ผู้ชายแบบนี้อีกกี่ล้านคนจะหาได้ เล่าทั้งน้ำตาแข็งใจบอกแฟนว่า "มีคนอื่น" เพราะอยากให้เธอไปมีอนาคตที่ดีกว่านี้

"น้ำตา ลูกผู้ชาย" หนุ่มท่านหนึ่งเปิดใจกับพี่ที่นับถือกัน

"เรือลำนี้มันใกล้จมลงแล้วพี่ 
ผมไม่สามารถพาแฟนผมไปถึงฝั่งได้แล้ว
มันจบแล้ว..
ผมคงต้องปล่อยให้เค้าไปหาเรือลำใหม่
ที่จะพาชีวิตของเค้า ไปถึงฝั่ง "

มันเป็นคำพูดพร้อมน้ำตาของความเสียใจของผู้ชายคนนึงที่ป่วยนอนเป็นอัมพาต ไม่สามารถลุกเดินหรือขยับตัวไปไหนได้เลย 
ชีวิตต่อไปนี้ คงได้แต่นอนรอความตายอยู่ใน
ห้องสี่เหลี่ยมในจังหวัด เพชรบุรี แห่งนี้

หากย้อนกลับไปในอดีต
ชาย หญิงคู่นี้ คบกับ ดูแลซึ่งกันและกันมาตลอดเวลา
ทั้งคู่ไม่เคยห่างกันเฝ้าดูแลวาดฝันอนาคตมาด้วยกัน
แต่แล้ววันนึงเมื่อชีวิตมันไม่เป็นอย่างที่หวัง

ระหว่างที่ฝ่ายชายขับรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน
แต่แล้วเค้าถูกรถ 6 ล้อตัดหน้า 
อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้
ผู้ชายคนนี้กลับกลายเป็นคนพิการ อัมพาต 
กระดูกคอพลิก ไม่สามารถขยับคอ ขยับตัว 
ไปไหน มาไหน ได้
ต้องนอนรอความตายบนเตียงแบบนี้ไปตลอดชีวิต

ส่วนแม่ที่ดูแลเค้าปัจจุบันต้องนอนป่วย 
ต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
เป็นเวลาหลายเดือน ไม่มีกำหนดที่จะออกจาก
โรงพยาบาล
ทำให้ชีวิตของผู้ชายคนนี้ต้องเผชิญชีวิตนอนป่วย
อยู่เพียงตามลำพังในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆแห่งนี้
มีเพียงเพื่อนบ้านที่คอยช่วยดูแลให้ตามกำลัง

แต่ด้วยความเป็นห่วงของฝ่ายหญิง
เธอเฝ้าดูแลฝ่ายชายไม่เคยขาดป้อนข้าว เช็ดตัว
ป้อนยา ทำงานหาเงิน เพื่อมาดูแลฝ่ายชาย

จนวันนึงระหว่างที่ฝ่ายหญิงเดินเข้ามาในห้อง
กลับมาพบหญิงสาวคนนึง ยืนอยู่ข้างเตียงของฝ่ายชาย แล้วสิ่งที่เธอได้ยินจากปากฝ่ายชายคือ..

ผู้หญิงคนนี้คือแฟนใหม่เรา เธอไปซะเถอะ
เธอตกใจมาก และเสียใจมากที่สุด
ทำไมคนที่เค้ารัก เฝ้าดูแลทำกับเธอถึงเพียงนี้
แต่เธอก็ไม่สนใจ เธอยังกลับมาดูแลฝ่ายชายอยู่แบบนี้ตลอดจน เกือบปี

สุดท้ายเมื่อฝ่ายหญิงคิดว่าผู้ชายไม่ต้องการเค้าแล้ว
และด้วยงานที่เธอต้องย้าย เธอจึงย้ายไปอยู่ตจว.
เก็บความเสียใจ เอาไว้ในใจมาตลอดเรื่อยมา

จนปัจจุบันนี้ฝ่ายหญิงไม่เคยรู้ความจริงเลยว่า
ผู้หญิงคนที่มายืนข้างเตียงของฝ่ายชายนั้น
เป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น

ฝ่ายชายเล่าให้เมศฟัง พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาว่า..

พี่ครับ พี่ดูสภาพผมตอนนี้สิ ผมจะทำอะไรได้
ผมมันเหมือนคนที่นอนรอความตาย
ผมอยากให้เค้ามีชีวิตใหม่ อยากให้เค้ามีอนาคตที่ดี
มันจบแล้วพี่
" เรือลำนี้มันใกล้จบแล้ว มันไม่สามารถพาเค้าไปถึงฝั่งได้แล้ว ผมควรปล่อยเค้าไป ให้เค้าเริ่มต้นใหม่
กับคนที่รักเค้าครับ"

ผมไม่อยากให้ชีวิตของเค้ามาเสียเวลาเพราะผม
ผมพูด ผมว่า ผมไล่ ยังไงเค้าก็ไม่ยอมไป
จนสุดท้าย วันนั้นผมเลยให้เพื่อนผู้หญิง
มาแล้วแกล้งเป็นแฟนผม 
ทุกอย่างมันจบลงแล้ว 
ทุกวันนี้ผมนอนร้องไห้ทุกวัน 
ผมคิดถึงเค้าตลอดเวลา แต่ผมก็ดีใจนะ 
ที่วันนี้เค้าได้เจอกับคนที่รักเค้าแล้ว

ส่วนผมตอนนี้คงต้องนอนรอความตายอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมหลังนี้

รบกวนพี่ฝากบอกเค้าด้วยนะว่า..
ผู้ชายคนนี้ขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้น
ผมทำทุกอย่างเพื่อเค้า ยังคงคิดถึงเสมอ...

เมศได้ส่งมอบความช่วยเหลือเบื้องต้น
หากเพื่อนๆพี่ๆต้องการส่งมอบความช่วยเหลือให้
คุณ วัฒนพันธ์ บัวน้อย
สามารถโอนเงินเข้าบัญชีของคนป่วยได้โดยตรง
ที่บัญชี

ธนาคาร กสิกรไทย 
( สาขา เพชรไพบูลย์พลาซ่า เพชรบุรี )

ชื่อบัญชี นาย วัฒนพันธ์ บัวน้อย

เลขที่บัญชี 866 - 2 - 17687 - 8

เลขบัญชีนี้เป็นของผู้ป่วยโดยตรงและคนป่วยเป็นคนเบิก ดูแลบัญชีด้วยตัวเอง
#ปรเมศร์มีสมภพ

กอดแน่นแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องปล่อย
ยังเก็บเรื่องราวที่ไม่อาจจะย้อนคืน
ฉันก็ต้องเข้าใจ...

หากความรัก คือการเสียสละ
เสียสละเพื่อให้อีกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น
ส่วนตัวเองถึงต้องเจ็บ เสียใจ มากเพียงใด
แต่เค้าต้องยอมปล่อยมือ เพื่อให้คนที่เค้ารัก
ไปเจอสิ่งที่ดีกว่า...