790b  11.00 น. 

      พื้นที่ติดทะเลแห่งหนึ่งบนดาว 790b มีชายหาดทอดตัวเป็นแนวยาวสุดลูกหูลูกตา คือสถานที่เหมาะแก่การสร้างเป็นเมืองอย่างยิ่ง  ดร.ปกรณ์ จึงลงมือก่อสร้างเมืองขนาดย่อมๆ ขึ้น

ตอนนี้ก็เสร็จสิ้นไปแล้วหลายส่วน หนึ่งในนั้นคือตึก พี.เค. เซ็นเตอร์ ( P.K. CENTER ) 

        โดยสร้างเป็นรูปทรงโดม หันหน้าออกสู่ทะเล สูง 60 เมตร โดยมีขนาดกว้าง x ยาว เท่ากับสนามฟุตบอล 2 สนามรวมกัน ด้านบนปิดทับด้วยกระจกนิรภัยทึบแสง  ขนาบข้างซ้าย – ขวาด้วยอาคารสูง10 ชั้น ด้านหลังเป็นตึกสูง60ชั้น  ดาดฟ้าทั้งหมดของอาคารด้านหลัง สร้างเป็นลานบินและจุดจอดยานลำเลียงขนาดเล็ก ที่บรรจุไม่เกิน20ที่นั่ง

         ที่นี่คือจุดศูนย์รวมของดาว 790b ศูนย์บัญชาการ หน่วยงานทุกหน่วย ต่างก็ตั้งอยู่ที่ตึกนี้

เจมส์ ยืนอยู่ด้านหน้าของตัวอาคาร เขาอยู่ในชุดเสื้อยืด กางเกงยีน ยืนมองดูเหล่าหุ่นยนต์ 

ที่กำลังทำงานในหน้าที่ตัวเองอย่างไม่รู้จักเหนื่อย  เขาออกมารอต้อนรับ ดร.ปกรณ์ กับ ดร.เริงฤทธิ์ 

ซึ่งกำลังเดินทางมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

         หุ่นยนต์ตัวหนึ่งเดินมาหาเขา แล้วแจ้งว่า ยานของ ดร.ลงจอดแล้ว เขาจึงรีบเดินเข้าไปในอาคารรูปโดมทันที   เขามายืนตรงหน้าลิฟท์  พร้อมๆกับที่ประตูลิฟท์ถูกเปิดออก

“ สวัสดีครับ ดร.ปกรณ์ ดร.เริงฤทธิ์ ” เขายกมือไหว้พร้อมกล่าวทักทาย

“ เฮ้!...เป็นไงบ้าง เจมส์  บ้านใหม่ นอนหลับสบายดีนะ ”

ดร.ปกรณ์ ทักทายเจมส์อย่างกันเอง จับตัวเขาหมุนสำรวจไปมา สนทนากันได้พักใหญ่

 ดร.ปกรณ์ จึงขอตัวไปดูแผนงานการก่อสร้าง โดยให้เขาคุยกับดร.เริงฤทธิ์  ถึงเรื่องต่างๆกันตามสบาย  

ทั้งคู่ เดินไปคุยไป จนมาถึงห้องบัญชาการใหญ่ เมื่อเข้ามาในห้อง ก็เริ่มสนทนากันอย่างจริงจัง มากขึ้น

“ ต้องเหนื่อยกันหน่อยนะ เจมส์ ”

“ เรื่องนั้นผมทราบดีครับ ด๊อค ”

“ มันหนักกว่านั้นอีกนะ เจมส์  ปัญหาหลักๆตอนนี้คือ...เราต้องรีบสร้างโลกใบนี้ให้เร็วที่สุด

   คุณพ่อระดมหุ่นยนต์ต่างๆมาทำงานที่ดาวนี้ ทั้งวันทั้งคืน ”

“ ระดม ! หมายความว่ามีของคนอื่นด้วยใช่ไหม ? ” เจมส์ ถามด้วยความสงสัย

“ เข้าใจถูกแล้ว...พ่อหนุ่ม ” ดร.ปกรณ์ เข้ามาในห้องพอดี พร้อมกล่าวกับ เจมส์ ก่อนหันไปบอกลูกชาย 

 “ เอาล่ะ เดี๋ยวพ่ออธิบายทั้งหมดเอง ”

“ ก่อนที่ผมจะพาคุณมาที่นี่  ผมตั้งใจจะไปดาว เคปเล่อร์ [Kepler] ช่วงที่ยานกำลังเดินทางอยู่นั้น 

ผมได้รับการติดต่อจากนายพล นอร์ตัน ซึ่งเป็นหนึ่งในคณะสำรวจที่ถูกส่งออกไปนอกอวกาศเมื่อ 30 ปีที่แล้ว

คณะของเขาก็ไปตั้งรกรากที่ เคปเล่อร์ เมื่อทุกอย่างพร้อมสมบูรณ์ ก็เริ่มอพยพคนจากโลกอย่างลับๆ

 เดินทางไปอยู่อาศัย ”

“ ก็ดีนี่ครับ อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเริ่มใหม่ เหมือนที่นี่ ” เจมส์ แสดงความเห็น

“ ผมเองก็คิดแบบนั้น แต่นายพล นอร์ตัน บอกผมว่า ตอนนี้ เคปเลอร์ [Kepler]

 ถูกกลุ่มคนจากดาว เวสเตอร์ [ Wester ] 

 ซึ่งเป็นพวกที่ชอบไล่ล่าอาณานิคมจากดวงดาวอื่น เข้ายึดครอง 

โดยมีกลุ่มคนบางกลุ่มจากโลก ร่วมมือด้วย "

 “ นายพล นอร์ตัน กับเพื่อนๆอีก 10 กว่าชีวิต จึงหลบหนีมาที่ดาว กราเซีย [Grasia]

ซึ่งอยู่ห่างจาก790b ออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ 

และได้รายงานเรื่องทั้งหมดให้กับสมาพันธ์แห่งดาราจักร แอทแทร็คเตอร์ [ Attractor] แล้ว ”

“ ทางสมาพันธ์ฯ จึงให้พวกเราเดินทางมาที่ดาว ไทก้า [Tiga ]  แทน ”

“ อะไรคือ ไทก้า ? ”เจมส์ ถามดร.ด้วยความสงสัย ดร.จึงอธิบายต่อทันที

“ ไทก้า ก็คือ...790b นี่ล่ะ แต่ทางสมาพันธ์ฯ  เขาเรียกกันว่า ไทก้า[Tiga]

    ต่อไปนี้ เราต้องเรียกตัวเองว่า ไทก้า ด้วยเช่นกัน ” 

ดร.ปกรณ์ พูดจบก็หยิบน้ำขึ้นดื่ม ก่อนที่จะพยักหน้าให้ ดร.เริงฤทธิ์ เป็นคนอธิบายต่อ

“ ทางสมาพันธ์ ฯ  ได้จัดส่งกองกำลัง ส่วนหนึ่งมาป้องกันดาว ไทก้า

   พร้อมส่งทีมงานและวิศวกร มาช่วยดำเนินการก่อสร้างทุกอย่าง เพื่อให้แล้วเสร็จโดยเร็ว ”

“  สมาพันธ์ ฯ  ได้สั่งการให้นายพล นอร์ตัน นำกำลังจำนวนหนึ่งมาด้วย พร้อมยานลำเลียง

   เพื่อไปเจรจาไถ่ตัวชาวดาวที่ถูกกลุ่ม เวสเตอร์ จับตัวไว้ รวมถึงกลุ่มคนจากโลกด้วย

   ยานทั้งหมดจะมาถึงในเช้ามืดวันพรุ่งนี้ แล้วจะเดินทางต่อไปที่ดาว เวสเตอร์ ทันที ”

“ ต้องใช้เวลาเดินทาง 5 วัน ยานทั้งหมดก็จะถึงจุดหมาย  

   ทางเราก็จัดกองกำลังส่วนหนึ่งไปด้วย อาจจะไม่มากเท่าไหร่ เพราะกำลังเรายังน้อย ”

“ งั้น...พรุ่งนี้ ผมขอเดินทางไปด้วย  เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง ”

 เจมส์ กล่าวแสดงความต้องการ ดร.เริงฤทธิ์ มองหน้าผู้เป็นพ่อ รอดูว่าท่านจะคิดเห็นอย่างไร 

 ดร.ปกรณ์ อมยิ้ม ก่อนจะพยักหน้าอนุญาติ

“ ผมคิดไว้แล้ว... พ่อหนุ่มต้องพูดแบบนี้ ผมถึงต้องรีบสร้างชุดพิเศษขึ้นมาให้คุณ ”

“ และ...พิเศษยิ่งไปกว่านั้นอีก ผมสร้างคู่หูให้คุณด้วย  เอาไว้เป็นเพื่อนยามเหงา ”

   พูดจบ ดร.ปกรณ์ ก็สั่งให้หุ่นยนต์รับใช้ ไปนำอะไรบางอย่าง ก่อนจะหันมาคุยกับคนทั้งคู่ต่อ

  “ ผมวางแนวทางทั้งหมดเอาไว้แล้ว... การปกครอง, การทหาร, เศรษฐกิจ, ความมั่นคง

     ตอนนี้...เราขาดแคลนประชากร จึงต้องรวบรวมชาวโลก 

     ที่ยังพอหลงเหลือ ปะปนอยู่บนดวงดาวอื่น

     เมื่อมีประชากรมากขึ้นเรื่อยๆ เราจำเป็นต้องมีสกุลเป็นของตัวเอง

     ซึ่ง...ทางสมาพันธ์ ฯ ทั้งจักรวาล ใช้สกุลเงินดิจิตอล ผมเองก็สร้างเหรียญดิจิตอลไว้แล้ว ”

        ทั้ง 3 คน อธิบายแผนงานอย่างละเอียด โครงสร้างต่างๆ ล้วนถูกจัดวางไว้อย่างรัดกุม  เสียงเคาะประตูดังขึ้น 

ทุกคนต่างก็หันไปที่ประตู หุ่นยนต์รับใช้ตัวเดิมนั่นเอง เดินเข้ามา พร้อมกับมีเด็กชายอายุ 10 กว่าขวบ 

เดินตามมาด้วย  เด็กคนนั้นเดินมาหยุดยืนข้างๆ ดร.ปกรณ์

       เจมส์ ลุกเดินไปยืนมองใกล้ๆ จึงได้รู้ว่า เด็กคนนี้ไม่ใช่มนุษย์จริงๆ แต่เป็นโรบอท ที่มีการสร้างอย่างประณีต 

มองผิวเผินจะไม่รู้เลยว่าเป็นโรบอท เขาสนใจหุ่นตัวนี้มาก 

“ นี่คือหุ่นยนต์ที่ผมบรรจงสร้างขึ้นมาเลยนะ...เป็นเทคนิคขั้นสูงที่ผมมีเลยทีเดียว

   ผมใส่ทุกอย่างที่มนุษย์อย่างเราจะพึงมี ผสมเข้ากับความเป็นโรบอท

   สิ่งเดียวที่ผมไม่ใส่ก็คือ...ความรู้สึก" 

“ ดิ๊ก...คือคู่หูของคุณ เจมส์ ” ดร.ปกรณ์ สั่งให้ ดิ๊ก ทำความรู้จักกับ เจมส์ 

“ ดิ๊ก จะเป็นผู้ช่วยของคุณ คอยติดตามคุณไปทุกที่  ดิ๊ก มีข้อมูลทุกอย่างที่คุณอยากรู้ ”

        ดร.ปกรณ์ กล่าวพร้อมกับขอตัวไปจัดการเรื่องยานรบที่จะเดินทางในวันพรุ่งนี้

ดร.เริงฤทธิ์ เองก็ขอตัวไปวางแผนงานต่างๆ ด้วยเช่นกัน 

เจมส์ จึงเดินขึ้นห้อง เพื่อพักผ่อนเอาแรงโดยมี ดิ๊ก เดินตามห่างๆ

       เช้าวันต่อมา เจมส์ อยู่ในชุดอวกาศสีขาว ที่ ดร.ปกรณ์ สร้างขึ้นเป็นพิเศษ  ดิ๊ก คอยเดินตามตลอดเวลา

 เขาก้าวขึ้นไปนั่งบนยานลำเล็ก โดย ดิ๊ก จะเดินทางไปพร้อมกับ เจมส์ ในครั้งนี้ด้วย

         ยานรบ ขนาดกลาง จำนวน7 ลำ  จอดเรียงเป็นหน้ากระดาน พร้อมหุ่นยนต์ที่ติดอาวุธครบมือ

ทั้งหมด  พร้อมที่จะออกเดินทางไปยังจุดหมายแล้ว

       ครู่ต่อมา มีเสียงติดต่อจากนายพล นอร์ตัน ว่า พวกเขามาถึง ไทก้า แล้ว ขอให้ยานทุกลำออกเดินทางทันที  

 โดยยานทั้งหมด จะถูกเชื่อมต่อการบินอัตโนมัติจากยานของนายพล นอร์ตัน ผู้บัญชาการในครั้งนี้ นั่นเอง

“ ผม นายพล นอร์ตัน เป็นผู้บังคับฝูงบินนี้ ขอให้ทุกลำตรวจเช็คความพร้อมเดี๋ยวนี้ ”

“ พร้อมครับ ” เสียงรายงานจากยานดังขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน

“ เร่งความเร็วเต็มที่ ”............................. “ เดินหน้า ”

        สิ้นเสียงของนายพล  กองทัพยานรบทั้งหมด กว่า 500 ลำ ที่มียานของนายพลอยู่ด้านหน้าสุด

 ก็ทะยานสู่ห้วงอวกาศอย่างรวดเร็ว โดยมียานลำเลียงขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง

ยานรบทั้ง 500 ลำ บินขนาบทั้งซ้ายและขวา   

กองทัพขนาดใหญ่ ก็ออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่ ดาว กราเซีย [Grasia] ด้วยความเร็วสูง

 “   50 เปอร์เซ็นต์ ที่ความเร็วเหนือแสง ”   

“ 100 เปอร์เซ็นต์ ที่ความเร็วเหนือแสง รายงานสภาพยานด้วย ”

        คำสั่ง จากนายพล นอร์ตัน ดังขึ้นเป็นระยะๆ พร้อมกับเสียงยืนยันสถานะของยานลูกทั้งหมด

 เจมส์ นั่งนิ่ง เพราะนี่คือการเดินทาง ที่น่าตื่นเต้นที่สุด มากว่าตอนที่เขามาดาว ไทก้า เสียอีก

 เพราะนี่คือ...การเดินทางไปรบนอกโลกเป็นครั้งแรกของเขา

        ผิดกับ ดิ๊ก ที่นั่งมองซ้ายมองขวาตลอดเวลา ด้วยความที่เขาเป็นเด็ก 

ก็จะมองทุกอย่างเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาไปหมด ถึงเขาจะเป็นแค่หุ่นยนต์ก็ตาม 

แต่ สมองของเขาก็ถูกโปรแกรมมาให้เหมือนมนุษย์ ที่อยู่ในช่วงวัยสอดรู้สอดเห็น 

ทุกดวงดาวที่เขาบินผ่าน ถูกบันทึกเข้าสู่สมองกลทันที

ดิ๊ก เก็บทุกๆรายละเอียด ทั้งที่ตั้ง ตำแหน่งดวงดาวทั้งเล็กใหญ่

      หลังการเดินทางผ่านไป 5 วัน  ภาพของดาว เคปเลอร์ [Kepler] ก็ปรากฏให้เห็นอยู่เบื้องหน้า

 เคปเลอร์[Kepler] เป็นดาวเคราะห์สีฟ้าสุกใสสวยงาม ด้วยมีชั้นบรรยากาศที่คล้ายคลึงกับโลก 

จึงทำให้มีสีสันเช่นเดียวกับดาวโลก ที่ เจมส์ เคยอยู่อาศัยมาก่อน  

นายพล นอร์ตัน สั่งให้ยานทั้งหมด บินเข้าสู่วงโคจรของ เคปเลอร์ ทันที

       เมื่อ ทุกลำเข้าสู่วงโคจรแล้ว ก่อนที่จะลดระดับต่ำลงไปยังพื้นดินของดาว เคปเลอร์  ที่มองเห็นไม่ไกล 

พวกโจรสลัด เวสเตอร์ [Wester]  เหมือนจะรู้ถึงการมาของนายพล นอร์ตัน 

พวกเขา จึงส่งยานรบขึ้นบินสกัดกั้นทันที นายพล นอร์ตัน จึงได้ติดต่อสื่อสารลงไปยังภาคพื้น

 เพื่อแจ้งวัตถุประสงค์ในการเดินทางมา ให้ทราบ

“  นอร์ตัน เรียก อันเรล ” เสียงของ นายพล นอร์ตัน เรียกศูนย์สื่อสารภาคพื้นดินของพวกเวสเตอร์ 

นายพลพยายามติดต่ออยู่เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ แต่อย่างใด