นาคีลำโขงที่รักตอนที่14 ความแค้นสุมใจ

วันที่ 14     น้ำเธอนั้นมีความรู้สึกกังวลและเครียดเกี่ยวกับความปลอดภัยของกรมากๆเพราะเธอรู้ดีว่าองค์ชายมธุราชนั้นเขามีจิตใจเหี้ยมโหดสามารถ

ฆ่าคนได้เป็นผักเป็นปลาโดยไม่รู้สึกแยแสหรือสงสารอะไรเลยแม้แต่น้อย    

     กรเขาเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาไม่มีวิชาและมนต์ทิพย์คุ้มกายเหมือน

กับเธอ เธอจึงรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของเขามากๆ 

     ในระหว่างที่ทั้งสองนั้นกำลังพูดคุยและแสดงความรักต่อกันที่

สวนหลังบ้านนั้น… ...

… .อังคารนายทหารคนสนิทของมธุราช.. เขานั้นมิได้กลับลงเมืองบาดาลไปพร้อมกับมธุราชแต่อย่างใดเขาจำแลง

กาย เป็นแมลงผึ้งเกาะอยู่ที่ต้นไม้ และเห็นเหตุการณ์ ที่น้ำและกรสารภาพความรักแสดงความห่วงใยต่อกันและกันทั้งหมด

    เขานั้นรู้สึกโมโหแทนเจ้านายของเขา ไม่ได้การแล้วแหละ ไอ้มนุษย์ผู้นี้ มันบังอาจมาก กล้า มาแย่งผู้หญิงขององค์ชายมธุราช นายของข้าได้เยี่ยงไร ช่างหาเรื่องใส่ตัวเสียแล้ว    ไอ้มนุษย์หน้าโง่… อังคารเขาด่ากร… ในใจแล้วเขาก็รีบร่ายมนต์หายตัวกลับลงไปที่เมืองบาดาลเพื่อรายงาน

ความคืบหน้า ที่เขานั้นได้แอบสืบทราบเกี่ยวกับองค์หญิงรมินธา กับกร… มนุษย์หนุ่มธรรมดา ๆๆ

      ที่ห้องพักผ่อนขององค์ชายมธุราช

 ถวายบังคม.. พะยะค่ะองค์ชายมธุราช กระหม่อมมีเรื่องสำคัญจะรายงานต่อพระองค์… .พะยะค่ะ เรื่องอันใดกันหรืออังคาร… เจ้าเร่งพูดมาสิ ไม่ต้องมากพิธีกับข้านักหรอก

   คือว่าตามที่เกล้ากระหม่อม นั้นได้จำแลงกลายเป็นแมลงผึ้ง และเฝ้า จับตา สืบเหตุการณ์ต่างๆ ณ.ที่พำนักขององค์หญิงรมินธาบนเมืองมนุษย์นั้น

 วันนี้ หลังจากที่พระองค์ ทรงเสด็จกลับมาที่เมืองบาดาล ได้มีมนุษย์หนุ่ม รูปงาม ชื่อว่ากร เขานั้นมาหาองค์หญิงรมินธ่ และสิ่งที่ กระหม่อมเคยสงสัยและเคยทูลให้พระองค์ทรงทราบนั้นบัดนี้ได้แจ่มแจ้ง

ว่าเป็นเรื่องจริง… แล้วพะยะค่ะ 

      อะไรของเจ้านะ นี่เจ้าหมายความว่า น้องรมินธา สุดที่รักของข้านาง ผูกสมัครรักใคร่ กับ ผู้ชายบนเมืองมนุษย์ที่ชื่อกร. 

เยี่ยงนั้นนะหรือ

      พะยะค่ะ เป็นเช่นนั้นจริง 

 ปั้งๆปั้งๆๆๆ องค์ชายมธุราช เขาใช้กำปั้นทุบลงที่โต๊ะที่วางน้ำจัณฑ์ อยู่เบื้องหน้าของเขาอย่างแรงด้วยความโมโห

    บังอาจที่สุดเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาไม่เจียมตนบังอาจจะมาแย่ง

น้องหญิงรมินธา ยอดรัก.ยอดดวงใจของข้าหรือเจ้ามนุษย์คนนี้เจ้าวอนหาเรื่องใส่ตัวเสีย

แล้ว

สงสัย ไม่อยากจะอยู่หายใจต่อไป แววตาของเขาตอนนี้นั้นแดงก่ำ อารมณ์โมโหหงุดหงิดพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายแววตาแข็งกร้าวเป็นสีแดง พร้อมที่จะใช้ไฟบรรลัยการเผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเขาในตอนนี้ได้เลย

     กระหม่อมว่าองค์ชายโปรดระงับ พระสติอารมณ์ก่อนเถิดพะยะค่ะ แค่มนุษย์ ธรรมดาเพียงแค่คนเดียว เดี๋ยวกระหม่อมจะจัดการให้พระองค์เอง ไม่ต้องถึงมือของพระองค์เองหรอกพะยะค่ะ 

     ถ้าเช่นนั้นข้าก็ฝากเรื่องนี้กับเจ้า..ช่วยด้วยจัดการให้ไอ้มนุษย์คนนั้นมันหายไปจากโลกมนุษย์เลยก็ยิ่งดี มันทำให้ข้ารู้สึกรำคาญหัวใจยิ่งนัก

     ข้านะขอบใจเจ้ามาก ที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ข้า ไม่มีอะไรแล้วเจ้าก็ไปพักผ่อนเถอะ

      พะยะค่ะ

หลังจากที่อังคารนายทหารคนสนิทออกไปแล้ว

องค์ชายมธุราชเขานั้นก็รินน้ำจัณฑ์ลงที่จอกโลหะและยกขึ้นมาดื่มหลาย

หลายจอก 

      วันนี้เขารู้สึกอารมณ์ไม่ดียังไงก็ไม่รู้หงุดหงิดก็เหลือเกิน และเขาก็รู้สึกสงสัย ว่าเมื่อเขานั้นพำนักพักอาศัยอยู่ที่เมืองบาดาล พระนางแก้วฤดี นางมักจะแวะเวียน มาเอาอกเอาใจ ออเซาะฉอเลาะ เขาอยู่ไม่ได้ห่าง แต่เพลานี้ ทุกอย่างนั้นดูเงียบสงบ มันดูแปลก ผิดปกติวิสัยของพระนางแก้วฤดียิ่งนัก 

     แก้วฤดีนางทำอะไรอยู่นะ ถึงไม่มาเอาอกเอาใจข้ามธุราชเขาพูดกับตัวเองเบาๆในสิ่งที่เขารู้สึกสงสัยใคร่อยากรู้

    ที่ตำหนักของพระนางแก้วฤดี นางนั้นได้ทราบข่าวว่าเจ้าองค์ชายมธุราชได้เสด็จกลับมาพำนักอยู่ที่เมืองบาดาล เมืองเอกตนาคร. เพลานี้ตามปกตินางจะรู้สึก ดีอกดีใจ และรีบแจ้นไปหาเขาเพื่อเอาใจเขา ในทันที       แต่ตั้งแต่ที่นางนั้นได้ทราบความในใจและความรู้สึกที่แท้จริงที่เขานั้นคิดกับนางเยี่ยงไร ก็ทำให้นางนั้นรู้สึกแค้นใจยิ่งนัก เจ้าพี่มธุราชท่านนั้นหลอกใช้ข้าเป็นเครื่องมือ เพื่อขโมยแก้วมณีนาคราช ของสำคัญของเมืองบาดาล ของวิเศษในตำนาน มาให้ท่านเพื่อที่ท่านนั้นจะได้มีอำนาจเหนือผู้ใด      แต่สิ่งที่ท่านตอบแทนข้ากลับมานั้นคือ ท่านเห็นข้าเป็นแค่ผู้หญิงหน้าโง่ที่ท่านหลอกปั่นหัวเล่นเพื่อขึ้นสู่อำนาจ

ความยิ่งใหญ่ของท่าน........     สิ่งเดียวที่ข้านั้นปรารถนาคือหัวใจของท่านและอยู่เคียงข้างท่าน แต่ท่านนั้นไม่เคยแยแสและใส่ใจเลยกลับ หลงงมงายอยู่กับองค์หญิงรมินธา ผู้หญิงที่ไม่ได้ใส่ใจและรักใครท่านเลยแม้แต่น้อย

     เมื่อใครที่มันทำให้ข้าเจ็บมันก็ต้องเจ็บมากกว่า 100 เท่า ท่านอย่าได้หวังไปเลยว่าท่านนั้นจะได้สมรักและเคียงคู่กับ

องค์หญิงรมินธาไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ข้าจะทำทุกวิถีทาง เพื่อทำลายความรักของท่าน 

ข้าอยากให้ท่านนั้นไม่สมหวังในความรัก เฉกเช่นเดียวกันกับที่ข้านั้นประสบอยู่ 

ท่านหลอกใช้ข้า ทรยศต่อความรักของข้า ท่านสมควรที่จะได้รับคือความผิดหวังและทุกข์ใจเช่นเดียวกัน

    น้ำใสๆไหลออกมาจาก ดวงตา ของพระนางแก้วฤดี สตรีผู้พ่ายแพ้ในความรัก เธอหลงรักองค์ชายมธุราชตั้งแต่ยังเป็นสาวแรกรุ่น นางยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา

    แต่ผลตอบแทน เมื่องานบรรลุผลก็คือ การทรยศหักหลัง โดนเขาหลอกใช้ เยี่ยงคนโง่งม ไร้ซึ่งสติปัญญา

หัวใจ ของนางตอนนี้นั้น เจ็บปวด รวดร้าว เหลือแสน เหมือนมีเข็มมาทิ่มแทง หัวใจ นับล้านๆเล่ม หาความสุขไม่ได้ 

   แต่จะทำเยี่ยงไรได้ ในเมื่อทุกสิ่งนั้น นางล้วนแล้วแต่เป็นคนก่อมันขึ้นมาเองทั้งนั้น

สตรี เมื่อมีความรัก นั้นยอมทุ่มเท เพื่อคนรักของนางมิเคยเสื่อมถอยน้อยลง ตรงกันข้ามกันกับบุรุษ เมื่อแรกรักนั้นยอมทุ่มเทมากมาย แต่เมื่อหมดความรัก ทุกอย่างกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ 

     นางทนรับสภาวะที่ต้องเป็นคนที่ไร้ค่าในสายตาขององค์ชายมธุราชอีกต่อไปไม่ได้ สิ่งใด ที่นางรัก แล้วมิได้ครอบครอง นางยอมตัดใจ ทำลายมันทิ้งซะดีกว่า

     เจ้าพี่มธุราช ท่านเป็นคนบีบให้ข้าเลือกที่จะทำแบบนี้เองนะ เพียงแค่ท่านดีกับข้าเพียงน้อย หรือรักข้ากลับบ้างเพียงน้อย ให้ความสำคัญกับข้าบ้าง เรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน

     จบตอนที่ 14 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ