คำสอนจากคนที่ไม่รู้จัก
คำสอนจากคนที่ไม่รู้จัก
เรื่องราวเกิดขึ้นกับผมเอง สมัยนั้นเครื่องมือสื่อสารโทรศัพท์เข้าถึงทุกพื้นที่ เพราะราคาถูกลง จับต้องได้ และเป็นของจำเป็นต้องมี
เริ่มเรื่องสมัยนั้นต่อใบขับขี่ยังต้องส่งไปรษณีจาก จ.ที่อยู่ในบัตรประชาชน ผมมาทำงาน กทม. เลยครบกำหนดต่อครั้งแรก ต่อเสร็จ รอๆ
แต่มันนาน ใจร้อนเลยหาเบอโทรไปขนส่งจังหวัดที่ต้นทางว่าจะได้วันใหน
โทรติด พนักงานผู้หญิงรับน่าจะอายุพอตัว
ผม:อโหล จะสอบถามเรื่องใบขับขี่ที่ติด ของ ××× จะได้เมื่อใหร่
พนักงาน:สวัสดีค่ะ พี่ขอแนะนำนิดนะค่ะ น้องควรพูดมีหางเสียงนะค่ะ ยิ่งพูดผู้ใหญ่จะได้มีคนรักเอ็น พี่ขอแนะนำนะค่ะ
ผมอึ้งสิครับ :ขอบคุณครับพี่ แล้วใบขับขี่ผมจะได้วันใหนครับ
พนักงานก็ตอบมาตามที่ถาม
จากคำแนะนำจากคนที่ไม่รู้จักทำให้ผม ต้องทบทวนทุกครั้งเวลาพูดกับใคร ผมพูดมี ดียัง
และเวลา ผมนั่งรถโดยสาร พอจ่ายตังเสร็จ ผมขอบคุณตลอด!
เช่นผมนั่งมอไซวิน กลับที่พัก ผมจ่ายตังเสร็จ ขอบคุณครับ ครั้งแรกวินคงงง ขอบคุณทำไม
พอหลายครั้ง วินขอบคุณตอบรับ
อีกเรื่องที่เปลี่ยนนิสัยผม จากคนที่ยังไม่รู้จัก
ผมเข้าทำงานแรกๆ เพื่อนร่วมงานไม่คุยกับผมเพราะมีเหตุการบาดแผลกันมาก่อน คือ
ก่อนผมจะเข้าไป มีข่าวลือว่าจะมีคนมีคนเข้าใหม่แล้วให้คนในนั้นออก
เลยทำให้พวกเขาอคติต่อผมช่วงแรกๆ ผมต้องปรับตัว อยู่กลุ่มคนที่ไม่คุยกับผม อย่างมิตร
แต่ก็มีละบางคนที่ไม่บ้าบอตาม คุย จนสักพักพอเขารู้ว่าผมไม่ได้มีผลอะไรกับงานเขา ที่จะมีใครต้องออก ก็เฮฮากับ ประสาเพื่อน ความสุขมาดิครับ
และเหตุนี้เลยทำให้ผมรู้สึกเห็นใจเข้าใจ ผู้มาใหม่ที่ยังไม่รู้จักใคร
ผมจะเริ่มชวนคุย ทั้งปกติเมื่อก่อนผมไม่กล้าชวนใครคุยก่อน
จนมีครั้งหนึ่ง มีน้องคนหนึ่งเพิ่งเข้ามาในกลุ่มของเพื่อน ผมก็ไปเที่ยวกับเพื่อน เห็นน้องนั่งเงียบเลยชวนคุย มันก็คลายความเก็งของน้องในการร่วมกลุ่มลง จนมีเพื่อนถามตอนหลัง มึงรู้จักน้องเขามาก่อนหรือเห็นคุยสนิทกัน ....
จะเห็นคนเราเปลี่ยนเพราะสังคมแวดล้อมหล่อหล่อมก็ได้ เพราะการรู้จะปรับเปลี่ยนคนนั้นก็จะรอด....
แถมอีกเคส คนในออฟฟิค ทะเลาะไม่คุยกัน ผมเข้าได้กับทุกคน
ไม่ใช่ผมเก่งกลับกลอกหรอก เพราะผมเคยเจอมาละ
ผมไม่คุยกับเพื่อนร่วมงาน ทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ผมส่งข้อความขอโทษแล้ว แต่เขาเฉย ผมก็เฉย จนไม่คุยกันเกือบ สามปี ทั้งที่ทำงานใกล้กัน แต่ผมจะคุยเฉพาะเรื่องงานที่ต้องเกี่ยวกัน เรื่องทั่วไปไม่คุย
ผมรู้มันโครตอึดอัดในบรรยากาศ จนกำแพงนั้นทลายลงเพราะอะไรไม่รู้นะ ผมเลยบอกตัวเองมึงอย่าบ้าอย่างนั้นอีก ....อะไรจบได้จบไปแค่คำพูด คิดว่าหมาเห่า...
เรื่องกระทบกันทั่งเล็ก บางคนทำใหญ่ ได้เพราะเราคิดว่ามันหนักหนาสาหัสที่เกิดกับเรา และเรายึดตนเป็นที่ตั้งในทุกสิ่ง จนลืมนึกถึงอีกฝั่งว่าทำไมต้องทำอย่างนั้นกับเราครับ