ฉันบอกตัวเอง

ฉันบอกกับตัวเองว่า บนทางเดินของชีวิต
ย่อมมีอุปสรรคขวากหนามและหนทางที่ขรุขระ
ที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนที่ฉันคิดไว้
ทุกคนต่างมีเบื้องหลังที่ไม่มีใครรู้และที่ไม่อยากให้ใครๆรู้
ทุกคนต่างมีความทุกข์ความลำบากที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย
ไม่ว่าทางเดินจะลำบากสักเพียงใดก็ต้องเดิน
ไม่ว่าหัวใจจะรวดร้าวเพียงใดก็ต้องทน
ฉันบอกกับตัวเองว่า
ไม่มีใครเดินบนทางเดินของชีวิตโดยปราศจากบาดแผล
.
หากฉันต้องความผาสุกฉันก็ต้องแสวงเอาเอง
ทุกข์หรือเปล่า? เหนื่อยหรือเปล่า? ฉันรู้ดี!
น้ำตา พอมันไหลอาบแก้มจึงรู้ว่ามันร้อนหรือเย็น
แผล พอมันฟกช้ำกลัดหนองจึงรู้ว่ามันหนักหนาสักเพียงใด
ไม่ว่าจะเหนื่อย จะทุกข์ จะลำบาก จะเจ็บปวดสักเพียงใด
ฉันบอกกับตัวเอง "เธอต้องยืนหยัด"
ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้เธอล้ม
เมื่อเธอยืนหยัด เมื่อเธอสู้ต่อ ความสำเร็จย่อมเป็นของเธอ
เพราะฉันรู้ดี หากฉันไม่พยายาม
ใครจะมอบความสำเร็จนั้นให้แก่ฉัน
หากฉันไม่กรำทุกข์ ฉันจะหยัดยืนเป็นที่พึ่งของใครได้
สักวัน ฉันในอนาคตจะขอบคุณฉันในปัจจุบัน
"โชคดีที่เธอไม่ล้มเลิก โชคดีที่เธอไม่ทิ้งลงกลางคัน"