การสื่อสารผ่านเสียงดนตรี ครั้งแรกที่ได้เห็น ตำนานแขกเป่าปี่

เสียงบรรเลงแตรนั้นประสานขึ้น ดังกังวาลตราตรึงในพื้นที่ 

ตระกร้าวางอยู่หน้าหูผึ่ง แผ่แม่เบี้ยออกมาตรึงจากแผ่นหลัง

ตอนที่เปิดคิดว่าเจ้างูนั้นไม่มีชีวิต แต่ท้ายขิดแผ่ออกมายิ่งใหญ่ 

เราจึงถามเจ้าของงูมีพิษไหม คำตอบได้คืองูนั้นหมดฤทธิ์พิษหมดตัว

หากว่าตัวใหม่ไม่ใหญ่นั้นได้หมด งูเลี้ยวลดตามลมปี่ดูสิน่ารัก

  การเดินทางมาอินเดียในครั้งนี้เป็นครั้งที่เรานั้นบมากันเป็นครอบครัว เราเดินทางด้วยกันทั้งหมด 8 คน ห้องละสองคนในการนอน ในการเที่ยวนั้นเราเที่ยวด้วยการจัดทริปเอง ก่อนที่จะเดินทางในตรงไหนจะมีการตรวจตราในเรื่องของ สถานที่เพราะว่าเรานั้นเดินทางไปในวันเสาร์และอาทิตย์เพื่อที่จะเที่ยวนั้นจะต้องมีการถามก่อนเพราะว่าในการเดินทางไปนั้นสถานที่ที่เรานั้นเดินทางไป ถือว่าไกลมาก 

  เรามาเจอในสถานที่ท่องเที่ยวใหม่เรานั้นเดินเล่นตั้งแต่ด้านหน้าจนรอบ  เมื่อเรานั้นเดินไปเราสะดุดและมีการยืนดูอีกนานเลย ในส่วนของการเป่าปี่ สักพักเมื่องูได้ยินเขาจึงเริ่มในการเปิดฝา เพื่อที่จะให้งูนั้นขึ้นมาเพื่อที่จะร่ายรำ  ในการที่งูนั้นเต้นไม่ใช่เพราะว่ามีการสอนของหมองู แต่การที่งูนั้นมีการเต้นรำเพราะว่ามีลมนั้นมาปะทะหูงู ให้งูนั้นตามในเรื่องของลม ที่มีการเป่าแรงบ้าง ค่อยบ้างเพื่อที่จะทำให้มีในส่วนของการทำงาน 

    ปี่ที่ใช้ในการเป่านั้นคือปี่ที่จะมีในส่วนของความกังวาน มากไปด้วยเครื่องในการเป่า เมื่องูนั้นขึ้นมาสิ่งที่งูนั้นหันมองในตอนแรกคือในการคือการจ้องไปที่ในส่วนของลมที่ออกมาตรงหน้าของงูู  งูถือว่าตัวใหญ่และมีในส่วนของความสมบูรณ์ 

   ในการสวมใส่เสื้อผ้านั้น จะมีสีสันที่สดใส อย่างเช่นสีเหลือง สีส้ม หรือว่าสีแดงงูนั้นจะไม่ยอมที่จะเดินทางออกไปในบริเวณนั้นเลย เพราะว่ามีความสวยงามมาก หากว่าเรานั้นต้องการที่จะดูงูนั้นเราจะต้องมาดูห่างๆ หน่อยกลัวว่างูนั้นจะเลื้อยหนีมาหา จริงแล้วงูที่ถูกสอนมานานนั้น จะไม่ค่อยที่จะมีการทำร้ายผู้คน และถือว่าหากเรานั้นต้องการที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้างูนั้นสามารถที่จะทำได้เลย 

    ตาลุงเป่าปี่ด้วยเสียงที่ไพเราะมาก พอโยกไปโยกมานั้นงูจะมีการโยกตาม เพื่อที่จะตามในช่องลมที่ได้มีการสร้างไวเ ความสวยงามนั้นส่งต่อมาเรื่อยๆ จนทำให้มีความหลากหลายในส่วน   ในการแสดงของงูนั้นมีการกำหนดในส่วนของระยะเวลาด้วย 

   การเป่าปี่ในการโชว์ในเรื่องของการแสดงงูนั้น จะต้องมีปี่เฉพาะของมัน  หากว่าเรานั้นนำปี่อื่นมาเป่างูนั้นจะไม่สนใจ เพราะว่าเสียงนั้นไม่เหมือน ด้วยความที่งูนั้นมีการตามในเรื่องของลม เราจะพูดว่างูนั้นไม่มีในส่วนของตาที่สามารถที่จะแยกสีออก เพราะว่าในตาของงูนั้นจะเห็นเพียงสีขาวหรือว่าสีดำ แต่หากว่าสีนั้นสดใสนั่นคือสีดำ งูจะไม่พยายามที่จะเลื่อยไปหา การนั่งอยู่ใกล้งูนั้นให้เรานั้นจ้องตางู งูจะไม่ทำอะไรเรา อาจจะเลื้อยหนีไป 

   กว่าที่จะพางูนั้นออกงานได้คือต้องใช้ระยะเวลานานมาก สอนหลายรอบเพราะว่าหากว่างูนั้นหายไป อาจจะต้องมีเงินมหาศาลที่จะซื้อกลับมาได้ ไม่ใช่ว่างูตัวไหนเราสามารถที่จะนำมาโชว์ได้หมด 

    ในสายตาของเรานั้นถือว่างูนั้นไว้ใจไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะว่าหากว่างูนั้นมันมีในส่วนของความเครียดนั้นจะทำให้งูไม่ทำตามหน้าที่ เราต้องมีในส่วนของความระมัดระวังด้วยในการที่เรานั้นจะชมในการแสดงงูเต้นระบำ