มังกรหยก  เป็นนิยายกำลังภายใน แต่งโดย กิมย้ง มีภาคต่อในชุดเดียวกันอีกสองภาค คือ มังกรหยก ภาค 2  ดาบมังกรหยก แต่ชื่อเรื่องภาษาจีนและภาษาอังกฤษนั้นแยกกันเป็นคนละเรื่อง (ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ คือ The Legend of the Condor Heroes หรือ The Eagle-Shooting Heroes)

ฉบับแปลภาษาไทยมีหลายสำนวน ยึดตามฉบับที่ลิขสิทธิ์ถูกต้องแปลโดย น.นพรัตน์ ใช้ชื่อว่า ก๊วยเจ๋งยอดวีรบุรุษ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ ความยาว 4 เล่มจบ

ได้รับการดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์และภาพยนตร์หลายครั้ง รวมถึงวิดีโอเกมด้วย

เนื้อเรื่องย่อ

เรื่องราวเกิดในยุคราชวงศ์ซ้องของประเทศจีน แผ่นดินจีนเสื่อมโทรมในทุกด้าน อาณาประชาราษฎร์ยากแค้นลำเค็ญ ขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวง กดขี่ข่มเหงชาวจีนด้วยกัน เกี่ยวกับการผจญภัยของเด็กหนุ่มชื่อ ก๊วยเจ๋ง ที่เติบโตขึ้นมาในดินแดนของ มองโกล และเดินทางกลับสู่ยุทธจักรในประเทศจีน ได้พบกับอึ้งย้ง ยังได้ฝึกวิชาต่างๆมากมาย และได้ขับไล่พวกมองโกล จากแผ่นดินจีน

ก๊วยเซาเทียนและเอี้ยทิซิม พี่น้องร่วมสาบาน ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นกบฏ พวกเขาต่อต้านการจับกุม เข้าสู้พวกทหารที่กลุ้มรุม กระทั่งก๊วยเซาเทียนเสียชีวิต บ้านเรือนถูกเผาผลาญย่อยยับ เอี้ยทิซิม หลีเพ้ง ภรรยาก๊วยเซ่าเทียน และเปาเซียะเยียก ภรรยาเอี้ยทิซิม หนีกระเซอะกระเซิง ไปคนละทิศละทาง ผู้หญิงทั้งสองกำลังตั้งครรภ์

หลีเพ้งให้กำเนิดก๊วยเจ๋ง ระเหเร่ร่อนไปเติบใหญ่ในแผ่นดินมองโกล ใต้ร่มใบบุญเจงกิสข่านผู้ยิ่งใหญ่

ขณะที่ เปาเซียะเยียกให้กำเนิดเอี้ยคัง ได้ดีมีสุขในวังไต้กิมก๊กของชาวนีเจิน

ทั้งมองโกลและนีเจิน ล้วนเป็นศัตรูผู้รุกรานและต้องการยึดครองแผ่นดินตงง้วน

ก๊วยเจ๋งและเอี้ยคังเติบโตขึ้นท่ามกลางสภาพแวดล้อมและการบ่มเพาะที่ต่างกัน จึงมีพฤตินิสัยไปคนละแบบ ก๊วยเจ๋งได้รับการสั่งสอนย้ำเตือนจาก หลีเพ้ง ผู้เป็นมารดา และ เจ็ดประหลาดกังหนำ ผู้เป็นอาจารย์ ให้แก้แค้นแทนบิดา และยึดมั่นในจิตวิญญาณจีน จึงยินยอมสะบั้นไมตรีกับพวกมองโกล ก็ไม่ยินยอมทำร้ายแผ่นดินตงง้วน อันเป็นมาตุภูมิ ขณะที่เอี้ยคัง หลงใหลในลาภยศสรรเสริญ ยินยอมรับศัตรูเป็นบิดา กระทั่งยังกล้าย่ำยีบีฑาชาวชนเชื่อชาติเดียวกัน ...

มังกรหยกถูกนักวิชาการด้านจีนศึกษาจำนวนมากวิเคราะห์ว่าแฝงด้วยเนื้อหาชาตินิยมและเชื้อชาตินิยมของพวกฮั่น

   

 

มังกรหยก ภาค ก๊วยเจ๋งยอดวีรบุรุษ

มังกรหยกเกิดในสมัยพระเจ้าซ้องหลีจง (พ.ศ. 1786 - 1807) แห่งราชวงศ์ซ้อง (พ.ศ. 1450 - 1819) แผ่นดินจีนเสื่อมโทรมในทุกด้าน อาณาประชาราษฎร์ยากแค้นลำเค็ญ ขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวง กดขี่ข่มเหงชาวจีนด้วยกัน

คูชู่กี หนึ่งในเจ็ดนักพรตแห่งนิกายช้วนจินก่า (มีตัวตนจริง) ขณะตามล่าอั้งง้วนเลียก ราชบุตรแห่งแค้วนกิม (ในเวลาต่อมาคือแมนจูนั่นเอง) ซึ่งกำลังรุกรานราชวงศ์ซ่ง แต่บังเอิญคูชู่กีเกิดเรื่องเข้าใจผิดกับพี่น้องร่วมสาบานสองคนคือ ก๊วยเซาเทียน และ เอี้ยทิซิม แต่ในที่สุดสามารถปรับความเข้าใจได้กันได้และสาบานเป็นพี่น้องกัน ก่อนที่จะจากไปตามล่าอ้วนง้วนเลียกต่อไป

หลังจากที่ทั้งสามออกไป ทิ้งให้ภรรยาวทั้งคู่ซึ่งกำลังตั้งครรภ์เฝ้าบ้าน ปรากฎว่า เปาเสียะย้อ-ภรรยาของเอี้ยทิซิมหลงช่วยเหลือคนบาดเจ็บและนำมารักษาตัวที่บ้านโดยที่ไม่รู้เลยว่านั่นคือราชบุตรกิม ราชบุตรกิมหลงใหลในความงามของภรรยาของเอิ้ยทิซิมจึงวางแผนกำจัดเอี๊ยทิซิมและล่อลวงนางไปเป็นภรรยา

ต่อมาก๊วยเซาเทียนและเอี้ยทิซิม พี่น้องร่วมสาบาน ถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นกบฎ พวกเขาต่อต้านการจับกุม เข้าสู้พวกทหารที่กลุ้มรุม กระทั่งก๊วยเซาเทียนเสียชีวิต บ้านเรือนถูกเผาผลาญย่อยยับ เอี้ยทิซิม หลีเพ้ง ภรรยาก๊วยเซ่าเทียน และเปาเสียะย้อ ภรรยาเอี้ยทิซิม หนีกระเซอะกระเซิง ไปคนละทิศละทาง ผู้หญิงทั้งสองกำลังตั้งครรภ์

คูชู่กีทราบข่าวจึงออกติดตามช่วยเหลือภรรยาทั้งสองของพี่น้องร่วมสาบาน แต่ให้มีเหตุเข้าใจผิดกับผู้กล้าหาญทั้งเจ็ดแห่งแค้วนกังหนำและต่อสู้กัน แต่สุดท้ายลงเอยด้วยการแบ่งหน้าที่ไปถ่ายทอดวิทยายุทธให้ทายาทของก๊วยเซาเทียนและเอี้ยทิซิมทั้งสอง ให้อีกสิบแปดปีจึงนำมาประลองฝีมือกัน

หลีเพ้งให้กำเนิดก๊วยเจ๋ง ระเหเร่ร่อนไปเติบใหญ่ในแผ่นดินมองโกล ใต้ร่มใบบุญเจ็งกิสข่านผู้ยิ่งใหญ่ ก๊วยเจ๋ง-ลูกชายของก๊วยเซาเทียนได้เป็นศิษย์ของผู้กล้ากาญทั้งเจ็ด

ขณะที่เปาเสียะย้อให้กำเนิดเอี้ยคัง ได้ดีมีสุขในวังไต้กิมก๊กของชาวแมนจู เอี้ยคังซึ้งเป็นลูกของเอี้ยทิซิมได้เป็นศิษย์ของคูชู่กี

เอี้ยคังเกิดในวังโดยเรียกศัตรูเป็นพ่อเพราะนางเปาเสียย้อไม่ได้เล่าเรื่องแต่หนหลังให้ฟัง กอปรกับการถูกตามใจจึงทำให้เสียคน และเจ้าเล่ห์ โดยไม่คำนึงถึงคุณธรรมใดๆ ทั้งสิ้น

ก๊วยเจ๋ง แม้จะเติบโตในมองโกล แต่แม่พร่ำสอนให้แก้แค้นแทนพ่อ และได้รับการอบรมจากอาจรย์ทั้งเจ็ดจึงเป็นคนสัตย์ซื่อ ถือคุณธรรม และถึงแม้จะค่อนข้างปัญญาทึบ แต่ในที่สุดได้รับการชี้แนะจากหนึ่งในนักพรตช้วนจินก่า จึงค่อยๆ เรียนรู้วิทยายุทธติดตัวพอเข้าสู่ยุทธจักรได้

ก๊วยเจ๋ง ในขณะที่อยู่ในมองโกลได้สาบานเป็นพี่น้องกับลูกชายของเจงกิสช่าน และ ได้รับความรักจากเจงกิสข่านถึงขนาดแต่งตั้งให้เป็นราชบุตรเขยดาบทอง
หลังจากก๊วยเจ๋งเข้าสู่ตงง้วน (ภาคกลางของจีน) ได้พบกับอึ้งย้งในคราบของยาจก ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจของก๊วยเจ๋ง ทำให้อึ้งย้งหลงรักก๊วยเจ๋งและออกท่าองยุทธจักรด้วยกัน และได้พบประกับสุดยอดฝีมือในยุคนั้นทั้งสี่ อันได้แก่
1. ราชันย์ทักษิณ - หลวงจีนอิดเต็ง เป็น อดีตราชาแห่งแค้วนตาลีฟู แต่เพราะพิษรัก จึงได้ออกบวช เจ้าของวิชาดรรชนีสุริยัน
2. ยาจกอุดร - อั้งชิกกง หัวหน้าพรรคยาจก ผู้มีเจ็ดนิ้วเพราะตัดนิ้วตัวเองเนื่องจากความตะกละของตน เจ้าของฝ่ามือพิชิตมังกรทั้ง 18 ท่า
3. ภูตบูรภา - อึ้งเอี๊ยะซือ เจ้าของเกาะดอกท้อ เรียนรู้วิชาหลายแขนง ทั้งตำราแพทย์ และ วิชาค่ายกล
4. พิษประจิม - อาวเอี๊ยงฮง เจ้าของพลังคางคก จัดเจนในการใช้พิษ
นอกจากนี้ยังได้พบกับเฒ่าทารก - จิวแป๊ะทง ซึ่งได้สาบานเป็นพี่น้องกับก๊วยเจ๋งถึงแม้จะต่างวัยกันมาก และได้ถ่ายทอดสุดยอดวิชาให้กับก๊วยเจ๋ง นั่นคือ คัมภีร์นพยม ที่เป็นที่หมายปองของบรรดายอดฝีมือทั้งหลาย จนทำให้ก๊วยเจ๋งได้กลายเป็นยอดฝีมือแห่งยุคในตอนจบ

ทั้งมองโกลและแมนจู ล้วนเป็นศัตรูผู้รุกรานและต้องการยึดครองแผ่นดินตงง้วน

ก๊วยเจ๋งและเอี้ยคังเติบโตขึ้นท่ามกลางสภาพแวดล้อมและการบ่มเพราะที่ต่างกัน จึงมีพฤตินิสัยไปคนละแบบ ก๊วยเจ๋งได้รับการสั่งสอนย้ำเตือนจาก หลีเพ้ง ผู้เป็นมารดา และ เจ็ดประหลาดกังหนำ ผู้เป็นอาจารย์ ให้แก้แค้นแทนบิดา และยึดมั่นในจิตวิญญาณจีน จึงยินยอมสะบั้นไมตรีกับพวกมองโกล ก็ไม่ยินยอมทำร้ายแผ่นดินตงง้วน อันเป็นมาตุภูมิ ขณะที่เอี้ยคัง หลงใหลในลาภยศสรรเสริญ ยินยอมรับศัตรูเป็นบิดา กระทั่งยังกล้าย่ำยีบีฑาชาวชนเชื่อชาติเดียวกัน ...

 

 

 

               ก๊วยเจ๋ง                                               อึ้งย้ง

                                        เอี้ยคัง

         

                                            มกเนี่ยมซื่อ

 

เปาเซียะเยียก แม่ของเอี้ยคัง

จิวแป๊ะทง (เฒ่าทารก ศิษย์ผู้น้องแห่งเทพมัชฉิม) วิชาตัวเบาสูงสุดยอด

 

                                                                                                                            อึ้งเอี๊ยะซือ (มารบูรพา หรือ ตังเซี้ย) เป็นบิดาของอึ้งย้ง และเป็นประมุขเกาะดอกท้อ

                                                                                                                          อั้งฉิกกง (ยาจกอุดร หรือปักข่าย) ประมุขพรรคกระยาจก

อิดเต็งไต้ซือ (ราชันย์ทักษิณ หรือน่ำเต้-) เป็นอดีตจักรพรรดิแซ่ต้วนแห่งไต้ลี้

                                                                                                                            อาวเอี๊ยงฮง (พิษประจิม หรือไซตั๊ก) จ้าวแห่งการใช้พิษ ผู้อยู่เหนือพิษทั้งปวง

มังกรหยก ภาค จอมยุทธ์อินทรีย์

เรื่อง เสิ่นเตียวเฮี๊ยบหลือ (ภาษาจีนกลาง ออกเสียงเป็น เสิ่นเตียวเสียลู่ - Shen Diao Xia Lu ภาษาอังกฤษใช้ชื่อว่า The Return of Condor Heroes) เป็นสุดยอดนิยายกำลัง จากปลายปากกาของ กิมย้ง นักเขียนยุทธจักรนิยายชาวฮ่องกง ถือเป็นนิยาย อมตะชิ้นยอดของ กิมย้งเลยทีเดียว

Shen Diao Xia Lu เป็นเนื้อเรื่องต่อจาก มังกรหยกภาค 1 (ก๊วยเจ๋ง กับ อึ้งย้ง เป็นตัวเอก) เรื่องนี้ฝีมือของกิมย้งพัฒนาขึ้นถึงชั้นครูที่หาผู้เสมอเหมือนได้ยาก ตัวละครพัฒนาจากความสลักเสลาเกินจริงไปสู่ความสมจริงสมจังอย่างยิ่ง กลวิธีการแต่งมีการวางโครงเรื่องซับซ้อนกว่าภาคแรก มีโครงเรื่องย่อยซ้อน และแทรกอยู่มาก เข้ามาช่วยเสริมโครงเรื่องใหญ่ได้อย่างลงตัว และ ใช้วิธีการเล่าเรื่องย้อนไปย้อนมาได้อย่างสนุกสนานน่าสนใจ ทำให้สามารถตามเรื่องได้ง่ายไม่สับสน ตัวละครแม้จะมีมาก แต่ก็มีความเด่นไม่แพ้กัน ซึ่งมีทั้งที่ปรากฏตัวมาแล้วจากในภาคแรก หรือ ปูพื้นเอาไว้ก็มี บทสรุปมาในภาคนี้เช่นเรื่อง ของ ความสัมพันธ์ ระหว่าง จิวแป๊ะทง เอ็งโกว อิดเต็งไต้ซือ และ หลวงจีนชื้ออิม (คิ้วโชยยิ่ม) บางตัวละครอาจจะเสียชีวิตไปแล้วก็ยังถูกนำมากล่าวถึง เช่น เรื่องราวของเฮ้งเต็งเอี้ยง และ ลิ้มเฉียวเอ็ง ส่วนตัวละครที่มีเปิดตัวในภาคนี้ต่างก็มีความเด่นไม่แพ้กัน โครงเรื่องย่อยเหล่านี้ประสานสัมพันธ์กับโครงเรื่องใหญ่อย่างเหมาะสม ใช้ศิลปะการเล่าย้อนได้อย่างสนุกสนานน่าสนใจ

Shen Diao Xia Lu สะท้อนเรื่องราวของจารีตประเพณีในสังคมรุ่นเก่า ความคิดขัดแย้งระหว่าง ขงจื้อ กับ เต๋า สงครามระหว่างเชื้อชาติ โดยมี ความรัก เป็นหลักในการดำเนินเรื่อง ซึ่ง กิมย้ง ผสมผสานประเด็นต่าง ๆ เหล่านี้ได้อย่างลงตัว มีลูกเล่นชวนติดตามตลอดเรื่อง

ตัวละครหญิง เกือบทุกคน ต่างประสบปัญหา ความรักเป็นพิษ ถูกความรักเล่นงาน แต่ท้ายที่สุดทุกคนต่างมีวิถีทางในการแก้ปัญหาของตัวเองซึ่งมีทั้ง สมหวัง และ ผิดหวัง เทียเอ็ง และ เล็กบ้อซัง สาบานเป็นพี่น้องกับ เอี้ยก้วย ส่วน กงซุนเล็กงัก เสียสละชีวิตเพื่อคนรัก ก๊วยพู้ แต่งงานกับ เยรูฉี ก๊วยเซียง ออกบวช เป็นชี ก่อตั้งสำนัก ง้อใบ้ ความรักระหว่าง เซียวเหล่งนึ่ง กับ เอี้ยก้วย เป็น ความรักต้องห้าม ระหว่าง ศิษย์กับอาจารย์ที่ถูกจารีตประเพณีกั้นขวางยาก จะสมหวัง จน เอี้ยก้วย ต้องคอยถึง 16 ปีกว่าจะสมหวังในความรัก

ก๊วยเจ๋ง กับ อึ้งย้ง เป็น ความรักอมตะ มั่นคง ผิดกับ ลี้มกโช้ว ที่ถูกความรักเล่นงานจนกลายเป็นคนอมหิต รักที่เกิดจากความลุ่มหลง ของ อึ้งจี่เพ้ง ที่มีต่อ เซียวเหล่งนึ่ง หรือ ที่สองพี่น้องตระกูลบู๊ บู๊ตุนยู้ และ บู๊ชิวบุ๋น ที่มีต่อ ก้วยพู้

การให้อภัย และการร่วมมือกันช่วยชาติ ป้องกันบ้านเมือง เป็นอีกประเด็นหนึ่งที่ กิมย้ง ต้องการนำเสนอ ออกมาอย่างชัดเจน นอกจากตัวละคร ทุกตัว มีทั้งด้านดี ด้านเลว ไม่มีใครที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ มนุษย์ทุกคนไม่อาจสลัด รัก โลภ โกรธ หลง ออกไปจากชีวิตได้

 

                                 เซียวเหล่งนึ่ง

                              เอี้ยก้วย ศิษย์เอกมารกระบี่แสวงพ่าย

 

                                                      ก๊วยเซียง

                                                   ลี้มกโช้ว

  

                                                                                กระบี่อิงฟ้า ดาบฆ่ามังกร                                                                       มังกรหยก ภาคดาบมังกรหยก

ปลายราชวงศ์หยวนเป็นที่กล่าวขานในยุทธภพว่าหากผู้ใดได้ครอบครองดาบฆ่ามังกรและกระบี่อิงฟ้าแล้วผู้นั้นจะพบความลับอันยิ่งใหญ่ที่
ซุกซ่อนอยู่ในสิ่งล้ำค่าทั้งสอง ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ชาวยุทธต่างฆ่าฟันกันเพื่อให้ได้ดาบฆ่ามังกรและกระบี่อิงฟ้ามาครอบครอง

เตียซำฮงปรมาจารย์สำนักบู๊ตึ๊งมีคำสั่งให้ยู้ไต๋ง้ำศิษย์คนที่สามลงเขาไปช่วยปัดเป่าทุกข์ให้แก่ชาวบ้าน นึกไม่ถึงว่ายู้ไต๋ง้ำต้องเข้าไปพัว
พันกับสำนักเกลือสมุทรกับสำนักทรายทะเลซึ่งกำลังแย่งชิงดาบฆ่ามังกรกันอยู่ จนถูกลอบทำร้ายกลายเป็นคนพิการเตียชุยซัวศิษย์คนที่ห้าออกตามหาคนร้าย
ระหว่างทาง เตียชุยซัวได้รู้จักกับฮึงซู่ซู่แห่งสำนักอินทรีย์ เตียชุยซัวและฮึงซู่ซู่รักกัน ทั้งสองตระหนักดีว่าธรรมและอธรรมไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้บนดอย
ราชันย์ในทะเลบูรพา บรรดาชาวยุทธต่างพากันแย่งชิงดาบฆ่ามังกรกัน เพื่อช่วยชีวิตบรรดาชาวยุทธไว้ เตียชุยซัวและฮึงซู่ซู่จึงถูกราชสีห์ขนทองเจี่ยสุ่งจับตัว
ไปยังเกาะร้าง เตียชุยซัวและฮึงซู่ซู่แต่งงานบนเกาะร้าง ทั้งสองให้กำเนิดลูกชายชื่อว่าเตียบ่อกี้ เตียชุยซัวและเจี่ยสุ่งก็ได้สาบานเป็นพี่น้องกัน

สิบปีต่อมา ทั้งสี่พากันเดินทางกลับสู่จงหยวน นึกไม่ถึงว่าเพราะดาบฆ่ามังกรปรากฏขึ้นในยุทธภพจนเป็นเหตุให้ชาวยุทธต่างเข่นฆ่าแย่ง
ชิงกันเพื่อให้ได้ดาบมังกรมาครอบครอง การแต่งงานของเตียชุยซัวและฮึงซู่ซู่นำมาซึ่งความบาดหมางระหว่างฝ่ายธรรมและอธรรม เพื่อปกป้องเจี่ยสุ่งพี่ร่วม
สาบานเอาไว้ เตียชุยซัวและฮึงซู่ซู่ยอมตายโดยไม่ปริปากบอกที่ซ่อนดาบฆ่ามังกร ทั้งสองตัดสินใจฆ่าตัวตาย เตียบ่อกี้ซึ่งยังเยาว์อยู่นั้นเห็น พ่อแม่ตายไปต่อ
หน้าต่อตาซ้ำร้ายังถูกสองผู้เฒ่าทมิฬทำร้าย เตียซำฮงพาเตียบ่อกี้เดินทางไปวัดเส้าหลินเพื่อขอยืมคัมภีร์ย้ายเส้นเอ็นขจัดพิษในร่างให้เตียบ่อกี้ ระหว่างทาง
ต้องพบกับความเป็นความตายมากมาย เตียบ่อกี้อาศัยความมานะบากบั่นและจิตใจที่ดีงามจนสำเร็จวิชาแพทย์ ทั้งยังสำเร็จวิชาเก้าสุริยันสามารถขจัดพิษ
ในร่างได้ นอกจากนี้ยังได้เข้าไกล่เกลี่ยความบาดหมางระหว่างพรรคจรัสกับชาวยุทธ จนได้เป็นประมุขพรรคจรัสในที่สุด

ในเวลาเดียวกัน เตียบ่อกี้ต้องอยู่ในวังวนแห่งความรักของเตียเมี่ยงองค์หญิงแห่ง มองโกล,จิวจี้เยี้ยกหญิงสาวที่รู้จักและเติบโตมาด้วยกัน
, ฮึงลี้ลูกพี่ลูกน้องและเซียวเจียวสาวใช้ เตียบ่อกี้ไม่รู้จะทำอย่างไร ยากที่จะตัดสินใจเลือกใคร ดาบฆ่ามังกร และกระบี่อิงฟ้าเป็นสิ่งที่ล่อใจชาวยุทธให้พากัน
ตาม ล่าช่วงชิงของสองสิ่งจากเจี่ยสุ่งและจิวจี้เยี้ยก ทำให้เตียบ่อกี้และเตียเมี่ยงต้องเข้าไปพัวพัน เพื่อพ่อบุญธรรม เพื่อขัดขวางแผนการอันชั่วร้าย เตียบ่อกี้
วางแผนให้ดาบฆ่ามังกรและกระบี่อิงฟ้าห้ำหั่นกัน ดาบฆ่ามังกรและกระบี่อิงฟ้าต่างเป็นศัตราวุทธที่ล้ำเลิศ เมื่อทั้งสองสิ่งต้องทำลายล้างกัน ทำให้ทั้งสองสิ่งถูก
ทำลายลงจนปรากฏความลับอันหนึ่ง ภายในดาบฆ่ามังกรได้ซุกซ่อนคัมภีร์พิชัยสงคราม ส่วนกระบี่อิงฟ้าได้ซุกซ่อนคัมภีร์นพเก้า

ในเวลานี้เองเตียบ่อกี้ถึงเข้าใจความหมายของดาบฆ่ามังกรปกครองทั่วหล้า กระบี่อิงฟ้าไม่ปรากฏใครกล้าต่อกร คนคนหนึ่งหากมีอำนาจล้น
ฟ้าก็จะลุแก่อำนาจ แต่ก็มีคนซึ่งเหมือนกระบี่อิงฟ้าที่กล้าออกมาต่อกร เตียบ่อกี้เข้าใจสัจธรรมในยุทธภพเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงสละตำแหน่งประมุขพรรคจรัส
ถอนตัวจากยุทธภพพร้อมกันกับเตียเมี่ยงและจิวจี้เยี้ยก

นิกายเม้งก่า

นิกายเม้งก่า ม้งก่าหรือตอล้อซิ่งก่า เป็นลิทธิที่มีจริงๆ ในประวัติศาสตร์จีน ที่เผยแพร่มาจากเปอร์เชีย (ประเทศอิหร่าน ในปัจจุบัน)ในสมัยราชวงค์ถัง มีอีกชื่อหนึ่งว่า โซโรอัสเตอร์ และ จูหยวนจาง ก็เป็นสาวกลัทธินี้ด้วย

นิกายเม้งก่า หรือพรรคจรัส หรือพรรครุ่งเรือง มีที่มาจากเปอร์เซีย บูชาเทพอัคคี แต่เกิดการแก่งแย่งในนิกายทำให้เกือบแตกสลาย ภายหลังได้บ่อกี๋มา เป็นประมุข นิกายจึงเจริญขึ้นและยิ่งใหญ่ในยุทธภพ ภายในนิกายบังคับบัญชาในระบบอาวุโส คือ ประมุข ทูตซ้าย-ขวา สี่ผู้คุมกฎ ได้แก่ มังกรเสื้อม่วง อินทรีคิ้วขาว ราชสีห์ขนทอง ค้างคาวปีกเขียว รองลงมาก็คือ ห้าพเนจร ในด้านกำลังพล มีห้ากองธง และมี “จูหยวนจาง (จูหงวนจัง)” เป็นผู้กุมกำลังพล ภายหลังคนผู้นี้ ได้ทรยศบ่อกี๋ และนำกำลังของนิกายขับไล่มองโกลออกไปจากต้าซ้องได้สำเร็จ แล้วสถาปนาตนเองเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์หมิง (เหม็งหรือเม้ง ที่แปลว่า สว่าง ก็ได้) ซึ่งชื่อราชวงศ์ก็มาจากชื่อของนิกายเม้งก่านั่น


2 ทูต

ทูตซ้าย เอี้ยเซียว
ทูตขวา ฮวงเอี้ยว

4 ผู้คุมกฏ แห่งนิกายเม้งก่า

มังกรเสื้อม่วง หรือ มังกรแพรม่วง
เป็นกุมารีของประมุขสาขาใหญ่นิกายเม้งก่าที่เปอร์เซีย มีชื่อเดิมว่าไดอีซี่ ได้รับคำสั่งให้มาเข้าร่วมเม้งก่าในแผ่นดินตงง้วนเพื่อหาทางขโมยเคล็ดวิชา เคลื่อนย้ายจักรวาล นางประกอบความดีความชอบจนได้รับขึ้นชื่อเป็นอันดับ 1 จาก 4 เจ้าพิทักษ์โลกบาลแห่งเม้งก่า ต่อมานางออกจากเม้งก่าและไปใช้ชีวิตคู่อยู่กับท่านใบไม้เงินฮั่งโชยเฮียะ

อินทรีคิ้วขาว
อินทรีคิ้วขาวหรือ ฮึงเทียเจี่ย ในช่วงเเรกได้ครอบครองกระบี่อิงฟ้าเเค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก่อนจะถูกเอี้ยเซียวชิงไป ฮึงเทียเจี่ยมีบุตรชายหนึ่งคนเเละบุตรีหนึ่งคน คือฮึงซู่ซู่ มารดาของเตียบ่อกี้ ฮึงเทียนเจี่ยเเป็นตัวละครสำคัญของเรื่อง เป็นบุคคลที่หยิ่งทนงในศักดิ์ศรี วรยุทธสูงที่สุดในผู้คุมกฎของเม้งก่า เเต่เนื่องจากถอนตัวจากนิกายเม้งก่า โดยออกมาตั้งสำนักอินทรี ภายหลังจากเเต่งตั้งเตียบ่อกี้ให้เป็นประมุขนิกายเม้งก่า จึงกลับเข้านิกายอีกครั้ง

ราชสีห์ขนทอง
มีวิทยายุทธ์ร้ายกาจที่สุดในผู้คุมกฏ แต่เดิมแล้วเป็นศิษย์ของเซ่งคุน แต่ว่าถูกเซ่งคุนฆ่าล้างครอบครัวของตน จึงพยายามขโมยดาบฆ่ามังกรมาเพื่อค้นหาความลับในดาบไปล้างแค้นเซ่งคุน ราชสีห์ขนทองถูกอิงซู่ซู่ซัดอาวุธลับใส่จนตาบอด และได้ไปติดอยู่บนเกาะกับเตียชุ้ยซัวและอิงซู่ซู่ จึงได้สาบานเป็นพี่น้องกัน ภายหลัง 2 คนนี้ได้มีลูกด้วยกันบนเกาะ เตียชุ้ยซัวจึงยกให้เป็นพ่อบุญธรรมของเตียบ่กี้ และเป็นคนตั้งชื่อให้กับเตียบ่อกี้

ค้างคาวปีกเขียว
มีวิชาตัวเบาที่เป็นเลิศแต่เนื่องจากฝึกวิชาฝ่ามือไหมเย็น จนธาตุไฟเข้าแทรกทำให้ต้องดื่มเลือดของมนุษย์เพื่อคลายพิษของตัวเอง เคยดูดเลือดของเตียบ่อกี้สมัยเด็กด้วยความเข้าใจ ภายหลังได้เตียบ่อกี้ ใช้วิชาเก้าเอี้ยงช่วยขับพิษดังกล่าวให้ ค้างคาวปีกเขียวจึงซึ้งในพระคุณ ได้เป็นกำลังสำคัญตั้งใจฟื้นฟูนิกายเม้งก่า

5 พเนจร ภูตพเนจร

• หลวงจีนแพ้ฮ่อเสียง
• จิวเตียง
• ซ่วยปุ่กติก
• แนเคียม
• ทิก่วงเต้าหยิน

สำนักช้วนจินก่า

ช้วนจินก่า เป็นสำนักในนิยายกำลังภายในของกิมย้ง เรื่องมังกรหยก โดยมีสมาชิกเป็นนักพรต ก่อตั้งโดยเฮ้งเตงเอี้ยง ภายหลังในมังกรหยกภาค 2 ขณะที่คูชู่กีเป็นเจ้าสำนัก ก็ถูกพวกมองโกลบุกและเผา จนสูญหายไปจากยุทธภพในที่สุด

รายชื่อเจ้าสำนัก

 

•  เฮ้งเตงเอี้ยง หรือฉายา "กลางอิทธิฤทธิ์" ถูกเอ่ยชื่อถึงใน มังกรหยก
•  เบ๊เง็ก ฉายา "จ้าวสุริยัน" ปรากฏตัวใน มังกรหยก 1
•  คูชู่กี สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักจากเบ๊เง็ก ในมังกรหยก 2

7 ศิษย์ช้วนจินก่า
ในสำนักช้วนจินก่า มีบุคคลเด่นล้ำทั้งสิ้น 7 คน คือ ช้วนจินฉิกจื้อ หรือ เจ็ดผู้ล้วนจริง ประกอบไปด้วย นักพรตทั้ง 7 แห่งนิกายช้วนจินก่า ซึ่งเป็นศิษย์ที่ได้รับการถ่ายทอดฝีมือจากเฮ้งเต็งเอี้ยงคือ

 

•   เบ้เง็ก ฉายา ตั้งเอี้ยงจื้อ - เจ้าสุริยัน ศิษย์คนที่ 1 ของเฮ้งเต็งเอี้ยง และเป็นเจ้าสำนักต่อจากเฮ้งเต็งเอี้ยง
•   คูชู่กี ฉายา เชี่ยงชุนจื้อ - ผู้อมตะ มีพลังฝีมือสูงสุดในบรรดานักพรตทั้ง 7 คน
•   เฮ้งชู่อิด ฉายา เง็กเอี้ยงจื้อ - อาทิตย์หยก
•   ท่ำชู่ตวน ฉายา เชี่ยงจินจื้อ - คนจริงยืนยาว
•   เล่าชูเ...ยน ฉายา เชี่ยงแชจื้อ - คนจีรัง
•   ฮึ่งไต้ฮง ฉายา ก้วงเล้งจื้อ - ผู้ไพศาล
•   ซุนปุกยี่ ฉายา เช็งเจ็งซั่วยิ้น - ผู้วิสุทธิ์พเนจร นักพรตหญิงแห่งชวนจิน

กระบวนท่าของวิชาฝีมือสำนักช้วนจินก่า

 

• ท่าปิดประตูใหญ่ (ไต้กวงมึ้งเส็ก) เป็นกระบวนท่าอันสูงส่งของสำนักชวนจินก่า ใช้โดยศิษย์สองคนของสำนักชวนจินก่าในตอนที่ก๊วยเจ๋งจะพาเอี้ยก้วยไปฝาก (1-160)
•     เท้านกเป็ดน้ำสัมพันธ์ (อวงเอียเลี่ยงฮ้วงคา) เป็นเพลงเท้าใช้โดยศิษย์สองคนของสำนักชวนจินก่าในตอนที่ก๊วยเจ๋งจะพาเอี้ย ก้วยไปฝาก (1-161)
•     หยั่งทะเลพิฆาตมังกร (ท้ำไอ้ตู้เล้ง) เป็นวิชากระบี่ ใช้โดนนักพรตสันทัด ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-161)
•     สายลบหอบใบไม้ (ขี่ฮวงเซ่าเฮียะ) เป็นวิชากระบี่ใช้โดยนักพรตผอมซูบ ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-161)
•     แหวกบุปผาปาดหลิว (ฮุงฮวยฮุกลิ้ว) เป็นวิชากระบี่ ใช้โดนนักพรตสันทัด ตอนสู้กับก๊วยเจ๋ง (1-166)
•     ถอนตัวกลางกระแสเชี่ยว (กิบลิ้วย่งถ่อ) เต็กเช้งตกใช้ตอนที่โดนเอี้ยก้วยยกถังอุจาระทุ่มใส่ (1-200)
•     ลมหอบใบไม้ร่วง (ฮวงเซ่าเลาะเฮียะ) เป็นเพลงเท้า ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
•     เช็ดถูผงธุลี (ไกบั้วติ้งโกว) เป็นเพลงกระบี่ ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
•     ไม่ติดค้างไม่คงเหลือ (บ้อเคี่ยมบ้ออื้อ) ใช้โดยนักพรตหนุ่มของชวนจินก่าในตอนที่ประลองกับเอี้ยก้วย (1-239)
•     หัตถ์ประตูพยัคฆ์ (โฮ้วมึ้งชิ่ว) เป้นฝ่ามือที่เต็กเช้งตกใช้ฟาดใส่เอี้ยก้วย ในงานประลอง (1-243)
•     สะพานเหล็ก (ทิปังเกี้ย) ฮักไต้ธงใช้ท่านี้ตอนสู้กับเซียวเหล่งนึ่ง (1-277)
•     สามห่วงสัมพันธ์ (ซาเลี่ยงฮ้วง) เป็นท่าไม้ตายของสำนักชวนจินก่า เตียจี้เก่งใช้ตอนสู้กับอี่จี้เพ้ง (1-326)
•     หนึ่งลมปราณแปลงซำเช็ง (เจ่กคี่ฮ่วยซำเช็ง) เป็นเพลงกระบี่ขั้นสูงล้ำของสำนักชวนจินก่า โถมแทงออกสิบแปดกระบี่ ทุกกระบี่ล้วนแยกจากหนึ่ง* เป็นสอง ขณะแทงออกมีเพียงกระบวนท่าเดียว พอขยับข้อมือท่ากระบี่ก็แยกออกเป็นสอง เอี้ยก้วยใช้ตอนสู้กับ ขอทานชรา(1-488)
•     เข็มสะกดสุริยัน (เตี่ยเอี้ยงจำ) เยลู่ฉีใช้ตอนสู้กับ (1-554)
•     ดาวใหญ่เตะดารา (ขวยแชถักเต้าสี่) เอี้ยก้วยใช้เพื่อขวางห้าอัปลักษณ์ไม่ให้เข้ามาทำร้ายร่างของอั้งฉิกกง (1-577
•     เหินข้ามภุเขาเทียนซัว (เทียนซัวปวยโต่ว) เป็นวิชาเท้าบทเรียนแรกของวิชาฝีมือสำนักชวรจินก่า เตียจี้เก่งใช้ตอนสู้กับเอี้ยก้วย (2-58)
•     ท่วงท่าถอยม้า (ถ่อเบ๊เส็ก) เป็นท่าหลบหลีกกระบวนท่าเหินข้ามภุเขาเทียนซัว (2-59)
•     วิชชูม่วงทะลวงเมฆ (จี่เตี๋ยงชวงฮุ้น) เป็นกระบวนท่าลึกล้ำ ฝ่ามือบรรลุถึงกลางคันพลันเปลี่ยนทิศทาง ความจริงฟาดใส่แก้มซ้ายชัดๆ ริมฝ่ามือกลับ* ฟันใส่ก้านคอด้านขวาของศัตรู (2-60)
•     ห่านป้าจู่โจมเฉียง (งังเกี้ยเซี้ยเค็ก) เอี้ยก้วยใช้ตอนต่อสู้กับกิมลุ้น 2-212
•     รุ้งขาวพาดผ่านฟ้า (แป๊ะฮ้งเก็งเทียน) เอี้ยก้วยใช้ตอนต่อสู้กับกิมลุ้น 2-212
•     ม้าย่ำบุปผาร่วง (เบ๊ฉกเลาะฮวย) เอี้ยก้วยใช้ตอนสู้กับกงซุนจี้ 2-453
•     เมฆขาวพ้นช่องเขา (แป๊ะฮุ้นชุกซิ่ว) เตียจี้เก่งใช้ท่านี้ กระโดดหลบจากการคร่ากุมของศิษย์สำนักชวนจินก่า (3-284)
•     มหาทีสู่บูรพา (ไต้กังตังขื่อ) เตียจี้เก่งใช้เพื่อจะปริดชีวิตเฮ้งจี่ทั่ง (3-284)
•     เจ็ดดาวร่วมชุมนุม (ฉิกแชจูหวย) เป็นกระบวนท่าที่ ห้านักพรตชวนจินก่าคิดค้นขึ้นเพื่อไว้รับมือเซียวเหล่งนึ่ง (3-311)

  

             เตียบ่อกี้(สำเร็จวิชาในคัมภีร์9สุริยันและวิชาเคลื่อนย้ายจักรวาล)

         เสี่ยวเจียว(ภายหลังเป็นประมุขนิกายเม้งก่าเปอร์เซีย)

                              จูเอ๋อ, ฮึงลี้

 

                                 เอี้ยปุ๊กหุ่ย

            จิวจี้เยี๊ยก(สำเร็จวิชากงเล็กกระดูก)

                                    เตียเมี่ยง หรือ จ้าวหมิ่น

                                    เอี้ยปุ๊กหุ่ย

               เอี้ยเซียว (1ใน2ทูตซ้าย-ขวานิกายเม้งก่าจีน)

                      ราชสีห์ขนทอง

เตียซำฮง(วัยเด็กตอนเป็นศิษย์วัดเส้าหลิน เคยฝึกกับเอี้ยก๋วย)

อินทรีย์คิ้วขาว

ค้างคาวปีกเขียว มีวิชาตัวเบาที่เป็นเลิศเเต่เนื่องจากฝึกวิชาฝ่ามือไหมเย็น จนธาตุไฟเข้าเเทรกทำให้ต้องดื่มเลือดของมนุษย์เพื่อคลายพิษของตัวเอง

แม่นางแช่เอี้ย(เจ้าสำนักสุสานโบราณ ทายาทรุ่นหลานของเอี้ยก้วย และเซียวเหล่งนึ่ง)