จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์กับแกะสาวจ่าฝูง

ลงใน อ่านอิ่ม รวมเรื่องสั้น ฉบับวันพฤหัสที่ 26 มิถุนายน 68

 

จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์กับแกะสาวจ่าฝูง

อักษราลัย

 

       ในป่าลึกแห่งหนึ่ง มีฝูงแกะที่มีหัวหน้าเป็นแกะสาววัยละอ่อนชื่อ แพรวา เธอได้ตำแหน่งจ่าฝูงมาจากการสืบทอดจากพ่อผู้ถอยฉากตัวเองไปกุมบังเหียนอยู่เบื้องหลัง แม้จะยังเด็กและขาดประสบการณ์ แต่แพรวากลับยโสโอหังคิดว่าตนเองเก่งกาจที่สุดในโลก

 

         "เฮ้ย! พวกเจ้าต้องฟังข้าเท่านั้น ข้าเป็นจ่าฝูงที่ฉลาดที่สุด!" แพรวาจะตะโกนใส่แกะอื่น ๆ ทุกวัน โดยไม่เคยฟังคำแนะนำจากแกะแก่ที่มีประสบการณ์

 

         ในป่าแห่งนั้นยังมี จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เพทุบายชื่อเฉียบ พร้อมด้วย ลูกชายผู้สุขุมชื่อเงียบ  

 

       ฝูงของจิ้งจอกเล็กกว่าฝูงของแกะมาก และอาศัยอยู่ใกล้กัน จิ้งจอกมองฝูงแกะด้วยความเกลียดชัง จึงวางแผนจะหาทางปลิดชิงเอาอาณาเขตอันอุดมสมบูรณ์ของฝูงแกะมาเป็นของตน

 

        "ลูกเอ๋ย" เฉียบกระซิบกับเงียบ "พ่อจะใช้แผนตลบหลัง ใช้ความโง่เขลาและความหยิ่งผยองของเจ้าแกะสาวนั่นมาเป็นจุดอ่อน รับรองมันจะต้องเชื่อทุกอย่างที่พ่อบอก"

 

        วันของแผนการ เฉียบเดินมาหาแพรวาด้วยท่าทีนอบน้อม "นางท่านจ่าฝูงผู้ยิ่งใหญ่ คืนนี้จะมีการประชุมใหญ่ของสัตว์ป่าทั้งหมด เพื่อเลือกตั้ง 'จักรพรรดิแห่งป่าใหญ่' ผู้ที่จะปกครองสัตว์ทั้งป่า"

 

        แพรวาตาเป็นประกาย "จริงหรือลุง? ตำแหน่งนั้นต้องเป็นหนูแน่ ๆ หนูฉลาดและเก่งที่สุด!"

 

        "แน่นอนอยู่แล้วหลายเอ๋ย แต่หลานต้องไปตามลำพัง เพื่อแสดงความกล้าหาญ และต้องไปตอนกลางคืนเพื่อแสดงให้เห็นว่าไม่กลัวอะไร" เฉียบกล่าวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

 

        "ง่ายมาก! หนูจะไปและกลับมาเป็นจักรพรรดิแห่งป่าใหญ่!" แพรวาประกาศอย่างภูมิใจ

 

        พ่อแกะที่ลำพองใจในอำนาจของครอบครัวไม่ได้ใส่ใจลูกแกะสาว เพราะเชื่อว่าหากมีอะไรลูกแกะจะต้องมาปรึกษาตน แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ มีแต่แกะแก่ในฝูงที่พยายามห้าม "แพรวา นี่มันแปลกมาก อย่าเพิ่งเชื่อจิ้งจอกเฒ่าสิ"

 

        "เงียบเถอะ! ไม่ต้องมาสอน รู้หรอกน่าว่าต้องทำอะไร อยู่เงียบ ๆ และหุบปากไปอย่างเคยก็ดีอยู่แล้ว” ลุงเฉียบเป็นคนดี! เชื่อใจได้ อย่าลืมสิว่าลุงสนิทกับพ่อแค่ไหน" แพรวาพูดพลางยักไหล่แล้วสะบัดหัวเดินจากไป

 

        คืนนั้น แพรวาเดินตามทางที่เฉียบชี้ไว้ ซึ่งนำไปสู่ป่าลึกที่อันตราย เมื่อไปถึงจุดหมาย กลับไม่มีการประชุมใด ๆ เลย มีแต่หมาป่าฝูงใหญ่ที่คอยดักซุ่มอยู่

 

        แพรวาตกใจมาก แต่เมื่อพยายามวิ่งเพื่อกลับฝูง กลับพบว่าทางถูกบดบังไปด้วยก้อนหินใหญ่ที่เฉียบและเงียบเตรียมไว้ล่วงหน้า

 

        ขณะแพรวาหลงทางในป่า เฉียบและเงียบจึงเริ่มแผนการยึดครองดินแดน เฉียบเข้ามาชักชวนฝูงแกะว่า "ข้าจะช่วยพาพวกเจ้าไปหาแพรวา เธอกำลังรออยู่ในดินแดนใหม่ที่อุดมสมบูรณ์กว่าที่นี่"

 

        ขณะเดียวกัน เงียบก็แอบไปบอกจิ้งจอกและหมาป่าฝูงอื่น ๆ ว่าดินแดนของฝูงแกะนี้ว่างเปล่าแล้ว ให้มายึดครองได้ เมื่อฝูงแกะออกไปแล้ว เฉียบและเงียบก็นำพวกมันไปขังไว้ในหุบเขาที่หนีไม่ได้ ส่วนดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ก็ตกเป็นของพวกจิ้งจอกและหมาป่า

 

        สามวันผ่านไป แพรวาจึงหาทางกลับมาได้ แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน กลับพบว่าฝูงแกะทั้งหมดหายไปแล้ว เหลือเพียงแกะแก่ตัวหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่

 

        "เกิดอะไรขึ้น?" แพรวาถามด้วยความตกใจ

 

        "หลังจากเจ้าไป เฒ่าเฉียบก็มาหลอกให้ฝูงไปตามหาเจ้าที่ดินแดนใหม่ แต่จริง ๆ แล้วมันพาไปขังไว้ในหุบเขา ส่วนดินแดนของเราก็ถูกจิ้งจอกและหมาป่าฝูงอื่นยึดครองไปหมดแล้ว ตอนนี้เราไม่มีทั้งฝูงและบ้าน" แกะแก่ตอบด้วยความเศร้า

 แพรวารู้สึกผิดและเสียใจมาก เธอเข้าใจแล้วว่าความโง่เขลาและความหยิ่งผยองของเธอเองไม่เพียงทำให้เสียตำแหน่ง แต่ยังทำให้ทั้งฝูงและดินแดนถูกจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ฮุบไปหมด

 

 ...นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

 

        ผู้นำที่ดีต้องมีความถ่อมตน เปิดใจรับฟังคำแนะนำ และใช้สติปัญญาในการตัดสินใจ ไม่ใช่ปกครองด้วยความโอหัง

 คนเจ้าเล่ห์มักวางแผนระยะยาวและใช้ความดีใจของเราเป็นจุดอ่อน โดยเ

ฉพาะการปลอมตัวเป็นคนใกล้ชิดและใช้คำหวานล่อลวง