ความเงียบเฉย เงียบใส่ ถ้าไม่พูดก็ไม่ทำร้ายกัน Silent Treatment เมื่อความเงียบสร้างแผลในใจ

 

Silent Treatment ความเงียบเฉย คือ ความพยายามของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งในการยุติการสนทนาในระหว่างการโต้เถียง โดยปิดกั้นอีกฝ่ายออกไป และเริ่มปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมในการถกเถียงต่อไปไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม นำไปสู่ชื่อเรียกของความเงียบที่แตกต่างกัน

• การถูกแบนจากเพื่อนหรือที่ทำงาน

 

• หากเป็นคนคุยที่อยู่ดี ๆ ก็หายตัวไปโดยไม่บอกกล่าว เรียกว่า Ghosting

 

• การถูกเงียบใส่จากกลุ่มผู้คนที่เคยสนับสนุนเรา เรียกด้วยชื่อว่าการ Cancel

 

พฤติกรรมนี้สามารถเกิดขึ้นในความสัมพันธ์หรือสภาพแวดล้อมประเภทใดก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงาน เพื่อนสนิท สมาชิกในครอบครัว หรือคู่รัก 

 

 

เหตุผลที่คนเลือกใช้วิธีนี้

• คิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสามารถในการควบคุมตนเองสูง จะมองว่าความเงียบเฉยเป็นวิธีการที่ถูกต้องชอบธรรม เป็นการกระทำที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ และเชื่อว่าการเลือกที่จะเงียบนั้นไม่ใช่การยอมแพ้ในการโต้เถียง

 

• การสร้างกำแพงขณะสนทนา อาจเป็นความพยายามในการป้องกันตนเอง คือ มีความกลัวต่ออีกฝ่ายหรือกลัวความขัดแย้งมากกว่าที่จะเป็นเจตนาร้าย การสร้างกำแพงเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของการเงียบเฉย แต่จะต่างไปจากการเงียบเฉยด้วยเงื่อนไขของเวลา โดยทั่วไปแล้วการสร้างกำแพงจะเกิดขึ้นระหว่างการสนทนา ในขณะที่การเงียบเฉยอาจกินเวลานานหลายสัปดาห์ หลายเดือน หรือกระทั่งหลายปี

 

 

สัญญาณของการทำร้ายจิตใจ สัญญาณบางประการที่บ่งบอกว่าพฤติกรรมเงียบเฉยได้ล้ำเส้นไปเป็นการทำร้ายความรู้สึก  

• ความเงียบเฉยเกิดขึ้นบ่อยครั้งและกินเวลาเป็นเวลานาน

 

• ความเงียบเฉยเกิดเพื่อลงโทษ ไม่ใช่เพื่อให้อีกฝ่ายใจเย็นลง

 

• ทำการตัดสินใจแทนโดยไม่ถามความสมัครใจหรือขออนุญาต

 

• เราต้องเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเงียบเฉยใส่

 

จากงานวิจัยแสดงให้เห็นว่า การทำร้ายจิตใจนั้นสามารถทำให้เกิดผลกระทบทางจิตใจได้ทั้งระยะสั้นและระยะยาว ผู้ที่ถูกเมินเฉยใส่นั้นอาจกลายเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองต่ำ บางครั้งถึงขั้นรู้สึกโดดเดี่ยวสิ้นหวัง และอาจเป็นปัจจัยร่วมในความเจ็บป่วย อย่างเช่น โรคซึมเศร้า โรคอ่อนล้าเรื้อรัง หรือ โรคไฟโบรมัยอัลเจีย (Fibromyalgia กลุ่มอาการปวดเรื้อรัง)

 

 

การรับมือกับการเงียบเฉย

1.ใช้วิธีการแบบสุภาพโดย ‘นึกถึงใจเขา’  หากการเงียบเฉยไม่ใช่พฤติกรรมที่อีกฝ่ายทำกับเราเป็นประจำ แนวทางที่สุภาพอาจเป็นวิธีที่ดีในการเริ่มต้นการสนทนาเพื่อหาทางออก คือ ถามอีกฝ่ายว่าทำไมเขาถึงแสดงพฤติกรรมนี้ออกมา ทำไมถึงงอน ไม่คุยกับเรา อธิบายสาเหตุเพื่อปรับความเข้าใจ ถ้าหากปัญหาที่เกิดขึ้นเรามีส่วนผิด การขอโทษคือสิ่งที่ควรทำ

 

2.นึกถึงใจตัวเอง  บอกอีกฝ่ายไปเลยว่า การถูกเมินเฉยทำให้เรารู้สึกไม่ดีและโดดเดี่ยว  ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการในความสัมพันธ์ ถ้าเรารู้สึกว่าพฤติกรรมเช่นนี้ทำให้ความสัมพันธ์ร้าวฉานก็ควรพูดออกมาตามตรง

 

 

3.ไม่สนใจและปล่อยผ่าน ในกรณีนี้สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ คือ ทำให้เรารู้สึกแย่และตัดสินใจที่จะเป็นคนเริ่มก่อน และรอให้เราเป็นคนเปิดประเด็นและยอมเพื่อเอาใจเขา การปล่อยผ่านไปอาจแสดงให้เห็นว่าการแสดงพฤติกรรมเช่นนี้ ไม่มีทางจะทำให้เขาได้สิ่งที่ต้องการจากเรา

 

4.เสนอแนวทางแก้ไข  วางแผนว่าเราจะต้องพูดคุยกันอย่างไรเมื่อบทสนทนาเริ่มตึงเครียดและจะหลีกเลี่ยงพฤติกรรมเงียบใส่ที่เริ่มก่อตัวอย่างไร ตั้งกฎสำหรับการสื่อสารที่ดีขึ้นในอนาคต

 

5.ยืนหยัดเพื่อตัวเอง  เมื่อการเงียบเฉยไต่ระดับไปสู่การทำร้ายจิตใจ แปลว่าเรากำลังอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไม่ดี (Toxic Relationship) ถึงเวลาแล้วที่ควรให้ความสำคัญกับตัวเองก่อน หากความสัมพันธ์นี้ควรค่าแก่การรักษาไว้ ควรกำหนดขอบเขตพฤติกรรมที่ยอมรับได้และความคาดหวังที่จะได้รับเพื่อความสัมพันธ์ที่มั่นคงในอนาคต หากไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้ ลองพิจารณาทางเลือกถอยออกมาจากความสัมพันธ์แทน