ตอนที่ 5

---------------- 21.00 เวลาเลิกงาน -----------------

คุณเรียว : นาโอมิ กลับบ้านได้แล้ว

นาโอมิ : ค่ะคุณเรียว ลืมเลยนะเนี่ย เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะเนี่ย

คุณเรียว : ครับ ปะกลับบ้านๆ

นาโอมิ : ค่ะ งั้นขอตัวกลับก่อนนะค่ะ

บอสผู้เย็นชา : เรียวพรุ่งนี้ผมมีประชุมที่ไหนมั้ย

คุณเรียว : ครับ เดี๋ยวผมเช็คให้นะครับ

นาโอมิ : บอสยังไม่กลับหรอค่ะ ขยันจัง

บอสผู้เย็นชา : ครับ

นาโอมิ : งั้นขอตัวกลับบ้านเลยละกันนะค่ะ สวัสดีค่ะ บอส สวัสดีค่ะคุณเรียว

บอสผู้เย็นชา : ครับ (พยายามรักษาอาการสุดๆ)

คุณเรียว : ครับพรุ่งนี้เจอกันนะ นาโอมิ (ยิ้ม)

        นาโอมมิก็หันมาส่งยิ้ม และโบกมือบ๊ายบายทุกคนอย่างที่เคย ความสดใสของเธอทำหัวใจบอสเต้นอีกแล้วสิ

บอสผู้เย็นชา : (รีบไปสิยายบ้า)  ไปได้แล้ว ใจฉันจะวายยุละ สวยก็ไม่สวยเห้อ บอสยืนบ่นกับตัวเอง

คุณเรียว : บอสครับๆ บอส พูดกับใครครับ

บอสผู้เย็นชา : ป่าวๆ ปะเรียวกลับบ้านๆ ส่งตารางพรุ่งนี้ให้ผมด้วยละ

        ระหว่างที่โอตะขึ้นไปเอารถ และกำลังขับรถกลับก็ดันไปเจอ นาโฮมิ ที่กำลังเดินจั๊มอ่าวอยู่ข้างฟุตบาทต์

บอสผู้เย็นชา : ยายนั่นนิ จะเดินไปไหนของเค้านะ (บ่นในขณะที่ขับรถตาก็มองนาโอมิ จนกันมาอีกที

        เย้ยยยย ... กระถางต้นไม้นิ หักหลบอย่างรวดเร็ว เกือบไปแล้วเรา เพราะเธอเลยยายโก๊ะเอ้ย

--------------- ปี๊ด ปี๊ด.........เสียงบีบแตรรถ ---------------

        ขณะที่นาโอมิเดินอยู่เมื่อเธอได้ยินเสียงแตรรถ เธอก็ตกใจอย่างแรง

และเธอเดินชนป้ายที่อยู่ข้างหน้า อย่างจัง ....โอ๊ยยย ใครมาบีบแตรแถวนี้เนี่ย

อย่าให้เจอนะ จะด่าให้หูไหม้เลย !!! ขอต่อยสักทีเถอะ

บอสผู้เย็นชา : จอดรถและลดกระจกรถลง - ผมเอง !! (เสียงเข้ม)

นาโอมิ : ในขณะนั้นนาโอมิก็บ่นไฟแลบเลย และต้องหยุดเมื่อหันมาเจอกับโอตะ (เธอตกใจมาก และหน้าเหว่อ) รีบขอโทษ ขอโทษๆๆๆ ค่ะบอส

บอสผู้เย็นชา : ขึ้นรถครับ

นาโอมิ : ขึ้นทำไมค่ะ บอสจะฆ่าฉันหรอ (เสียงอ่อยๆ)

บอสผู้เย็นชา : ครับ เดี๋ยวผมไปส่งบ้าน (เสียงนิ่งแบบไม่สนใจสิ่งที่นาโอมิพูด)

  นาโอมิ : อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เดินไปได้ แค่นี้เองค่ะ

บอสผู้เย็นชา : ครับ ขึ้นรถ

นาโอมิ : (คิดในใจบอสกวนหรืออะไร คือคนบอกไม่ไปยังอีก) อ่อ ค่ะๆ

บอสผู้เย็นชา : คิดอะไรอยู่ครับ ผมไม่ฆ่าหรอกเสียเวลาครับ

นาโอมิ : (สะดุ้ง และหันไปหาบอส) อุยยย รู้ทันด้วย ค่ะ

บอสผู้เย็นชา : ครับพักอยู่แถวไหน

นาโอมิ : ค่ะ พักอยู่แถวไหน เอ่อ เดี๋ยวบอกทางได้มั้ยค่ะ จำไม่ได้

บอสผู้เย็นชา : ครับ อยู่ยังไงทำไมไม่รู้ครับ

นาโอมิ : พอดีบ้านนอกค่ะพึ่งย้ายมาทำงานที่นี่ครั้งแรกค่ะ ไม่รู้จักอะไรเลย แต่จำทางได้ค่ะ

บอสผู้เย็นชา : อ้าว แล้วแบบนี้ไม่อันตรายหรอ หลงทางทำไงครับ

นาโอมิ :  แหะๆ (ยิ้มแยะๆ) ไม่รู้เหมือนกัน จำแต่เส้นทาง

บอสผู้เย็นชา : ครับ เดี๋ยววันหลังกลับพร้อมผมละกัน

นาโฮมิ : เอ่อ....จะดีหรอค่ะ เกรงใจค่ะ

บอสผู้เย็นชา : เก็บความเกรงใจไว้ครบ ห่วงตัวเองก่อน

นาโอมิ : เอิ่บ ค่ะ บอส ขอบคุณค่ะ (จุกเลย นิ่งไปแปปนึง)

บอสผู้เย็นชา : ครับ (นิ่งอีกเหมือนเดิม)

นาโอมิ : (คิดในใจ) คนบ้าอะไรเนี่ย ถ้าจะนิ่งขนาดนี้ จะบ้าตาย

บอสผู้เย็นชา : เป็นอะไร คุยกับใคร คิดอะไรอีก

นาโอมิ : อ่อ ป่าวๆ ค่ะ (คิดในใจ ไม่รู้สักเรื่องได้มั้ย)

บอสผู้เย็นชา : ถึงหรือยังครับ บอกทางด้วย

นาโอมิ : บอสค่ะ (หันไปมองหน้าแบบกลัว)

บอสผู้เย็นชา : ครับ

นาโอมิ : ผิดทางค่ะ แหะๆ (เอามือเกาหัวและหน้าตาหง๋อยๆ)

บอสผู้เย็นชา : ครับ แล้ว

นาโอมิ : ช่วยวนกลับไปฝั่งนู้นอีกทีค่ะ

 

ติดตามตอนต่อไป...