เตือนภัย อย่าไว้ใจคนแปลกหน้า แล้วพามานอนด้วย

           วันก่อนผมได้รู้จักน้องคนหนึ่งจากบอร์ด หาเพื่อน Skype Gay หลังจากได้คุยกันสักพักผมก็ได้ชวนน้องเขามานอนด้วย และน้องเขาก็ยินดีมา พอมาถึงน้องเขาก็กินนู้น นี่ นั่น ในตู้เย็น แบบไม่เกรงใจเลยสักนิดแต่ผมก็ไม่สนใจกลับมองว่าน้องเขาเป็นกันเองดี ไม่เก้อเขิลกันด้วย พอกินเสร็จน้องเขาก็มาเล่นคอม และก็คุยกันเรื่อยเปือย คุยกันเรื่อยๆ ชีวิตน้อง ชีวิตผม แลกเปลี่ยนกันไป ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีและไว้ใจขึ้น 

           จนเวลาประมาณ 23.00 น ซึ่งดึกแล้วและผมก็ง่วงแล้วเลยบอกให้น้องเขาให้ไปกินข้าว(ซึ่งเขาบอกให้ผมซื้อมาให้) และอาบน้ำ น้องกลับบอกว่าเดี่ยวค่อยกิน และค่อยอาบปกตินอนดึกให้พี่นอนไปก่อนเลย ( ถึงตรงนี้ผมเริ่มเอ๊ะใจและก็ระแวงระดับหนึ่ง ) ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ รอให้น้องเขาไปกินข้าว และอาบน้ำจะได้นอนพร้อมกัน จน เที่ยงคืน น้องเขาเห็นผมยังไม่นอนเลยปิดคอมและปิดไฟแล้วก็มานอน (นอนจริงๆนะ ไม่ได้มีไรกัน) ผมเลยถามว่าไม่กินข้าว ไม่อาบน้ำหร๋อ น้องบอกว่าเดี่ยวค่อยตื่นมากิน และมาอาบ ผมได้ยินก็คิดในใจว่าเอ๋ยังไงเนียะ แต่ก็ไม่ได้พูดไรก็นอนไปเรื่อยๆ แต่ไม่หลับ อาการของน้องก็ไม่นอนดูรุกรี้รุกรน ผมก็ได้แค่คิดว่าถ้าน้องไม่หลับผมก็จะไม่หลับ 

          จนประมาณ ตีสอง น้องคงคิดว่าผมหลับ น้องก็ลุกขึ้นมากินข้าวเงียบๆ กินเสร็จก็เดินวนไปวนมา ผมก็คิดในใจเอาหละงานนี้ผมเจอดีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ นอนดูต่อไปว่าน้องจะยังไง สักพักน้องเดินมาที่กระเป่าสตังผม ค้นกระเป่า ผมก็แกล้งขยับตัวน้องตกใจรีบเดินหนีไประเบียง ผมก็นอนดูต่อสักพัก แล้วน้องก็กลับมาที่กระเป่าผมอีกค้นอีก ผมก็แกล้งขยับตัวอีก ครั้งนี้น้องไม่ตกใจ ค้นอยู่ประมาณ 5 นาที ผมเห็นว่าเออไม่ได้หละต้องทำไรสักอย่าง เลยแกล้งขยับและลุกขึ้น แล้วถามว่านอนไม่หลับหร๋อ น้องก็ตอบว่าใช่ ผมก็เลยเปิดไฟ น้องก็แกล้งคุยเรื่องอื่นเรื่อยเปือย  แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ผมรีบดูกระเป่าตังผม เงินหาย งานงอกแล้ว ผมคิดทำไงดี จะคุยกับน้องยังไงดี ตอนนั้นคือโกรธมาก เลยตังสติ ยังไงก็ต้องพูดดีกว่าปล่อยไป พอน้องอาบน้ำเสร็จและใส่เสื้อผ้าออกมาจากห้องน้ำผมก็ถามเลยว่า

ผม : เงินพี่หาย น้องขโมยใช่ไหม พี่เห็น (เป็นคำถามที่โง่มากทั้งที่เห็นกับตาแล้ว)

น้อง : ผมไม่ได้เอานะ สาบานได้ ถ้าผมเอาขอให้มีอันเป็นไป

ผม : แล้วน้องค้นกระเป่าพี่ทำไม พี่ไม่ได้หลับ พี่แกล้งหลับ 

น้อง : พอดีผมเห็นแสงไฟในกระเป่าพี่ เลยเปิดดู ( Powerbank มันเสียไฟเปิดตลอดเวลาปิดไม่ได้ ผมเอาใส่ไว้ในกระเป่า)

ผม : งั้นพี่ขอค้นตัว 

น้อง : ได้ๆ ( พร้อมให้ค้นเสื้อผ้า กระเป่า ยกเว้นกางเกงในที่ไม่ได้ถอด)

ผม : ถ้าน้องไม่เอาไปแล้วตังพี่หายไปไหน

น้อง : พี่ทำหล่นไหนหร๋อป่าว

ผม : ไม่นะ พี่เอาตังลงไปจ่ายค่าแทกซี่ให้น้อง พี่ยังเห็นตังพี่อยู่ครบเลย

น้องเงียบ และโทรหาแทกซี่ให้มารับ และเปิดประตูเดินลงจากห้องผมไปแบบคาราคาซัง ใจผมตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงไม่อยากมีปัญหาเลยปล่อยไป ถือซะว่าให้ทาน

      

         ผมนี่เข็ดอีกนานเลย