ทุ่ม แล้วใช้เวลาเก็บของและขับรถมาอีกเกือบ10 กม. จึงถึงห้องพักของผมก็เกือบเที่ยงคืน                                                                                                                                                          วันหนึ่งเมื่อกลับมาถึง ผมก็อาบน้ำนอนเลย ยังไม่มีทีวีไว้ดู หรือเครื่องเสียงไว้ฟังเลย จึงนอนไปอย่างเงียบๆ และสภาพรอบๆบ้านก็เงียบมาก เพราะดึกแล้ว ในขณะที่ใกล้จะหลับนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆ เป็นระยะๆ อยู่บริเวณหลังห้องน้ำที่มองไม่เห็นซึ่งก็อยู่ในความมืดด้วย ผมจึงเงี่ยหูฟัง และคิดไปต่างๆนาๆ ว่ามีคนจะมางัดแงะเพราะคิดว่ายังไม่กลับมาหรือเปล่า หรือมันคิดว่าผมขายของในห้างจะมีเงินเยอะ รถยนต์ผมก็เก่าๆ เครื่องประดับติดตัวก็ไม่มี มันจะมาเอาอะไร มันน่ากลัวเพราะหลังบ้านก็เป็นทุ่งหญ้าว่างๆ มีบ้านคนอยู่ห่างออกไป และมีคนบอกว่ามันเป็นป่าช้าเก่า นึกถึงตอนนั้นก็ยิ่งเครียดและนึกวาดภาพว่าเป็นวิญญาณ หรือพวกสัมภเวสีหรือเปล่า ปกติผมจะไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้ แต่ความเงียบสงัดที่มีแต่เสียงนั้นดังขึ้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งสะกดให้ผมนอนนิ่งแบบไม่กระดิกตัวเลย ที่สำคัญคือไม่มีอาวุธใดๆไว้ป้องกันตัวเลย คิดในใจว่า "เอายังไงก็เอากันวะ ! "  แล้วก็นอนนิ่งไม่ส่งเสียงไม่ขยับตัวเพือความปลอดภัย ฟังเสียงนั้นต่อไปก็รู้สึกว่ามีเสียงลมดังหวิวๆมาด้วย และเสียงที่ว่านั้นมันก็ดังมากขึ้นจนรู้สึกไม่ไหวแล้ว จึงค่อยๆย่องอย่างช้าๆไปข้างห้องนน้ำ ก็ได้เห็นว่าเหมือนใครมาตอกอะไรเสียงเริ่มดังมากอยู่ที่ช่องลมในครัวที่พอมีแสงให้เห็นแว็บๆอยู่                                                                                                                                                                                              ผมจ้องมองอย่างตาเขม็ง และเข้าไปใกล้ๆ แต่ก็ยังไม่กล้าเปิดไฟดู จนได้เห็นเหมือนมีแท่งอะไรปัดแกว่งไปมาแบบท่าเดิมๆไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่แรงลมที่พัดมา จึงได้รู้ชัดว่า มันคือแท่งเหล็กของชายคากันสาดเก่าที่ผุจนหักลงมา และแกว่งฟาดกับผนังหลังบ้านเป็นระยะๆตามแรงลม นั่นเอง                                                                                                                        มันเหมือนยกภูเขาออกจากอก ความไม่รู้ ความคิดและจินตนาการ ทำให้เรามโนภาพไปได้สารพัด เราจะคิดเห็นเป็นอะไรมันมักขึ้นอยูกับประสพการณ์และสิ่งที่เราเคยรับรู้มาในอดีต อดีตจึงเป็นเหตุที่ทำให้เรานึกถึงภาพที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตนั้นได้ ทั้งๆที่มันอาจไม่มีจริง และไม่เป็นจริงอย่างที่เราคิดก็ได้