สำหรับผู้ปกครองและเด็กส่วนใหญ่การข้ามถนนไปขึ้นรถโรงเรียนอาจเป็นส่วนที่เสี่ยงที่สุดในการดำเนินการโรงเรียน แต่ลองดูเด็กนักเรียนจีนเหล่านี้จากหมู่บ้าน Genguan ทุกๆวันเด็ก ๆ เหล่านี้จะเดินไปตามเส้นทางที่ล่อแหลมซึ่งแกะสลักไว้ข้างหน้าผาขณะที่พวกเขาเดินทางไปเรียนที่เมือง Bijie ทางตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลกุ้ยโจวของจีน โรงเรียนประถมบ้านโพธิ์ตั้งอยู่บนภูเขาครึ่งทางและเส้นทางไปสู่มันคดเคี้ยวผ่านไหล่เขาที่ทรยศและอุโมงค์ที่ถูกตัดออกจากหิน ทางเดินที่ปูด้วยกรวดมีความกว้างน้อยกว่า 0.5 เมตรซึ่งหมายความว่าเด็ก ๆ จะต้องเดินไฟล์เดียวและกดตัวเองเข้าไปที่ด้านข้างของภูเขาหากมีใครต้องการเบียดผ่าน ทางเดินเท้านี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อ 40 ปีก่อนเพื่อเป็นคูน้ำชลประทานและแม้ว่าจะมีเส้นทางอื่นที่ปลอดภัยกว่า แต่การทำเช่นนี้หมายความว่าเด็ก ๆ ต้องใช้เวลาสองชั่วโมงในการเดินไปโรงเรียน สิ่งเดียวที่ทำให้ผู้ปกครองมั่นใจได้ก็คืออาจารย์ใหญ่ Xu Liangfan พร้อมเด็ก 49 คนไปโรงเรียน

เรื่องราวอาจฟังดูเหลือเชื่อสำหรับบางคน แต่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเด็กจากภูมิภาคที่ด้อยโอกาสที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากอันยิ่งใหญ่ในการเดินทางไปยังสถาบันแห่งการเรียนรู้ คุณจะประหลาดใจที่เด็กบางคนเต็มใจที่จะไปโรงเรียน

แหล่ง

ในเกาะสุมาตราประเทศอินโดนีเซียนักเรียนที่มีใจแข็งประมาณ 20 คนจากหมู่บ้าน Batu Busuk ต้องไต่เชือกขึ้นเหนือแม่น้ำที่ไหล 30 ฟุตเพื่อไปเข้าชั้นเรียนให้ตรงเวลาจากนั้นเดินอีก 7 ไมล์ผ่านป่าไปยังโรงเรียนของพวกเขาในเมืองปาดัง . เด็ก ๆ ได้ทำการทรงตัวในช่วงสองปีที่ผ่านมานับตั้งแต่ที่สะพานแขวนถล่มลงมาท่ามกลางฝนตกหนัก

แหล่ง

ในหมู่บ้าน Sanghiang Tanjung ของชาวอินโดนีเซียอีกแห่งหนึ่งเด็ก ๆ ที่อาศัยอยู่ผิดฝั่งของแม่น้ำ Ciberang ต้องข้ามสะพานแขวนที่พังเพื่อไปยังอีกฝั่งที่โรงเรียนตั้งอยู่ ต้องเผชิญกับการเดินข้ามสะพานทางเลือกที่ต้องใช้เวลานานกว่า 30 นาทีเด็ก ๆ จึงเลือกที่จะข้ามสะพานที่พังถล่มแทน

ข่าวดีคือผู้ผลิตเหล็กรายใหญ่ที่สุดของอินโดนีเซีย PT Krakatau Steel และองค์กรพัฒนาเอกชนบางแห่งสร้างสะพานใหม่เพื่อทดแทนสะพานที่ได้รับความเสียหายหลังจากน้ำท่วมในเดือนมกราคม 2555

แหล่ง

ในหมู่บ้านชาวอินโดนีเซียอีกแห่งหนึ่งเด็ก ๆ ปั่นจักรยานผ่านท่อระบายน้ำที่แยกหมู่บ้าน Suro และหมู่บ้าน Plempungan ในเกาะชวาประเทศอินโดนีเซีย เด็ก ๆ ตัดสินใจใช้ท่อระบายน้ำในการเดินทางไปโรงเรียนเป็นทางลัดแม้ว่าจะไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อให้คนเดินต่อไปก็ตาม แม้ว่ามันจะอันตราย แต่เด็ก ๆ ก็บอกว่าควรใช้มันมากกว่าการเดินเป็นระยะทางกว่าหกกิโลเมตร

ที่มา 1 , 2

ในฟิลิปปินส์นักเรียนระดับประถมศึกษาใช้ท่อยางที่สูบลมเพื่อข้ามแม่น้ำระหว่างทางไปโรงเรียนในหมู่บ้านห่างไกลในจังหวัด Rizal ทางตะวันออกของเมืองหลวงมะนิลา นักเรียนต้องเดินอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงต่อวันเพื่อไปและกลับจากโรงเรียนและบางครั้งอาจถูกบังคับให้ข้ามชั้นเรียนหรือไปพักพิงที่บ้านญาติหากแม่น้ำบวมเนื่องจากฝนตกหนัก ชุมชนได้เรียกร้องให้รัฐบาลท้องถิ่นสร้างสะพานแขวนเพื่อให้การข้ามง่ายขึ้นเร็วขึ้นและปลอดภัยยิ่งขึ้น

แหล่ง

เด็กฟิลิปปินส์อย่างน้อยก็มีท่อ นักเรียนเวียดนามเหล่านี้โชคไม่ดีนัก เด็กเล็กหลายสิบคนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ว่ายน้ำวันละสองครั้งข้ามแม่น้ำเพื่อไปโรงเรียนที่ชุมชน Trong Hoa อำเภอ Minh Hoa เพื่อป้องกันไม่ให้เสื้อผ้าและหนังสือเปียกนักเรียนจึงใส่ถุงพลาสติกขนาดใหญ่และปิดผนึกอย่างแน่นหนาขณะข้ามแม่น้ำโดยแทบจะเปลือยกาย ถุงพลาสติกเหล่านี้ยังถูกนำมาใช้เพื่อทำให้พวกมันลอยได้ขณะว่ายน้ำข้ามแม่น้ำ เมื่อมาถึงอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำพวกเขาก็เอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าแล้วนำไปใส่ แม่น้ำกว้าง 15 เมตรลึก 20 เมตร

ที่มา 1 , 2

สะพานกอนโดลามีอยู่ทั่วไปในประเทศเนปาลซึ่งมีถนนดีๆเป็นที่ต้องการไม่มากนัก เด็ก ๆ ใช้สะพานที่ทำด้วยมือทำด้วยแผ่นไม้เชือกและรอกที่ไม่มีกลอนสดโดยไม่ต้องใช้สายรัดนิรภัยและมีระบบป้องกันความปลอดภัยสองชั้น เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่การขาดความปลอดภัยทำให้เกิดอุบัติเหตุจำนวนมาก โชคดีที่องค์กรพัฒนาเอกชนหลายแห่งกำลังให้ความสำคัญกับการสร้างสะพานและเรือกอนโดลาที่ปลอดภัยเพื่อบรรเทาอุบัติเหตุ

แหล่ง

ในโคลัมเบียเด็ก ๆ จากครอบครัวจำนวนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในป่าฝนห่างจากเมืองหลวงโบโกตาไปทางตะวันออกเฉียงใต้ 40 ไมล์เดินทางผ่านสายเคเบิลเหล็กที่เชื่อมต่อด้านหนึ่งของหุบเขาไปยังอีกด้านหนึ่ง นี่เป็นวิธีเดียวที่จะไปถึงโรงเรียน สายเคเบิลเหล็กมีความยาว 800 เมตรอยู่เหนือริโอเนโกรที่คำราม 400 เมตร

ช่างภาพ Christoph Otto คลิกภาพที่น่าทึ่งของ Daisy Mora และ Jamid น้องชายของเธอโดยเดินไปด้วยความเร็ว 50 ไมล์ต่อชั่วโมง เธอติดกระสอบที่มีพี่ชายของเธอซึ่งยังเด็กเกินไปอายุห้าขวบเพื่อข้ามไปคนเดียวและตัวเธอเองกับรอก กิ่งก้านในรูปปีกนกสร้างเบรกน้ำมันดิบ การเดินทางทั้งหมดใช้เวลา 60 วินาที

แหล่ง

ย้อนกลับไปในประเทศจีนเด็กนักเรียนราว 80 คนที่อาศัยอยู่ในโรงเรียนประจำที่ Pili ต้องเริ่มการเดินทาง 125 ไมล์ที่เต็มไปด้วยอันตรายผ่านภูเขาในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ที่ห่างไกลเมื่อสิ้นสุดภาคเรียน เด็ก ๆ ยังต้องลุยผ่านแม่น้ำที่เยือกแข็งสี่แห่งข้ามสะพานโซ่ 650 ฟุตและสะพานไม้กระดานเดี่ยวสี่แห่ง การเดินทางใช้เวลาสองวันจึงจะเสร็จสมบูรณ์

ที่มา 1 , 2

ในที่สุดนี่คือภาพที่น่าประทับใจภาพหนึ่งที่ถ่ายโดย Ammar Awad ช่างภาพ Reuter ในปี 2010 ระหว่างการปะทะกันระหว่างกองทหารอิสราเอลและชาวปาเลสไตน์ในค่ายผู้ลี้ภัย Shuafat ใกล้กรุงเยรูซาเล็มมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินไปโรงเรียนของเธออย่างสงบโดยไม่สนใจความรุนแรงรอบตัวเธอ ถนนเต็มไปด้วยโขดหินที่ผู้ประท้วงขว้างไปในทิศทางของกองทหารอิสราเอลซึ่งสามารถมองเห็นด้านหลังของหญิงสาวในโล่ป้องกัน ทำให้ฉันนึกถึงTank man ที่มีชื่อเสียงในจัตุรัสเทียนอันเหมิน

แหล่ง

ภาพเหล่านี้ทำให้เกิดมุมมองที่แตกต่างออกไปเมื่อนักเรียนบ่นว่า“ ต้องไปโรงเรียน” ห้ามนำดินสอหรือกระดาษมาและไม่มาเข้าชั้นเรียนตรงเวลา เอ็ดดาร์เรลผู้บล็อกที่อ่างอาบน้ำของมิลลาร์ด Fillmoreถามว่าผู้หญิงคนนี้กับครอบครัวของเธอมีคุณค่าด้านการศึกษาเท่าไหร่ การศึกษาเป็นสิทธิพลเมืองหรือไม่? การศึกษาเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์หรือไม่?