ฝึกสเต็บต้องได้ ให้พร้อมเพรียงกัน การทำกิจกรรมทำให้สานสายใยในรักของเราสองคน

  ความสุขของใครหลายคน เรียงรายรอบตัวด้วยสื่อสาร 

อารยธรรมความสุขและสำราญ  มอบความสุขของใครต่างกล่าวขานสบายใจ

เราเองมาเห็นยังชื่นชม ความสวยเหมาะสมเสมอเหมือน 

มอบความรักสื่อสารด้วยเสียงเพลงบรรเลงการ จากรักสร้างตำนานความสมบูรณ์

   การออกกำลังกายและขยับบริหารนั้นเป็นเรื่องของความสุข ในการที่เรานั้นจะหาวิธีเพื่อที่ให้ตนเองนั้นได้เปลี่ยนแปลงอิริยาบถเป็นความสุขอีกแบบ มีคำกล่าวไว้ว่าหากว่าเรานั้นต้องการที่จะทำให้ตนเองนั้นไปไหนมาไหนได้อย่างสบาย ต้องไม่นั่งนิ่ง ในแต่ละวันประมาณสามสิบนาทีจะต้องหาอะไรทำให้ร่างกายในทุกส่วนได้เคลื่อนไหว จนทำให้มีเหงื่อออก จะทำให้ร่างกายแข็งแรง 

    ครั้งนี้เราเองมาถึงประเทศจีน ในบ้านเรานั้นอาจจะเห็นในเรื่องของการออกกำลังกายโดยการเต้นประกอบเพลง แต่หากว่าที่นี่แล้ว เปลี่ยนจากการเต้นประกอบเพลง เป็นการแสดงเข้าจังหวะ การวาดลวดลายสื่อสารผ่านทำนองเพลง ไม่ได้มีการระบุเพศว่าจะเป็นเพศไหน ชายหรือหญิงสามารถที่จะเต้นได้ในทั้งหมด บางครั้งเรานั้นอาจจะมองว่าการเต้นหรือการทำอะไรหลายอย่างนั้นเข้าใจในส่วนของวัฒนธรรม แต่ไม่ใช่เลย เราได้ทำในสิ่งที่เรานั้นรักเท่านั้นเอง 

   การเต้นประกอบดนตรี ทำไมถึงว่าแบบนั้นหากว่าเรานั้นสังเกต  ในส่วนของเครื่องดนตรีในมือของชายสองคนนั้นจะมีการเล่นในเครื่องดนตรีประจำชาติของเขา ที่บรรเลงไปพร้อมกันกับการเต้น เต้นตามจังหวะ  และหากว่าจะให้มีความคล่องตัวนั้นสามารถที่จะจับมือกันเต้นได้ 

    สลับขาไปมา เตะขาไขว้กัน  ในส่วนของการยืนเรียงแถวหน้ากระดานนั้นจะดีหน่อย หากว่าเรานั้นยืนเป็นวงกลมนั้นจะทำให้เคลื่อนไหวได้ยากหน่อย  ใครก็สามารถที่จะเต้นได้ อาจจะเปลี่ยนเป็นขยับไปทางซ้ายบ้าง ขวาบ้างแล้วแต่การตกลงกัน

      ความรักเกิดขึ้นในระหว่างการทำกิจกรรม   เรื่องราวนั้นมีอยู่ว่า ด้วยความที่เรานั้นเป็นช่วงยามเย็นได้เดินออกไปเล่นนอกที่พักเพื่อที่จะไปเต้นออกกำลังกายเป็นคุณยายนอกบ้าน แต่ด้วยความที่ยายนั้นบอกเราว่า วันนี้จะมีคนออกมาเยอะ เราเองบอกว่าไม่เป็นไรเพราะว่าไม่ว่าเรานั้นจะเต้นสองคนหรือว่าเต้นมาก ความสนุกมันต้องมากขึ้นตามไปด้วยอย่างแน่นอน 

   เขาเองก็มาที่นี่เหมือนกัน เขามาพร้อมกับพ่อของเขา เขานั้นชอบในการเล่นดนตรี พยายามที่จะเล่นดนตรีให้กับทุกคนนั้นเต้น คงมีไม่มากหรอกคนที่จะรักในเสียงดนตรี เพราะเป็นช่วงของมันเอง เขานั้นบอกเราว่า ไม่ได้อยากมาแต่พ่อนั้นบอกให้มา เราทั้งสองเลยได้คุยกัน 

    เมื่อสองเรานั้นได้พบกันบ่อยครั้งขึ้น เลยทำให้กลายเป็นความรักความเข้าใจกัน วันทุกวันนั้นเราต้องได้เจอกันเพื่อที่จะหายคิดถึง การคุยกันนั้นผ่านสายตาของทั้งพ่อและแม่ของทั้งสองฝ่าย ไม่นานเราก็ได้เป็นแผ่นทองเดียวกัน รักที่ออกแบบมาให้ตรงและเหมาะกันกับช่วงเวลา