เก็บรักไว้ในส่วนลึก ep.5

บทที่ 2

              ‘เอสเทอร์ ฉันรู้ดีว่าวันที่เธอจะเปิดจดหมายของฉันอ่าน นั่นเป็นการยืนยันว่าเธอยังรักฉันอยู่และใช่ ฉันรู้ดีว่าสักวัน วันที่ฉันจะหายไปจากชีวิตเธอตลอดกาลมันคงจะมาถึงในไม่ช้า เอส ฉันอยากให้เธอมีความสุขกับผู้ชายคนใหม่น่ะ เธอจะคบกับใครก็ได้ เธอไม่ต้องกลัวว่าฉันโกรธหรือเสียใจ แต่จริงๆฉันก็คงเสียใจแหละแต่จะให้ฉันเสียใจแบบไม่มีใครรู้เพื่อแลกกับการที่เธอจะมีความสุขตลอดไปฉันก็ยอม ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไปฉันจะอยู่กับเธอตลอดกาล ฉันจะเฝ้ามองเธอจากตรงนี้ทุกๆวินาที เมื่อก่อน ฉันไม่เคยรู้ว่าการมีความสุขในความรักเป็ยยังไงแต่พอเธอเดินเข้ามาในวันนั่น มันทำให้ฉันได้รู้ว่าเธอคือความสุขที่สุดในชีวิตที่ว่างปล่าวของฉัน ฉันรักเธอสุดขั่วหัวใจน่ะ ฉันเคยทำผิดอะไรไว้ในชีวิตก่อนความตาย เคยทำให้เธอต้องเสียใจ ต้องร้องไห้ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษที่ทิ้งให้เธอคนเดียวหลังจากที่ฉันตายไปแล้ว ฉันขอโทษจริงๆ แต่ฉันคงห้ามมันไม่ให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าเธอคงจะอภัยให้ฉันใช่มั้ย   ฝันหวานของฉัน ฉันจะรักเธอ “ชั่วนิรันดร์”

                                                                                                                                  -เรนท๊อป-

 

พอฉันอ่านจบฉันก็พยายามจะเก็บน้ำตาไว้ พยายามไม่อ่อนแอให้ใครเห็นและใช่ฉันต้องลืมความเจ็บปวดให้ได้ นายคงไม่โกรธฉันหรอน่ะเรน ฉันก็รักนาย

“นี่ยัยเอส อย่ากินเยอะนักสิ แกก็รู้ว่าตัวเองเมาง่ายอ่ะ” ฉันไม่สนใจคำพี่ไฟนอลเลยกระดกอีกแก้วนึง แล้วทำไมมันหนาวจังว่ะเนี่ยยย

“เฮีย เอสหนาวอ่ะ”ฉันหันไปพูดกับพี่ไฟนอล เค้าเลยทำหน้าบู้ๆแล้วหันไปอีกทาง ทางเอเทลล์อ่ะแหละ คุยไรกันว้า

“ไอเทลล์ขอเสื้อนอก...หน่อยดิ”อ้ออย่างนี้เอง เฮ้ยยยยย ไอเฮียบ้า           

“เอาไปทำไมพี่ พี่หนาวอ่อ”เอเทลล์หันมาพูดกับพี่ไฟนอล                          

“ยัยนี้สิหนาว”พี่ไฟนอลพูดแล้วชี้นิ้วข้ามบ่ามาทางฉัน เอเทลล์ยิ้มแปลกๆแหะ แต่เค้าก็ถอดเสื้อให้อะน่ะแล้วยื่นมาทางฉัน “คะ...ขอบคุณ”ยิ้มสิค่ะยิ้มมมมม      

“เอสไม่ไหวก็พอน่ะยัยบ้า”พี่ไฟนอลพูดแต่ยิ่งพูดฉันยิ่งดื่ม กระดกรัวๆ เอิ๊กส์ มะ...ไม่...ไหวละ...แล้ว ฟุ่บบ ฉันเอียงคอซบบ่าของพี่ชายคนเดียวแต่ตายังไม่หลับแค่มะ...มึนๆเอง พี่ไฟนอลหายใจยกใหญ่แล้วหันไปพูดกับเอเทลล์        

“เฮ้ยเทลล์ เอายัยนี่ฝากไว้บ้านนายหน่อยดิ ป่านนี้คอนโดปิดแล้วล่ะ”        

“แล้วพี่นอนไหนอ่ะ”เอเทลล์ถาม “บ้านไอพีค ดูแลยัยนี้ด้วย เดี๋ยวพรางนี้เย็นๆฉันเข้าไปรับมัน

“ไม่มีปัญหาพี่ ไปเลยป้ะ”ไฟนอลไม่ตอบแต่พยักหน้า

Ataal talk

ผมมองเอสเทอร์ด้วยสายตาลำบากใจ จะพาไปท่าไหนดีเนี่ย เอ้า อุ้มเลยล่ะกันว่ะ ผมจัดการช้อนตัวเธอแล้วพามาที่รถ จับเธอนอนบบนเบาะข้างผม แล้วผมก็มุ่งหน้าไปยังบ้าน

ที่บ้าน

พอเลี้ยวรถเข้ามาในคฤหาสขนาดกลางพอเก้าพ้นรถ บรรดาสาวใช้นับยี่สิบคนวิ่งออกมาจากบ้านยืนเรียงแถวพอผมอุ้มสาวสวยออกมาจากรถก็เกิดอาการทำหน้าตาสงสัยกันจ้าระหวั่น ผมไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรจึงนิ่งๆไว้    “ขึ้นไปบนห้องสองคน” ผมพูดผ่านๆเพราะรู้ว่าถ้าไม่มีคนขึ้นมาบ้านระเบิดแน่ผมอยู่กับพี่ชายคนนึงแล้วก็น้องสาวคนนึงที่เหลือก็พ่อบ้านแม่บ้านทั่งหลายแหล่ พ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศ ส่งเงินมาให้ทุกอาทิตย์ ทุกๆสองปีท่านจะกลับมาครั่งนึง

แอ๊ดดดดด ปังงงงงงงง

ผมวางเธอบนเตียงผม ลูบผมเธอเบาๆ เอสเทอร์เราคงต้องนอนเตียงเดียวกันแล้วล้ะ อยากจะบอกว่าบ้านหลังนี้มีสามชั้น เอาแค่ที่อยู่ในบ้านน่ะรอบบ้านไม่ต้องขี้เกียจอธิบาย ชั้นแรกจะเป็นห้องรับแขกห้องนั่งเล่นห้องทานอาหารห้องครัวแล้วก็หลังบ้าน

ชั้นสองห้องแรกจะเป็นห้องเก็บผลงานของบ้าน ห้องสองจะเป็นห้องฟิตเน็ต ห้องที่สามจะเป็นห้องกระจกของน้องสาวผมห้องที่สี่จะเป็นห้องน้ำ ส่วนชั้นสาม ห้องแรกเป็นของพ่อแม่ ห้องสองของน้องผมห้องสามของผม ห้องสี่ของพี่ชายผม ห้องน้ำอยู่ในห้องของตัวเองอ่ะน่ะ ส่วนบ้านพักของพวกแม่บ้าน แยกออกไปอีกหลัง

“เช็ดตัวให้เธอ เดี๋ยวไปเอาเสื้อผ้าให้”ผมหันไปพูดกับสาวใช้ ผมเดินตรงไปยังห้องของน้องสาวแล้วเคาะประตู

“เฟย่าส์ เปิดประตูให้ฉันหน่อย” พอเธอเปิดประตูปุป ผมก็พูดปัป                    

“ขอยืมเสื้อกับกางเกงหน่อย”ยัยเฟย์นี่ถึงกับเหวอเลย                                    

“ฮยองเอาไปใส่อ่อ” พูดไม่คิด                                                         

“เออน่า ไปหยิบมาได้แล้ว”ยัยเฟย์เลยเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อยืดสีชมพูลายหมีกับกางเกงขาสั่นสีขาว สั่น สั่น สั่นเลยเข่าเลยเข่า เลยครึ่ง พอได้ชุดก็กลับไปที่ห้องและไม่ลืมที่จะเคาะประตูก่อน ถ้าพรวกพราดเข้าไปอาจจะเจอแจ็คพอตย์ก็ได้น่ะ พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเอสเทอร์นอนผ้าห่มคลุมอยู่ผมวางชุดไว้บนเตียงแล้วเดินไปหยิบบ๊อกเซอร์อาบน้ำ

10 นาทีผ่านไป

ผมเดินออกมาเห้นเอสเทอร์หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงเหลือพื้นที่ครึ่งนึงผมเลยล้มตัวนั่งข้างเธอชุดของน้องสาวผมพอดีกับเธอเปะ เธอตัวเล็กหรือน้องสาวผมตัวใหญ่กันน่ะ เฮ้อ ชักง่วงแล้วสิ ดื่มไปเยอะซะด้วย ผมลุกไปปิดไฟ แล้วเอนตัวนอนข้างสาวสวยที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้

ตอนเช้า

06:57 นาที

“เฮ้ยยยยย”

“อื้มมมมมมมม” เมื่อกี้เสียงเอสเทอร์รึป้าวน่ะ

“เอเทลล์ อะไรกันเนี่ย” เออใช่ เอสเทอร์ตื่นแล้วล่ะ                                  

“โอยยย ทำไมตื้นเช้าจังไม่เหนื่อยหรอ เมื่อคืนเล่นท่ายากเลยน่ะ” จริงไผมตื่นแล้วล่ะ แค่แกล้งพูดไปงั้นแหละ อารมณ์ดี

พลั้ว

“โอ๊ยยยย เจ็บน่ะ” ผมร้องโอย พร้อมลุกขึ้นมา อยู่ๆเธอก็หน้าแดงแล้วมองหน้ามาที่ผม ผมเลยก้มลงมองตัวเอง เออ ลืมไปว่ะ ใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ดีน่ะ ผ้าห่มคลุมน้องชายอยู่ไม่งั้นล่ะก็ เธออาจจะเป็นลมเลยก้ได้ ฮ่าๆ

“ชะ...ฉันมาอยู่...นี้ดะ...ได้งะ...ไง”ฮ่าๆ พูดติดๆขัดๆ เขินแน่เลย แกล้งต่อดีกว่า “พี่ชายเธอฝากเธอไว้กับฉัน เค้าบอกว่า คอนโดปิด”ผมพูด แล้วขยับไปใกล้เธอมากขึ้น แต่ผมนี่เหวอเลยล่ะ ไม่คิดว่าสาวสวยอย่างเธอ จะพูดแบบนี้ “เอเทลล์ ฉันขออะไรอย่างสิ จูบฉันที ช่วยให้ฉันหลุดจากความเจ็บปวดที่เรนสร้างไว้ให้ฉันที ได้มั้ย” ผมจะตอบยังไงดี ผม.....

“จะดีหรอ เรารู้จักกันได้อาทิตย์เดียวอะ...” ยังพูดไม่ทันจบเลย

Aster talk

ฉันคิดอะไรอยู่น่ะ ทำยังงี้ได้ไง ฉันจะหน้าด้านไปมั้ยน้ะ ฉันยอมรับว่าดึงคอเค้ามาจูบแต่ฉันไม่ได้ลุกน่ะ ฉันแตะริมฝีปากเบาๆแต่เอเทลล์กลับดึงตัวฉันให้มานั่งอยู่บนตักเค้าแบบเอียงข้าง เค้ากัดปากฉันเบาๆ ละเลียดไปมาจนฉันรู้สึกเจ็บไปหมด รสหวานละมุนนุ่มลิ้นค่อยๆเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน ลิ้นที่ตวัดอยู่บนลิ้นฉันทำเอาฉันหมดแรง อากาศเริ่มร้อนแปลกๆ รสจูบของเค้าฉันจะไม่มีวันลืม จากจูบที่ร้องแรงค่อยๆเปลี่ยนเป็นรสหวานเหมือนสตอวเบอร์รี่ หวานนุ่ม อร่อยอ่ะ เอเทลล์ดึงริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง คาริมฝีปากตัวเองไว้ที่ปากบวมเจ่อของฉัน ฉันหลุบตาลงไม่กล้าสบตาเค้า ยิ่งเค้าอยู่ในชุดนี้ยิ่งทำให้ใจฉันสั่น บอกได้คำเดียวว่า เขินสุดตัว ฉันนิ่งไม่รู้จะทำยังไงดี เรน...ฉันควรทำยังไง                          

“หมดแรงแล้วหรอ”เสียงของเอเทลล์ทำให้ฉันกระโดออกจากตักของเค้า เอเทลล์ชะงักกึก หน้าของฉันแดงซ่านฉันไม่ตอบเค้าและทำท่าจะลงจากเตียง ฉันพึ่งรู้ตัวน่ะว่าฉันอยู่ในอีกชุดนึง

“อะ เอเทลล์ ฉันมาอยู่นี้ได้ไง” เอเทลล์อธิบายให้ฉันฟังว่าเรื่องเป็นมายังไง พอพูดคุยกันเสร็จปุป เอเทลล์ก็พาฉันลงมาข้างล่าง ตอนนี้ แปดโมงแล้วหละ เอเทลล์พาฉันนมาที่ห้องทานอาหาร บ้านเค้าใหณ่จังเลยง่า =3=                                       “ป้าครับ คงไม่ต้องให้ผมพูดหรอกน่ะครับ”เอเทลล์พูดแล้วยิ้มหวาน

“ค่ะ คุณหนู” ป้าแม่บ้านยิ้มแย้มตอบมา                                            

“นั่งสิ” เอเทลล์พูดแล้วชี้มาที่เก้าอี้ข้างข้างๆเค้า ฉันไม่มีทางเลือกเลยต้องนั่งข้างๆเค้า อึดอัดจังเลยนั่งข้างเค้าสองคนแถมยังอยู่กลางห้องอีก               

“ฮยอง นี่ใครอ่ะ” เด็กผู้หญิงผมยาวสีดำสนิท หน้าตาบ๊องแบ๊ว ตาโตสวยสีดำ ผิวขาวจั๊วะ คงจะเด็กกว่าฉันสักสามสี่ปีมั่ง                                               

“อ้าว ฮยองทำไมไม่ตอบ”เด็กน้อยน่ารักถามว้ำแต่เอเทลล์ได้แต่มอง                 

“ฉันชื่อเอเทลล์ไม่ได้ชื่อฮยองบ้าฮยองบออะไรของแก” เอเทลล์ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เฮ้ย ไอเทลล์เดี๋ยวนี้รู้จักพาสาวมาบ้านน่ะ”เสียงผู้ชายอีกคนดังขึ้น              

“ทำไมอ่ะ เทลล์ไม่ได้พามาทำเรื่องเสียๆหายๆนิ” เอเทลล์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ว่าแต่ผู้ชายคนนี้เป็นครกันน่ะ หน้าตาหล่อเหลา จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากบางกระชับ ผิวสีขาวเนียน หล่อไม่แพ้เอเทลล์เลย แต่ฉันว่าเอเทลล์หล่อกว่าน่ะน้ะ                                                                             

“ที่รัก ชื่ออะไรจ้ะ” โอ๊ย เขินสิค้ะ เค้าทาเรียกฉันที่รักแถมยังยิ้มกรุ้มกริ้มอีกอ่า

“เฮ้ยพี่ ที่รัก มันจะมากไปป่ะ”เอเทลล์ทำน้ำเสียงไม่พอใจ                          

 “แฟนแกรึไง”พี่อะไรคนนั้นแหละพุดน้ำเสียงยียวน                                  

“อื้ม มะกี้ฮยองยังไม่ตอบหนูเลย” น้องผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น                       

“เออ แฟนฉัน ทำไมอ่ะ” เฮือก แฟนบ้าแฟนบออะไรของนายว่ะ                    

“เอ แต่ฮยองกับพี่สาวไม่เห็นเหมือนแฟนกันเลยนอกจากจะไม่คุยกันสักคำแล้วยังนั่งห่างกันเป็นเมตรอีกอ่ะ” คำพูดของนางทำให้ฉันต้องมองระยะห่าง เออ ห่างกันจริงๆแหละ ก็เราไม่ได้เป็นไรกันอ่ะ =0=                                     

“เออ นั่นดิ นูนาพูดถูก” นูนาอ่อ ทำไมคนบ้านนี้เรียกแทนกันน่ารักจังแฮะ          

“ต้องให้จูบกันเลยมั้ยถึงจะเชื่อ ห้ะ” โฮ่ เล่นอย่างงี้เลยหรอจ้ะ พ่อรูปหล่อ         

“ไมต้องอ่ะ ไอน้องบ้า” เฮ้อ โล่งอกไปหน่อย  =A=                                   

“ไม่เป็นไร คันปากพอดี” ยังไม่ทันถอนหายใจเลยจ้า เอเทลล์เล่นดึงฉันเข้าไปใกล้ๆแล้วประทับริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นั่งนิ่งๆ จูบครั่งนี้เป้นรสสัมผัสที่แสดงถึงความดื้อรั้น เปิดเผยผสมปนเปกันไปกับความเร่าร้อนจนแยกไม่ออก เอเทลล์ดึงริมฝีปากออกช้าๆแล้วหันไปมองคนทั่งสองที่ยื้นเหวออยู่ตรงข้าม เค้าหัวเราะออกมากับตัวเองแล้วนั่งท่าปกติ ฉันนิ่ง นิ่ง นิ่ง นิ่ง ไปไม่เป็นเลยจ้า ฉันเลยตัดสินใจปรับท่านั่งให้ตรงเหมือนเดิม ก้เลยลองมองทั่งสองคนบ้างแม่เจ้ายังอ้าปากหวออยู่เลย

“เอ่อ...เป้นไรกันรึป้าวค้ะ” ฉันพูดกับคนตรงหน้าแต่ไม่มีเสียงขาน

“อะ...เอเทลล์ เค้าเป็นอะไรกันรึป้าวอ้ะ” พอฉันเห็นว่ามันเริ่มนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันเลยหันไปสะกิดเอเทลล์

“แปปเดียวแหละ เดี๋ยวก็หายเหวอ พวกเค้าแค่ไม่เคยเห็นฉันจูบใคร” พอเค้าพูดจบก็ยักไหล่                                              

“เฮ้ย แกไวไฟเกินไปแล้ว ไอน้อง”เอเทลล์พูดจบแค่ไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำพี่ผู้ชายก้พูดต่อออกมา ฉันเลยหันไปมองเอเทลล์ เค้ายักคิ้วพร้อมเบะปากนิดนึง ประมาณว่า ฉันบอกแล้ว ล่ะมั้ง

“พี่หมดสิทธิ์แล้วว่ะ” เอเทลล์แกล้งเลียนเสียงตกใจของพี่ชาย จนโดนเขกกะบาลไปทีนึง                              

“แล้วนี่แกจะไม่แนะนำหน่อยหรอ” อย่ามายุ่งกับฉ้านนนนนนน                    

“ไม่ต้องรู้จักหรอก” ดีแล้ว เอเทลล์นายตอบได้โดนใจมาก                        

“ฮยองอ่า นิสัยไม่ดี พี่สาวชื่ออะไรหรอค่ะ หนูชื่อเฟย่าส์น่ะค่ะ”เด็กผู้หญิงพูดขึ้นตอนฉันกำลังเหวอสุดตัว                        “เอ่อ....พี่ชื่อเอสเทอร์จ้ะ” เป็นมิตรจ้ะ เป็นมิตร                                           

“พี่ชื่อ เฟอร์กัสน่ะ หรือเฟิส์ตนั่นแหละ คนสวยโดนมันจูบบ่อยมั้ย” ถามอย่างงี้ หนูก็ไปไม่ถูกสิค่ะ ขุนพี่                               “เอ่อ....แฮะๆ”ยิ้มหวานเลยจ้า จะให้ฉันตอบอย่างไงล่ะจ้ะ                                

“พี่ไม่ต้องยุ่งหรอก”เอเทลล์พูดขึ้นน้อยๆ                                             

“โห่ ก็ฉันอยากรู้นี่หว่า ทีเมื่อก่อนไม่ยักจะสนใจ นี่คนสวย รู้มั้ยว่าไอเทลล์มันไม่เคยมีแฟนน่ะ ไม่เคยจูบใครด้วย คนแรกเลยรู้ป่าว” จะ จริงดิ

“กินข้าวได้และ”เอเทลล์พูดตัดบทของพี่ชายประมาณว่าจะพูดทำไม                     

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เอเทลล์บอกว่าให้ฉันนั่งรออยู่ตรงโซฟาแล้วเดี๋ยวเค้าจะลงมาหา ฉันเห็นน้องสาวเค้านั่งอยู่ที่โซฟาเหมือนกัน ก็เลยลองพุดอะไรดู       

“นี่เฟย์ ทำไมถึงเรียกเอเทลล์ว่าฮยองล่ะ” อ่า ถามไปแล้วล่ะ                             

“พี่ติ่งเกาหลีมั้ยล่ะค่ะ” มากเลยล่ะค่ะน้อง “ติ่งสิ พี่ติ่งเอ็กโซกับก็อตอ่ะ”               

“หนูติ่งก็อตอ่ะ แต่ก็พอรู้จักเอ็กโซบ้าง พี่ไม่สังเกตหรอว่าฮยองน่ะเหมือนพี่ไคมากเลย คิม จงอินอ่ะพี่” เออว่ะ เอเทลล์เหมือนไคมากเลย ตัวสูงๆ หน้าหล่อๆ ตาโหดๆคมๆ เหมือนเปะ ทำไมฉันไม่สังเกตเลยว้า

..

..

..

..

..

-------------สวัสดีคร้า-------------

เอิ่ม..........ตอนนี้จบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่

..

เอาเป็นว่าเจอกัน ep หน้าน้ะคร้า จะตั่งใจแต่งไห้ถึงที่สุดเลยยยยย ^0^