กลอนแรกและกลอนสุดท้าย

วันวาน ไดัเขียนกลอนนี้ครั้งแรก ตอนอยู่ ม.3 เขียนให้เพื่อนรัก ตอนนี้กลอนบทนี้หมดความหมายไร้ค่าไปตามกาลเวลาสำหรับหลายๆ คน แต่มันยังคงคุณค่าสำหรับคนเพียงคนเดียว

วันนี้ เราจะเขียนกลอนนี้เป็นครั้งสุดท้าย เราจะไม่เขียนให้กับใครอีกแล้ว

....

เพื่อนคือมิตร สนิทกัน มั่นคงนัก

เพื่อนคือรัก ครั้งแรก มิแปลกหนา

เพื่อนคือคู่ ความคิด มิตรทุกครา

เพื่อนคือข้า ข้าคือเพื่อน เหมือนคู่กัน

คำว่า "เพื่อน" ยิ่งใหญ่ กว้างไพศาล

ผ่านวันวาน ถึงวันนี้ มิแปรผัน

ตลอดกาล ยังคง ดำรงมั่น

คำว่า "เพื่อน" คำนั้น มันกินใจ

แม้นตัวไกล ใจยังชิด สนิทแนบ

ต่างเฝ้าแอบ คำนึง ถึงไม่หาย

คำว่า "เพื่อน" เตือนอยู่ มิรู้วาย

เพื่อนไม่คลาย ความสัมพันธ์ นิรันดร

....

Bye Bye 4 Ever