โยนหินถามทางในทะเลทราย : ความลับของเส้นนัซกา (Nazca Lines) ที่ยังไม่มีใครไขได้

 

‎กลางทะเลทรายอันแห้งแล้งของประเทศเปรู มีภาพวาดขนาดยักษ์นับร้อยวาดอยู่บนพื้นดินกว้างใหญ่ พวกมันไม่ใช่ผลงานของศิลปินยุคใหม่ แต่เป็นงานศิลป์ลึกลับที่เก่าแก่กว่าพีระมิดในอียิปต์ งานศิลป์ที่มีความแม่นยำระดับเรขาคณิตทางดาราศาสตร์ และถูกสร้างขึ้นโดยไม่มีเทคโนโลยีสมัยใหม่ใดๆ เป็นส่วนช่วย

‎เหล่านี้คือ "เส้นนัซกา (Nazca Lines)" — ปริศนาที่แม้แต่นักโบราณคดี นักดาราศาสตร์ และนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกยังต้องกุมขมับ

‎

‎เส้นสายที่ไม่มีใครเห็นได้จากพื้นดิน

 

‎

เส้นนัซกา (Nazca Lines) คือกลุ่มของลวดลายขนาดใหญ่ที่ถูกวาดไว้บนพื้นทะเลทรายปัมปัส (Pampas de Jumana) ในประเทศเปรู มีทั้งเส้นตรง เส้นโค้ง ลวดลายเรขาคณิต รวมถึงภาพที่เป็นรูปร่างของสัตว์ มนุษย์ และพืชต่างๆ เช่น ลิง นกฮัมมิงเบิร์ด แมงมุม ปลาวาฬ แมว และมนุษย์ต่างดาว (!?)

‎

‎ลวดลายเหล่านี้มีขนาดใหญ่จนไม่สามารถมองเห็นได้ชัดจากพื้นดิน ต้องบินขึ้นจากพื้นดินถึงจะเห็นเป็นรูปร่างได้อย่างครบถ้วน

‎

‎สิ่งที่ทำให้หลายคนประหลาดใจคือ...

‎ภาพที่ถูกวาดไว้บนพื้นดินเหล่านี้มีความยาวหลายร้อยเมตร บางภาพมีขนาดใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอลถึงสิบสนามรวมกัน! แถมยังถูกสร้างขึ้นด้วยความแม่นยำอย่างไม่น่าเชื่อ

‎

‎ใครเป็นผู้สร้าง?

‎

‎ลวดลายเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยชาวนัซกา (Nazca) ซึ่งเป็นชนเผ่าพื้นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองระหว่างประมาณ 200 ปีก่อนคริสตกาล ถึง 600 ปีหลังคริสตกาล พวกเขาไม่มีเครื่องบิน ไม่มีเครื่องมือวัดระดับเลเซอร์ และไม่มีเทคโนโลยี GPS

‎

‎แล้วพวกเขาทำได้อย่างไร?

‎

‎มีหลายทฤษฎีที่เสนอขึ้นมา:

‎

‎1. ทฤษฎีใช้เชือกและไม้: นักโบราณคดีบางคนเชื่อว่า ชาวนัซกาอาจใช้เชือกผูกติดกับไม้เป็นเสาแนว เพื่อกะระยะและวาดเส้นตรง

‎

‎

‎2. ทฤษฎีบอลลูนโบราณ: มีบางทฤษฎีที่เสนอว่าชาวนัซกาอาจมีเทคโนโลยีบอลลูนโบราณที่สามารถบินขึ้นไปดูภาพมุมสูงได้

‎

‎

‎3. ทฤษฎีมนุษย์ต่างดาว: ทฤษฎียอดนิยมในกลุ่มผู้สนใจสิ่งลี้ลับคือ เส้นนัซกาอาจถูกสร้างขึ้นเพื่อสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาว หรือเป็นสนามลงจอดของยานอวกาศ (!)

‎

‎

‎

‎ทำไมต้องสร้าง?

‎

‎คำถามสำคัญคือ...

‎พวกเขาสร้างไปทำไม? เพื่ออะไร?

‎

‎นักวิทยาศาสตร์ได้เสนอทฤษฎีมากมาย เช่น:

‎

‎พิธีกรรมบูชาน้ำ: เพราะพื้นที่ของชาวนัซกานั้นแห้งแล้งมาก ภาพบนพื้นดินอาจเป็นการขอฝนหรืออัญเชิญเทพเจ้าแห่งน้ำ

‎

‎ปฏิทินดาราศาสตร์: เส้นบางเส้นชี้ไปยังตำแหน่งของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ หรือกลุ่มดาวที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งอาจใช้เป็นปฏิทินสำหรับการเพาะปลูก

‎

‎ทางเดินศักดิ์สิทธิ์: บางภาพอาจเป็นเส้นทางสำหรับขบวนแห่หรือการเดินเพื่อประกอบพิธีกรรม

‎

‎

‎ทำไมมันถึงไม่หายไป?

‎

‎เส้นนัซกาอยู่มาได้นานนับพันปีโดยไม่ถูกทำลาย ทั้งที่มันไม่ได้ถูกวาดด้วยสี หรือมีการสร้างกำแพงล้อมรอบแต่อย่างใด

‎

‎คำตอบก็คือ...

‎สภาพภูมิประเทศของพื้นที่นี้ช่วยรักษาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

‎

‎ทะเลทรายปัมปัสเป็นหนึ่งในสถานที่แห้งแล้งที่สุดในโลก ลมพัดเบา ไม่มีฝนตก แทบไม่มีพืชพรรณ และพื้นดินแข็งมากพอที่จะทำให้ร่องรอยไม่ถูกกลบหายไป

‎

‎นั่นทำให้ภาพวาดเหล่านี้ราวกับถูก “แช่แข็งในกาลเวลา”

‎

‎การค้นพบที่เปลี่ยนความเข้าใจมนุษยชาติ

‎

‎เส้นนัซกาถูกค้นพบครั้งแรกในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยนักบินที่บินผ่านบริเวณนี้โดยบังเอิญ ต่อมา Maria Reiche นักคณิตศาสตร์ชาวเยอรมันได้อุทิศชีวิตให้กับการศึกษาลวดลายเหล่านี้ และทำให้ทั่วโลกเริ่มให้ความสนใจ

‎

‎เธอใช้เวลานับสิบปีในการวัดขนาด จดบันทึก และปกป้องเส้นนัซกาจากการบุกรุกของมนุษย์ เธอเป็นเหมือน “ผู้พิทักษ์แห่งนัซกา” ที่ทำให้มรดกชิ้นนี้ยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้

‎

‎เสียงจากโลกอนาคต

‎

‎แม้เราจะมีเทคโนโลยีสุดล้ำในศตวรรษที่ 21

‎แต่คำถามง่ายๆ อย่าง “ใครเป็นคนสร้าง?”, “สร้างไปทำไม?” และ “ทำได้อย่างไร?”

‎เราก็ยังตอบไม่ได้ทั้งหมด

‎

‎เส้นนัซกาอาจเป็นเสียงจากอดีตที่เรียกให้เรามองกลับไป

‎ว่ามนุษย์ในยุคโบราณนั้นมีความสามารถและจินตนาการล้ำลึกเพียงใด

‎

‎บางที…

‎มันอาจเป็นเครื่องเตือนใจว่า

‎ความลึกลับในอดีต บางครั้งก็มีค่ามากกว่าคำตอบในปัจจุบัน

‎

‎

‎

‎

‎แล้วคุณล่ะ เชื่อว่ามันคือสิ่งที่มนุษย์สร้าง หรือเป็นผลงานของสิ่งมีชีวิตจากต่างดาว?

‎มาร่วมแสดงความคิดเห็นกันได้เลยครับ!

‎

‎