ในสมัยสงครมโลกครั้งที่2 กองทัพญี่ปุ่นยาตราทัพเข้าสู่ประเทศไทย เกิดขบวนการต่อต้านญี่ปุ่นโดยคนไทย เรียกว่า ขบวนการไทยถีบ ขบวนการนี้ทำหน้าที่ดักปล้นของเล็กของน้อย ยุทธปัจจัยต่าง ๆ ของกองทัพญี่ปุ่น ไปซ่อนตามป่าเขา โดยเฉพาะการตัดขบวนรถไฟขณะลำเลียงสิ่งของต่าง ๆ ให้ขาดจากกัน อีกทั้งบางครั้งยังแอบเข้าไปลักลอบขโมยดาบซามูไรของทหารญี่ปุ่นในเวลาหลับอีกด้วย เรียกว่า ไทยลักหลับ
แต่เป็นที่น่าสังเกตว่า ขบวนการนี้บางครั้งขโมยแม้แต่ทรัพย์สินของรัฐบาลไทยเอง เช่น ลวดทองแดง สายโทรศัพท์ เป็นต้น อีกทั้งขบวนการเสรีไทยก็ไม่ได้นับขบวนการไทยถีบเป็นแนวร่วมแต่อย่างใด
ขบวนการไทยถีบทำหน้าที่ดักปล้นสิ่งของ ยุทธปัจจัยต่าง ๆ ของกองทัพญี่ปุ่น ในช่วงรถไฟต้องชลอความเร็ว พวกไทยถีบจะวิ่งให้ความเร็วเท่ากับรถไฟแล้วกระโจนขึ้นไปถีบน้ำมัน สินค้า อาหาร ยา เงินตราลงจากรถไฟตามจุดที่นัดกันไว้ เพื่อนที่มารอก็แบกของที่ถูกถีบหายลับเข้าไปเข้าไปในป่ามืด ใครถูกจับได้ว่าเป็นพวกขบวนการไทยถีบก็จะถูกลงทัณฑ์ด้วยการเอาน้ำมันกรอกปากแล้วจุดไฟเผา เอาดาบซามูไรฟันให้ตายช้าๆ ตัดมือตัดขาหรือลากด้วยรถไฟให้ตายคาไม้หมอน
นอกจากนี้ มีการปล้นทหารญี่ปุ่นกันอย่างหนัก ซึ่งมีทั้งใช้การปล้นสะดมด้วยการรมยาให้หลับ ที่สุดมีแม้แต่การปล้นในเวลากลางวัน โดยที่โจรถึงกับทักทายทหารญี่ปุ่นก่อนลงมือปลดทรัพย์ทรัพย์และอาวุธ หรือ ปล้นทหารญี่ปุ่นด้วยไม้ตะพดชิงเอาอาวุธปืนไปได้ โดยไม่เกรงกลัวอาญาแผ่นดิน
หลังสงคราม ตำรวจต้องระดมกำลังปราบปรามบรรดาโจรผู้ร้ายซึ่งมีอาวุธที่ชิงมาจากทหารญี่ปุ่น และ บรรดาเสือร้ายต่าง ๆ เช่น กรณีการถล่มชุมโจรที่บางไผ่ ซึ่งอยู่บริเวณรอยต่อระหว่าง อำเภอปากท่อ ราชบุรี และ จังหวัดสมุทรสงคราม เมื่อ ปี พ.ศ. 2490 กว่าจะราบคาบ ก็กินเวลาหลายปี