อายไม๊ ?? มีพ่อมีแม่จน

พ่อแม่จน กว่าใคร ไม่อายหรอก
หนูขอบอก ชีวิตนี้ ดีนักหนา
ได้อยู่ร่วม รายล้อม พร้อมหน้าตา
สุขเกินกว่า มากยิ่ง กว่าสิ่งใด

บ้านหลังน้อย ยามแล แม้ดูเก่า
แต่พวกเรา สุขแท้ แลสดใส
มีพ่อแม่ พี่น้อง คล้องดวงใจ
อยู่เคียงใกล้ อบอุ่น เจือจุนกัน

แต่ละมื้อ กินข้าว เราพร้อมหน้า
พ่อแม่จ๋า สุขจัง ดั่งสวรรค์
แม้ไม่มี เงินทอง กองเป็นพัน
แต่เรานั้น ไม่ขาด อะไรเลย

หนูภูมิใจ แล้วหนอ มีพ่อแม่
ที่ดูแล ห่วงใย ไม่เมินเฉย
หากหนูโต เมื่อไหร่ ตั้งใจเอย
จะเอื้อนเอ่ย อ้าแขน ตอบแทนคุณ

แม่ทรุดตัวลงนั่งพร้อมกอดเข่า
ตาแม่เฝ้าเพ่งมองที่รั้วบ้าน
พร้อมนั่งคิดถึงลูกจากไปนาน
แสนทรมานเงียบเหงาเฝ้าเรือนชาน

ตาแสนพร่าฝ้าฟางมองไม่เห็น
แสนลำเค็ญลูกที้งหายไม่แลเหลียว
โอ้ลูกเอ๋ย...รู้ไหมแม่เปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวรอลูกกลับมาบ้านเรา

น้ำตาหยดไหลรินรดหัวเข่า
ได้แต่เฝ้ารอวันเจ้าคืนมา
นับวันคอยจนแม่แสนอ่อนล้า
โอ้ลูกจ๋า.. กลับมาเถิด.. บ้านเกิดเรา

อย่าดูถูกคนที่ด้อย
อย่ารอคอยโชคชะตาวาสนา

อย่าใส่ใจกับคำนินทา
อย่าใช้สายตาประเมินค่าตัวตนใคร

เงินหามาได้มากมายแค่ไหน?
มันไม่มีความหมายหรอก
ถ้าไม่เหลือใคร

วันนี้เรายังมีครอบครัวอยู่
รักษามันไว้ให้ดี
ก่อนวันที่ไม่เหลือใครจะมาถึง ^^: