ฮันนี่แบดเจอร์

    ฮันนี่แบดเจอร์ (อังกฤษ: Honey badger, Ratel) (ชื่อวิทยาศาสตร์: Mellivora capensis) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในอันดับสัตว์กินเนื้อ จัดอยู่ในวงศ์เพียงพอน (Mustelidae) ชนิดหนึ่ง

    จัดเป็นเพียงชนิดเดียวที่อยู่ในสกุล Mellivora และวงศ์ย่อย Mellivorinae (บางข้อมูลจัดให้อยู่ในวงศ์ย่อย Mustelinae) มีถิ่นแพร่กระจายพันธุ์ในทวีปแอฟริกา, ตะวันออกกลาง และอนุทวีปอินเดีย

ศัพท์มูลวิทยา

    คำว่า "Ratel" เป็นภาษาแอฟริคานส์ ที่อาจมีต้นทางมาจากภาษาดัตช์กลาง ขณะที่ชื่อโดยทั่วไป คือ "ฮันนี่แบดเจอร์" หรือ "แบดเจอร์น้ำผึ้ง" มีที่มาจากการที่ชอบกินน้ำผึ้งมาก โดยไม่กลัวผึ้งต่อย

เฮ้ย !!!! มองไรว่ะ !!!

ลักษณะและพฤติกรรม

    ฮันนี่แบดเจอร์ มีรูปร่างคล้ายกับสกั๊งค์ ที่เคยเป็นสัตว์ร่วมวงศ์มาก่อน  ด้วยการที่มีขนบริเวณส่วนหลังสีขาว ขณะที่มีลำตัวสีดำสนิท มีกรงเล็บที่แหลมคม และฟันเขี้ยวที่แหลมคมในปาก ซึ่งเขียนเป็นสูตรได้ว่า

    ฮันนี่แบดเจอร์ แบ่งออกได้เป็น 12 ชนิดย่อย (ดูในตาราง) มีความสูงจากตีนจนถึงหัวไหล่โดยเฉลี่ย 23-28 เซนติเมตร (9.1-11 นิ้ว) และความยาวลำตัว 55–77 เซนติเมตร (22–30 นิ้ว) และความยาวหางประมาณ 12–30 เซนติเมตร (4.7–12 นิ้ว) ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่าตัวผู้ ตัวผู้มีน้ำหนัก 9-16 กิโลกรัม (20-35 ปอนด์) ขณะที่ตัวเมียประมาณ 5-10 กิโลกรัม (11-22 ปอนด์) โดยเฉลี่ย กะโหลกมีความยาวประมาณ 13.9–14.5 เซนติเมตร (5.5–5.7 นิ้ว) ในตัวผู้ และ 13 เซนติเมตร (5.1 นิ้ว) ในตัวเมีย อายุขัยในธรรมชาติยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่อายุในที่เลี้ยงสูงสุด 24 ปี อาศัยอยู่ในโพรงดินที่ขุดขึ้นมาเองด้วยกรงเล็บ ซึ่งภายอยู่กันเป็นครอบครัวอาจมีสมาชิกถึง 20 ตัว

    ฮันนี่แบดเจอร์ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์บกที่ดุร้ายที่สุดในโลก มีการบันทึกชื่อลงในกินเนสส์บุกใน ปี ค.ศ. 2002 มาแล้ว ด้วยความที่เป็นสัตว์ที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย แม้แต่สัตว์ที่มีขนาดใหญ่กว่า หรือสัตว์มีพิษ สามารถกินอาหารได้หลากหลาย ทั้ง งูพิษ, แมงป่อง ตลอดจนแมลงขนาดเล็ก ๆ ตามพื้นดิน เช่น ปลวก หรือหนอน แต่อาหารที่ชอบมากที่สุด คือ รวงผึ้งและ น้ำผึ้ง ซึ่งฮันนี่แบดเจอร์จะใช้กรงเล็บที่แหลมคมในการขุดเจาะทะลายรวงผึ้งฉีกเอาน้ำ ผึ้งมากิน โดยที่ไม่เกรงกลัวเหล็กในของผึ้ง เนื่องจากมีขนที่หนาและภูมิคุ้มกันพิษของเหล็กในผึ้งและพิษของงูพิษอยู่ใน ตัว เมื่อถูกงูพิษกัดหรือผึ้งต่อย ฮันนี่แบดเจอร์จะล้มลงนอนเฉย ๆ 2-3 ชั่วโมง หรือหันก้นที่มีต่อมผลิตกลิ่นฉุนใส่ จากพฤติกรรมนี้ ทำให้นกพรานผึ้ง ที่ชอบกินผึ้งและน้ำผึ้งเหมือนกัน จะคอยบินติดตามฮันนี่แบดเจอร์ เนื่องจากไม่สามารถบินฝ่าฝูงผึ้งเข้าไปกินเองได้ จึงต้องให้ฮันนี่แบดเจอร์บุกเข้าไปทะลายรวงผึ้งเสียก่อน นกพรานผึ้งจึงบินตามเข้าไปกิน

    ด้วยความที่ไม่เกรงกลัวสัตว์ใหญ่กว่า ฮันนี่แบดเจอร์กล้ากระทั่งพุ่งใส่หรือฆ่าสัตว์ดุร้ายที่มีขนาดใหญ่กว่าหลายตัวได้ เช่น เสือดาว, ไฮยีนา, สิงโต, เต่าบก หรือแม้กระทั่งวิลเดอร์บีส

คลิปจากYOUTUBE