"ต้นไม้แก่"​กับ"เมฆก้อนน้อย"

"ต้นไม้แก่"​กับ"เมฆก้อนน้อย"
.
ต้นไม้แก่​ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อย​ตอบเพียงว่า "น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ ได้ชื่นใจ"
.
วันต่อมา เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม "มันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้" แล้วเมฆก้อนน้อยก็ออกเดินทาง และพยายามสะสมฝน เพื่อที่จะให้มันมากพอ พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
.
เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆก้อนน้อยจึงกลับมา​ แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แก่ทีตายแล้ว​ เมฆก้อนน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่า​ ทำไม​ ? ความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ ?
.
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้ามอง​ แล้วบอกเมฆก้อนน้อยว่า " การที่เราจะให้อะไร​ แก่ใครสักคนที่เรารัก มันไม่ต้องรอให้มากพอ เราให้เท่าที่เรามี​ ก็ทำให้คนรับ ชื่นหัวใจได้เช่นกัน ​"
.
ความพยายามของ"เมฆก้อนน้อย"เป็นเรื่องที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข​ อย่าไปรอให้รวยหรือรอให้พร้อม​ถึงจะทำอะไรให้กับคนที่เรารัก​ ​เพราะคนที่เรารัก​อาจไม่มีเวลามากพอ ที่จะรอเรา​ ! 
.
แล้วชายหนุ่มก็บอกเรื่องที่สำคัญกับเมฆก้อนน้อย เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่"ต้นไม้แก่"จะยืนตายซากจากไป เขาฝากคำลาถึง"เมฆก้อนน้อย"ว่า ถัาพบเธอผ่านมาทางนี้ให้บอกว่า​ "เขารักเธอ"
.
25​ กันยา​ 61​ บันทึกโดย​ "ต้นไม้แก่"บ้านสาริกา

https://www.facebook.com/moosarika?__tn__=%2Cd%2AF%2AF-R&eid=ARBVGak-07Gx5EK6vHxbEInacs9J9-hY6vJSvdf5sQpLPix9edDmCqPV0D-Ny8uu3RR-1XjFZTFLRWG0&tn-str=%2AF