"เมียงซอง" พระจักรพรรดินีผู้โดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์โชซอน

25 ธันวาคม 2556 (21:52)โพสท์โดย คุณชายชุนชู

สมเด็จพระจักรพรรดินีเมียงซองแห่งเกาหลี หรือ พระราชินีมิน (19 ตุลาคม 1851–8 ตุลาคม 1895) เป็นพระมเหสีของสมเด็จพระจักรพรรดิควางมูแห่งจักรวรรดิเกาหลี (พระเจ้าโกจง) พระนางทรงเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีที่สำคัญและโดดเด่นที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลี และเรื่องราวของพระนางยังคงเป็นประวัติศาสตร์หน้าสำคัญทั้งในด้านการต่อสู้ของ วีรสตรีผู้รักชาติ และประวัติศาสตร์อันเป็นที่ถกเถียงในหมู่นักประวัติศาสตร์และนักอาชญวิทยาต่างๆ ที่ต่างพยายามค้นหาหลักฐานการสวรรคตที่แท้จริงของพระนาง ซึ่งทั้งฝ่ายเกาหลีเองหรือฝ่ายญี่ปุ่นปิดบังตลอดมา

บทบาทของพระนางในราชสำนัก

สมเด็จพระจักรพรรดินีเมียงซองแห่งเกาหลี ประสูติเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม ค.ศ. 1851 ณ จังหวัดคยองกี[1] ทรงอภิเษกสมรสกับพระเจ้าโกจง (ระหว่างนั้นยังไม่ได้สถาปนาอาณาจักรโชซอนเป็นจักรวรรดิเกาหลี) มาตั้งแต่ครั้งยังพระชนม์เพียง 16 ชันษา พระนางสืบสายตระกูลมาจากตระกูลมิน ซึ่งเป็นตระกูลขุนนางซึ่งไม่มีชื่อเสียงเท่าใดนักและอยู่นอกสายตาของกลุ่มผู้มีอำนาจมาก่อน และด้วยสาเหตุนี้เองพระนางจึงได้ถูกเลือกขึ้นวางพระองค์เป็นพระมเหสีของ พระเจ้าโกจง เพราะการที่พระนางมาจากผู้ที่ไม่มีอำนาจก็ไม่สามารถที่จะสร้างเสริมอำนาจใดให้แก่เหล่าขุนนางอื่นได้

พระนางมีพระนามเดิมว่า มิน จายอง (민자영) เป็นธิดาของนายมิน ชิรอก (민치록,閔致祿) พระนางเป็นสตรีที่ฉลาดและใฝ่การศึกษามาตั้งแต่เด็ก เมื่อมกุฎราชกุมารองค์ชายแดวอนได้วางมือจากการบริหารในตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ พระนางจึงได้ขึ้นมาบริหารกิจการบ้านเมืองแทนในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระเจ้าโกจง (แม้จะดำรงตำแหน่งเพียงแค่องค์หญิงผู้สำเร็จราชการ) พระนางทรงบริหารราชการแผ่นดินได้อย่างเข้มแข็ง ทำให้เห็นถึงความปราดเปรื่องและฉายแววมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งสิ่งนี้ไม่เป็นผลดีต่อพวกขุนนางที่กุมอำนาจอยู่ เมื่อพระเจ้าโกจงขึ้นเสวยราชสมบัติ พระนางจึงมีบทบาทในการถวายคำปรึกษางานด้านต่างๆ ให้แก่ พระเจ้าโกจง และยังสามารถบริหารกิจบ้านเมืองได้ด้วยพระองค์เอง เช่นเดียวกับพระเจ้าโกจงอีกด้วย ผิดกับพระมเหสีองค์อื่น ๆ ก่อนหน้านี้ทั้งหมด

พระเจ้าโกจงและพระจักรพรรดินีเมียงซอง

บทบาทหนึ่งของพระนางที่ชัดเจน คือ พระราชวิสัยทัศน์ที่ต่อต้านความฟุ่มเฟือยในราชสำนัก พระนางทรงเห็นว่า ราชสำนักจับจ่ายเงินทองอย่างฟุ่มเฟือยไปกับวัฒนธรรมที่ไร้สาระอันสืบเนื่องมาอย่างยาวนาน เช่นงานเลี้ยงสังสรรค์ที่จัดขึ้นในโอกาสต่าง ๆ ในหมู่ราชนิกูลและในหมู่ขุนนางอย่างบ่อยครั้งซึ่งมากเกินไป การแต่งกายและการจับจ่ายซื้อหาเครื่องประดับราคาแพงของเหล่าบรรดานางในราชสำนัก รวมทั้งการไม่ทำงานทำการของนางในชั้นสูงต่าง ๆ โดยทรงเห็นว่าสิ่งเหล่านี้คือต้นเหตุของความฟุ้งเฟ้ออันนำมาซึ่งการทุจริตเบียดบังเงินหลวงในราชสำนักหรือในวงราชการ ในขณะที่ราษฎรภายนอกอยู่อย่างอด ๆ อยาก ๆ ราชสำนักก็จะกลายเป็นตัวอย่างให้กับคนภายนอกตามอย่างในการเบียดบังและฉ้อโกงเงินทองกันอย่างเป็นที่เอิกเกริก ด้วยพระวิสัยทัศน์เช่นนี้จึงมักไม่ค่อยเห็นพระนางออกงานต่างๆ ที่จัดขึ้นอย่างฟุ่มเฟือยมากนัก ตรงกันข้าม พระองค์กลับใช้เวลาในการทรงหนังสือ ร่ำเรียนวิชาการต่าง ๆ จนรอบรู้ทั้งเรื่องสังคมและปรัชญาต่าง ๆ ที่จะสามารถนำมาบริหารบ้านเมือง รวมทั้งเรื่องราวของการเมืองการปกครอง และการเศรษฐกิจอีกด้วย

นอกจากนี้ พระนางยังสนใจในเรื่องการต่างประเทศเป็นพิเศษ ทรงศึกษาความเจริญของสังคมในประเทศต่างๆ พระนางยังมักเรียกเหล่าเสนาบดีที่คุ้นเคยเข้าปรึกษาราชการและโปรดให้ผู้รอบรู้สรรพวิชาต่างๆ อย่างเป็นพิเศษคอยถวายคำปรึกษาในเรื่องต่างๆ เสมอ ด้วยพระจริยาวัตรเช่นนี้ พระนางจึงมักเป็นที่ติฉินนินทากันในหมู่ชนชั้นสูงว่า พระนางพยายามจะทำตัวเสมือนบุรุษที่ชอบเข้าไปก้าวก่ายงานกิจการบ้านเมืองจนเกินงาม และด้วยความปราดเปรื่องของพระนางนี้เองจึงกลายเป็นความหวาดระแวงของพวกขุนนางผู้พยายามกุมอำนาจในวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มสกุลโจ และ องค์ชายแดวอน พระบิดาของพระเจ้าโกจง ที่ไม่ต้องการให้พระจักรพรรดินีขึ้นมามีอำนาจเหนือพวกพ้องของตน

ความขัดแย้งระหว่างพระนางกับองค์ชายแดวอนเริ่มต้นขึ้นมานานสืบเนื่องจากความไม่ลงรอยในแนวคิดสมัยใหม่ของพระนาง ที่ทรงต้องการปฏิรูประบบต่าง ๆ ที่เก่าคร่ำคร่าของราชสำนัก แต่ทางฝ่ายองค์ชายแดวอน แล้วกลับเห็นตรงกันข้าม ถึงแม้ภายนอกขององค์ชายแดวอนจะดูเหมือนพยายามปฏิรูปราชสำนักให้ไปในทิศทางที่แตกต่างไปจากเดิม แต่องค์ชายแดวอนก็ทรงมีความคิดแบบอนุรักษนิยมตามแนวทางของขงจื๊อที่รับมาจากจีนอย่างยึดติดการปฏิรูปแนวทางสมัยใหม่จึงเป็นเรื่องที่ขัดต่อแนวหลักของลัทธิขงจื๊อเป็นอย่างมาก

พระจักรพรรดินีเมียงซอง จากซีรี่ย์ประวัติศาสตร์ของเกาหลี

หลังจากที่ญี่ปุ่นได้รับชัยชนะจากสงครามจีน-ญี่ปุ่น ครั้งที่ 1 ในช่วงต้นปี ค.ศ. 1895 นั้นทำให้ชาวเกาหลีทุกคนรับรู้ว่าสิ่งนั้นเปรียบเสมือนกับการเร่งให้เกิดภัยพิบัติเข้าสู่ราชวงศ์โชซอนมากยิ่งขึ้น และคนที่คาดการณ์เรื่องนี้ได้ดีที่สุดก็คือ พระมเหสีมินจายอง และพระเจ้าโกจง

พระมเหสีมินจายองทรงดำเนินการติดต่อกับรัสเซียเพื่อให้ช่วยหาทางสกัดกั้นอำนาจญี่ปุ่นที่ทำท่าจะกลืนเกาหลีให้ได้ทุกวิถีทาง ผู้ที่ออกหน้าในการช่วยเร่งให้ญี่ปุ่นมีอำนาจมากยิ่งขึ้นก็คือองค์ชายแทวอน ฮึงซอน พระบิดาของพระเจ้าโคจง ซึ่งเวลานั้นมีผู้สำเร็จราชการจากญี่ปุ่นที่ชื่อ มิอูระ โกโร่ ช่วยสนับสนุนญี่ปุ่น โดยวางแผนกำจัดพระมเหสีมินจายอง

แผนการกำจัดพระมเหสีมินจายองนั้นได้กระทำในช่วงเช้าตรู่ของวันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 1895 หน่วยสังหารบุกเข้าพระราชวังคยองบกกุง และเข้าไปยังฝ่ายใน กลุ่มผู้บุกรุกเข้าไปอย่างอุกอาจมีทั้งที่เป็นฝ่ายญี่ปุ่นและเกาหลีที่นิยมญี่ปุ่น นำโดยนายพลเบียมเซียม และ ลีดูวัง

การบุกรุกเข้าไปสังหารพระมเหสีมินจายองนั้นไม่ง่ายนัก เพราะกลุ่มติดอาวุธพบกับการขัดขวางจากทหารรักษาพระองค์ของเกาหลีที่ชื่อ ฮงจีฮุน และ คังจองซู ที่บริเวณสวนควางฮวามุน ในเขตพระราชฐานฝ่ายใน แต่หน่วยสังหารที่มีกำลังมากและมีฝีมือสูงจากญี่ปุ่นนั้นสามรถฆ่าผู้ปกป้องพระราชินีมินได้ในจุดนั้น ฮงจีฮุน และ เสนาบดีลีจองจิก แล้วเข้าสังหารพระมเหสีมินจายองแต่เหล่าซังกุงและนางกำนัลร่วมกันปกป้องพระมเหสีมินสุดชีวิตและซังกุงคนสนิทของพระมเหสีมินจายองก็เสียชีวิตพร้อมกับซังกุงและนางกำนัลของพระนาง โจอันองครักษ์ของพระองค์ได้เข้าขัดขวางจนถูกยิงเสียชีวิต แล้วจึงสังหารพระมเหสีมินจายอง ก่อนที่จะถูกสังหารพระนางได้กล่าวว่า "ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็จะยังปกป้องแผ่นดินนี้ไว้เพื่อไม่ให้พวกเจ้ามาแตะต้องอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้" พร้อมกับสังหารพระสนมอีก 2 พระองค์เพื่อให้แน่ใจว่าสังหารแน่นอนแล้ว แล้วนำพระศพของพระนางไปที่สวนหน้าพระตำหนักคโยแทจอนแล้วเผาพระศพของพระนางจนกลายเป็นขี้เถ้าแล้วนำไปฝัง การจากไปของสมเด็จพระจักรพรรดินีเมียงซองเป็นช่วงที่พระนางมีพระชนมายุ 43 ชันษาเท่านั้น