ลุ่มหลง มัวเมา จนเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป (กระทู้เตือนใจคนเจ้าชู้ เพศที่สาม อ่านได้ทั้งชายและหญิง) *รวดเดียวจบ*

สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์ตรงของลูกพี่ลูกน้องเรา เกี่ยวกับเรื่องความรักให้ฟังค่ะ นี่ไม่ใช่กระทู้และล็อกอินแรกของเรานะ เราสมัครขึ้นมาใหม่เพื่อที่เล่าเรื่องนี้โดยเฉพาะ หวังว่ากระทู้นี้จะช่วยทำให้คนที่เจ้าชู้หลายๆคนคิดและสำนึกขึ้นมาได้บ้าง เพราะเราเจอบ่อยกระทู้ที่ว่า “กว่าจะรู้ว่ามีสิ่งที่มีค่าในชีวิต ก็ตอนที่เสียมันไปแล้ว”

เมื่อเดือนที่แล้วพี่ชายเรากลับบ้านที่ตจว.ซึ่งเป็นบ้านที่เราอยู่ แม่เราเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้พี่ชายของเราชีวิตกำลังเสียศูนย์ ดิ่งลงเหว งานการไม่ทำ เอาแต่เที่ยว กินเหล้า ไม่เป็นผู้เป็นคน ป้าเราเลยเรียกพี่ชายเรากลับมาบ้าน เลยได้มีโอกาสนั่งคุยกัน
พี่ชายเราเป็นเกย์ค่ะ รูปร่างน่าตาปานกลาง มีฐานะ เป็นวิศวกร มีบริษัทเป็นของตัวเอง และเจ้าชู้มากค่ะ ชอบเที่ยวกินเหล้า ถุงยางนี่มีเป็นสิบๆกล่อง อาศัยอยู่กับหลานชายตัวเล็กที่คอนโดในเมืองใหญ่

เริ่มเข้าเรื่องเลยนะคะ พี่เราเจอกับผช.คนนึง ที่โรงเรียนกวดวิชา เป็นโรงเรียนที่หลานเราเรียนอยู่ รูปร่างน่าตาถือว่าดีระดับนึง ดูเด่นออกจากคนทั่วไป พี่เราเห็นแล้วชอบค่ะ อยากมีอะไรด้วย แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเกย์เพราะพี่เราดูไม่ออก จนผ่านไปสองเดือนกว่าๆ ทั้งคู่เลยได้เริ่มคุยกันจริงๆจังๆ แล้วมารู้ว่าผช.คนนั้นเป็นเกย์ เพราะเซ้นส์มันเริ่มบอกแล้วว่าเป็น พี่เราชวนผช.คนนั้นไปกินข้าวเย็นที่คอนโดค่ะ แต่ผช.คนนั้นปฏิเสธ พี่เราเลยหว่านล้อมสารพัดโดยเอาหลานมาอ้างค่ะ จนผช.คนนั้นยอมไปกินข้าวที่คอนโด สุดท้ายตามสเต็ปค่ะ มีอะไรกัน พี่ชายเราบอกว่ากว่าจะยอมเล่นเอาจนเหนื่อยเพราะไม่เคยเจอใครเล่นตัวขนาดนี้มาก่อน ทุกอย่างก็ปกติค่ะ พี่เราหวังแค่ชั่วคราว เพราะที่ผ่านมาพี่ชายเราก็ทำแบบนี้มาตลอด แต่คนนี้มาแปลกค่ะ พอมีอะไรกันเสร็จไม่ติดต่อมา ไลน์ไปก็ไม่ค่อยตอบ และออกจากโรงเรียนกวดวิชา มารู้ทีหลังว่าเป็นครูชั่วคราวมาสอนแทนเพื่อน แต่จบคอร์สเลยไม่ได้มาสอนต่อ พี่เราติดใจคนนี้ค่ะ เลยพยายามติดต่อไปทุกวัน ทั้งโทร ส่งข้อความ จนได้เจอกันอีกครั้ง กลับมาคราวนี้ มาในฐานะแฟนของพี่ชายเราแล้วค่ะ เป็นครั้งแรกที่พี่ชายเรายอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่เสือยังไงก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำค่ะ พี่เราเล่นแอพเกย์คุยแลกไลน์กับคนนั้นคนนี้ และมีอะไรกับคนอื่นไม่เว้นแต่ละวัน เรียกได้ว่าสนุกสนานร่าเริงกับชีวิตมาก พี่ชายเราเป็นผช.รักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ หรือแสดงความเป็นเจ้าของค่ะ แต่พี่ชายเราก็ยังให้เกียรติแฟนโดยการมอบกุญแจคอนโด ให้เข้ามาอาศัยอยู่ด้วยกันในฐานะแฟน และให้เงินใช้เดือนละหมื่นห้าไม่รวมค่ากับข้าวหรือของใช้ภายในบ้านค่ะ

พี่เล่าว่า แฟนทำหน้าที่ดีทุกอย่างค่ะ พี่เราเป็นคนตื่นเช้า ตีห้าครึ่ง ตื่นมาดื่มกาแฟ นั่งดูข่าวอ่านข่าวทุกวัน แต่แฟนพี่เราตื่นเช้ากว่าค่ะ แฟนพี่จะตื่นมาชงกาแฟให้ทุกวัน ทำกับข้าวให้พี่และหลานเรากิน รีดผ้า เตรียมชุดทำงานออกมาวางไว้ให้ ทุกวัน ไม่เว้นแม้กระทั่งใส่ถุงเท้าก็ช่วยใส่ค่ะ ช่วยจัดกระเป๋าดูของทุกอย่างให้ เรียกได้ว่าพี่เราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย พี่เราจะไปส่งหลานทุกวันที่โรงเรียนก่อนไปทำงาน วันไหนไม่ว่างจะให้แฟนนั่งแท็กซี่ไปส่งแทน เพราะแฟนพี่เราขับรถยนต์ไม่เป็น หลังจากส่งพี่เราไปทำงานและหลานไปเรียน จะเป็นเวลาที่แฟนพี่เราไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสเพื่อดูแลตัวเอง หลังจากนั้นก็มาทำงานบ้าน มีแม่บ้านค่ะ ไปกลับ แต่แฟนพี่เราทำงานเนี๊ยบกว่าเลยช่วยๆกัน ซักผ้า พับผ้า ล้างห้องน้ำ กวาดห้อง ดูดฝุ่น ถูห้อง เก็บห้อง ทำเป็นปกติทุกวัน ซึ่งไม่ต้องจ้างแม่บ้านเลยก็ได้ แต่พี่เราก็ยังจ้างอยู่เพราะจริงๆพี่ไม่อยากให้แฟนทำ เอาแค่ทำกับข้าวรีดผ้าก็พอ แต่แฟนพี่เราบอกไม่เป็นไร เต็มใจทำ ไม่เหนื่อยอะไร สบายมาก ตอนเย็นกลับมาก็จะเจอกับข้าวและของว่างไว้รอตลอดค่ะ แฟนพี่เราจะช่วยหลานทำการบ้าน พาหลานอาบน้ำ จากนั้นถึงมาดูแลพี่เราค่ะ มาคอยถามว่าเหนื่อยไหม นวดให้หรือเปล่า อยากกินอะไรอีกไหม แฟนพี่เราจะคอยนวดตัวให้ นวดขา นวดเท้า สปาเท้า คอยดูแลเรียกได้ว่าปรนนิบัติดีทุกอย่าง จนพี่เรารู้สึกว่าดีเกินไปด้วยซ้ำ แต่พี่เราก็โอเคค่ะ กลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้ก็สบายดี แต่ระหว่างนั้นพี่เราก็ยังเจ้าชู้ค่ะ ยังคุยกับคนนั้นคนนี้ตลอด จนแฟนพี่เราจับได้ แฟนพี่เราเสียใจค่ะ บอกกับพี่เราคำเดียวเลิก แต่พี่เราไม่ยอมค่ะ บอกขอโทษ ขอโอกาส จะลบทุกคนออกจากไลน์ และลบแอพเกย์ทั้งหมดค่ะ นั่นเป็นครั้งแรกที่สองคนทะเลาะกัน จะเรียกว่าทะเลาะก็ไม่ได้ เพราะแฟนพี่เราไม่ด่าไม่ว่า เอาแต่ร้องไห้และบอกว่าเจ็บที่หัวใจอย่างเดียว หลังจากนั้นพี่เราก็ทำตัวดีขึ้นค่ะ

“เสือยังไงก็ยังเป็นเสือ” พี่เราไม่ได้ดีขึ้นค่ะ แค่ทำให้เนียนขึ้น โทรศัพท์ไม่เคยห่างจากมือ ปิดแจ้งเตือนไลน์ตลอด แต่แฟนพี่เราก็ไม่เคยยุ่งกับโทรศัพท์เลยค่ะ เพราะแฟนพี่เรามอบความเชื่อใจให้อีกครั้งเป็นครั้งที่สอง พี่เรายังคงสนุกกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยค่ะ แต่จะน้อยลงกว่าตอนที่เป็นแฟนกัน พี่เราชอบไปดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆ ซึ่งใช้เป็นข้ออ้างในการกลับบ้านดึกได้ค่ะ แต่ดึกขนาดไหนแฟนพี่เราก็จะนั่งรอเสมอค่ะ เคยเมาจนอาเจียนใส่ร้านไม่ได้สติ แฟนพี่เราก็ต้องไปลากพี่เรากลับมาค่ะ แต่เป็นไม่บ่อย แต่ความจริงก็ไม่มีในโลกค่ะ แฟนพี่เราเห็นข้อความที่คนอื่นส่งมาคุยกับพี่เรา พี่เราบอกดูก็รู้ว่าไม่ได้คุยกันแบบเพื่อน แต่คุยกันแบบคนจีบกันหมาหยอกไก่ แฟนพี่เราไม่เคยถาม ไม่เคยดุเคยด่า ทุกครั้งที่เจอแบบนี้แฟนพี่เราจะรีบเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ร้องไห้ค่ะ แต่พี่เราก็ไม่เคยไปปลอบหรืออะไร ปล่อยให้หายเอง แถมพี่เรายังบอกว่าทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจะโบ๊ยและแถให้แฟนพี่เรากลายเป็นฝ่ายผิดและต้องขอโทษซะเอง

จากวันเป็นสัปดาห์ ผ่านมาเป็นเดือนพี่เราก็ยังทำแบบเดิมค่ะ เพียงแค่ให้เนียนขึ้นกว่าเดิมจากที่เป็น แต่คิดว่ายังไงแฟนก็รู้แล้ว แฟนคงทำใจได้แล้วเพราะไม่เห็นพูดหรือว่าอะไรออกมา ตรงกันข้ามค่ะ พี่เราชอบอะไร อยากได้แบบไหน ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร แฟนพี่เราทำให้หมดเลยค่ะ ดีกว่าเดิมเป็นเท่าตัว พี่เรากลับยิ่งได้ใจค่ะ คิดว่ายังไงแฟนพี่ก็ไม่จากกันไปไหน จนวันที่พี่เราไม่คาดคิดมาถึงค่ะ หลังจากกลับมาทำงาน เปิดประตูเข้ามาเจอกับข้าวพร้อมกินวางไว้ที่โต๊ะ สภาพห้องทุกอย่างเรียบร้อยดี ปกติเหมือนตอนแฟนพี่ยังอยู่ แต่ที่เปลี่ยนไปคือเสื้อผ้าของแฟนพี่เราไม่อยู่แล้วค่ะ ข้าวของส่วนตัวทุกชิ้นหายไป พี่เราติดต่อแฟนไม่ได้สักทางค่ะ ไปคอนโดแฟนพี่ก็ไม่เจอ แฟนพี่เราหายไปไร้ร่องรอยค่ะ พี่เราไม่รู้จักครอบครัวและเพื่อนของแฟน ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน ตามไปโรงเรียนกวดวิชาก็ติดต่อตามจากใครไม่ได้ค่ะ

“กว่าจะรู้ว่ามีอยู่ก็สายไป” พี่เราเฮิร์ทหนักค่ะ เสียใจมาก งานการไม่ทำ เอาแต่เพ้อ ฟุ้งซ่าน พยายามหาทางเพื่อที่จะได้เจอกับแฟนก็ไม่มีทางค่ะ แฟนพี่เราหายไปเหมือนหายไปกับอากาศและสายลม จนพี่เราทำใจค่ะ ว่ายังไงแฟนพี่เราก็ไม่กลับมา ทีนี้พี่เราเอาแต่โทษตัวเองค่ะ มองเห็นข้อเสียของตัวเองขึ้นมาทันที พี่เราเป็นคนขี้หงุดหงิด ขี้โมโหค่ะ แต่แฟนพี่เราก็รับได้ตลอด ไม่เคยตอบโต้เอาแต่เงียบและขอโทษซึ่งไม่ใช่ความผิดของแฟนพี่เราด้วยซ้ำค่ะ แฟนพี่ชอบส่งข้อความไปหาทุกเช้าว่า “ตั้งใจทำงานนะ” ตอนเที่ยง “กินข้าวเที่ยงให้อร่อยนะ” ช่วงแรกแฟนพี่เราทำข้าวกล่องให้แต่พี่เราบอกว่าอายคนที่ออฟฟิศค่ะไม่ต้องทำ แฟนพี่เราก็ไม่ทำ แฟนพี่เราชอบส่งข้อความไปว่า “คิดถึง และ รักนะ” จนพี่เรารำคาณค่ะว่าจะส่งอะไรทุกวัน จนได้ด่าแฟนไป แต่แฟนพี่เราก็ได้แต่ขอโทษและบอกว่าจะไม่ส่งอีกไม่ต้องห่วง เรียกได้ว่าอะไรที่พี่เราไม่ชอบและได้ด่าไป แฟนพี่เราไม่เคยทำแบบนั้นอีกเลย

“จากวันนั้นถึงวันนี้” ก็เกือบปีแล้วค่ะที่พี่เราเสียแฟนไป จนทั้งคู่ได้มีโอกาสบังเอิญเจอกันค่ะ พี่เราบอกว่าตอนที่เจอ บังเอิญเจอกันที่ห้าง พี่เราสติไม่อยู่กับตัวเลยค่ะ วิ่งไปกอดแฟนโดยที่ไม่อายผู้คนเลย หลังจากนั้นเลยได้นั่งคุยถึงเรื่องราวและเหตุผลลทั้งหมดค่ะ

แฟนพี่เราบอกว่า บนโลกใบนี้ ไม่มีแฟนคนไหนรับได้ที่เห็นแฟนเราไปคุยกับคนอื่นหรือมีอะไรกับคนอื่นหรอก ที่ไม่ด่าไม่โวยวายเพราะไม่รู้จะทำไปทำไม เพราะทำไปแล้วสุดท้ายก็เป็นแบบเดิม เพราะชีวิตของเรา เรามีอิสระที่จะเลือก มีอิสระที่จะทำ แฟนพี่เราบอกว่ารับรู้มาตลอดค่ะ ที่เงียบไม่ใช่เพราะโง่ แต่เพราะรักอยู่จึงได้แต่อดทน ที่ไม่ยอมบอกเลิกไม่ใช่เพราะว่ารักมากจึงยอมทน แต่รู้ใจตัวเองดีว่าถ้าบอกเลิกไป พี่เรามาง้อ ยังไงก็ต้องใจอ่อน ยอมเจ็บแบบนี้ไปเรื่อยๆ ให้ความรู้สึกค่อยๆถมลงไปจนเต็ม จนวันนึงมันเต็ม เราก็สามารถที่จะเดินออกมาจากตรงนั้นได้โดยที่ไม่ต้องลังเลหรือหันหลังกลับไปอีก และสุดท้ายที่ทำดีด้วยก่อนที่จะจากกัน เพราะแฟนพี่เราไม่อยากมานั่งเสียใจทีหลังว่า ตอนอยู่ด้วยกันไม่เคยทำอะไรเพื่อคนที่รักเลย แฟนพี่เราไม่รู้ว่ามีเวลาแค่ไหนก่อนที่แฟนพี่เราจะทำใจได้ ก็เลยได้แต่ให้ๆๆๆ ทำทุกอย่างให้พี่เรามีความสุข จนเวลาของคนสองคนมันหมดลงค่ะ แฟนพี่เราเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าและออกมาจากชีวิตของพี่ชายเรา โดยที่ไม่สนว่าพี่เราจะรู้สึกยังไง แต่เราก็สะใจนะ แต่เราก็เสียใจแทนพี่เราอยู่ดี เพราะเหมือนโดนแฟนเชือดนิ่ม ลงดาบครั้งเดียว บั่นที่คอขาดกระเด็น แต่ก็สมควรแล้วที่พี่เราจะได้รับ

“ปัจจุบัน” พี่เราเศร้าค่ะ แย่มาก ถึงแม้จะผ่านมาเกือบปี ก็ยังเศร้าและร้องไห้คิดถึงแฟนพี่เราอยู่ตลอด งานการยังไม่ยอมไปทำค่ะ เที่ยวกินเหล้าเหมือนเดิม และกำลังจะไปต่างประเทศค่ะ เผื่ออะไรหลายๆอย่างจะดีขึ้น ทางป้าๆเราก็ช่วยนะคะ แต่ผสานรอยร้าวของคนสองคนไม่ติดค่ะ เพราะแฟนพี่เราแน่วแน่แล้วว่ายังไงก็ไม่กลับมาหาพี่เราอีก
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวความรักของพี่ชายเราค่ะ เราไม่ลงรายละเอียดมากเพราะจะยาวไป ทุกวันนี้พี่เราได้แต่โทษตัวเองค่ะ ที่ปล่อยให้คนดีๆ คนที่มีค่าที่สุดคนนึง ได้หายไปจากชีวิตค่ะ หวังว่ากระทู้นี้จะช่วยเตือนสติผู้ชายเจ้าชู้หรือคนเจ้าชู้ทั้งหลายนะคะ ขอบคุณค่ะ