...อุบายคลายความคิดถึง...

จากหนังสือ “ชวนม่วนชื่น” ของ พระอาจารย์พรหม (พระฝรั่ง) วังโส 

ในปีแรกที่อาตมาบวชเป็นพระ ที่ภาคอีสานของไทย
อาตมากำลังนั่งอยู่ในตอนหลังของรถคันหนึ่ง กับพระฝรั่งอีกสองรูป
“หลวงพ่อชา” ... ท่านอาจารย์ของอาตมา นั่งที่เบาะหน้า

จู่ ๆ ... หลวงพ่อชา ก็หันหน้ามาข้างหลัง
และจ้องดู พระหนุ่มชาวอเมริกัน ซึ่งเพิ่งบวชใหม่ ๆ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อาตมา
แล้วท่านก็พูดอะไรบางอย่าง เป็นภาษาไทย

พระฝรั่งอีกรูปหนึ่ง ที่นั่งอยู่ในรถที่ท่านพูดภาษาไทยได้คล่อง
จึงแปลให้พระฝรั่งรูปที่หลวงพ่อพูดด้วยว่า …
“หลวงพ่อบอกว่า คุณกำลังคิดถึงแฟนของคุณที่อยู่ที่แอลเอนู่น”

พระบวชใหม่ชาวอเมริกัน ถึงกับอ้าปากค้าง ... ด้วยความงงงัน

หลวงพ่อ ... รู้วาระจิตของท่าน !
รู้ว่า ... ท่านกำลังคิดอะไรอยู่ แถมยังแม่นยำเสียด้วย



หลวงพ่อชา .. ยิ้ม แล้วพูดต่อว่า
“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้จัดการได้
ให้เขียนจดหมายไปหาเธอ
ขอให้เธอส่ง “ของส่วนตัวบางอย่าง” มาให้คุณ

เอาสิ่งที่ใกล้ชิดกับตัวเธอมากที่สุด
ที่คุณจะสามารถเอาออกมาชื่นชมได้ ... เมื่อคุณคิดถึงเธอ
เพื่อจะเตือนคุณ ... ให้ระลึกถึงเธอ”



พระบวชใหม่ ถามด้วยความประหลาดใจว่า ..
“โอ้ ! พระเจ้า เราทำได้หรือครับ”

หลวงพ่อชา ตอบว่า … ทำได้

(เห็นทีพระท่านก็เข้าอกเข้าใจ ... ในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กระมัง ?)


สิ่งที่ “หลวงพ่อชา” กล่าวต่อไปนั้น
ต้องใช้เวลาอยู่หลายนาที
กว่าพระฝรั่งรูปที่เข้าใจภาษาไทย จะแปลออกมาได้
ล่ามของเรา ... ถึงกับต้องกลั้นหัวเราะให้อยู่
และรวบรวมสมาธิเสียก่อน

“หลวงพ่อบอกว่า ………………”
ท่านพยายามที่จะเอ่ยคำออกมา
พลางปาดน้ำตา ... ที่เล็ดจากการหัวเราะทิ้ง


หลวงพ่อบอกว่า .......
คุณควรจะขอให้เธอส่ง "ขี้" ใส่ขวดมาให้
แล้วเมื่อไหร่ที่คุณคิดถึงเธอ
คุณก็จะได้หยิบ "ขวดขี้" ของเธอ ... ออกมาสูดดม !

พระวิสุทธิสังวรเถร (ปีเตอร์ พฺรหฺมวํโส) ผู้เล่าเรื่อง

http://www.dhammakaya.org/forum/index.php/topic,1178.0.html