ช่วยด้วยครับ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย..แต่กำลังจะต้องขอเกย์เป็นแฟน

ขอคำปรึกษาทีนะครับ หมดที่พึ่งแล้วจริงๆ ไม่รู้จะคุยกับใคร เรื่องของผมมีที่มาที่ไปครับเคยตั้งกระทู้มาก่อนหน้านี้แล้ว  http://pantip.com/topic/31782373 เล่าย่อๆ ก็คือมีเพื่อนเป็นเกย์คนหนึ่งสมมุติชื่อเอกมาชอบผมแล้วทำดีด้วยครับ ผมก็เฉยๆ แต่ก็รู้สึกดีในหลายๆ เรื่องที่เขาทำให้ จนผ่านมาระยะหนึ่งปัญหาก็เกิดขึ้นครับ 


ช่วงกลางเดือนมีนาถึงปลายเมษา ผมสนิทกับเอกยิ่งขึ้น พาไปเที่ยวบ้าน ที่บ้านผมชอบเอก มันเข้ากับคนแก่ในบ้านได้หมด เข้าหาผู้ใหญ่ เล่นกับหลาน สอนการบ้านก็ได้ ตกเย็นก็ช่วยแม่ผมทำกับข้าวกิน ดีครับ บ้านไม่เหงา ปกติผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบทำอะไรคนเดียว ไม่ค่อยถูกคอกับแม่หน่อยๆ พอมันเข้าบ้านผมมา ทำให้บรรยากาศดีขึ้น เหมือนมันเข้ามา organize จัดระเบียบในบ้านใหม่ให้ ยายผมก็ชมว่าเพื่อนคนนี้เข้าท่า ดีที่สุดตั้งแต่พาเข้าบ้าน 

ผมตั้งใจจะคบมันเป็นเพื่อนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ครับ เป็นคนมีเพื่อนไม่มากอยู่แล้ว คิดว่าได้ไอ้นี่เข้ามาในชีวิตคงเป็นโชคดี ผมคิดว่ามันคงแอบชอบผมแต่ก็ไม่เคยถามหรือขุดคุ้ย จะเลี้ยงสถานะนี้ไว้ให้นานๆ แต่วันหนึ่งก็ทำให้ผมถึงจุดที่ต้องตัดสินใจครับ 

อยู่ดีๆ ช่วงปลายเมษาเอกทำตัวเปลี่ยนไปครับ

จากที่มาเยี่ยมที่บ้านประจำ กลายเป็นไม่มาเลย โทรถามทีไรก็บอกมีนัด หรือไม่ก็ไม่ว่าง ทั้งหลานทั้งยายผมถามถึง
กินข้าวที่ทำงานด้วยกันตอนเที่ยง ก็แยกไปกินคนเดียวบ้าง บางทีก็ขอหลบไปคุยโทรศัพท์คนเดียวนานๆ
เวลาผมไปเล่นบอลกับพวก IT มันไม่มานั่งเล่นข้างสนามเป็นเพื่อนด้วยแล้ว
พยายามเลี่ยงเวลาผมชวนคุยด้วย หรือไม่ก็คุยน้อยลง รีบตัดบท

ผม อึดอัด อยากเคลียร์ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย มีอยู่วันหนึ่งผมเลยฟิวส์ขาด เผยสันด_นที่ซ่อนไว้ตั้งแต่เด็กออกมา ธรรมชาติผมเป็นคนใจร้อน ชอบเอาชนะ มุทะลุครับ แต่มาเปลี่ยนเอาตอนเข้ามหาลัยเพราะคนรอบข้างตักเตือน กลายเป็นคนใจเย็น เก็บความรู้สึก เปลี่ยนมาได้เกือบ 8 ปีแล้ว มาเจอเหตุการณ์ไอ้เอกที่ผมทำตัวดีๆ ไว้พังหมด

ผมเปิดก่อนครับ โทรไปถามมันหลังเลิกงานว่า มากินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย มันบอกว่ามีนัดกับเพื่อน ผมถามต่อว่าแถวไหน พอมันตอบชื่อห้างกับชื่อร้านมา ผมก็บอกพอดีมีธุระแถวนั้นเหมือนกัน เดี๋ยวไปหา

ไปถึงห้าง เจอไอ้เอกนั่งแดรกฟาสต์ฟู้ดอยู่กับไอ้แว่นคนนึง ผมทำใจกล้าเข้าไปทัก แต่เอกมันทำหน้ามึนๆ สัสแว่นที่นั่งด้วยก็ทำหน้าส้นteen เหมือนผมมาขัดจังหวะ จะโผล่มาทำไม ผมยอมเสียมารยาท ถามแบบขัดคอเลยว่า เดี๋ยวคุยกับเพื่อนเสร็จ ผมขอปรึกษาธุระส่วนตัวต่อกับเอก เอกบอกว่าไม่ได้หรอก จะไปดูหนังกันต่อ ผมจึงตื้อต่อไป บอกงั้นดูหนังให้เสร็จก่อน จะรอหนังเลิก แล้วเดี๋ยวคุยกัน ธุระสำคัญจริงๆ

ผมนั่งดื่มเบียร์คนเดียวรอหน้าห้าง ฟุ้งซ่าน คิดแต่หาวิธีพูดกับมัน หมดไปสองขวด หนังเลิกพอดี เอกมันมาหาตามที่สัญญาไว้ มากับสัสแว่น ไม่ถูกชะตาเชี่ยนี้เลย แม่มชอบมองผมลอดแว่นเหมือนเหยียดๆ ตอนนั้นกรึ่มแล้วครับ สมเพชตัวเองแต่ก็ทำเป็นเข้มแข็ง เอกเห็นผมเมาหน่อยๆ ดูไม่ดี เลยหลบไปคุยกับสัสแว่นอีกมุม แป๊ปเดียวก็แยกออกมา เชี่ยแว่นเดินกลับบ้านไป

พออยู่กันสองคนผมขอเคลียร์กับมันก่อนเลย บอกขอไปเคลียร์ที่ห้องมันเลย จะได้คุยกันตรงๆ
ถึงห้องมัน ผมถามแบบไม่ต้องอ้อม ว่ามันเป็นเกย์จริงหรือเปล่า

เอกตอบมาว่า ถามทำไม ?

ผมถามต่อ ชอบผมหรือเปล่า ?

เอกไม่ตอบ หันหลังให้ผมสักพัก แล้วก็สารภาพว่า ใช่เป็นเกย์ แล้วก็ชอบผม แต่รู้ว่าผมเป็นผู้ชาย ไม่ชอบมันหรอก เป็นเพื่อนกันดีแล้ว

ผมบอกว่าผมก็ต้องการแบบนั้น แต่ทำไมมันเปลี่ยนไป ทำไมจู่ๆ ไม่ใยดีเพื่อน ทิ้งเพื่อนเหรอ มันตอบว่า ไม่ได้ทิ้ง แต่มันก็มีเวลาส่วนตัวของมันเหมือนกัน กำลังดูใจกับคนๆ หนึ่ง ช่วงรู้จักกันแรกๆ ต้องมีเวลาคุยกันมากหน่อย 

ผมถามต่อว่า ใช่ไอ้แว่นที่ไปแดรกไก่ดูหนังด้วยกันใช่ไหม มันยอมรับ ผมเค้นต่อว่ารู้จักกันยังไง มันบอกตอนเดินซุปเปอร์อยู่คนเดียว เชี่ยแว่นนี่เดินเข้ามาขอเบอร์อยากรู้จักมัน

ผมขอร้องมันว่า จะเป็นเกย์ จะมีแฟน ผมไม่ยุ่งหรอก แต่อย่าเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้ไหม ผมปรับตัวไม่ทัน มันเคยเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งกับวงจรชีวิตผม ทำให้ชีวิตผมรวมๆ แล้วดีขึ้นมาก จู่ๆ จะออกไปแบบนี้เหรอ

มันตอบว่า มันชอบผมข้างเดียวแบบนี้ได้ไม่ตลอดไปหรอก วันหนึ่งมันก็ต้องเจอคู่ของมัน ผมก็ต้องเจอคู่ของผมมีครอบครัวไป คนเราสุดท้ายจะแบ่งเวลาให้คนที่ตัวเองรักและใกล้ชิดที่สุด มันไม่ได้เกลียดหรือโกรธผมเลย แค่ตัดใจแล้วก็อยากเปิดใจคนกับคนที่เป็นฝ่ายเข้าหามันบ้าง 

ผมยอมรับ ผมงี่เง่า ผมพาล ผมเห็นแก่ตัว ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเจอใครใส่ใจให้ความสำคัญกับผมเท่าไอ้เอก แม้แต่แฟนผู้หญิงที่เคยคบมา 3 คน เพื่อนสนิทหรือคนในครอบครัว (ผมโตมาแบบที่บ้านไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยใช้เวลาร่วมกัน ส่งให้เงินใช้อย่างเดียว) ผมไม่ชอบผู้ชาย ไม่มีอารมณ์กับเอก มันจะมีแฟนก็เรื่องของมัน แต่ผมก็ยอมไม่ได้ถ้ามันจะมีแฟนแล้วทำกับผมแบบนี้  ไม่รู้ครับ อธิบายไม่ถูก เหมือนโดนใครก็ไม่รู้แย่งสิ่งที่เป็นของๆ เราคนเดียวไปเป็นของตัวเอง

ผมคงเมาด้วย พูดท้าไปว่า ถ้าผมยอมเป็นแฟนกับมัน จะเลิกยุ่งกับสัสแว่นนั่นแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม
มันบอกว่า ไม่ใช่เรื่องเอาชนะกัน ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ให้ผมคิดดีๆ แล้วมันก็ขอทดลองอย่างหนึ่ง ออกตัวก่อนว่า ห้ามโกรธ ห้ามต่อยมัน

มันเข้ามากอดผม แล้วถามว่าพอไหวไหม ถ้าผู้ชายด้วยกันทำแบบนี้

ผมตัวเกร็งไปหมด ไม่ชอบ อึดอัด ขนลุก ตอบแบบส่งๆว่า พอได้ มันพูดต่อว่า ถ้าคิดจะเป็นแฟน อีกหน่อยจะต้องเจอแบบนี้
ผมต่อรองไอ้เอก ว่าเป็นแฟนแบบไม่ต้องโดนตัวกันได้ไหม คุยๆ กันไปก่อน มันก็ถามกลับว่า ถ้าแบบนั้นก็ต่างยังไงกับเมื่อก่อน ที่คุยกันปกติแบบเพื่อน ถ้าเป็นแฟนหมายถึงว่า ต้องพิเศษกว่าเดิม มันให้ผมตอบมันว่าถ้าตกลงเป็นแฟนกัน แล้วจะพิเศษกว่าเมื่อก่อนยังไง

ผมตอบว่าก็ไปกินข้าวกันบ่อยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น ตอนนั้นผมเมาครับ รู้สึกว่าแต่ละอย่างที่ตอบมันเหมือนแถข้างๆ คูๆ อ้างไปเรื่อย  เอกก็คงดูออก มันบอกว่า วันนี้พอก่อน ให้ผมกลับบ้านไปคิดให้ดี อย่าคิดเรื่องนี้ตอนเมา

ผมจะยอมกลับบ้านแล้ว แต่ก่อนไปขอเล่นเกมกับมันอย่างหนึ่ง แลกยิงคำถามแบบเปิดใจคนละคำถาม ห้ามเลี่ยงไม่ตอบ 

ผมเริ่มก่อน ถามมันว่าชอบผมตรงไหน เอกตอบว่าชอบคนที่ตัวสูงกว่ามัน มันก็ตัวสูงอยู่แล้วไม่ค่อยเจอคนสูงกว่า อีกอย่างคือชอบบุคลิกฮาแบบเกรียนๆ แนวเกมเมอร์ หายสงสัยเลยว่าทำไมมันนั่งดูผมเล่นเกมคนเดียวแล้วนั่งพากษ์นั่งหัวเราะเพ้อเจ้อได้เรื่อยๆ เป็นชั่วโมง แต่แฟนเก่าๆ ผมรำคาญทุกคน ด่าด้วยซ้ำ

ตอนมันถามคืนละครับที่ทำให้เกิดปัญหา มันถามว่า ผมรู้มานานแค่ไหนแล้วว่ามันแอบชอบผม ผมตอบว่ารู้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่อยากเก็บความเป็นเพื่อนไว้ ชอบที่มันใส่ใจผมดี คนบ้านผมก็อารมณ์ดีขึ้นตั้งแต่มันเข้ามา ทุกอย่างดีไปหมด อยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ

กลายเป็นเอกโกรธผมครับ ทำงานด้วยกันมานาน ไม่เคยเห็นมันไม่พอใจใครเลย มันต่อว่าผมว่า เห็นมันเป็นพ่อบ้าน เป็นผู้ช่วยส่วนตัวแบบไม่กินเงินเดือนหรือไง ยิ่งคุยยิ่งแย่ครับ มันจะร้องไห้ด้วย คืนนั้นเลยจบลงแบบตัดบท แยกย้ายกันไปก่อน เอกให้เวลาผมไปทบทวนตัดสินใจหนึ่งอาทิตย์

ก่อนไป ไม่รู้มันขู่หรือเตือนสติ ว่าขอให้ผมคิดดีๆ ถ้าผมคิดรอบคอบ จะมีคนผิดหวังแค่หนึ่งคน ไม่ผมก็สัสแว่น
แต่ถ้าผมไม่รอบคอบ  ทุกคนจะเสียใจหมดทั้ง 3 คน

ปวดหัวครับ เครียดด้วย ไม่รู้จะทำไง มันงงไปหมด 

ผมไม่สนนะถ้ามันมีแฟน มีอะไรกับใคร ผมไม่คิดหึงหวงเลย เพราะไม่ชอบผู้ชาย แต่ชอบนิสัยมันมากครับ อย่างที่บอกไปว่าผมมีปมตอนเด็ก พอเจอคนแบบมันเข้ามาก็ไม่อยากเสียความสัมพันธ์ไป รับไม่ได้จริงๆ ถ้ามันมีแฟนแล้วมันจะลดคุณค่าของผมที่มันเคยดูแลให้ แต่ข้อตกลงตอนนี้คือถ้าจะให้มันเลิกคบกับสัสแว่นแล้วมีเวลามีกิจกรรมกับผมเหมือนเดิม ต้องเป็นมากกว่าเพื่อน ผมก็เข้าใจข้อตกลงของมันนะ มันไม่แฟร์ถ้าผมจะผูกติดชีวิตมันไว้แบบนี้ ห้ามไม่ให้สนิทกับคนอื่นมากกว่าผม 

ผมมันเห็นแก่ตัวครับ ผมมันเลว เป็นหมาหวงก้าง แต่ตัดใจจากเรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ เหมือนคนหลงทาง

ช่วยผมทีครับ  ผมต้องให้คำตอบกับมันเร็วๆ นี้ เครียดกินเบียร์มาตั้งแต่เที่ยงแล้วยังคิดไม่ตกเลย

http://pantip.com/topic/31999356 สมาชิกหมายเลข 980028 

ภาพประกอบทั้งหมดมิได้เกี่ยวข้องกับเรื่องจริง เพียงนำมาประกอบกระทู้นี้เท่านั้น โปรดอย่าเข้าใจผิดนะจ๊ะ

ปล. เรื่องของพี่คนนี้ทำให้ทิมมี่ปวดหัวมาก อยากให้ใครมาชวนไปกินเบียร์จัง อิอิ