กูสวยและมีน้ำใจ
¤-เรื่องเล่าเมาท์ยาว-¤
#คุณเห็นคนในรูปไหม ใช่
นางเป็นกะเทยหรือสาวสองหรืออะไรก็ตามแล้วแต่ที่พวกคุณเรียก
ด้วยความบังเอิญวันนี้ต้องไปทำธุระเลยใช้บริการรถสาธารณะ
เจอนางนั่งอยู่แถวเดียวเก้าอี้เกือบท้ายๆ
แว๊บแรกที่คิดในหัวคนวิกลจริตป่าววะ หรืออะไรยังไงเพราะกระเป๋ารถเมล์ไม่เก็บตังค์นาง แถมไม่มีคนนั่งใกล้นาง ทั้งที่ๆมันว่าง ไม่นั่ง ยืนกันหมด
เราก็เอาวะไปไกลขี้เกียจยืนเลยนั่งไป ด้วยการสังเกตุจากสายตานางใส่เสื้อผ้าเก่าๆที่ไม่ได้ซัก
ยกทรงเก่าๆ ที่ไว้โกยนมทั้งๆที่นางไม่มีนม ยางมัดผมเก่าๆที่ไม่ได้ซักมาแล้วสักกี่เดือนไม่รู้
รองเท้าแตะก็จะขาดแล้ว ผิวหน้าและผิวหนังกร้านแดด สายตาก็ดูเหม่อลอย
ผมเริ่มมีสีขาวแซม สภาพค่อนข้างผอม คิดว่าคงไม่ได้อยู่ดีกินดีบำรุงอะไรนัก
ข้างๆ ก็ยังมีถุงขยะสีดำที่นางถือกำไว้แน่น เอาตรงๆ คือสงสาร ในหัวแว้บขึ้นมาเป็นกะเทยมันต้องสวยดิวะ จะจนยังไงมันก็ต้องสวยบ้างอะไรบ้าง หรือเพราะสติไม่สมประกอบ
เอาว่ะอยากช่วยลองหน่อยละกัน
ฉัน : พี่สาว สายนี้ผ่าน...ป่าว
เธอ : อ๋อผ่านค่า น้องลงไม่ถูกเดี๋ยวพี่บอกให้ลงป้ายไหน
ฉัน: อ่อ ขอบคุณ(เออ ก็คุยรู้เรื่องนิหว่า)
เราก็หยิบแบงค์100แล้วสะกิดนางแล้วบอกว่า
ฉัน : เราไม่ได้รู้จักกันนะ แต่อยากให้ อยากช่วยเหลือ
นางทำท่าตกใจแล้วมอง
เธอ : พี่ไม่ได้ขอทาน น้องไม่ต้องให้
ฉัน : น้องรู้ว่าพี่ลำบาก รับไปเถอะน้องช่วยได้เท่าที่จะช่วย พอมีพอกินไม่ลำบากอะไร
คิดว่าพี่จำเป็นต้องใช้มัน อย่างน้อยคิดเสียว่าเอาไปซื้อหนังยางสวยๆ มามัดผมใหม่
หรือจะซื้อยกทรงตลาดนัดอันใหม่ราคาไม่แพงก็ได้
เราเป็นกะเทยต้องดูแลตัวเองให้สวยๆ นะพี่ อย่างน้อยหุ่นพี่ก็ดีกว่าน้อง ใส่อะไรก็สวยค่ะ "
เหมือนนางจะยื่นเงินคืนแต่เราก็ไม่รับ เพราะถึงป้ายที่จะลงแล้วเลยบอกนางอีกทีว่า
ฉัน : เอาไว้ซื้อของนะไม่ใช่ไปเปย์ผู้ชาย 😉
นางก็ยิ้มให้ แล้วเราก็ลงป้ายไป....😁
ที่โพสต์ไม่ใช่อยากได้คำสรรเสริญคำชมอะไรนะคะ
แค่อยากบอกว่าชีวิตเราถ้ามันมีเหลือเฟือก็หัดแบ่งปันคนอื่นที่เขาขัดสนบ้าง
ไม่ใช่พูดกับตัวเองเป็นนกแก้วนกขุนทองว่า"กูสวยๆๆๆ"
จำไว้ว่าคนสวยก็ต้องหัดมีน้ำใจด้วยนะ ถึงกูจะไม่สวย ไม่รวย แต่กูก็ยังมีน้ำใจ 5555+
เฟสบุ๊คแจคกี้ ไทยมิส