โลกนี้มีครูไว้ทำไม...

โลกนี้มีครูไว้ทำไม?
.
เมื่อก่อนเคยคิดว่า โลกนี้มีครูไว้ทำไม
เพราะมนุษย์เกิดมา เป็นผู้ที่เรียนรู้
ได้ด้วยตนเองอยู่แล้ว
.
เราเรียนรู้...ที่จะเดิน
เราเรียนรู้...ที่จะกิน
เราเรียนรู้...ที่จะนอน
เราเรียนรู้...ที่จะเรียนรู้
.
ใช่, มนุษย์ผู้ทรงภูมิปัญญา ทรงภูมิความรู้
ทรงพลังความสามารถ ถ้ามุ่งมั่นตั้งใจจะทำ
จะเรียนรู้อะไร ย่อมทำได้ ย่อมสอนตนเองได้
.
คำถามข้างบนนี้
ผมเคยถามตัวเองเล่น ๆ เมื่อสิบปีที่แล้ว
ซึ่งในตอนนั้นก็ไม่มีคำตอบที่แน่ชัดให้ตัวเอง
.
พอเวลาล่วงผ่าน ผ่านโลกมากขึ้น
ผ่านชีวิตเพื่อเข้าใจชีวิตมากขึ้น
หัวใจ ความคิด ที่เคยตั้งคำถาม
กลับ รับรู้ และ "ค่อยๆ" รู้สึกได้ว่า...
.
ครูไม่ได้มีหน้าที่แค่...สอน
ครูไม่ได้มีหน้าที่แค่...บอก
ครูไม่ได้มีหน้าที่แค่...เอาความรู้ยัดใส่สมอง
.
เพราะ 'ครู' และ 'ครูที่แท้'
ทำอะไรมากกว่านั้น
.
สิ่งที่ครูทำ
สิ่งที่ครูให้
สิ่งที่ครูสร้าง
สิ่งที่ครูส่งต่อคือ
.
แรงบันดาลใจ กำลังใจ
ความรัก ความเมตตาอารี
ความอบอุ่น ความรู้สึกดี ๆ ฯลฯ
.
ครู
.
ทำให้เด็กคนหนึ่ง...เห็นคุณค่าในตัวเอง
ทำให้เด็กคนหนึ่ง...เป็นคนที่ดีขึ้นทั้งภายในและภายนอก
ทำให้เด็กคนหนึ่ง...ที่เคยเป็นปีศาจกลายเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น
.
ครูให้ในสิ่งที่การเรียนรู้ด้วยตนเองให้ไม่ได้
ครูให้ในสิ่งที่หุ่นยนต์เอไอตัวไหนก็ให้ไม่ได้
.
จริงอยู่บ้าง...
ที่ความรู้บนอินเทอร์เน็ตจะใหม่
และครอบคลุมกว่าความรู้ที่ครูมี
.
จริงอยู่บ้าง...
ที่เทคโนโลยีทำให้เราเชื่อมกับโลกกว้าง
และไปได้ไกลกว่าสิ่งที่ครูสอน
.
แต่อย่าลืมนะว่า...
สิ่งเหล่านั้นที่กล่าวมาทั้งหมด
ไม่มีความรู้สึก หรือ ไร้ความรู้สึก
เวลาเราทำอะไรได้ดี
สิ่งเหล่านั้นอาจจะมีข้อความบอกเราว่า
Great job , Well done, Excellent
มันบอกกับเราแบบนั้นได้ ก็จริง
.
แต่ข้อความเหล่านั้น
หาได้ส่งต่อออกมาจากหัวใจที่มีความรู้สึก
.
ถึงแม้วันที่เทคโนโลยีจะก้าวไปไกล
และถึงแม้ว่าตัวผู้เขียนเอง
จะเป็นครูที่สอน(คน) เรื่องคอม
.
แต่ภายในใจส่วนลึกห้องที่สาม
.
ก็ยัง 'เชื่อ' และ 'ศรัทธา' มาตลอดว่า
.
ครูยังเป็นคนที่...สำคัญที่สุด
ครูยังเป็นคนที่...ช่วยลูกศิษย์ได้มากที่สุด
ครูยังเป็นคนที่...ให้โอกาสลูกศิษย์มากที่สุด
ครูยังเป็นคนที่...สอนความเป็นคนให้ศิษย์ได้มากที่สุด
.
คอมให้ความรู้ แต่ ครูให้ความรัก
คอมให้ข้อมูล แต่ ครูให้ความรู้สึกที่ดี
คอมให้ความเร็ว แต่ ครูให้กำลังใจ
คอมให้ความไว แต่ ครูให้ปัญญา
คอมให้ความบันเทิง แต่ ครูให้ควาเมตตา
คอมให้ความสนุก แต่ ครูให้ความอบอุ่น
คอมให้ความสะดวก แต่ ครูให้คุณค่า
.
คอมมี...ซีพียู
ครูมี...หัวใจ
.
ท้ายนี้ จากคำถามที่ถามว่า โลกนี้มีครูไว้ทำไม?
อาจไม่จำเป็นต้องคิดหาคำตอบให้ปวดกบาล
ทำไม! ถึงไม่จำเป็นต้องหาคำตอบ
.
เพราะคำถามบางคำถาม ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบก็ได้
เพราะคำถามบางคำถาม อาจต้องใช้เวลา
ในการหาคำตอบที่ดีก็ได้
.
และเพราะคำถามบางคำถาม
อาจผิดตั้งแต่ถามก็ได้
.
จริง ๆ แล้ว คำถามไม่ควรเป็น
โลกนี้มีครูไว้ทำไม?
.
แต่คำถามที่ควรจะถาม คือ
.
ถ้าโลกนี้ไม่มีครูจะเป็นอย่างไร?
.
คำถามนี้ น่าใช้หัวใจในการสำรวจ
ตรวจค้นหาคำตอบ
มากกว่าคำถามแรกเสียอีก
.
ถึงบรรทัดนี้
.
เปิดใจไว้หรือยังครับ?
ถ้าเปิดไว้แล้ว
ก็ลองปล่อยให้ใจ
ได้นำทางไปหาคำตอบดูครับ
.
คำตอบ 'มี' และ 'รอ'
.
ทุกคนอยู่แล้ว...
.
ส่งกำลังใจให้คุณครูทั่วจักรวาล