แท้จริงแล้ว…ประเทศไทยกำลังพัฒนาหรือด้อยพัฒนากันแน่!?!

สมัยยังเด็ก ตอนเป็นนักเรียน อาจารย์สอนว่า ประ-เทศ-ไทย เราเป็นประเทศที่ กำ-ลัง-พัฒ-นา นะนักเรียน จากนั้นก็จะสอนว่ากลุ่มประเทศด้อยพัฒนามีอะไรบ้าง บลา บลา บลา แต่กลุ่มด้อย…นั้นไม่มีประเทศไทยจริงหรือ?!? เอาง่าย ๆ ถึงทุกวันนี้ หลายสิ่งหลายอย่างที่ทุกคนถูกสอนมา ท่านคิดว่ามันจริงมั้ย? ไอ้ประเทศที่ได้ชื่อว่า “กำลังพัฒนา” มากี่กว่าทศวรรษ ฟังดูเป็นคำขายฝันเอามาก ๆ หลอกเด็กไปวัน ๆ จะเชื่อหรือไม่นั้นสุดแล้วแต่ท่าน แต่ผมไม่เชื่อครับ! ประเทศไทยนั้นยังมีอะไรให้ปรับปรุงอีกเยอะ ทั้งทางด้านวัตถุ ทางด้านจิตใจ รวมถึงสามัญสำนึกของคนด้วย! วันนี้เลยอยากจะมาแชร์ในฐานะที่…ได้เห็น ได้สัมผัสอะไรมาเยอะ! จนรู้สึกว่า เฮ้ย ทำไมประเทศเราไม่เป็นแบบนี้วะ ทำไมไม่เป็นแบบเค้าบ้าง ทำไม ทำไม ทำไม…….

#ลิขสิทธิ์
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าประเทศที่เจริญแล้ว ส่วนมากให้ความสำคัญกับปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์ ทรัพย์สินทางปัญญา อย่างมาก เพราะอะไรรู้มั้ย?!? เพราะถ้าทุกคนก๊อปปี้กันอย่างเดียว นะ ประเทศเจ้ง! คือพูดง่าย ๆ ว่า กุรอก๊อปอย่างเดียว แล้วสรุปใครจะเป็นคนคิด คนริเริ่มล่ะครับ?!? ผมจะเล่าไรให้ฟัง มีครั้งนึง ผมฟังเพลงจาก iphone อยู่ แล้วบอกเพื่อนฝรั่งว่า

เฮ้ย เพลงนี้ เพราะดี ลองหาฟังดิ เพื่อนฝรั่งตอบกลับมาว่าอะไรรู้มั้ย?
You bought them? I haven’t bought it yet. (ซื้อมาฟังแล้วเหรอ ยังไม่ได้ซื้อเลยอ่ะ)

ฟังประโยคนี้แล้วทำให้จุกและรู้เลยว่า โห..นี่จิตใต้สำนึกของคนต่างชาตินี่คนละเรื่องกับบ้านเราเลยแฮะ! ถ้าเป็นบ้านเราน่ะเหรอ เออ ๆ เดี๋ยวกุกลับบ้านไปโหลด! โอ้ว แม่เจ้า ราวฟ้ากับเหว คนไทยอีกจำนวนไม่น้อยยังมีตรรกโง่ ๆ ด้วยว่า กุไม่มีตัง กุจะโหลด มีไรป่าว พอเถียงสู้ไม่ได้ ก็จะแถด้วยประโยคที่ว่า “แล้วบ้านใช้ของจริงหมดทุกอันเลยหรอ เคยใช้วินโดส์เถื่อนมั้ย …..สัส” – อ้าว ซะงั้น! ดังนั้นเมื่อประเทศเราไร้ผู้ริเริ่ม ไร้ผู้คิดค้น นี่เอง….จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ประเทศเรา เอะอะก็อิมพอร์ตของเมืองนอกเข้ามา จนเป็นค่านิยมที่สุดโต่ง ว่าต้องของเมืองนอกต้องดี มีคุณภาพ สแตนดาร์ด (ถุ้ย!) จนกระทั่งเหยียบย่ำผลิตภัณฑ์ สิ้นค้าในประเทศกันเองซะจน “(แม่ง)ไม่มีที่จะยืน!”

#ความเป็นระเบียบเรียบร้อย
หากใครที่มีโอกาสได้ไปสัมผัสเมือง ที่เจริญแล้ว จะพบว่าทางเดิน (Footpath หรือ Sidewalk) ที่ต่างประเทศนั้น จะโล่ง สะอาด เดินเท้าสะดวก แต่ประเทศเราอะไรกันครับ?!? ทุกวันนี้คนลงไปเดินถนน ส่วนฟุตบาทกลายเป็นที่ตั้งร้านค้า ร้านขายของ ร้านอาหารข้างทาง ใช้ที่กันอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ไร้การจัดระเบียบสุด ๆ คุณภาพชีวิตคนเมืองมันถึงได้ต่ำ! ไร้ระเบียบอย่างงี้ไง และรู้มั้ยว่าที่นู่นจะมีการโซนนิ่งเลยว่า เขตนี้สามารถตั้งขายอาหารได้ เขตไหนห้ามก็ห้าม แต่ประเทศเราล่ะครับ วันนี้คิดจะเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว พรุ่งนี้ซื้อรถเข็น อุปกรณ์อีกนิดหน่อย ก็ไสเข็นไปจอด ขายข้างถนนกันได้แล้ว รู้มั้ยว่าการจะเปิดร้านอาหารเมืองนอกที่นั้นยุ่งยากแค่ไหน ต้องไปสอบเพื่อให้ได้ใบเปิดร้าน อาหาร ไปสอบขอใบเซอร์เสิร์ฟเหล้า เสิร์ฟเบียร์ แถมยังมีเจ้าหน้าที่พวก Heath มาแอบสุ่มตรวจเป็นระยะ ๆ อีกว่าผ่านเกณฑ์มั้ย? บ้านเราหรอครับ เช่าตึกแถวซักคูหา พรุ่งนี้แปะป้าย เปิดประตูขายกันได้แล้ว! **โว้ววววว สุดยอด!**

#ความปลอดภัย
เคยเข้าผับกันมั้ยครับ?!? – หลายคนบอก เคยสิ อายุปูนนี้แล้ว วู้ววว! – แล้วถามต่ออีกหน่อยว่า ผับดัง ๆ ที่ไทยคนแน่นมากมั้ย?!? – โอ้ยย แน่นชิบหาย! ขนาดร้านชื่อ “นั่ง_ล่น” กุไปทีเนี่ย ยังไม่ได้นั่งซักแอ่ะ! (55+) งั้นถามใหม่อีกที เคยเข้าผับเมืองนอกมั้ยครับ – หลายคนคงจะไม่เคย คืองี้ รู้มั้ยว่า เมืองนอกอ่ะ เค้ามีกฎหมายกำหนดนะครับว่า ผับพื้นที่ต่อ ตรม. แค่นี้สามารถจุคนได้กี่คน บวกลบคูณหารกันมาเลย เพราะฉะนั้นเค้าก็จะกำหนดว่า …ผับนี้เข้าได้กี่คน… – ส่วนถ้าคนเต็ม ทำยังไงอ่ะหรอ รอสิครับ! รอหนาว ๆ ต่อแถวอยู่นอกผับนี่แหละ! (อ้าวเฮ้ย! อเมซิ่งมาก ๆ!) – ก็ขอบอกว่าอเมซิ่งจริง ๆ แหละครับ อารมณ์ว่า ทีนี้จุได้ 100 คน คนที่ 101 เป็นต้นไปก็ต่อแถวรอ คนในผับออกมาก่อน ถึงจะเข้าได้เก็ตมั้ย?!?

ส่วนเมืองไทยน่ะเหรอ…..NO COMMENT!!!