ยัยเป็ดขี้เหร่
สวัดีค่ะทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้น่ะค่ะกระทู้นี้เป็นกระทู้เเรกที่เราตั้งขึ้นมา
เราก้อเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยอายุ17ปีจนวันนั่งเราได้ไปทำงานที่kfc.ไปทำพร้อมเพื่อนสนิทอีก1คนที่หน้าตาเขาก้อสวยนิดๆเราทำงานไปได้สักพักนึ่งก้อมีเด็กใหม่มาชึ่งอายุมากกว่าเราเเค่ปีสองปีวันที่เราเจอเจาครั้งเเรกก้อเฉยๆน่ะเเต่พอไปๆมาๆเรากลับไปชอบเขาสะงั้นเพราะเขาก้อมีหน้าตาที่หล่อมากเเละบวกกับที่เขามีนํ้าใจต่อเราเลยชอบมากกกเข้าไปใหญ่เเต่วันนึ่งเขาก้อไปเล่นสนิทกับเพื่อนเราด้วยเราเลยไม่สบายใจเพราะว่าเพื่อนเรามีเเฟนอยุ่เเล้วเเต่ดุเหมือนเพื่อนเราสนใจพี่เขามากเเต่ในระหว่างนั้นพี่เขาก้อมาเล่นกับ้ราไปส่งที่บ้านเราในวันที่กลับบ้านเลิกงานพร้อมเราพอเราเล่าตรงนี้ให้พี่ที่ทำงานฟังพี่ที่ทำงานบอกว่าเขาให้ความหวังเรามากกกเราก้อดีใจมากกทำให้เราชอบพี่เขามากขึ้นเรื่อยๆเเต่พี่เขาก้อยังยุ่งกับเพื่อนเีาอยุ่เเกล้งกันมากกดุเหมื่อนคบกันเราอ่ะรับไม่ได้ถึงกลับมานั่งร้องไห้คนเดียวเพ้อถึงเขาตลอดจำวันเเรกที่เจอหน้าเจาได้จำทุกเวลาที่เล่นเเกล้งด้วยกันได้เเต่เเล้ววันนึ่งเขาต้องออกจากที่ทำงานไปทำไห้เราเสียใจหนักมากกกผ่านมาเกือนปีเเล้วที่ไม่คุยกันไม่เห็นน่ากันเเต่เีายังจำทุกอย่างได้ไม่มีวันลืมเขาเลย.จะทำยังไงดีค่ะทรมานเหลือเกินตัดใจไงได้ในเมื่อมันชอบไปเเล้ว
โพสท์โดย: เฉิ่มม