"เวรพาข้าว" การส่งอาหารให้กับวิญญาณที่มารับในส่วนบุญ ส่งอาหารถึงมากินข้าวเด้อ มารับส่วนบุญเด้อ

สุดท้ายแล้วทำได้เพียงการส่งความหวังดี ส่งอาหารให้กับคนที่เรานั้นรัก

ตอนอยู่นั้นไม่ได้ทายทักและสนทนาบ่อยมาก แต่การพรากจากเราต้องมาคุยกับซากอาหาร

ถาดความสุขไม่ว่าจะขนมปิ้งย่าง ข้าวปลาหมูทอดหลากหลายอย่าง 

นำมากองรวมกันเวรพาให้คนที่จากไปส่งดวงใจกลับคืน พรากจากชั่วนิรันดร์

หนึ่งสิ่งที่มอบส่งความรัก ถึงเขานักอยากให้มาบอกได้รับหรือไม่

มาพูดคุยสนทนาก่อนที่จะไป แล้วค่อยจากไปเกิดไม่จะไม่ว่าเลย

     เรื่องราวของการแผ่ส่วนกุศลทำต้นกองบุญขนาดใหญ่ให้คนที่ล่วงลับไปแล้ว แน่นอนว่าเรานั้นทำด้วยความเชื่อของแต่ละบุคคล ไม่มีใครสามารถที่จะบอกได้เลยว่าสิ่งที่เรานั้นทำไปแล้วเขานั้นได้รับหรือไม่  แต่ว่าเราคนที่อยู่นั้นทำแล้วสบายใจไม่ต้องกังวล 

    ตอนที่ยังไม่ได้ทำนั้น  ในแต่ละวันเมื่อเจอของที่อยากให้คนตายไปได้ใส่ เสื้อผ้าบ้าง รองเท้าบ้าง หรือว่ากางเกง ก็จะซื้อเก็บมาไว้เพื่อที่จะรวมกันใส่ในกองบุญ  ตอนนั้นตอนที่จากไปในตอนแรก เรานั้นแอบหวั่นเหมือนกันว่าคนที่อยู่นั้นจะอยู่อย่างไร เพราะว่าคนที่เป็นเสาหลักนั้นได้จากไปแล้ว สิ่งที่ทิ้งไว้นั้นคือความห่วงใยจากที่ทำงาน ที่มาคอยดูแลไม่เคยหายไป และต่อมาคือญาติพี่น้องที่คอยห่วงและมาอยู่ด้วย ถามว่าเรานั้นทำใจได้ไหม ทุกวันนี้หากว่าคิดถึงตอนนั้นเราก็ยังอยากให้เขานั้นอยู่เพื่อที่จะรอดูในความสำเร็จของเราเอง เหลือเวลาอีกสองเดือนเท่านั้นเองเราก็จะสำเร็จในการศึกษาแล้ว

    มาตอนนี้คือไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว เราอยู่เพื่อคนที่เหลือเท่านั้นเอง อีกอย่างคือเข้มแข็งเพื่อคนที่ต้องสูญเสีย จะว่าไปแล้วใครที่เกิดมาต้องสูญเสียกันทั้งหมด ไม่ช้าก็เร็ว แต่หากว่าเรานั้นทำใจไม่ได้ ทำไมต้องมาเจอในเรื่องราวเช่นนี้แต่ตอนนี้เรานั้นอยู่ได้แล้ว 

   บ้านหลังนี้เชื่อว่า วิญญาณของคนที่จากไปที่เรานั้นเรียกเพื่อที่จะมารับในส่วนของกองบุญแจกข้าวหานั้นจะมารอที่นี่ เพราะว่าอยู่ห่างไกลจากที่ทำพิธี ในที่นี่นั้นจะเข้ามาเฉพาะวิญญาณของคนที่มีการกล่าวถึง และอาหารนั้นจะเป็นอาหารที่นำมาวางแล้วใครนั้นไม่สามารถที่จะมานำไปทานได้เลย  คนที่มีรายชื่อเรียกมาเท่านั้น 

   ตามความเชื่อนะ แต่ว่าเรานั้นขณะที่มองเหมือนว่าเป็นที่วางอาหาร เขาจะมากินอย่างว่าไหมไม่รู้แต่ว่าไม่ขอในการออกความเห็นเลย เรื่องราวที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าช่วงเวลาตอนนั้นเราเองต้องเข้าใจสิ่งที่ทำมา 

   ไม่ต้องไปฝากความสุขไว้กับใคร การจากมาของเรานั้นอาจจะทำให้คนที่ต้องอยู่คนเดียวหว้าเหว่มาก จากไม่ต้องทำงานหนักมีเงินใช้นั้นไม่ขาดมือ มีเพื่อนคู่คิดตลอด จะทำอะไรสอบถามกัน มาวันหนึ่งเขาหายไปโดยที่ไม่มีอาการป่วยหรือว่าโรคอะไรทั้งสิ้น ยากมากกับการทำใจ

มือที่ยื่นอาหารขึ้นไปคือมือแห่งความหวังดี การกล่าวที่ออกมาจากใจ อยากที่จะให้ถึงคนบนฟ้าจริงแท้ ชีวิตที่ผ่านมาขอบคุณทุกอย่างที่ให้เรา เขาให้ทั้งชีวิตให้ความกล้าในการก้าวเดิน ให้ตัวอย่างที่ดีที่ทำให้ดู และให้ในสิ่งที่เรานั้นได้ร้องขอ จำได้ว่าทุกครั้งที่คุยกันสิ่งแรกที่ถามเรานั้นคือมีเงินใช้ไหม ในขณะที่บางครั้งเขานั้นไม่มีใช้ เขาไม่เคยบอกเราเลย หาให้ได้หากว่าลูกนั้นต้องการใช้ แต่ตนเองนั้นยอมลำบาก ซึ่งมันคือนิสัยที่ส่งต่อมายังเรา ที่เมื่อไหร่ที่เรานั้นขอคือไม่มี ในขณะที่คนที่เรานั้นรักต้องการ เราไม่มีเราก็จะให้เขาก่อน เพราะว่าทั้งชีวิตนั้นเขาให้เรามามาก