10 บุคคลที่ถูก “มนุษย์ต่างดาวลักพาตัว” พร้อมเรื่องเล่าและภาพวาดอันชวนเป็นปริศนา

มนุษย์ต่างดาว มีจริงหรือไม่ ? เรื่องนี้ยังคงเป็น ปริศนาไปอีกนาน ตราบใดที่พวกเขายังไม่เปิดเผยตัว หรือเราไปพบเข้าโดยบังเอิญ แต่รู้หรือไม่ว่า บนโลกเรานี้มีการรับแจ้งเหตุว่า ถูกมนุษย์ต่างดาวลักพาตัว อย่างมากมาย ซึ่งก็ไม่มีใครทราบอีกเช่นกันว่า มันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ และนี่คือตัวอย่างของเหตุการณ์ของคนที่ถูกลักพาตัวไป ลองมาดูกันว่าแต่ละคนพวกเขาต้องประสบอะไรกันมาบ้าง

ซินเทีย

ตอนที่ฉันอายุ 30 ฉันรู้มาจากพ่อเกี่ยวกับการทดลองของรัฐบาลว่า ฉันเป็นส่วนหนึ่งของการที่พวกเขาได้ใช้ดีเอ็นเอของมนุษย์ต่างดาวอื่นๆ เพื่อสร้างฉัน ส่วนมากฉันจะใช้ชีวิตอยู่บนยาน และฉันก็รู้จักมนุษย์ต่างดาวหลายๆ พวก เช่น ซาลาแมนเดอร์ พวกตัวสีเทา และพวกมนุษย์สีน้ำเงิน

สตีเฟน

ผมอยู่บนยานแม่ ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นพวกตัวสีเทาตัวเล็กๆ อยู่รอบๆ และเห็นยานรูปร่างต่างๆ พวกเขาพาผมไปยังห้องเล็กๆ แล้วบอกผ่านจิตผมว่า “นั่งอยู่้ที่นี่ และรอจนกว่าฉันจะกลับมา” หลังจากนั้น เขาก็พาผมไปยังห้องที่ใหญ่กว่า มันเป็นหอประชุมที่มีที่นั่งเหมือนสนามกีฬา มีแท่นโพเดียมอยู่ด้านล่างและเขาก็ให้ผมนั่งลงโดยมีมนุษย์บางคนอยู่รอบๆ แต่ก็มีมนุษย์ต่างดาวที่หลากหลายอยู่รอบๆ ผมด้วย สิ่งต่อมาที่ผมจำได้คือ ผมบอกว่า “ผมต้องการอยู่ที่นี่ ผมเป็นคนของที่นี่” พวกเขาบอก “ไม่ ยังไม่ถึงเวลาของคุณ คุณต้องช่วยโลกใบนี้” และนั่นคือทั้งหมดที่สตีเฟนจำได้

จิล

พวกเขาเรียกตัวเองว่า สิ่งมีชีวิตที่มีแสงอันบริสุทธิ์และพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่และคอยช่วยเหลือมนุษยชาติ และพวกเขาก็ฝากผ่านข้อความนี้มา เกี่ยวกับการยกระดับสติปัญญาของมนุษย์ พวกเขามอบบางสิ่งให้กับฉัน มันเป็นออร่าหรือพลังงานบางอย่าง ทำให้ฉันเห็นภาพบางอย่างในหัว พวกเขากำลังช่วยเราให้เรื่องการวิวัฒนาการ การลักพาตัวจะช่วยเราวิวัฒนาการไปอีกขั้น ดีเอ็นเอกำลังถูกยกระดับ ร่างกายจะส่องสว่าง ทั้งหมดนี้พวกเขากำลังช่วยเราอยู่

ซาช่า

ฉันกำลังนอนหายใจลึกๆ อย่างรวดเร็ว สิ่งที่จำได้คือฉันอยู่ใจกลางโดมขนาดใหญ่สีขาว มีผู้คนกำลังนั่งไขว้ขาทำสมาธิ บางคนสวมเสื้อสีขาว บางคนมีผมยาว พวกเขาทั้งหมดคล้ายมนุษย์ ผมไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นอะไรกันแน่ แต่ผมรู้สึกว่าเขาเป็นมนุษย์อีกประเภทหนึ่ง บางคนตัวใหญ่ บางคนตัวเล็ก พวกเขาอยู่กันที่นี่ ในโดมแห่งนี้ มันเป็นสถานที่ๆ สวยงามมาก มีแสงสีทองและพื้นหลังสีขาว มันดูสงบสุข อบอุ่น เหมาะสำหรับการทำสมาธิ

แนนซี่

ในฤดูร้อนปี 1961 ตอนที่ฉันอายุ 12 ฉันกำลังเล่นกับเพื่อนอยู่ที่บ้านเพื่อน และพ่อของเธอก็ตะโกนให้ออกมาดูข้างนอก สิ่งที่เราเห็นคือยานสีเงินขนาดยักษ์บินโฉบเหนือต้นไม้อย่างเงียบเชียบ มันมีสีแดง เขียว และขาวสลับไปมา ทุกคนตื่นเต้นมาก และมีใครบางคนพยามเรียกตำรวจ ทันใดนั้นเอง มีรถคันหนึ่งกำลังวิ่งมาบนถนน ทันใดนั้นยานดังกล่าวก็ส่องแสงไปที่รถแล้วรถก็ถูกตรึง ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจ ร่างกายของฉันก็มีเสียงแปลกๆ ดังก้องอยู่ เป็นคำที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ ร่างกายฉันกำลังร้องดังก้องเหมือนคลื่นเสียงต่ำๆ นั่นเป็นครั้งแรกของฉัน ส่วนครั้งที่สอง มันเกิดขึ้นระหว่างที่ฉันอยู่ต่างประเทศ

จอห์น

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เข้ามาในห้องของผม เราเดินออกไปในป่า มีกวาง 2 ตัว ที่ถูกตรึ่งค้างเอาไว้ และผมก็ได้รู้ว่าพวกเขาคือ Zetas ผมอยู่พามานั่งใต้ต้นไม้และเขาก็กำลังวาดรูปที่พื้น โลก ดวงจันทร์ และปลายทางอีกแห่งที่เขาวาดไกลออกไป นั่นคือที่ๆ พวกเขามา ต่อมาผมรู้ว่าผมเห็นตัวเองอยู่ในยานและยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปเห็นโลกและดวงจันทร์

เจเน็ต

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนธันวาคม ปี 1995 ฉันไปยังเกาะจอห์นสัน เกาะที่อยู่ห่างออกไปทางตะวันตกเฉียงใต้ในทะเลแปซิฟิคราว 800 ไมล์ และฉันก็เป็นพลเรือนที่ทำงานในกองทัพ เมื่อฉันไปถึง มีชายคนหนึ่งบอกกับฉันว่า “คุณมาอยู่ที่กองทัพสหรัฐที่ร่วมกับอีที” ฉันจึงตอบไปว่า “โอ้ จริงรึ?” ปีต่อมา ในขณะที่ฉันนอนหลับบนเตียง ฉันรู้สึกเหมือนถูกแบกโดยอีที 6 คนที่มีศีรษะและดวงตาขนาดใหญ่ นอกจากนี้ยังมีทหารยืนอยู่ 2 ข้างทางอีกด้วย ฉันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง และเจ้าตัวสีเทาที่กำลังแบกเท้าฉันอยู่ก็บอกว่า “ไปต่อซะ แล้วร้องไปเลยตามใจคุณ คุณอยู่ในสนามพลังและจะไม่มีใครได้ยินคุณแน่นอน”

บรูซ

เมื่อประตูเปิดออก มีทางลาดและผมก็ตามชายคนหนึ่งลงไป ผมยืนอยู่ที่ไหนสักแห่ง มีดวงจันทร์ขนาดใหญ่อยู่ทางซ้าย และมีด้านหลังเป็นดาวเสาร์ และผมเห็นวงแหวนเป็นร้อยๆ ผมถามเขาว่า “ผมอยู่ที่ไหน?” เขาตอบว่า “คุณกำลังอยู่บนดวงจันทร์ของดาวเสาร์” เขาถามต่อว่า “ทำไมถึงพาผมมาที่นี่?” เขาตอบอีกว่า “เพราะว่าดวงจันทร์สองดวงนี้โคจรในทิศทางตรงกันข้าม พวกมันจะหมุนรอบซึ่งกันและกัน ผมแค่อยากให้คุณเห็นสิ่งนี้” หลังจากนั้น เขาพาผมกลับมาแล้วทำผมสลบไป เมื่อผมตื่นขึ้นมา พบก็พบว่าตนเองอยู่บนเตียงนอนในเช้าวันถัดไปเสียแล้ว

ริต้า

ตอนฉันเป็นเด็ก ฉันมีชุดความฝันที่แปลกมากสำหรับเด็กวัย 7-8 ขวบ และเมื่อฉันอายุ 40 ฉันเริ่มที่จะคลี่คลายบางอย่างได้และฉันก็เล่าให้ลูกๆ ฟัง พวกเขาเป็นมนุษย์ครึ่งสัตว์เลื้อยคลาน เขามีขนสีทอง มีหัวเป็นสัตว์ มีผิวเป็นลาย มีกรงเล็บทั้งมือและเท้า เขาไม่ใช่มนุษย์อย่างเราๆ ฉันมีประสบการณ์กับพวกเขาหลายต่อหลายครั้ง พวกเขาบางคนก็ไม่เป็นมิตร แต่คนที่มาหาฉันในวันเด็กเป็นคนดี เขาไม่เคยทำร้ายฉันหรือข่มขู่ฉันเลย

เซบาสเตียน

ตลอดชีวิตของผม ผมเห็นบางที่ผมไม่สามารถควบคุมได้ ผมถูกลักพาตัวตอนอายุ 16 ผมลอยไปในอากาศ ไร้แรงโน้มถ่วง จนขึ้นไปบนยาน มันเป็นยานขนาดเล็ก ทรงกลม ผมไม่เห็นประตูใดๆ ตอนที่ผมถูกนำเข้ามาในยาน ผมเห็น มนุษย์ต่างดาวตัวสูงสีเทามีปากเล็กและมีดวงตาขนาดใหญ่สีดำประมาณ 7 คน ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด.