ที่มาของ อาบัติปาราชิก ทั้ง 4 เกิดขึ้นจาก...

ปาราชิก คือประเภทของโทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทประเภท ครุกาบัติที่เรียกว่า อาบัติปาราชิก

คำศัพท์ว่า ปาราชิกนั้น แปลว่า ยังผู้ต้องพ่าย หมายถึง ผู้ต้องพ่ายแพ้ในตัวเองที่ไม่สามารถปฏิบัติในพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงประทานไว้ให้ได้

อาบัติปาราชิกนี้มี ๔ สิกขาบท คือ
๑. ภิกษุเสพเมถุน ต้องอาบัติปาราชิก
๒. ภิกษุถือเอาของที่เจ้าของไม่ให้ ได้ราคา ๕ มาสก (ประมาณ 1 บาท) ต้องปาราชิก
๓. ภิกษุแกล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย ต้องปาราชิก
๔. ภิกษุอวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีจริง ต้องอาบัติปาราชิก

แต่ก็มีข้อยกเว้นภิกษุ 4 ประเภท ไม่เป็นอาบัติคือ

๑. เป็นบ้าคลั่ง จนไม่มีสติสัมปชัญญะ

๒. เพ้อละเมอไม่รู้สึกตัว

๓. ป่วยไข้ทุรนทุรายจนไม่มีสติ

และ ๔. ภิกษุต้นบัญญัติ คือ ผู้ทำผิดรายแรก จนเป็นเหตุให้พระพุทธองค์ทรงบัญญัติสิกขาบท

อาบัติปาราชิกข้อที่ ๑ เรื่องมีอยู่ว่า

     บุตรของเศรษฐีคนหนึ่งชื่อว่า สุทินน์ ในเมืองเวสาลี ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าเกิดแล้ว เกิดความเลื่อมใส ต้องการอุปสมบทในพระพุทธศาสนา แต่พระพุทธเจ้าไม่ประทานการอุปสมบท เพราะมารดาบิดายังไม่อนุญาต ท่านสุทินน์จึงไปขออนุญาตต่อมารดาบิดา โดยได้ขอร้องอ้อนวอนอยู่นาน จึงได้รับการอนุญาต หลังจากอุปสมบทแล้วก็ประพฤติตนอย่างเคร่งครัดในพระธรรมวินัย ส่วนมารดาและบิดาต้องการให้ท่านสึก เพราะตามประเพณีอินเดียสมัยนั้นหากครอบครัวใดไม่มีบุตรสืบสกุล ทรัพย์สมบัติจะต้องตกเป็นของแผ่นดิน แม้จะเอาทรัพย์สมบัติมาล่อ ท่านก็ไม่ยอมสึก ต่อมามารดาและบิดาจึงพาภรรยาเก่าของท่านเมื่อครั้งยังเป็นฆราวาส มาล่อชักชวนให้ท่านสึก ท่านก็ไม่ยอมสึก จึงขอพืชพันธุ์จากท่านไว้สืบสกุล เพราะยังไม่มีบุตรสืบไว้สืบสกุล ครั้งนั้น ยังไม่มีการบัญญัติพระวินัยห้ามภิกษุเสพเมถุนกับบุคคลอื่น พระสุทินน์เข้าใจว่าเป็นเรื่องที่พอจะทำได้ จึงมีเพศสัมพันธ์กับภรรยาเก่าของตน จากนั้น นางก็ตั้งครรภ์ แล้วคลอดบุตรชื่อว่าเจ้าพืช

     ต่อมา ภิกษุทั้งหลายทราบเรื่องราวนั้น จึงพากันตำหนิติเตียน และได้นำความกราบทูลพระพุทธเจ้า พระองค์จึงทรงเรียกประชุมสงฆ์ ทรงไต่สวนเรื่องนั้น ทรงชี้โทษ ติเตียน แล้วบัญญัติพระวินัยห้ามไม่ให้ภิกษุเสพเมถุนกับบุคคลอื่น (พระสุทินน์ไม่ต้องอาบัติปาราชิก เพราะเป็นต้นบัญญัติ)
ต่อมา มีภิกษุชาววัชชีบุตร กรุงเวสาลีเข้าใจว่าห้ามเฉพาะเสพเมถุนกับมนุษย์ จึงพากันเสพเมถุนกับนางลิง ความทราบถึงพระพุทธเจ้า จึงทรงบัญญัติสิกขาบทเพิ่มเติม (อนุบัญญัติ) ห้ามภิกษุเสพเมถุนแม้ในสัตว์เดรัจฉาน ภิกษุใดเสพเมถุนขาดจากความเป็นภิกษุ แม้ขออุปสมบทอีกก็อุปสมบทไม่ได้

กระทู้นี้ขอแค่นี้ก่อนละกันกลัวเห็นตัวหนังสือเยอะแล้วจะเบื่อกันก่อน แบ่งเป็นกระทู้ละข้อละกัน 

ขอคุณเนื้อหาจากหนังสือ พระวินัยปิฏก เล่ม ๘ 

ภาพประกอบจาก Internet