พระถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล

มีกรณีที่พระภิกษุอาพาธถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล โดยไม่มีญาติหรือวัดรับกลับไปดูแล สาเหตุหลักมาจากพระที่ไม่มีญาติพี่น้องใกล้ชิด หรือวัดที่ไม่มีระบบดูแลพระอาพาธที่ดีพอ ทำให้เมื่อพระต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน มักถูกปล่อยทิ้งขาดผู้ดูแล มาเป็นเวลา

ตามหลักการ พระภิกษุที่อาพาธควรได้รับการดูแลจากหมู่สงฆ์ในวัดของตน หรือแม้กระทั่งพระในต่างวัดที่ร่วมอุปัชฌาย์อาจารย์เดียวกัน อย่างไรก็ตาม การดูแลพระอาพาธด้วยโรคเรื้อรังหรือที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เป็นภาระที่หนักมากสำหรับวัดขนาดเล็ก หากญาติโยมเข้ามาช่วยเหลือทางวัดในเรื่องนี้ตามความเหมาะสม ก็จะช่วยให้พระและวัดทำหน้าที่ของตนตามพระวินัยได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น เกี่ยวกับเรื่องพระสงฆ์

นอกจากนี้ พระสงฆ์สามารถเข้าถึงสิทธิการรักษาพยาบาลของรัฐได้ เช่น สิทธิหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (บัตรทอง) โดยสามารถลงทะเบียนใช้สิทธิในโรงพยาบาลใกล้วัด และเมื่อไปรับการรักษาให้แสดงบัตรประชาชนในโรงพยาบาลหรือหน่วยบริการที่ลงทะเบียนไว้ จะได้มีสิทธิ์รักษาพยาบาลเหมือนยังบุคคลทั่วไปที่เป็นคนไทย

อย่างไรก็ตาม ยังมีพระสงฆ์จำนวนไม่น้อยที่ขาดการดูแลเมื่อเจ็บป่วย เช่น ในพื้นที่ตำบลนาแสง พบว่าร้อยละ 70 ของพระสงฆ์ไม่มีญาติ เมื่อเจ็บป่วยก็ถูกทอดทิ้งอยู่โดดเดี่ยว

ดังนั้น การร่วมมือกันระหว่างวัด ญาติ และชุมชนในการดูแลพระอาพาธจึงเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อให้พระภิกษุได้รับการดูแลที่เหมาะสมและเป็นไปตามพระวินัย ของพระที่บวช