พ่อเพียงหลับเท่านั้น (พระพุทธเจ้าปรินิพพาน)

พ่อเพียงนอนหลับเท่านั้น พระพุทธเจ้าปรินิพพาหลับตาพริ้ม

มองแล้วน้ำตาไหลพราก หากแต่ความสงสัยการจากลาคือการสิ้นไป

ไม่คิดไม่นึก ไม่รู้สึก และไม่ตอบสนอง

    ทำไมทุกครั้งที่ได้มองพระพักตร์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเหมือนกับเรามองพ่อของเราที่กำลังนอนหลับ อย่างนั้นเป็นความรู้สึกส่วนตัว  ตอนแรกที่เราเดินทางไปอินเดียตอนนั้นพ่อยังอยู่ แต่ในครั้งที่สองตอนนั้นคือพ่อได้จากไปแล้วแบบที่เราไม่ได้คุยกันนานมากกว่าสองปี  ครั้งนั้นที่พ่อนั้นโทรมาบอกว่าคิดถึงคงเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเสียง  

    แน่นอนว่าในตอนแรกนั้นพยายามว่าให้ตัวเองว่า ทำไมเราไม่กลับไปหาพ่อปีใหม่พ่อโทรมาหา แต่เราไม่ได้สนใจ แต่พอถึงวันนั้นกลับช้าไปเสียแล้วกับการเดินทางไปหาพ่อที่เจอเพียงร่างไร้วิญญาณ เช่นเดียวกันเมื่อเรานั้นเดินทางมาที่อินเดีย พอมาเจอในภาพแบบนี้ทำให้ภาพที่เคยเจอนั้นย้อนกลับคืนมาทั้งหมด

   ร่างที่นอนอย่างไร้ลมหายใจ  ตอนนั้นเราจึงเข้าใจพระอานนท์ที่ทำใจไม่ได้เพราะว่าพระองค์เหมือนพ่อของพระอานนท์ แต่หากว่าปลงแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้ แต่เรานั้นไม่ใช่อรหันต์  พ่อยังคงนอนอยู่อย่างนี้เมื่อไหร่ที่มีคนไทยเดินทางมาเพื่อสักการะสถานที่แห่งนี้จะนำผ้ามาห่ม แต่ก่อนที่จะเข้ามาด้านในจะมีการเวียนก่อนสามรอบ สถานที่ด้านในนั้นมีความจำกัดในเรื่องของจำนวน หากว่าเรานั้นเปรียบดูเหมือนกันกับโลงศพที่เก็บสรีระของพระพุทธเจ้าก่อนที่จะนำไปถวายพระเพลิง

   ผู้คนต่างหลั่งไหลมา หากว่าคนอินเดียนั้นก็ยังตามมาดูด้วย แม้ว่าเขานั้นจะอยู่ในพื้นที่บางคนนั้นไม่รู้จักพระสัมมมาสัมพุทธเจ้าโดยเฉพาะเด็กที่เกิดใหม่ จึงมีความสนใจในเหตุการณ์ 

   หลังจากห่มแล้วจะนั่งลงและภาวนานั่งสมาธิบ้าง หรือจะสวดในบทสังฆคุณแปล สรภัญญะแต่ว่าไม่เคยจบเลยเพราะว่าเรานั้นน้ำตาไหลพรากแบบหยุดไม่อยู่   ความรู้สึกอัดอั้นตันใจกลับมา  

   สิ่งที่มีค่าคือความศรัทธาที่ไม่หายไปไหน คนเรานั้นอยู่ได้ด้วยหลายสิ่ง แต่สิ่งที่จะทำให้เรานั้นอยู่อย่างมีความสุขคือเราจะต้องอยู่อย่างมีความหวัง  ไม่ทำร้ายตนเองแม้แต่ความคิด หากว่าเรานั้นเคยเรียนรู้ในหลักสูตรของพระองค์จะใช้คำว่าไม่รบกวนตนเองแม้แต่วินาทีเดียว

     มาให้เห็นอย่าเชื่อในคำบอกเล่า แล้วเราจะเข้าใจ คนเรานั้นจะมีความคิดที่ว่าไม่มีจริงเพราะว่าเกิดไม่ทันไม่เคยเห็น แต่หากว่าเรานั้นได้มาเจอได้มาเดินตามรอยองค์พระศาสดาของเรานั้น เราจะรู้ได้ว่าสถานที่ทุกที่นั้นมีอยู่จริงหมู่บ้านหรือสถานที่สำคัญนั้นยังคงอยู่นานแสนนาน

    สิ่งที่ยืนยันอีกอย่างหนึ่งคือในส่วนของเสาอโศกที่มีการสร้างไว้ในสถานที่สำคัญหลายที่ อย่างเช่นในสถานที่ประสูติมีเสาอโศก แสดงปฐมเทศนา หรืออีกหลายสถานที่ คนเราหากว่าใจไม่เชื่อแล้วทุกอย่างจะไม่มีความหมาย