ผมเคยเป็นทหารอเมริกัน........ เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง

ผมไม่ค่อยถนัดเขียนเรื่องราวซักเท่าไหร่ แต่พอดีเห็นมีคนถามถึงทหารอเมริกันเยอะ ผมเลยอยากมาแชร์ประสบการณ์จริงจากผมเอง ทั้งที่ผมชอบและไม่ชอบ (ถ้าพิมผิดยังไงก็ขออภัย ครับ ตัวภาษาไทยในแป้นพิมนิมันหายากจริงๆ)

Enlisted as a Water Treatment Specialist (92W) in the US Army (Active Duty)  from 2010/06/01 – 2013/11/29 (เวลาเขียนวันที่ทหารต้องเป็น ปี/เดือน/วัน)


พ่อผมมาอยู่เมกาได้เกือบสิบปีจนได้เป็นcitizenครับ เค้าก็apply ให้ผม(และน้องสาว)  ได้Green Cardครับ (เรื่องGreen Card ทำมานานแล้วครับต้องมีสำภาษณ์ เอกสารเยอะแยะมากมาย) จากเด็กสวนอัมพวา เรียนรร.ดรุณานุกูล ต่อรร.ถาวรานุกูล ที่ผูกพันจนถึง มศว. ที่ใฝ่ฝัน สู่ประเทศมหาอำนาจ (คนบ้านเดียวกัน เฮ...........ครับ) มาถึงก็ปี2006เข้าเรียนภาษาครับ ไม่เข้าใจเลยพูดอะไรไม่รู้เรื่อง แล้วก็หาเงินโดยการทำงานร้านอาหารไทยครับ แต่โชคดีได้งานร้านที่คนไทยไม่เยอะ เลยได้ฝึกภาษาอังกฤษ อยู่ไปเรียนไปได้ 4ปีครับ พ่อก็บอกให้ไปเป็นทหารแต่ไม่เคยอยากเป็นครับ
แต่วันนึงเกิดเบื่อ ไม่มีอะไรใหม่ๆ เลยลองเดินเข้าไปที่ US Army Recruiting Office แถวบ้านดูครับ... เท่านั้นล่ะ ชีวิตก็เปลี่ยน
ผมเดินเข้าไปไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่มีข้อมูล บอกเค้าว่าอยากเป็นทหาร เค้าจัดให้เลยครับ(Febuary 2010)
เค้าจะให้เราลองทำข้อสอบว่าพอจะสอบผ่านมั้ย วัดน้ำหนัก สูง (ขึ่นอยู่กับอายุและส่วนสูงครับ ว่าน้ำหนักน้อยไปหรือมากไป) เราก็ต้องสอบ วิ่ง วิดพื้น ซิทอัพครับ ไม่ยากมากครับ แล้วก็สอบข้อเขียน
โชคดีครับที่ผมอยู่เมืองใจกลางของ government department เลยไม่ต้องเดินทางไกล(บางคนต้องขับรถเป็นสิบชม.) ข้อสอบเยอะมากครับ(ASVAB)ประมาณ 3ชม ต้องให้ได้ 36%จาก100%ถึงจะผ่านนะครับ
งานที่จะได้ก็ขึ้นอยู่กับคะแนน ผมได้ประมาณ 60% เค้าก็ให้เลือกงาน บอกไรมาเยอะแยะไปหมดครับ ผมก็สุ่มๆเลือกไป Water Treatment Specialist ฟังดูน่าจะกลับมาช่วยบำบัดน้ำให้สวนลิ้นจี่ของแม่ได้บ้าง อิอิ
แล้วเค้าก็บอกว่า Basic Training on June 1st, 2010ครับวันที่ไปสอบคือเดือนมีนาคม เป็นทหารเดือนมิถุนายน มีเวลา60วัน!!!
(นอกจากสอบข้อเขียน สอบกำลังกาย ยังต้องมีขั้นตอน สำภาษณ์ว่าต้องไม่ติดยา ไม่ขโมย ไรงี้ มีตรวจร่างกาย แก้ผ้าต่อหน้าหมอและเพื่อนกำลังจะเป็นทหารด้วยกันครับ อายมากกกกกก)
(http://www.goarmy.com/soldier-life/becoming-a-soldier/basic-combat-training.html)

วันที่1มาถึงครับ นั่งรถบัสต่อเครื่องบินกับเพื่อนๆกำลังจะเป็นทหารอีกร้อยๆคนไป Fort Jackson, South Carolina คนละฝั่งกะCaliforniaเลย ไม่ได้เอาไรไปเลยครับเป้ใบนึงใส่เครื่องใช้ส่วนตัว ถึงที่ฝึกตอนเที่ยงคืนเค้าก็ให้ยืนเรียงหน้ากระดาน แล้วก็ให้เข้าแถว ไปรับเสื้อผ้า ปักเสื้อ ใส่ชื่อในข้อมูล ถามนุ่นนี่ ฉีดยา(8เข็มปักๆๆๆมาพร้อมๆกัน)
คิดสภาพครับทหารเป็นพันคน เค้าก็ต้องทำให้มันเร็วๆ แต่ขบวนการมันเยอะครับ ถึงเทียงคืนเสร็จ11โมงเช้า  ครับ..ไม่ได้นอน อยากอาบน้ำมากครับแต่กว่าจะทำใจอาบได้ เพราะมันต้องแก้ผ้าต่อให้คนอื่นอ่ะครับ ผมไม่เคย...........................
อยู่ที่ Reception ประมาณ 1อาทิตย์ครับเพื่อน เตรียมตัวฝึก แบ่งกลุ่ม เป็นหลายกลุ่มมากครับ ตอนนี้ผมก็เริ่มเคยชินกับการถูกเรียกนามสกุลครับ เค้าห้ามเรียกชื่อจริง บางคนก็เรียกถูกบ้างเรียกผิดบ้าง เราก็มีเพื่อนชื่อ(นามสกุล)ซ้ำกันบ้าง Brown ผู้หญิง ผู้ชาย ขาวบ้าง ดำบ้าง... แต่เอเชียเนี่ย ผมคนเดียวเลย.....

วันแรกของกาารฝึก
การฝึกครั้งนี้มันหนักครับทั้งใจทั้งกาย เหนื่อย โหด หนัก มากครับภาษาก็ไม่เข้าใจ เพื่อนบางคน ครูฝึกบางคนสำเนียงหนักมากกกกกกกกกกกกฟังไม่ออก (ตอนนี้จัดมาเลยครับผมฟังออกหมด) อาหารก็กินได้สามนาที ต่อแถวเป็นชม. ยืนท่าระเบียบพักรอ ห้ามคุย ต้องตอบคำถาม ถ้าตอบผิดก็ไปต่อท้าย เดินซ้าย-ขวา-ซ้ายไปทุกที่ ตื่นตีสี่ นอนสามทุ่มทุกวัน ต้องตื่นมาเป็นยามเกือบทุกคืน อาบน้ำรวม มีฝักบัว10อันอาบน้ำกัน 100 คน จะเป็นลม รองเท้าบู๊ตกัดเท้าก็ต้องทนเดิน ทนวิ่ง ต่อ หาเทปกระดาษมาพันเท้าไว้ เขียนได้แค่จดหมายถึงบ้าน ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ กินน้ำเยอะที่สุดในชีวิต ห้ามกินของหวาน วิ่งวันละสามสี่กิโลอย่างน้อย  ต้องเรียนในห้องเรียนห้ามหลับ มีM16 เป็นแฟน ไปไหนไปด้วย (นี่คือคร่าวๆนะครับ รายละเอียดมีโหดกว่า)

ช่วงนี้เยินมากครับ ผ่านไปได้ครึ่งทาง
ฝึกเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงครับ ต้องสอบทั้งออกกำลังกาย ยิงปืน เดินไกล โยนระเบิด ประกอบปืน อ่านแผนที่ ใช้เข็มทิศ ปฐมพยาบาล ถึงจะผ่านการเป็นทหารครับครับ ถ้าไม่ผ่านอันใดอันนึงก็อดเป็นครับ ผมท้อตั้งแต่สองสามวันแรกแล้ว แต่เค้าบอกว่า การที่จะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดไม่ใช่ลาออกครับ แต่ คือผ่านให้ได้และจะได้ออกจากที่นี่

อุปกรณ์ทหารทั้งหลายแหล่
หลังจาก8อาทิตย์ของการฝึกโหดร้ายนี้ ผมก็ต้องไปฝึกอาชีพอีก 12weeks ที่ Fort Lee, Virginia.
ที่นี่ก็จะสบายขึ้นมาหน่อยนึงคือใช้โทรสับได้หลังเลิกเรียนและก่อนนอน มีอิสระมากขึ้นแต่ก็ยังต้องตื่นตีห้าออกำลังกายถึง 7โมง 8โมง โรงอาหาร 9โมงถึงที่เรียน ก็เรียนๆๆๆๆมีสอบๆๆๆสอบไม่ผ่านก็ตกก็ต้องสอบให้ผ่าน ยากเหมือนกันครับ แต่ก็มีเพื่อนเยอะดี สนุกดี เสาร์อาทิตย์ก็ได้ออกไปนอกค่ายได้ แต่ต้องกลับมาภายในสามทุ่ม ห้ามกินเหล้า อะไรแบบนี้ แต่ก็จะเจอคนแอบไปเมาบ้าง ถ้าโดนจับได้ก็โดนทำโทษ....

นอกจากเป็นทหารตอนกลางวันเราก็เป็นนินจาตอนกลางคืนครับ

เป็นยามตอนตีสองคับ ถ้าใครไม่อยากเป็นก็จ่ายเงินให้เพื่อนทำแทนได้ครับชมละสิบถึงยี่สิบดอล แล้วแต่ช่วงถ้าเสารอาทิตยจะแพงหน่อย

เวลาเบรกช่วงเรียนก็ต้องเก็บแรงไว้ครับ

เอาขนมแอบขึ้นมากินครับ

วันเรียนจบ
หนักสุดผมเจอเพื่อนคนนึงครับ เดินๆมาทำหน้าเพ้อๆมึนๆแล้วก็สลบไปเลย พอไปบอกครูฝึกครับก็ต้องเข้าโรงบาลรู้ภายหลังว่ากินhand sanitizer เข้าไปสิบกว่าขวด (ทำไปได้)

คนนี้ขวัญใจผมครับ..ยิ้มหวาน

ทั้งสวยทั้งหล่อนะครับทหารที่นี่
พอใกล้จบก็จะเป็นพี่ใหญ่ครับ รุ่นน้องที่เพิ่งมาถึงก็หน้าเจี๋ยมเจี้ยมเหมือนตอนผมมาใหม่ๆ ก่อนจบก็ลุ้นมากครับว่าจะได้Station ที่ไหน ( ลืมบอกครับว่า ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กที่มาฝึกช่วงปิดเทอม เพราะมีทหารpart time เรียกว่า Army Reserve , Army National Guard หลังจากฝึกก็เป็นทหารเดือนละ 1 weekend ส่วน Active Duty คือทหารประจำครับจะถูกส่งไปตามหน่วยต่างๆ)
ในที่สุดผมและเพื่อนๆถูกส่งมาประจำที่ Fort Bragg, North Carolina. ครับฝึกเสร็จเดือน  November 2010 กลับมาพัก 2อาทิตย์ แล้วไปรายงานตัวที่ Duty Station เดือนธันวาคม (ตอนนี้ได้Citizenแล้วนะครับเพราะเค้าให้ทหารเป็นได้เลย ไปสอบ สาบานตนแล้วก็ ถือสัญชาติอเมริกันครับ)

ได้มาประจำการที่ 127th QM CO. 2nd Platoon เป็น Water Distribution Companyครับ ผมอยู่หอพักที่ทหารจัดให้เพราะโสดถ้ามีครอบครับก็อยู่บ้านได้ ก็ได้เพื่อนใหม่เยอะตื่น6โมงเช้า ออกกำลังกาย ทำงาน 9-5โมง มี เป็น CQ (เฝ้าตึก 24ชม) บ้างเดือนละสองครั้ง นี่คือการทำงานละครับ จะเรียนก็ได้ อยากทำไรก็ทำ หัวหน้าก็รักเอ็นดูผมครับเพราะรับผิดชอบ นอบน้อมแบบฉบับนิสัยคนไทย

ห้องพักครับ อิอิ ตอนยังไม่มีอะไร

ทุกครั้งที่ขับรถเข้าค่ายต้องโชว์บัตรทุกครั้งครับถ้าเป็นคนนอกเข้าม่มีบัตรทหารเค้าต้องตรวจรถก่อนครับ

อาทิตยแรกที่ไปถึงครับหยุดห้าวันรวดครับไปไหนไม่ได้หิมะเต้มเลย

ตอนนี้ผมเริ่มทำเรื่องเป็นทหารชั้นสัญบัตรเพราะมีปริญญาและเป็นcitizenแล้ว แต่ทุกอย่างต้องชะงักลงครับเพราะFirst to Fightมาก่อนนั้นคือ Company ผม กำลังเตรียมตัว Deploy ไป อิรัก Operation New Dawn เพื่อไปปิดอิรักครับ!!!!!!!!!!!!!(ถ้าใครจำได้จะรู้ว่าโอบาม่า มีคำสั่งให้ทหารอเมริกันออกจากอิรักภายใน สิ้นปี2011 นั่นล่ะครับ พวกผมเอง)

Gas Mask ครับฝึกตลอด แสบครับเวลาเข้าห้องแก๊ส

เรียนเจาะเลือดครับ แทบเป้นลมผมกลัวเลือด

แปะๆๆชื่อที่รถครับให้รุ้ซะมั่งรถใครคือรถใคร

ไฝึกบำบัดน้ำทะเลครับที่fort story, a

จากการใฝ่ฝันว่าจะเรียนป.โทให้จบก็ต้องยืดออกไป (ทหารให้ Tuition Assistance ปีละ $4500ครับ สูงสุดแค่ป.โท ผมตั้งใจใช้ไอ้นี่ล่ะเรียนฟรีๆเอา)
ก่อนออกเดินทางสามเดือน ทั้งCompany (ทหาร 125 คน) ต้องเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างเช่น รถถัง เครื่องทำน้ำ อาวุธ เอกสาร ร่างกาย ต้องฉีดยา small pox เป็นแผลไปสองเดือนครับ และมากมายหลายอย่างยิบย่อย

inventory ทุกอย่างที่มีอยู่ในโลกนี้

โดนฉีดยาจนตัวพรุนครับ

มีวันcompany organization ครับเพื่อนคนนี้ซื้อพายละเลงหน้าหัวหน้าครับอิอิ แอบสะใจเล้กน้อย
ในที่สุดวันเดินทางก็มาถึงครับ M4ติดตัว Duffle 2ใบ Rack Sack 1ใบ เป้ติดตัวใบ ยัดอุปกรณ์ทุกอย่างใส่ไปหมดครับ ขึ้นเครื่องที่ Pope Air Force Base อยู่ในค่ายนั้นล่ะ เป็น commercial flight นะครับพักที่ Maryland ต่อเครื่องไป Ireland ต่อCommercial flight ไป Kuwait ครับ พื้นที่เค้าเป็นทรายหมดเลยอ่ะ ไม่มีสีเขียวเลยครับ

นั่งรอครับ หงิกเลย
นั่งรถบัส3ชม.ไปถึงค่ายทหารในKuwait ตั้งแต่ถึงKuwait นี่ต้องใส่ full Battle rattle เลยครับ หมวกเกราะ เสื้อเกราะ หนักครับ. ก็เป็นค่ายใหญ่ๆครับสำหรับส่งทหารเข้าออกสู่ดินแดนโลกภายในและภายนอก  ทำตัวง่ายๆสบายๆ ร้อนๆอยู่ที่นี่อาทิตย์นึงครับ ก็ได้นั่งเครื่องบินทหาร C170 หรืออะไรซักอย่าง ไปที่ Joint Base Balad, Iraq ทุกอย่างมีแต่หิน ดิน ทราย และพระอาทิตย์ โชคดีที่ค่ายนี้ใหญ่ ก็จะมี ห้างทหารให้ซื้อพวกของกินและของใช้ มี pizza coffee donut หลายๆ อย่างครับ

ทำความสะอาดเสื่อเกราะครับ ฝุ่นมันจับ

ที่อยุ่ครับที่อิรักเป้นตุ้containerมีแอร์!!!!!

ที่นอนกะตุ้ล้อกเกอรผมครับนอนชั้นบนตลอดแย่งไม่เคยทันเค้า

ไม่ได้กันดาลอย่างที่คิด มีแหล่งบันเทิงให้เล่นเกม ยิมให้ออกกำลังกาย มีร้านซักผ้าให้ฟรี มีอินเตอร์เนตให้เล่น แต่ต้องไปที่ Cafeนะครับ (ช่วงอยู่อิรักเค้าให้เราvacation ได้15วันนะครับที่ไหนก็ได้ในโลก.....ผมก็เลือกที่ที่ผมอยากไปที่สุดครับ คือกลับอัมพวาบ้านเรา คิดถึง MK, ก๋วยเตี๋ยวตาเป้า และ ข้าวมันไก่

USO ครับ สถานที่อำนวยความสะดวกให้ทหารได้เล่นเกม โทรศัพ ออนไลน์ ครับ

มีเพื่อนเล่นrock band เยอะเลยครับ

กลับไปเดินเล่นแถวบ้าน คนแน่นเลย
เรื่องความปลอดภัยก็ต้องระวังตลอดครับ มีการยิงสุ่มเข้ามาในค่ายตลอดเวลา ต้องหลบบ้างไรบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะปลอดภัยเพราะเค้ามี เครื่องมียิงกลับให้กระสุนแตกครับ แล้วก็มีพายุฝุ่นนี่สุดยอดเลยครับออกไปแปปเดียวกลับมาเป็นคนแก่เลย

กระสุน50calนี้เจอตกตอนอยู่อิรักครับ

ไอ้นี่เค้าเรียก T wall  กำแพงปูนกันกระสุนมีอยุ่ทุกหนแห่งในอิรัก

หน้าที่ของพวกผมคือ การคุมพวกอิรักที่เข้ามาขนของไม่ให้ทำในสิ่งที่เค้าไม่ควรทำครับ missionมีทุกวันวันละ8-16ชม.แล้วแต่ความมากน้อย นั่งอยู่ในรถถังคอยคุมครับ เบื่อมาก แต่ก็ต้อง อ่านArmy Study Guide ไปด้วยเพื่อไป Promotion Board (เค้าต้องส่งทหารน้องใหม่ไปสอบเรื่อยๆทุกเดือนครับ)

ยานพาหนะครับที่ทั้งขับทั้งนอน

ทำงานเป้นทีมครับประกบหน้าประกบหลังประกบข้าง

โรงยิมครับขาดไม่ได้เลยเปิด24
ทหารนี่ถึงแม้จะทำงานหรือ การศึกษาดีแค่ไหนแต่ถ้าออกกำลังกายไม่เก่งก็ไม่ถือว่าเจ๋ง มีสอบArmy Physical Fitness Test ปีละสองครั้งครับ ผมเคยสอบไม่ผ่านซิทอัพครั้งนึง... ครั้งแรก แล้วเครียดมาก ก็เลยฟิตๆๆๆ แล้วได้คะแนนทะลุเป้าครับ เต็มยิ่งกว่าเต็ม (http://www.military.com/military-fitness/army-fitness-requirements/army-physical-fitness-test-score-chart) โห....หลังจากนั้นล่ะ ผมเป็นทหารดีเด่นขึ้นมาทันทีได้เหรียญแล้วได้เหรียญ แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จดีครับ

ทำดีก้อได้เหรียญครับ

ยังไงผมก็คนไทยครับ

เพื่อนเห็นผมหัวใจไทยครับ

ต้องทำความสะอาดทุกวันครับ

มองไปทางไหนก็มีแต่มุมนี้ครับ
ช่วงนี้ครับผมเริ่มรู้สึกว่าทหารที่เราเห็นๆไม่ได้มีวินัยหรือดีเสมอไปนะครับ (ส่วนน้อย) ครับอยู่อิรักห่างไกลลูกเมีย ผมเห็นเพื่อนทหารด้วยกันก็กิ๊กกันเอง ทั้งๆที่มีสามี ภรรยา และลูกกันถ้วนหน้า

โรงอาหารใหญ่ตอนนี้เก็บหมดแ้วครับเตรียมกลับประเทศ

โรงอาหารที่อิรักกะคูเวตนี่สุดยอดนะครับอาหารชั้นหนึ่ง มีอาหรหลากหลาย ของโปรดผมคือlobster และking crab leg ครับ ไม่ต้องจ่ายเงินนะครับกินฟระทุกอย่าง

แต่พอเวลาไม่มีโรงอาหารแล้วผมต้องกินอาหารถุงครับ MRE (meal ready to eat)น่าสนใจมากนะครับมีถุงให้อบความร้อนได้ด้วยแต่ละถุงจะมีอาหารมีขนมต่างไป ถ้าโชคดีก็ได้m&mกินครับ
กลุ่มผมเป็นพวกทำงานหนักก็จะโดนทำงาน พวกที่ไม่อยากทำก็หนีงานหลบอยู่ในห้องบ้าง บางครั้งต้องทำตามคำสั่งที่ไม่ค่อยน่าจะเข้าใจของหัวหน้าบางคน แบบว่า ทำงานกลางฝนทั้งๆที่ทำวันแดดออกก็ได้ พอเปียกก็ว่าว่าทำไมไม่ใส่เสื้อกันฝน หรือแบบว่า ต้องinventory ของใช้ส่วนตัวทุกๆสามเดือน โดนตรวจห้อง งานที่ชอบมาสั่งตอนก่อนกลับบ้านทั้งๆที่ว่างมาทั้งวัน

ไม่ว่ายังไง mission comes first คับ
ความล่าช้าและการประสานงานที่ไม่มีประสิทธิภาพ การให้ยศในทางที่ผิด (ย้ำนะครับบางคน) ... น่าเบื่อมากครับ มันอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง ถึงจุดนี้ละผมรู้สึกไม่ชอบเลย เช่นหัวหน้าทีมผมเค้าแบบต้องให้ทหารเค้าเนียบมากกกกแต่เค้าไม่มีระเบียบเลย
อยู่อิรักแบบสนุกบ้าง หนาวบ้าง เซ็งบ้าง ร้อนตลอดบ้าง ก็สู้มาจนจบนะครับจนได้กลับบ้าน (ค่ายทหารเดินล่ะครับไม่ใช่บ้านจริงๆ)
กลับมาถึงเดือนธันวาคม 2011 ก็สบายๆๆได้ทำงานแบบง่ายๆไปสามเดือนครับ ผมเก็บเกี่ยวทุกอย่างเลยครับ Lasik Eye Surgeryฟรีและ ลงเรียนโทเลยครับ

เก็บของกลับบ้านครับ

ต้องเรียนออนไลน์ครับ (เรียนได้แต่ห้ามกระทบงาน) เพราะต้องมีฝึกนอกสถานที่ตลอด ไปป่าบ้าง ค้างเป็นอาทิตย์ๆบ้าง ต่างเมืองต่างรัฐบ้าง ช่วงนี้เครียดมากเพราะต้องเรียนหนัก ทำงานหนัก ตื่นตีสี่บ้าง ตีห้าบ้าง ทำงานเลิกทุ่มนึงบ้าง หกโมงบ้าง ไปฝึกค้างคืนบ้าง นอนดึกทำการบ้านทุกวันครับ ใช้เวลา1ปี สามเดือนก็เรียนจบ

ระหว่างนี้ก็หยุดทุกอย่างครับเพราะไม่คิดว่าจะเป็นทหารต่อเลยไม่ได้ดำเนินให้เลื่อนขั้น ทางฝ่าย recruiter ก็มาติดต่อให้ผมเป็นต่อไปเรื่อยๆ ได้งานดีๆ เป็นทางเลือกที่ดีครับ แต่ผมคิดแล้วคิดอีก เป็นทางที่มั่นคงในชีวิตแต่ผมไม่ชอบงานแบบนี้  ผมอยากมีชีวิตทำงานวันจ-ศ 8โมงถึง4โมงเย็น ผมทนไม่ได้ที่จะไม่ได้เจอครอบครัวเลย เพราะต้องไปประจำต่างประเทศ ต่างรัฐ ครับ

เพื่อนทหารหลายๆคนเสียสละเพื่องานนี้ โดนdeploy ปีเว้นปีเลยอ่ะ ต้องอดทนมากไม่เคยเห็นลูกโต (แต่ก็มีเวลาตอบแทนมากเหมือนกันครับช่วงไม่มีสงคราม)  ตอนนี้ผมออกมาแล้วเมื่อ November 2013(บางคนก็ออกจาก Active เป็น reserve แต่ผมนิออกแบบไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันเลย แต่ยังติด inactive army reserve อีก4ปีครับ) ยังมี benefitเหลืออยู่คือ GI Billครับ คือเรียนอะไรก็ได้ ฟรีสามปีแล้วได้เงินเดือน แล้วก่อนออกผมทำ disability นิดหน่อยคือ ปวดหลัง เจ็บเข่าไรพวกนี้ครับที่เราสึกหลอจากการเป็นทหาร...

แถมครับที่ดีใจมากก่อนปลดประจำการเค้ามีวันorganizationพอดีที่ให้ครอบครัวมาร่วมออกกำลังกายตอนเช้า แม่ผมมาเยี่ยมจากเมืองไทยพอดีและแม่ก็ได้สัมผัสชีวิตทหารเล้กๆน้อยวิ่จนทหารอายเลยครับอิอิ

ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไปครับ...ตอนนี้อยากเข้างานกระทรวงมากแต่ก็เข้ายากเหลือเกิน ส่งใบสมัครเป็นร้อยละครับ ก็ต้องพยายามกันต่อไป โชคดีที่น้องสาวเปิดร้านอาหารครับ ตอนนี้ก็เลยเข้ามาบริหารจัดการไปพลางๆ ไม่มีเกียตร ไม่มียศ แต่มีความสุขครับ ได้กำไรบ้างขาดทุนบ้าง อิอิ

ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านจนจบ ถ้าอยากรู้รายละเอียดไรเพิ่มเติม ถามได้นะครับ ยินดี ถ้าใช้ภาษาไม่ถูก อังกฤษบ้างไทยบ้าง พิมผิดบ้างต้องขอโทษด้วยนะครับ

ขอบคุณมากๆครับที่ติดตามกัน ตอนนี้ผมก็ได้งานอย่างที่หวังไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครอยากรู้ว่าการได้งานกระทรวงมันง่ายหรือยากยังไง ติดตามที่กระทู้นี้เลยครับ  http://pantip.com/topic/33058234