เรื่องสั้น ทำไม? ถึงทำกับฉันได้

'ทำไม? ถึงทำกับฉันได้'

"ค่ะพี่ พรุ่งนี้เจอกัน"
"จำทางเข้าบ้านพี่ได้ใช่ไหม"
"ได้ค่ะ"
"พรุ่งนี้ เจอกันค่ะ"

     หลังวางสายช่างประจำ ฉันก็เดินไปอาบน้ำ อากาศเดือนเมษาอันร้อนระอุทำเอาเหงื่อเปียกไปทั้งตัว อดคิดกังวลไม่ได้ พรุ่งนี้จะโดนอีกเท่าไหร่น๊อ เฮ้อ!

     มีนาคม 2563 อากาศอันร้อนระอุของกรุงเทพมหานคร พัดลม 2 ตัว ที่เคยเปิดพัดส่องมาที่ฉันในห้องโถงของบ้าน ที่ฉันมักใช้เป็นสถานที่เอนกประสงค์ ตั้งแต่นั่งเก้าอี้โยกตัวโปรดพร้อมกับละเอียดกาแฟยามเช้าแกล้มข่าวสารจากโทรทัศน์ ที่เปิดน้อยลง ๆ ไปทุกวัน สักวันไม่มีก็คงอยู่ได้ เพราะซีรี่ส์เรื่องโปรดหาดูได้จาก Tablet ชักเริ่มให้ความเย็นไม่พอ เหงื่อมักจะไหลออกจากคอจนเปียกชุ่ม เอ! หรือเราจะเข้าสู่วัยทันสมัยตามอายุ Golden age ไม่น๊า ไม่ใช่หรอก อากาศร้อนต่างหาก

เปิดแอร์ดีกว่า ปี๊ด...กดรีโมทแอร์ไปแล้ว รอลมเย็นอยู่สัก 15 นาที มีแต่ลม คอมเพรสเซอร์แอร์ไม่ยอมทำงาน เปิด ๆ ปิด ๆ อยู่สามสี่วัน ทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องตามช่างมาดู ร้านตรงหน้าปากซอย เมื่อฉันผลักประตูเข้าไป ชายหนุ่มสองคนนั่งประจันหน้ากันโดยมีโต๊ะคั่นกลางสีหน้าเคร่งเครียด คนนึงใส่เชิ๊ตสีฟ้า อีกคนใส่เสื้อยืดธรรมดา

"อยากล้างแอร์ และซ่อมแอร์ค่ะ" ฉันบอกความต้องการออกไป โดยไม่เจาะจงว่าพูดกับใครคนใดคนหนึ่ง เพราะเดาไม่ถูกว่าคนไหนคือเจ้าของร้าน ทั้งคู่หันหน้ามามองพร้อมสีหน้าที่ยังคงเคร่งเครียดเช่นเดิม ชายคนใส่เสื้อยืดตอบกลับมาว่าไม่รู้ช่างจะว่างไหม พร้อมกับขอเบอร์โทรศัพท์ฉันไปและจะติดต่อมา ฉันเลยขอนามบัตรร้านกลับไป เขาค้นโต๊ะแบบวุ่นวาย ทำเอาฉันแอบรู้สึกผิดที่ไปเอ่ยปากขอนามบัตรจากเขา หลังจากค้นอยู่ครู่นึงท่ามกลางความอึดอัดใจของฉัน เขาก็ยื่นนามบัตรยู่ยี่สีเขียวมาใบนึง ด้านหลังนามบัตรมีเขียนโน๊ตอะไรนิดหน่อย
"โทรตามเบอร์นี้นะครับ เบอร์หลัง แล้วเดี๋ยวช่วงบ่ายผมจะโทรไปแจ้งว่าจะเข้าไปทำได้วันไหน"

"ค่ะ" ฉันรับคำ แล้วรีบเดินออกจากร้านมา รออย่างใจจดจ่อไป 3-4 วัน ก็รู้ทันทีว่าเขาคงไม่มา ไม่โทรหา เผลอ ๆ คงลืมฉันไปทันทีที่ฉันก้าวออกจากร้านเลยก็ได้

     หลังจากซักผ้าตากเรียบร้อยในตอนเช้า วันนี้จะต้องหาร้านแอร์ให้ได้ ตั้งปนิธานเหมือนเป็นภารกิจกู้ชาติไว้ในใจ ฉันก็พร้อมมุ่งมั่นหาร้านแอร์ร้านใหม่ ทันที เริ่มจากเดินออกไปดูกล่องรับจดหมายหน้าบ้าน นั่นไงมีเบอร์แปะอยู่ 2-3 ใบ จากสติ๊กเกอร์ร้านแอร์ที่แอบมาแปะไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พลันก็นึกได้ว่าเคยเก็บนามบัตรร้านแอร์โยนไว้บนตู้รองเท้าใบนึง เดินกลับเข้ามาหาดู นี่ไง! เจอแล้ว รีบโทรไปตามเบอร์ในนามบัตรทันที บ่ายวันนั้นช่างแอร์ 2 คน ก็เข้ามาดูให้ทันที

แอร์ตัวบนน้ำยาขาดนะครับ ผมจะล้างแอร์ แล้วเติมน้ำยาแอร์ให้ ประมาณ 1,100 ส่วนตัวล่าง ผมจะลองใส่ตัวสตาร์ทคอมให้ และมีรอยรั่วของน้ำยาแอร์ซึม ๆ เดี๋ยวผมทำให้เลย ถ้าพี่ไม่ทำวันนี้ อีกเดือนสองเดือนพี่ก็ต้องเรียกผมมาทำอยู่ดี นั่นคืออาการทั้งหมดที่ช่างแจ้งให้ทราบ 🎶 แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม เลือกอะไรได้รึเปล่า🎶 เนื้อเพลงนี้ลอยเข้าหัวมาแว่ว ๆ เบ็ดเสร็จวันนั้นฉันจ่ายไป 4,500 บาท เอาน่า...แลกกับความเย็นก็คุ้มนะ ฉันปลอบใจตัวเองแบบนั้น

     ครืด ๆ ๆ ฟุ่บ อ้าวเฮ้ย! เป็นอะไรอีกละเนี่ย แอร์ตัวล่างขนาด 24000 BTU ของฉันดับไปซะดื้อ ๆ ในคืนแสนร้อนในเดือนเมษายน ระยะเวลาไม่ถึงเดือนแอร์ของฉันก็ออกอาการงอแงอีกแล้ว ไหนจะการงานลดน้อยลงจากการประกาศเคอร์ฟิวเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของโควิด-19 แต่ภาระการจ่ายเงินยังคงเดิม นั่นก็ทำให้ฉันเครียดจนตื่นตีสี่แทบทุกวัน น้อง ๆ ที่สนิทกันบอกว่าคืออาการเครียดสะสมที่เราอาจไม่รู้ตัว นี่แอร์ยังมาดับไปซะดื้อ ๆ ซะอีก ซวยอะไรเช่นนี้หนอ นามบัตรร้านแอร์เอาไปโยนทิ้งไว้ไหนแล้วนะ รื้อกล่องเสียบนามบัตรด้วยใจกระวนกระวาย เย้! เจอแล้ว

     ตื้ด ๆ ๆ ๆ ไม่มีผู้รับจากหมายเลขที่คุณเรียกค่ะ
     ตื้อ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่มีผู้รับจากหมายเลขที่คุณเรียกค่ะ
     สมองฝ่ายนึงคิด "เขาคงกลับต่างจังหวัดจากการหนีโควิด-19 ก็ได้"
     สมองอีกฝ่ายคิด "แต่นี่เบอร์มือถือนะ แล้วคืออะไรกันติดแต่ไม่มีคนรับสาย" หลังจากเพียรพยายามอยู่ 4-5 วัน ฉันก็ยอมแพ้ แล้วติดต่อช่างประจำที่อยู่ไกลออกไปถึงคลองสี่ ปทุมธานี ให้มาหาฉันที่สุขาภิบาล 5

     หลังจากตรวจดูแล้ว สิ่งที่ฉันได้รับรู้คือ แอร์ตัวบนบ้านที่มีอาการวูบวาบพอ ๆ กันกับฉันคือ... สกปรกครับ ในถาดแอร์มีคราบเป็นเมือก ๆ เป็นลิ่ม ๆ เลย แต่พี่เพิ่งล้างไป เติมน้ำยาแอร์ไปไม่ถึงเดือนเลยนะ ช่างทำหน้าเหวอ ล้างแล้วเหรอครับ? ทำไมในถาดสกปรก แถวตัวแผงก็ตันนะครับ

ส่วนแอร์ตัวข้างล่าง หนึ่งเปลี่ยนเบรคเกอร์ให้ใหญ่ขึ้น สองเปลี่ยนตัวสตาร์ทคอมแอร์เพราะตัวที่ช่างเดิมใส่ไว้มีขนาดเล็กกว่าแอร์ขนาด 24000 BTU สามน้ำยาแอร์ขาด และช่างบอกว่าพี่ทำใจนะครับ มันเก่ามากแล้วอาจจะน็อคไปอีกเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าน็อคคราวนี้ต้องเปลี่ยนคอมแอร์ ซึ่งไม่คุ้ม พี่ควรจะเปลี่ยนตัวใหม่ได้แล้ว ไม่นะ...แอร์ตัวแรกของฉัน นับ ๆ อายุดูแล้วน่าจะสัก 20 ปีเห็นจะได้ แสนจะอาลัยอาวรณ์หากจะต้องจากกันในอนาคต จบวันนี้ด้วยยอดเงินไปอีก 2,300 บาท พร้อมกับความจริงที่ได้รู้ว่า... ช่างแอร์ที่มาทำเมื่อเดือนที่แล้วไม่ได้ล้างแอร์บนบ้าน ได้แต่เติมน้ำยาให้ เปลี่ยนอะไหล่ที่ไม่ถูกต้องตรงจุดให้กับแอร์ตัวล่าง

     เฮ้อ! รำพึงในใจกับความจริงอันเจ็บปวดที่ได้รับรู้

     หลังจากข่มความโกรธลงไปได้ในที่สุด เพราะความเสียดายเงิน กลับนึกสงสารช่างแอร์ที่มาเมื่อเดือนที่แล้ว ตราบใดที่คุณทำงานด้วยความหลอกลวงไม่ซื่อสัตย์ คิดว่าลูกค้าจะติดใจคุณเหรอ งานบริการหากทำด้วยใจหลวกลองจะหวังผลระยะยาวไม่ได้เลย อโหสิกรรมตัดใจไม่แค้นเคืองโกรธ แต่ไม่ขอเจอกันอีกเลยจะดีกว่า เข้าใจแล้วทำไมไม่รับสายเลย เฮ้อ ๆ ๆ ๆ

ชมพู่/อักษราลัย/🍭 ลูกกวาด 🍭
11 เมษายน 2563
fb.me/gooddaywithcandy