ทางรถไฟ ผ่านไปรถทุกคันจำเป็นต้องหยุด ด้วยแสงสีแดงกระพริบ

     ครั้งแรกตั้งแต่เกิดกับประสบการณ์เห็นรถไฟ

ตื่นเต้นประทับใจหลากหลายความรู้สึก

เมื่อรถไฟฉึกฉักนั้นมาปะทะตอนที่นึก 

แสงไฟระทึกเปิดขึ้นประตูปิดลง 

ให้นึกถึงวันนั้นฉันดูข่าว เรื่องราวยายไม่หยุดเมื่อประตูก็ปิดกลั้น ชีวิตเกือบขิตหากไม่คิดไม่คาดฝัน สู้ชีวิตฝ่าฟันในสิ่งที่หวาดกลัว 

   การเดินทางครั้งนี้ ให้ประสบการณ์เยอะ เพราะว่าพอเรานั้นเดินมาถึงทางรถไฟในครั้งนี้นั้นเราต้องหยุด เพราะว่าด้านหน้านั้นแสงไฟเตือนกำลังเตือนและไม้กลั้นสีขาวแดงนั้นเลื่อนลงมาใกล้จะถึงเขตที่กำหนดแต่รถมอเตอร์ไซค์ด้านหน้านั้นไม่ได้สนใจ มุดผ่านไป ไม่ถึงห้าวิทนาที รถน้ำมันก็วิ่งมาเจอะพอดี 

     เราเองก็มองดูตามหากว่ามุดไปแล้ว รถไฟมาพอดี เราจะได้เจอโศกนาฏกรรมบนทางรถไฟแบบประจันหน้าแน่นอน  เพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีรถไฟก็สิ้นสุดขบวน ตอนนี้คือรถไฟที่ขนน้ำมัน ซึ่งเรานั้นไม่รู้ว่าจะขนไปไหน แต่ถือว่าเยอะอยู่นะ รถไฟนั้นคือรถที่มีความเก่าแก่ตามอายุ รางที่เรานั้นมองว่าจะวิ่งไม่ได้พอมาถึงเหมือนไม่ได้หยุดชะงักหรือทำอะไรเลย 

   จริงๆ แล้วเรานั้นเข้าไปผิดทาง ด้านขวานั้นต้องเตรียมสำหรับรถที่จะสวนมาตรงข้ามเรา ซึ่งเราเองพยายามที่จะขยับเพื่อให้เขานั้นเดินผ่านไป 

    ทุกอย่างเหมือนนิ่งและหยุดโลกลงทันทีที่มีการเคลื่อนไหว  เราจะเห็นได้ว่า ตอนที่เรานั้นจอดคือสีเหลือง แต่พอรถไฟนั้นมาใกล้ ตรงนั้นจะเปลี่ยนเป็นสีแดง  รถไฟนั้นไม่สามารถที่จะจอดกะทันหันได้ มันจะต้องใช้ระยะเวลาในการเบรคประมาณ เกือบ 500 เมตร บางขบวนนั้นน่าจะ 700 เมตรเลย

   มาแล้วในส่วนของรถขนน้ำมัน ไม่ได้ขนนิด แต่คือขนมามากกว่า 10 ขบวน ติดต่อเรียงกัน ลองคิดหากว่ามีการชนอาจจะต้องประจันหน้าอย่างระเบิดดังกระหึ่มเพราะว่ามันคือวัตถุไวไฟ 

     ชีวิตของคนเรานั้นมีเวลาอยู่บนโลกใบนี้เพื่อที่จะเรียนรู้ในเรื่องราวต่างๆ ไม่มีใครที่รู้จักกันไปทั้งหมด ในแบบที่ไม่ได้เรียนรู้ สิ่งที่เรานั้นต้องมีคือการเปิดรับในหลากหลายอย่าง แบบสบายต้องเข้าใจสัจธรรม ความต้องการนั้นจะมีความเหมือนกันเกือบทั้งหมด แต่บางอย่างนั้นเราต้องระงับและสอนตัวเองเหมือนกัน 

    เราจะได้ในสิ่งที่ต้องการทั้งหมด ไม่ได้ ต้องมีทั้งความผิดหวังและสมหวัง หรือไม่มีความหวังเราต้องเรียนรู้ให้ครบ ถึงจะเรียกว่าเป็นคนที่เข้าใจสัจธรรม 

      เราเพิ่งเข้าใจตอนที่ประตูเปิดขึ้นว่าเรานั้นอยู่ในเลนที่ผิด แต่เรานั้นอยู่ด้านหน้า ถือว่าหลบได้ทัน 

   ความสุขในการเดินทาง คือประสบการณ์ที่แปลกใหม่ สิ้นสุดการเดินทาง หยุดบ้างพักบ้างเมื่อเหตุการณ์นั้นบังคับ

    จริงๆ แล้วเพื่อนร่วมทางนั้นคือสิ่งที่ดีสำหรับเรานั้นเสมอ ไม่มีใครมี่เสียความเข้าใจแล้วจะไม่สามารถที่จะเรียนรู้ในสิ่งใหม่ 

  เริ่มใหม่ได้เสมอ เมื่อเธอนั้นพร้อมสำหรับการก้าวเดิน