ท้อกับความสูงของตัวเองมากๆค่ะ
คิดมากกับความสูงของตัวเองเหลือเกิ๊นนนนน
ไม่รู้แม่แบ่งความสูงให้พี่ชายกับน้องสาวยังไงนะ
พี่ชายให้ไป 172ซม.(คาดว่าน่าจะสูงขึ้นไปอีก)
แต่eนี่ได้มาแค่ 160ซม.(What?) พ่อ170 แม่170
ปู่172 eนี่แค่160 แล้วหยุดสูงมา3ปีแล้ว T^Tฮื้อ
รุ่นน้องeนี่ยังสูงตั้ง 165 เพื่อน Up165ทั้งนั้น แต่
เราละ ทำไมได้มาแค่นี่ นมก็กินทุกวัน ออกกำลัง
ก็ทำทุกวัน ไม่ขึ้นสักกะมิล น้อยใจฝุดๆขอบอกนะ
เราไม่ได้เตี้ยเกินไปใช้ไม่ หลายๆคนบอกว่าสูงไป
ใช้ว่าจะดี จะสูงขึ้นอีกไปทำไม หาเสื้อผ้าใส่ยากนะ
แต่สิ่งที่เราคิดมันตรงข้ามกันหมดเลย เราขออีกแค่
5ซม. ไม่ได้หรอจะได้เท่ากับเพื่อนๆ แต่สวรรค์ก็ไม่
ประทานมาให้ สิ่งที่ให้มาแทนคือน้ำหนักปาเข้าไป
ตั้ง 50กก. ทำอะไรก็ดูตันไปหมด(แค่อวบไม่ได้อ้วน)
ทำอะไรต้องปีนเขย่งตลอด ยิ่งถ้าต้องยื่นนิ่งๆต้องหา
กล่อง หรือ เก้าอี้ สิ่งของอะไรที่สามารถทำให้เราสูง
ขึ้นได้เราก็จะเอามาใช้ ตอนเวลาไปดูคอนเสิร์ตตาม
งานวัดเพราะคนข้างหน้าบังมิด พวกตัวเล็กๆคนอื่นๆ
ก็ขี่คอพ่อแม่เขากันทั้งนั้น (ท้อจริงๆค่ะยิ่งถ้าเจอคำ
พูดญาติสนิท คนในครอบครัว ยิ่งคิดหนักมากๆเลยค่ะ)
เราไม่ได้เตี้ยเกินไปใช้มั้ยค่ะ
พูดถึงแค่เรื่องความสูงนะคะ