เล่าเรื่อง ละครพื้นบ้านไชยเชษฐ์ ปี 2555 ตอนที่ 1 - 10

เล่าเรื่อง ละครพื้นบ้านไชยเชษฐ์ ปี 2555 ตอนที่ 1 - 10

ไชยเชษฐ์ ปี 2555 

นำแสดงโดย 

ฟิวส์ กิติกร โพธิ์ปี รับบท ไชยเชษฐ์ 

แยม มทิรา ตันติประสูติ รับบท สุวิญชา 

แนน อัญชญาดา ฉายสุวรรณ รับบท มารตี 

ต้อง ธัญญารีย์ โรจน์เรืองไชย รับบท วิฬาร์ 

หนุ่ม มาวิน รับบท หมื่นขัน  

การ์ตูน ฑรัญภัค เศรษฐีธร รับบท ปิ่นดารา 

นํ้าผึ้ง ธนภัทร ดิษฐไชยวงศ์ รับบท อรทิวา

บอย โอฬาร ชูชาญ รับบท สิงขรา 

ละครพื้นบ้านเรื่อง ไชยเชษฐ์ ปี 2555 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ สองนางฟ้า มารตี สุวิญชา ได้ก่อเหตุทะเลาะวิวาทกันบนสรวงสวรรค์ จนถึงถูกพระอินทร์ให้ลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ เป็นพระพี่ พระน้องกัน ต่างมารดา ที่เกิดในครรภ์ของ พระชายาฝ่ายขวา ฝ่ายซ้าย โดยมารตีลงเกิดมาเป็นลูกของ ศรีอุษา ซึ่งเป็นพระชายาฝ่ายซ้ายของท้าวอภัยนุราช แห่งเมืองเวสาลี ส่วนสุวิญชา เกิดมาลงมาเกิดเป็นลูกของ อุมาเทวี ซึ่งเป็นพระชายาฝ่ายขวาของท้าวอภัยนุราช 

ด้วยความที่มารตี เคยเป็นคู่อาฆาตของสุวิญชา เมื่อครั้งเป็นนางฟ้าอยู่บนสรวงสวรรค์ ทำให้มารตีมีจิตริษยาสุวิญชา คอยกลั่นแกล้งสุวิญชาตลอดเวลา เมื่อสุวิชญชาได้เจอกับวิฬาร์จึงรู้สึกถูกชะตา จึงชวนวิฬาร์มาเป็นเพื่อนเล่น จนกระทั่งวิฬาร์ได้รับการอนุญาตจาก อุมาเทวีให้เข้ามาเป็นพระพี่เลี้ยงของสุวิญชา ด้วยความริษยาของศรีอุษา ที่อุมาเทวีได้รับความรักจากท้าวอภัยนุราชมากกว่าตนเอง จึงปลูกฝังและเสี้ยมสอนให้มารตี ชิงชังสุวิญชามาตลอด จนกระทั่งศรีอุษาได้มีโอกาสใส่ร้ายและกำจัดอุมาเทวีและสุวิญชาว่าเป็นผู้วางยาพิษในพานเสวยของท้าวอภัยนุราช แต่เคราะห์ดีที่วิฬาร์ได้กลิ่นยาพิษในเครื่องเสวยจึงปัดพานเสวยของท้าวอภัยนุราชทิ้ง ทำให้ท้าวอภัยนุราชพิโรธเข้าพระทัยผิดว่า อุมาเทวีกับสุวิญชาจงใจวางยาพิษในพานเสวย เพื่อหวังปลงพระชนม์ตนเอง และด้วยคำยุยงของศรีอุษา ท้าวอภัยนุราชจึงขาดสติขับไล่อุมาเทวีกับสุวิญชาออกจากเมือง และส่งอำมาตย์คนสนิทไปฆ่าอุมาเทวีกับสุวิญชาในป่า ทำให้อุมาเทวีถูกอำมาตย์คนสนิทของอุมาเทวีฆ่าตาย ส่วนสุวิญชาหนีรอดไปได้ เพราะวิฬาร์เข้ามาช่วยชีวิตได้ทัน 

จนกระทั่งหนีมาไกลจากเขตเมืองเวสาลี สุวิญชาเจอไข่หนึ่งใบใกล้ ๆ หนองน้ำ จึงเก็บไข่ใบนั้นมาเก็บไว้จนไข่ใบนั้นฟักตัวออกเป็นลูกจระเข้ สุวิญชานำอาหารมาให้ลูกจระเข้ในสระนํ้าทุกวัน จนจระเข้ตัวใหญ่ขึ้น เที่ยวออกไปไล่ล่าผู้คนในหมู่บ้านเขตใกล้ๆเป็นอาหาร จนชาวบ้านในเขตหมู่บ้านจึงออกตามล่าจระเข้ เมื่อสุวิญชาเห็นจึงเข้าไปห้ามพวกชาวบ้านไม่ให้ทำร้ายจระเข้ ชาวบ้านจึงจับสุวิญชาไปที่หมู่บ้านเพื่อจับไปเผาไฟทั้งเป็น เพราะเข้าใจว่าสุวิญชาเป็นสาเหตุทำให้จระเข้ร้ายขึ้นมาก่อความเดือดร้อนแก่พวกชาวบ้าน

ในขณะนั้น ไชยเชษฐ์ โอรสของท้าวธรรมมิกราช กับพระมเหสีแก้วสัจจมา แห่งเมืองเหมันต์ กับหมื่นขัน ผู้เป็นพระพี่เลี้ยงคนสนิทได้เดินทางออกจากเมืองพาไชยเชษฐ์มารํ่าเรียนวิชากับสำนักพระอาจารย์ในป่า วันนั้นไชยเชษฐ์กับหมื่นขันได้เข้ามาในหมู่บ้าน ได้ไปพบเจอสุวิญชาที่กำลังจะถูกพวกชาวบ้านจับเผาไฟทั้งเป็นอยู่พอดี ไชยเชษฐ์ กับหมื่นขันจึงเข้าไปช่วยสุวิญชาให้รอดจากการถูกเผาไฟทั้งเป็น จึงได้เกิดการต่อสู้กันกับพวกชาวบ้าน จนไชยเชษฐ์กับหมื่นขันได้เป็นฝ่ายชนะ วิฬาร์คอยเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ จึงอาศัยช่วงชุลมุนเข้าไปแก้เชือกที่มัดตัวสุวิญชา แล้วจึงพาสุวิญชาหนีออกไป 

วิฬาร์กับสุวิญชา จึงออกตามหา นางแมวดำ ซึ่งเป็นแมวป่าที่ได้นำวิฬาร์มาเลี้ยงดูตอนเป็นทารก นางแมวดำจึงพาสุวิญชากับวิฬาร์ไปฝากไว้กับพระฤาษีโคดม และได้เพื่อนใหม่เป็นหนูตัวเล็ก ๆ ชื่อหนูนา และทั้งสองจึงได้อยู่รับใช้พระฤาษีโคดมจนเติบใหญ่ขึ้น วันหนึ่งสุวิญชากับวิฬาร์ออกมาหาผลไม้ไปให้พระฤาษีโคดมในป่า ได้ไปเจอพวกอำมาตย์สิงขรา ลูกชายของอำมาตย์สิงขรที่หายสาปสูญหลังจากที่เข้าป่าตามล่า สุวิญชาและอุมาเทวีในครั้งนั้น อำมาตย์สิงขราก็ได้ถวายตัวเป็นข้ารองบาทของพระชายาศรีอุษาสืบต่อจากบิดาของตน สุวิญชา กับวิฬาร์ ถูกพวกอำมาตยสิงขราข้าบาทคนสนิทของพระชายาศรีอุษาที่ได้ถูกส่งตัวมาสืบความในเมืองเหมันต์ว่าไชยเชษฐ์เสด็จกลับมาที่เมืองเหมันต์แล้วหรือยังนั้น ได้จับตัวไว้ เพราะสิงขราได้เห็นวิฬาร์แอบดูพวกของตนอยู่ห่าง ๆ ในป่าท่าทาง ลับ ๆ ล่อ ๆ สิงขรมาจึงสั่งให้พวกของตน จับตัวนางวิฬาร์มาลงโทษ เมื่อสุวิญชาตามมาเห็นวิฬาร์กำลังถูกพวกของสิงขราจับตัวไว้ สิงขราจึงจับตัวสุวิญชาไว้เพื่อบังคับให้นางพลีกายแก่ตนเพื่อแลกกับการปล่อยตัวของวิฬาร์

ไชยเชษฐ์และหมื่นขันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของพวกนาง จึงเข้ามาช่วยสุวิญชา กับวิฬาร์ ให้รอดพ้นจากเงื่อมมือของอำมาตย์สิงขรา ทำให้สิงขราและพรรคพวกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้กลับไป และได้บทเรียนที่เข็ดหลาบจากไชยเชษฐ์ ฝ่ายสุวิญชา กับวิฬาร์ และหนูนา จึงรีบกลับมายังอาศรมที่พักของพระฤาษีโคดม แต่ระหว่างทางได้พบเจอกับจระเข้ร้ายซึ่งเป็นตัวที่สุวิญชาเคยเก็บไข่ไว้ จนฟักออกมาเป็นตัวได้ตามไล่ลา แต่ด้วยความโชคดีที่พระอาทิตย์ขึ้นพอดี ทำให้จระเข้ร้ายตัวนั้น กลายร่างเป็นหิน เพราะภายในท้องของจระเข้ร้ายได้กลืนกินแก้วเกล็ดเพชร ซึ่งเป็นของวิเศษจากสรวงสวรรค์ลงไป ทำให้ตอนเช้าจึงกลายร่างเป็นหิน ทำให้ฆ่าไม่ตาย ส่วนตอนกลางคืน จระเข้จะกลายเป็นจระเข้ปีศาจเที่ยวออกไล่ล่ากินชาวเมือง 

ระหว่างทางที่จะถึงอาศรมที่พักของพระฤาษี สุวิญชา วิฬาร์ และหนูนา ได้เจอกับยักษ์ครึ่งงู ชื่อว่า นนทยักษ์ ซึ่งเป็นหลานของท้าวสิงหล แห่งเมืองสิงหล ซึ่งเป็นยักษ์นิสัยพาล เกเร นนทยักษ์ได้เห็นหน้าของสุวิญชา ก็เกิดอยากจะครองรักกับนางขึ้นมาทันที สุวิญชาและวิฬาร์ พร้อมหนูนา จึงวิ่งหนีตะเลิดไปด้วยความหวาดกลัว นนทยักษ์ก็ได้ตามไป จนทั้งสามหนีกลับไปจนถึงที่พักอาศรมของพระฤาษี  

กล่าวถึงเมืองสิงหล มีพระยายักษ์ชื่อท้าวสิงหลปกครองบ้านเมือง ด้วยการรักษาศีล ไม่ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต ไม่กินเนื้อมนุษย์ และเป็นราชายักษ์ที่ไร้คู่ครอง ไร้บุตร - ธิดา มาช้านาน คืนหนึ่งท้าวสิงหลทรงพระสุบินฝันเห็น พระยายักษ์ตนหนึ่งนำดอกจำปาทอง มาถวายให้แก่ตน เมื่อวันรุ่งขึ้นท้าวสิงหลจึงให้ โหราจารย์ ทำนายความฝัน โหราจารย์จึงทำนายได้ไว้ว่า ท้าวสิงหลจะได้หญิงงาม ที่มีคุณลักษณะพิเศษ มาเลี้ยงดูเอาไว้เป็นบุตรบุญธรรม ทันใดนั้น นนทยักษ์ ก็ได้เข้ามาเข้าเฝ้าท้าวสิงหล แล้วกราบทูลต่อท้าวสิงหลว่า ได้พบกับหญิงงามอาศัยอยู่กับพระฤาษีในป่า ที่มีคุณลักษณะพิเศษ งามเหมือนดอกไม้ในป่า เหมือนดอกจำปาทอง ท้าวสิงหลรู้ดังนั้นจึงมีรับสั่งให้จัดขบวนเสด็จไปที่อาศรมของพระฤาษีเพื่อขอรับสุวิญชามาเป็นบุตรบุญธรรมของตน 

ในขณะนั้นสุวิญชากำลังเล่นน้ำในลำธาร โดยมีวิฬาร์ กับหนูนาคอยเฝ้าอยู่ ไชยเชษฐ์กับหมื่นขันได้จัดที่พักอยู่ใกล้แถว ๆ ลำธารนั้นพอดี ในขณะที่ไชยเชษฐ์ลงมาล้างหน้าในลำธาร มีดอกจำปาทอง กลิ่นหอม ลอยน้ำมา ไชยเชษฐ์จึงใช้มือหยิบดอกจำปาที่ลอยนํ้ามาขึ้นมาดมกลิ่น แล้วเห็นสุวิญชากำลังลงเล่นนํ้าอยู่อีกฝั่งโดยบังเอิญ จึงได้แอบมองสุวิญชาเล่นน้ำ ทันใดนั้น หนูนาสังเกตเห็นว่ามีบุรุษแปลกหน้าแอบดูสุวิญชากำลังเล่นนํ้าอยู่ จึงส่งเสียงร้องให้สุวิญชารู้ตัว วิฬาร์จึงรีบพาสุวิญชาขึ้นมาจากในลำธารแล้วพารีบกลับไปยังอาศรมพระฤาษีโคดม โดยมีหนูนาคอยระวังหลังให้ 

ไชยเชษฐ์แอบตามสุวิญชาไปจนได้รู้ว่านางอาศัยอยู่กับพระฤาษีในป่า หมื่นขันพยายามเตือนให้ไชยเชษฐ์รีบเสด็จกลับเมืองเหมันต์เพื่อจะดีกว่า เพราะเรื่องคู่อภิเษก พระมเหสีแก้วสัจจมา ผู้เป็นแม่ของไชยเชษฐ์ ได้จัดเตรียมหาคู่อภิเษก โดยได้ไปสู่ขอพระธิดาของท้าวอภัยนุราชทั้งเจ็ดองค์ มาให้ไชยเชษฐ์เลือกสรรเป็นพระชายาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ไชยเชษฐ์รู้สึกหลงรักสุวิญชาตั้งแต่ครั้งที่ได้ช่วยเหลือนางจากอำมาตย์สิงขราในครั้งนั้นไปแล้ว จนกระทั่งได้พบเจอกับนางที่ลำธารอีกครั้ง ไชยเชษฐ์จึงรู้สึกชอบ และปรารถนาอยากจะได้สุวิญชาไปอภิเษกเป็นพระชายาของตนเอง เมื่อไชยเชษฐ์รู้ว่านางอาศัยอยู่กับพระฤาษีในป่าแล้ว ไชยเชษฐ์จึงรอโอกาส เพื่อจะได้พบเจอกับนางอีกครั้ง และด้วยเหตุนี้เอง ที่พระชายาศรีอุษา จึงใช้ให้อำมาตย์สิงขรา กับพรรคพวก ให้ไปสืบความที่เมืองเหมันต์ เพราะร้อนใจ ในเรื่องที่จะส่งมารตีไปอภิเษกเป็นพระชายาขององค์ไชยเชษฐ์ ด้วยความที่ศรีอุษาไม่เคยได้เป็นที่โปรดปรานของท้าวอภัยนุราช แต่กลับเป็นอุมาเทวีผู้เป็นน้องสาวซึ่งเป็นพระชายาฝ่ายขวา ที่ได้รับความรักจากท้าวอภัยนุราชมากกว่าตนเอง จึงทำให้ตนได้ตัดสินใจใส่ร้ายและกำจัดอุมาเทวีผู้เป็นน้องสาว กับสุวิญชาซึ่งเป็นหลานแท้ ๆ ของตน ออกไปให้พ้นจากเมืองเวสาลี ตลอดจนส่งอำมาตย์สิงขรคนสนิทไปฆ่าอุมาเทวีจนตายในป่า เพื่อหวังจะให้ตนเองกับลูกได้เป็นยิ่งใหญ่ในเมืองเวสาลี ศรีอุษาจึงตั้งความหวังให้มารตีลูกสาว ได้เป็นที่ทรงโปรดของพระโอรสไชยเชษฐ์ ตลอดจนได้ขึ้นเป็นพระมเหสีของไชยเชษฐ์ในวันข้างหน้า แม้ว่าจะมีพระธิดาทั้งหก ที่เป็นพระธิดาของท้าวอภัยนุราช อันเกิดจากนางสนมเล็ก ๆ ที่ได้มีสิทธิ์ในการเข้าร่วมอภิเษกเป็น พระชายาของไชยเชษฐ์ด้วยเช่นกันก็ตาม ศรีอุษาจึงเสี้ยมสอนให้มารตี ริษยา แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น พระพี่ พระน้อง พระธิดาทั้งหก ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา หากสุวิญชายังคงเติบโตอยู่ในเมืองเวสาลี ก็คงมีสิทธิ์เป็นผู้สมควรได้เข้าร่วมการอภิเษกเป็นพระชายาขององค์ไชยเชษฐ์แต่เพียงผู้เดียว    

เมื่อสุวิญชากับวิฬาร์และหนูนา กลับเข้ามาหาพระฤาษีในที่พักของอาศรมพระฤาษีโคดม ก็ได้พบเจอกับท้าวสิงหล ที่นำข้าราชบริพารจัดขบวนเสด็จมาอย่างสมเกียรติ พระฤาษีโคดมจึงเล่าเรื่องราวความเป็นมาถึงพระสุบินของท้าวสิงหลให้สุวิญชาฟัง ว่าเหตุใดท้าวสิงหลจึงได้นำขบวนเสด็จมายังที่นี่ เมื่อสุวิญชาได้รับรู้ถึงความเป็นมาของท้าวสิงหล พระฤาษีโคดมจึงยกสุวิญชาให้ท้าวสิงหลไปเลี้ยงเป็นพระธิดาบุญธรรม พร้อมได้บอกแก่สุวิญชาว่า นับจากนี้ชะตาชีวิตของสุวิญชาจะเปลี่ยน และอีกไม่นานสุวิญชาจะได้พบเนื้อคู่ ท้าวสิงหลรับปากกับพระฤาษีโคดมว่าจะเลี้ยงดูสุวิญชาเปรียบเสมือนลูกแท้ ๆ ของตน และให้อิสริยยศเทียบเท่าพระธิดาทุกประการ ท้าวสิงหลจึงยินดีรับ วิฬาร์ กับ หนูนา ให้ตามเสด็จไปดูแลสุวิญชาอยู่ที่เมืองสิงหลด้วยกัน สุวิญชา วิฬาร์ และหนูนา จึงกราบลาพระฤาษีโคดม กับ นางแมวดำ เพื่อไปอยู่ที่เมืองสิงหล ด้วยความอาลัย  

หลังจากที่สุวิญชา กับวิฬาร์ และหนูนา ทั้งสามได้เดินทางไปอยู่กับท้าวสิงหล ที่เมืองสิงหล ไชยเชษฐ์ จึงเดินทางมาที่อาศรมของพระฤาษีโคดม เมื่อไชยเชษฐ์ได้พบกับพระฤาษีโคดม จึงได้สอบถามความจากพระฤาษีโคดม เมื่อได้รับรู้เรื่องราวจากพระฤาษีโคดมว่าสุวิญชา ได้รับความอนุเคราะห์จากท้าวสิงหลให้ไปอยู่ในเมืองสิงหลเป็นพระธิดาบุญธรรม จึงรีบเดินทางมุ่งไปเมืองสิงหลเพื่อตามไปพบกับสุวิญชา เมื่อไชยเชษฐ์ถึงเมืองสิงหลได้สืบรู้ว่า ทุกคืนวันสิบห้าค่ำ สุวิญชาจะเสด็จออกมาบริจาคทานให้แก่ผู้ยากไร้ ไชยเชษฐ์จึงปลอมตัวเป็นคนยากไร้เข้ารับบริจาคทานจากสุวิญชา เพื่อหวังได้เห็นใบหน้าใกล้ ๆ เมื่อไชยเชษฐ์ กับหมื่นขัน ได้กลับออกมาจากรับบริจาคทานจากพระธิดาสุวิญชา ไชยเชษฐ์มีความสุขที่ได้เห็นหน้าสุวิญชาใกล้ ๆ ระหว่างทางได้มีการต่อสู้กับนนทยักษ์ เพราะนนท์ยักษ์ได้รู้ว่า ไชยเชษฐ์ก็หลงรักสุวิญชา ซึ่งนนทยักษ์ ก็ปราถนาในตัวสุวิญชา จึงเกิดความไม่พอใจต่อไชยเชษฐ์ ไชยเชษฐ์จึงจำเป็นต้องต่อสู้กับนนทยักษ์เพื่อเอาตัวรอด นนทยักษ์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้จนได้รับบาดเจ็บแล้วหนีกลับไป หมื่นขันจึงเตือนให้ไชยเชษฐ์รีบเสด็จกลับบ้านเมืองอีกครั้ง แต่ไชยเชษฐ์ไม่ยอมเชื่อฟัง และยืนยันที่จะอยู่ที่เมืองสิงหลเพื่อรอพบกับพระธิดาสุวิญชาในครั้งต่อไป ไชยเชษฐ์จึงตัดสินใจหลบซ่อนตัวอยู่ในเมืองสิงหล เพื่อหาโอกาสพบกับเจ้าหญิงสุวิญชาอีกครั้ง 

และวันหนึ่งไชยเชษฐ์ได้เดินเข้าไปในสวนขวัญ แล้วได้พบกับสุวิญชาซึ่งยืนอยู่หน้าต่างภายในพระตำหนัก ไชยเชษฐ์จึงสารภาพบอกรักกับสุวิญชา แต่ในขณะนั้นท้าวสิงหลได้เข้ามาเห็น ท้าวสิงหลจึงเกิดความไม่พอใจ จึงไล่ไชยเชษฐ์กลับไป และท้าวสิงหลมีอาการเจ็บหน้าอก สุวิญชาจึงขอร้องให้ไชยเชษฐ์กลับไปก่อน ไชยเชษฐ์จึงทำตามคำขอของสุวิญชา สุวิญชาจึงดูแลปรนนิบัติท้าวสิงหลในระหว่างที่ท้าวสิงหลประชวร 

นนท์ยักษ์เกิดความไม่พอใจ และแค้นใจ ที่ท้าวสิงหลไม่ยอมทำตามความประสงค์ของตนเอง ที่ต้องการจะอภิเษกกับสุวิญชา จึงคิดหาทางแก้แค้น ท้าวสิงหลผู้เป็นลุง ในระหว่างที่ท้าวสิงหลทรงพระประชวร และชิงเอาบังลังก์สิงหลภายในคืนที่จะถึงนี้ พร้อมกับหาทางบีบบังคับให้สุวิญชา ยอมอภิเษกกับตนให้จงได้ ไชยเชษฐ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเมืองสิงหล แอบได้ยินนนทยักษ์คิดการกบฎ จึงคิดจะหาทางช่วยท้าวสิงหล และจะไม่ยอมให้นนท์ยักษ์ได้ชิงตัวสุวิญชาเพื่อไปกระทำยํ่ายีโดยเด็ดขาด  

ฝ่ายพระธิดาทั้งเจ็ด แห่งเมืองเวสาลี ได้เร่งเดินทางเสด็จไปอภิเษกเป็นพระชายาขององค์ไชยเชษฐ์ที่เมืองเหมันต์ โดยมีเจ้าคุณโขลน จากเมืองเหมันต์เดินทางจ่กเมืองเหมันต์มานำขบวนเสด็จ พร้อมกับอำมาตย์สิงขราและพรรคพวกที่ตามเสด็จมาอารักขาพระธิดามารตี ตามรับสั่งของพระชายาศรีอุษา พระมารดาของมารตีที่ได้สั่งเอาไว้ แต่ในระหว่างการเดินทาง มารตี เกิดเหน็ดเหนื่อย จึงต้องการจะหยุดพักแรมในป่า แต่ปิ่นดารา หนึ่งในพระธิดาทั้งหก ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับมารตี ตั้งแต่ตอนเด็ก ไม่เห็นด้วย จึงเกิดการทะเลาะกัน จนในกระทั่งเจ้าคุณโขลน ตัดปัญหายอมให้ทุกคนพักแรมในป่า เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาทะเลาะวิวาทกัน เมื่อสบโอกาสมารตี จึงออกอุบายชวนพระธิดาทั้งหก ลงเล่นน้ำในสระตอนเย็น ๆ ช่วงที่พระธิดาองค์อื่น ๆ กำลังเล่นน้ำกันอยู่ห่าง ๆ มารตีอาศัยจังหวะนั้นจับปิ่นดารากดนํ้า เพื่อหวังจะกำจัดคู่แข่งในการเป็นคู่อภิเษกขององค์ไชยเชษฐ์ แต่ไม่มีใครรู้ว่าในสระน้ำนั้น มีจระเข้ปีศาจอาศัยอยู่ เมื่อเหล่าพระธิดาเห็นจระเข้ลอยน้ำเข้ามาใกล้ ๆ จึงรีบหนีขึ้นฝั่ง ทำให้ปิ่นดารารอดพ้นจากการถูกกำจัดจากมารตี หลังจากนั้น ปิ่นดารา กับ มารตี จึงเกิดการทะเลาะวิวาทกัน เพราะมารตีจงใจกำจัดปิ่นดาราโดยแท้จริง โดยมีอรทิวา หนึ่งในพระธิดาทั้งเจ็ดร่วมเห็นเหตุการณ์ว่ามารตีจงใจกำจัดปิ่นดารา แต่มารตีกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อ้างว่าแค่เล่นสนุก ๆ กับ ปิ่นดาราเท่านั้น ฤดีดวง หนึ่งในพระธิดาทั้งเจ็ด จึงพูดเสริมขึ้นมาว่า ทำกับปินดาราถึงตาย ก็ยังไม่ยอมรับอีก เดี๋ยวจะต้องเจอดีซักวัน มารตี จึงรู้สึกไม่พอใจฤดีดวง จึงคิดจะใช้มือตบที่ใบหน้าฤดีดวง เมื่อเจ้าคุณโขลนเห็นดังนั้น จึงเข้าไปห้ามปราม จึงให้พวกพระธิดาทั้งเจ็ดหยุดทะเลาะวิวาทกัน แล้วถึงพากันเร่งเดินทางในเมืองเหมันต์ต่อ 

ภายในเมืองสิงหล นนทยักษ์ร่วมมือกับทหารยักษ์บางส่วน เข้าชิงบัลลังก์สิงหล โดยใช้ดาบของตนข่มขู่ให้ท้าวสิงหลยอมยกบังลังก์ให้ตนแต่โดยดี พร้อมกับยกสุวิญชาให้อภิเษกกับตนด้วย แต่ท้าวสิงหลไม่ทรงยอม นนทยักษ์จึงคิดจะใช้ดาบตัดเศียรท้าวสิงหล แต่เคราะห์ดีที่ไชยเชษฐ์ได้เข้ามาช่วยชีวิตของท้าวสิงหลไว้ได้ทัน ไชยเชษฐ์จึงต่อสู้กับนนทยักษ์ จนนนทยักษ์ ถอยกลับไป แต่ไชยเชษฐ์ก็โดนคมดาบของนนท์ยักษ์จนได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติไป นนทยักษ์ก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน จนต้องหลบหนีออกจากเมืองสิงหลไปพร้อมกับทหารบางส่วน ท้าวสิงหลจึงนำไชยเชษฐ์ไปรักษาตัวที่ตำหนักรับรองในเมืองสิงหล โดยมีสุวิญชาเฝ้าดูแลอาการและโดยนำโอสถจากหมอหลวงรักษาอาการจนไชยเชษฐ์ได้ฟื้นคืนสติ ไชยเชษฐ์กับสุวิญชาจึงได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน จนทั้งสองฝ่ายเกิดความรักต่อกัน เมื่อท้าวสิงหลทรงรับรู้จึงทำใจยินยอมยกลูกหญิงสุวิญชาให้ไชยเชษฐ์เพื่อไปอภิเษกที่เมืองเหมันต์ เพราะเห็นว่าสุวิญชาก็รักไชยเชษฐ์เช่นเดียวกัน แต่หากมีข้อแม้ว่า หากไชยเชษฐ์ทำให้สุวิญชาเสียใจ ตนจะไม่ไว้ชีวิตไชยเชษฐ์โดยเด็ดขาด ไชยเชษฐ์จึงรักษาสัญญา และบอกกับท้าวสิงหลไปว่าจะไม่ทำให้สุวิญชาเสียใจเพราะตนเองอย่างแน่นอน ไชยเชษฐ์ กับ สุวิญชา จึงกราบลาท้าวสิงหลเดินทางไปยังเมืองเหมันต์ โดยมีวิฬาร์ กับหนูนา ตามเสด็จไปกับองค์หญิงสุวิญชาที่เมืองเหมันต์ด้วย นางวิฬาร์ รู้สึกไม่เห็นด้วย ที่สุวิญชาได้มีความรักกับไชยเชษฐ์ และได้ยินยอมตกลงไปอภิเษกกับองค์ไชยเชษฐ์ที่เมืองเหมันต์ เพราะกลัวว่าพระธิดาสุวิชญชาจะต้องเสียนํ้าตาให้กับไชยเชษฐ์ จึงกันท่า กีดกัน ไม่ให้ไชยเชษฐ์ เข้าใกล้สุวิญชาและรักษาพระเกียรติของสุวิญชาก่อนถึงวันที่จะได้อภิเษกสมรสกับไชยเชษฐ์จริง ๆ

เมื่อเหล่าพระธิดาทั้งเจ็ดเสด็จมาถึงเมืองเหมันต์ ก็ก่อเหตุทะเลาะวิวาทตบตีกัน จนเนื้อตัวฟกช้ำ ไปด้วยบาดแผล เมื่อเหล่าพระธิดาทั้งเจ็ดได้เข้าเฝ้าท้าวธรรมมิกราช กับพระมเหสีแก้วสัจจมา พระธิดาทั้งเจ็ดต่างแย่งกันแนะนำตัวให้ตัวเองเป็นที่รู้จัก และมีบางองค์แอบอ้างว่าตนเองเป็นพระธิดาของพระชายาเอก โดยเฉพาะมารตี มักจะทำตัวเหนือกว่าพระธิดาองค์อื่น ๆ เมื่อพระมเหสีแก้วสัจจมาเห็นดังนั้น จึงมอบหมายหน้าที่ให้เจ้าคุณโขลนช่วยอบรมกิริยามารยาทให้พระธิดาทั้งเจ็ดมีความเป็นกุลสตรี เพราะกิริยาและจริตของพวกนางไม่ได้เป็นที่ประทับใจและพอพระทัยต่อท้าวธรรมมิกราชและพระมเหสีสัจจมา รวมไปถึงจะต้องเรียนรู้งานเย็บปักถักร้อยของสตรีชาวเหมันต์ พระธิดาทั้งเจ็ดรู้สึกเบื่อและไม่ค่อยพอใจ เมื่อรู้ว่าเจ้าคุณโขลนจะเป็นผู้อบรมกิริยามารยาทการเป็นกุลสตรีและการเย็บปักถักร้อยให้กับพวกนาง พวกนางจึงแสดงสีหน้าไม่ค่อยดี 

ฝ่ายไชยเชษฐ์ กับสุวิญชา มุ่งหน้าเดินทางไปเมืองเหมันต์ จนกระทั่งหยุดพักแรมกันตอนกลางคืน เมื่อทุกคนต่างหลับใหเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง นนทยักษ์ได้เข้าลักพาตัวสุวิญชาไปกักขังไว้ในถํ้าพร้อมกับลงตาข่ายอาคมไว้ไม่ให้ผู้ใดสามารถช่วยสุวิญชาออกไปได้ เมื่อทุกคนรู้สึกตัว ก็รับรู้ว่าสุวิญชาได้หายตัวไป วิฬาร์จึงสังเกตไปเห็นร่องรอยของนนทยักษ์ ที่ลักพาตัวสุวิญชาไป หนูนา กับ วิฬาร์จึงอาสาใช้จมูกดมกลิ่นยักษ์ ไปตามเส้นทางจนไปพบเจอสุวิญชาที่ถูกขังอยู่ในถํ้าที่ลงตาข่ายอาคมไว้ ไชยเชษฐ์ กับ หมื่นขัน พยายามจะช่วยสุวิญชาออกจากถ้ำ แต่ก็ไม่สามารถ นนทยักษ์ จึงใช้กลลวงให้ไชยเชษฐ์กับหมื่นขันออกไปต่อสู้กับตนและทหารของตนข้างนอก เพื่อหวังจะแก้แค้นไชยเชษฐ์ที่ขัดขวางทางไม่ให้ตนชิงบังลลังก์จากท้าวสิงหล ดวงวิญญาณของอุมาเทวี เมื่อได้สิ้นอายุขัยแล้ว ก็ยังไม่พ้นทุกข์เมื่อได้รับรู้ว่าสุวิญชา ลูกของตนกำลังตกอยู่ในอันตราย นางจึงร้องให้ ครํ่าครวญ เสียใจ อยู่กลางป่า