คุณยายวัย92 ปี ทำโลงศพให้ตัวเอง
คนชราที่มีอายุสูงถึง 92 ปี ความจริงแล้วก็ควรพักอยู่แต่ในบ้านและมีลูกๆหลานๆคอยดูแล แต่มีหญิงชราคนหนึ่งเธอมีอายุถึง 92 ปี เธอต้องเตรียมทำโลงศพของตัวเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ
มีวันหนึ่งฉันได้พบกับเธอ และได้เห็นว่าเธอกำลังเก็บเศษไม้อยู่ที่หน้าบ้านของเธอ ฉันจึงได้เข้าไปถามเธอว่า "ยายจะนำไม้พวกนี้ไปทำอะไร" เธอจึงตอบว่า "ตอนนี้ฉันมีอายุถึง 92 ปีแล้ว ไม้พวกนี้ฉันได้เตรียมไว้เพื่อทำโลงศพของตัวเอง และไม้พวกนี้ฉันก็เข้าป่าไปหามาเองทั้งหมด"
นี่เป็นภาพที่คุณยายกำลังนั่งอยู่หน้าบ้านหลังเก่าเพียงคนเดียว
จากการที่ได้นั่งสอบถามคุณยายจึงได้ทราบว่า เธอก็มีลูกทั้งหมดห้าคน เป็นลูกชายสามคน ลูกสาวสองคน ลูกๆของเธอก็มีอายุห้าสิบถึงหกสิบปีแล้ว ลูกชายคนโตก็ไปทำงานอยู่กับเหมืองถ่านหิน ลูกชานคนที่สองแต่งงานไปกับผู้หญิงที่ค่อนข้างมีฐานะ และอีกคนหนึ่งไม่รู้ว่าหายไปไหน สำหรับลูกสาวทั้งสองคนก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว
เธอเล่าให้ฟังว่า เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มีคนแปลกหน้ามาเยี่ยมเธอและมอบเงินให้กับเธอ หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของคุณยาย ความจริงแล้วเธอมีลูกถึงห้าคน แต่ไม่มีใครสักคนที่จะมาช่วยดูแลเธอ เมื่อมองดูสภาพโดยรวม ไม่ว่าจะเป็นบ้านหลังเก่าที่เกือบจะพัง หรือกองไม้ที่เธอเก็บไว้สำหรับเตรียมทำโลงศพให้ตัวเอง เรื่องราวของเธอทำให้ฉันเศร้าจนพูดไม่ออก
คุณยายต้องเข้าไปในป่าลึกเพื่อหาไม้กลับมาทุกวัน
ลักษณะบ้านที่พังจนเกือบจะอาศัยอยู่ไม่ได้
ฉันได้ขอคุณยายเข้าไปดูภายในบ้านคุณยายได้ตอบกลับมาว่า ภายในบ้านไม่มีอะไรน่าดูเลย แต่เราก็ได้ขอเข้าไปดูและได้พบว่าภายในบ้านเก่าและโทรมมาก
นี่คือเพดานบ้านของคุณยาย
นี่คือที่นอนของคุณยาย
ที่นอนของคุณยายอยู่ใต้เพดานที่ดูทรุดโทรม พื้นบ้านที่ทำจากไม้ก็ผุพังจนเป็นรูขนาดใหญ่ ถัดจาที่นอนก็คือที่ที่เธอเอาไว้สำหรับทำอาหาร
หม้อหุงต้มเก่าของเธอ
ภายในหม้อหุงข้าวของเธอมีข้าวที่ไม่รู้ว่าหุงไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
นี่แหละ บ้านที่คุณยายอยู่
หลังคามีเห็ดไม้ขึ้น
เกลือที่บรรจุอยู่ในแก้วสำหรับปรุงอาหาร
มือของคุณยายก็แข็งและด้าน
รองเท้าที่สวมใส่ก็ไม่รู้ว่าใช้มานานแค่ไหนแล้ว ซึ่งเต็มไปด้วยดิน
มือที่เหี่ยวย่นไม่รู้ว่าผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้าง
แม้ว่าริ้วรอยเต็มใบหน้าของเธอ แต่เราก็สามารถมองเห็นได้ชัดถึงรอยยิ้มของเธอได้
ทุกครั้งที่เห็นเธอยืนอยู่หน้าบ้าน เธอคงจะรอลูกๆของเธอกลับมา
หลังจากที่ได้ดูเรื่องราวของคุณยายแล้ว ลูกๆทุกคนที่กำลังทำงานอยู่ไกลบ้าน อย่าลืมกลับไปหาครอบครัวที่กำลังรอคุณอยู่
ซ้ำขออภัยค่ะ